چکیده : هدف از این پژوهش تبیین سازگاری با خشکسالی در چارچوب توسعه پایدار روستایی می باشد. به منظور ساخت ابزار پژوهش از هر دو نوع روش شناسی کمی و کیفی استفاده شد که پس از مرور ادبیات تحقیق، پیشین نگاشته ها، و نیز مشاهدات میدانی محقق، مصاحبه باز و نیمه ساختارمند با عموم عشایر و خبرگان عشایری، رهبران محلی عشایر، و کارشناسانی از نهادهای محلی و استانی (ادارات عشایری، منابع طبیعی، جهاد کشاورزی – جنوب کرمان) تدوین و پالایش گردید. پایایی ابزار تحقیق با انجام یک آزمون مقدماتی برای بخش های مختلف به طور میانگین ۸۹ درصد محاسبه شد. روایی ظاهری و محتوایی نیز با بهره گیری از کمیته تحقیق و تعدادی از کارشناسان و اساتید دانشگاهی بررسی و پس از پالایش و تصحیح، تأیید گردید. آزمون مقدماتی هم نقش قابل توجهی در افزایش روایی محتوایی ابزار تحقیق داشت. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه خانوارهای عشایری جنوب استان کرمان بر اساس جمعیت قشلاقی و ییلاقی ( ۸۳۱۴-۱۰۹۹۶ ) بود که از این میان ۳۷۴ خانوار با استفاده از فرمول های نمونه گیری کیفی و کمی و به روش تصادفی طبقه ای متناسب با اندازه جامعه انتخاب شدند. سرانجام تحلیل اورالسی به منظور بررسی و تبیین روابط غیر خطّی همزمان میان چند مجموعه از متغیرها با مقیاس های مختلف انجام و نتایج به دست آمده تحلیل شد. تحلیل اورالس مفروضه هایی دارد که در صورت عدم برآوردن این مفروضه ها، اورالس قابل اجرا نخواهد بود.
واژه های کلیدی: خشکسالی، سازگاری، عشایر، اورالس
تحلیل اورالسی سازگاری با خشکسالی در جامعه عشایری جنوب
