ابوالقاسم عارف قزوینی
11 صفحه
(1312-1260 خورشیدی) را باید چاووش بلند بانگ آزادی نامید. جوینده همان اکسیر کمیابی که جنبش مشروطیت نیز در جستجوی آن بود.
"عارف" و "مشروطه" پیوندی آنچنان نزدیک با یکدیگر دارند که آدمی از شنیدن نام هر کدام، به یاد دیگری می افتد. عارف آئینه دار زیر و بالای جنبش مشروطیت است. از زمان برآمدن و شکفتن تا دوره از دست رفتن و رنگ باختن.
همه شهرت و محبوبیت عارف را باید برخاسته از همین آئینه داری دانست. چون او البته بودند شاعران ریز و درشت دیگری که جانبدار مشروطه بودند و توانایی های شاعرانه بیشتری نیز داشتند ولی هیچکدام در بیان احساسات و آرزوهای ملی چون عارف تاثیر گذار نشدند. مردم از قشرهای مختلف، از عارف عامی، به او عشق می ورزیدند و شعر ها و به ویژه ترانه هایش ورد زبان همگان می شد.
ابوالقاسم عارف قزوینی
