دانلود پاورپوینت مدیریت دارایی ها

اختصاصی از سورنا فایل دانلود پاورپوینت مدیریت دارایی ها دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فهرست مطالب:

یادآوری مدیریت آسیب پذیری

دلایل و اهداف مدیریت دارایی ها

رابطه با مدیریت آسیب پذیری

روند مدیریت دارایی ها

معرفی ابزارهای مدیریت آسیب پذیری

OCS

Auto Scan

------

یادآوری مدیریت آسیب پذیری

اهداف مدیریت دارایی ها:

اولین مرحله و شاید پایه ای ترین مرحله از مدیریت آسیب پذیری (مرحله شناخت)

شناسایی و دسته بندی کلیه دارایی های موجود اعم از نرم افزاری و سخت افزاری

جمع آوری جزئیات سخت افزاری و نرم افزاری

کنترل دوره ای فهرست

اهمیت شناسایی کامل:

بدون مدیریت دارایی ها و شناسایی کامل زنجیر مدیریت آسیب پذیری پیوسته نخواهد بود

 

شامل 9 اسلاید POWERPOINT

پاورپوینت مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای( CAPM)

اختصاصی از سورنا فایل پاورپوینت مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای( CAPM) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

عنوان: پاورپوینت مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای( CAPM)

دسته: حسابداری- مدیریت مالی  (ویژه ارائه کلاسی درس تصمیم گیری در مسائل مالی- مدیریت سرمایه گذاری)

فرمت: پاورپوینت

تعداد اسلاید: 21 اسلاید

این فایل در زمینه "مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای (CAPM)"می باشد که در حجم 21 اسلاید همراه با تصاویر، نمودار و توضیحات کامل با فرمت پاورپوینت تهیه شده است که می تواند به عنوان ارائه کلاسی(کنفرانس) درسهای تصمیم گیری در مسائل مالی و مدیریت سرمایه گذاری رشته های حسابداری و مدیریت مالی در مقطع کارشناسی ارشد مورد استفاده قرار گیرد. بخشهای عمده این فایل شامل موارد زیر می باشد:

مقدمه

اهمیت موضوع

مدل قیمت گذاریCAPM

فرضیات مدل قیمت گذاریCAPM

منطق مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه ای

انتقادهایی که برای مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه ای وجود دارد

معنی و مفهوم ریسک

روشهای اندازه گیری ریسک

ضریب بتا

 انحراف استاندارد

تخمینهای ذهنی

معنای بازده

رابطه ریسک و بازده

خط بازار در یک بازار غیر موثر(ناکارا)

مدل قیمت گذاری داراییهای سرمایه ای کاهشی :(D-CAPM))

مدل قیمت گذاری داراییهای سرمایه ای تعدیلی(A-CAPM))

پاورپوینت تهیه شده بسیار کامل و قابل ویرایش بوده و به راحتی می توان قالب آن را به مورد دلخواه تغییر داد و در تهیه آن کلیه اصول نگارشی، املایی و چیدمان و جمله بندی رعایت گردیده است.

تحقیق در مورد دارایی های بلوکه شده ایران در جهان

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق در مورد دارایی های بلوکه شده ایران در جهان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل:WORD(قابل ویرایش) تعدا 11 صحفه

دارایی های بلوکه شده ایران در جهان

آمریکا یکی از ملکهای ایران را تخریب و به پارکینگ تبدیل نموده است و بقیه ملکها را اجاره داده و درآمدهای ناشی از اجاره را به حساب مشخصی منتقل نموده اند. این همان کشوری است که به تازگی چهره مشتاق مذاکره از خود به نمایش گذاشته است. باگذشت 29 سال از توقیف اموال و داراییهای ایران در آمریکا هنوز بخش زیادی از املاک متعلق به جمهوری اسلامی در اشغال آنان بوده و هیچ پرداختی بابت اجاره و دیگر درامدهای های به کشورمان پرداخت نشده است. به گزارش البرز 23 آبان 1358 یعنی ده روز پس از تسخیر سفارت آمریکا در تهران توسط دانشجویان کارتر رییس جمهور وقت آمریکا با اعلام وضعیت فوق العاده در روابط ایران و آمریکا طی دستوری دارایی ها و اموال دولت، سازمان ها و شرکت های وابسته به جمهوری اسلامی ایران در ایالات متحده و نزد بانک های آمریکایی خارج از این کشور را مسدود کرد. از 23آبان 1358به این سو هر ساله حکم انسداد دارایی های ایران روی میز روسای جمهور آمریکا گذاشته می شود و آنان حکم توقیف اموال ایران را امضاء می کنند. سرانجام ایران و آمریکا، در دی ماه 1359، در قالب توافقی که به بیانیه الجزایر معروف شد، تعهداتی را پذیرفتند که به موجب آن واشنگتن ملزم شداموال بلوکه شده ایران را رفع توقیف کند اما آمریکا تنها به بخشی از تعهد خود عمل کرد. بنابرگزارش هیئت تحقیق و تفحص مجلس شورای اسلامی که خرداد ماه منتشر شد موجودی و دارایی های ایران در ایالات متحده شامل اموال دیپلماتیک، وجوه نقدی، اموال نظامی و غیر نظامی بود. در جریان اجرای مفاد بیانیه الجزایر بر پایه برخی استدلال های حقوقی اختلافاتی میان ایران و آمریکا بروز کرد که دو کشور برای حل اختلافات خود به دیوان داوری لاهه مراجعه کردند .دیوان داوری ایران_ ایالات متحده به عنوان یک راه حل برای پایان دادن به بحران بوجود آمده و همچنین موضوع ناشی از توقیف اموال ایران تاسیس شدکه تاکنون برخی از این اختلافات حل نشده باقی مانده است. به موجب بیانیه های الجزایر، آمریکا متعهد گردید که با اعاده «وضعیت مالی ایران» به قبل از 23 آبان ماه 1358 کلیه دارائیها و اموال مسدود شده ایران که پس از تسخیر سفارت جاسوسی توقیف نموده را آزاد نماید، این اموال شامل وجوه نقدی ، تجهیزات نظامی ، اموال دیپلماتیک ، و اموال محمدرضا پهلوی شاه فراری ایران و خانواده اش بود. اما جمهوری اسلامی اظهار داشت که ایالات متحده از تعهدات خود از بیانیه های الجزایر تخلف نموده و اموال دیپلماتیک و کنسولی ایران را در ایالات متحده در اختیار ایران قرار نداده است. در سال 1373 طرف آمریکایی پیشنهاد مصالحه داد تا اموال را مسترد نماید و اموال دیپلماتیک بازگردانده شود . بر این اساس با آمریکا توافق شد تا موضوع خارج از دیوان بررسی شود.اما معلوم شد آمریکا ساختمانهای ایران را به کشورهایی چون رومانی و ترکیه اجاره داده است. مذاکرات ایران- آمریکا از اسفند 1375 در محل دیوان برگزار شد و نهایتاً به نتیجه ای ختم نگردید.نکته قابل توجه این است که آمریکا یکی از ملکهای ایران را تخریب و به پارکینگ تبدیل نموده است و بقیه ملکها را اجاره داده و درآمدهای ناشی از اجاره را به حساب مشخصی منتقل نموده اند. اما سوال اصلی اینجاست که آمریکاییها که با دستگاههای تبلیغاتی خود سعی در نشان دادن اشتیاق برای مذاکره و گفتگو با ایران دارند چرا به تعهدات پیشین خود پایبند نیستند و نمیتوانند صداقتی در این باره از خود نشان دهند. پرسش های بی پاسخ گزارش تحقیق و تفحص مجلس از روند داوری بین ایران و آمریکاچند روز پس از تصرف سفارت آمریکا در تهران و تشدید بحران در روابط دو کشور، رئیس جمهور وقت آمریکا با اعلام وضعیت فوق العاده درباره روابط ایران و آمریکا، کلیه دارایی‌ها و اموال دولت ایران و سازمانها و شرکتهای دولتی در آمریکا و نزد بانکهای آمریکایی خارج از آمریکا را مسدود کرد. گزارش تحقیق و تفحص از روند داوری ایران و ایالات متحده آمریکا سه شنبه سی یکم اردیبهشت 1387در صحن علنی مجلس توسط کاظم جلالی مخبر کمیسیون سیاست خارجی و امنیت ملی قرائت شد. باتوجه به اهمیت این گزارش، و سوالهای بدون پاسخ آن متن کامل این گزارش منتشر می شود: **1- از بیانیه الجزایر تا تشکیل دیوان (بررسی حقوقی- فنی- سیاسی) *1/1- مقدمه چند روز پس از تصرف سفارت آمریکا در تهران و تشدید بحران در روابط دو کشور، رئیس جمهور وقت آمریکا با اعلام وضعیت فوق العاده درباره روابط ایران و آمریکا، کلیه دارایی‌ها و اموال دولت ایران و سازمانها و شرکتهای دولتی در آمریکا و نزد بانکهای آمریکایی خارج از آمریکا را مسدود کرد. پس از آن روند طرح دعاوی مختلف در محاکم آمریکا شتاب بیشتری گرفت و از محاکم آمریکا دستور موقت مبنی بر توقیف اموال ایران گرفته شد. به طوری که در آستانه امضای بیانیه های الجزایر بیش از 440 دعوی علیه سازمانها و موسسات دولتی ایرانی در دادگاههای آمریکا طرح شده بود. دیوان داوری ایران - ایالات متحده به عنوان یک راه حل برای پایان دادن به بحران بوجود آمده ناشی از موضوع گروکانگیری و همچنین موضوع ناشی از توقیف اموال ایران از سوی ایالات متحده آمریکا تاسیس شد. در جهت حل این مشکل دولت الجزایر مذاکرات و مشورتهای فشرده ای را با هر دو طرف به انجام رساند تا در نهایت به یک راه حل مورد قبول طرفین که حاوی تعهداتی برای دو دولت است منتهی شد. حاصل آن تلاشها امضای دو بیانیه در بیست و نهم دیماه 1359 می‌باشد. « بیانیه کلی» و «بیانیه مربوط به حل و فصل دعاوی» که از آنها بنام «بیانیه های الجزایر» یاد می‌شود در نهایت مورد قبول و توافق ایران و ایالات متحده قرار گرفت. « بنگرید به پیوست شماره 4 " *2/1- نگاه کلی موضوع ارجاع اختلافات به داوری آن هم به صورت بسیار کلی و بدون تعیین موضوع هر یک از دعاوی به صورت لایحه ای به مجلس تقدیم شد که مجلس شورای اسلامی در قانون 26 دیماه 1359 با آن موافقت کرد. در همان جلسه علنی رئیس مجلس اعلام کرد که برای تک تک دعاوی می بایست مطابق اصل 139 قانون اساسی جهت تصویب تقدیم مجلس گردد. (تاسف بارتر اینکه این روند و این نقض اصل 139 قانون اساسی به بیشتر از 17 پرونده و ادعای خارج از دیوان برای مصالحه تعمیم داده شده است.) لذا ادامه روند بدون تصویب مجلس مخالف صریح اصل 139 قانون اساسی بوده است. بعلاوه مطابق ماده 98 و 99 آئین نامه داخلی مجلس وقت مواد عهدنامه، ... باید ضمیمه لایحه قانونی می بود، حال آنکه در این لایحه چنین نشد. *3/1- استرداد دارایی های ایران (تعهدات مالی ناشی از بیانیه) به موجب بیانیه های الجزایر، آمریکا متعهد گردید که با اعاده «وضعیت مالی ایران» به قبل از 23 آبان ماه 1358 (14 نوامبر 1979)، کلیه دارائیها و اموال مسدود شده ایران که پس از گروگانگیری توقیف نموده را آزاد نماید، این اموال مشتمل بر موارد ذیل بوده است: *1. وجوه نقدی (اوراق بهادار و طلا) *2. اموال و تجهیزات نظامی *3. اموال دیپلماتیک *4. اموال civil (غیر نظامی) *5. اموال شاه و خانواده سلطنتی بعنوان اموال ایران هر چند در رابطه با وجوه نقدی ایران در نزد بانکهای آمریکایی، آماری دقیق وجود ندارد و رقم 10 تا 24 میلیارد دلار در مجالس و محافل مختلف مطرح شده است، اما رابرت کارس ول و ریچارد جی. دیویس، بعنوان مسئولین بررسی اموال ایران در آمریکا در کتاب «تجربه یک بحران» می گویند: دارایی های مسدود شده در تاریخ حل و فصل نهایی بین (10987-12087) میلیارد دلار بوده است. سرانجام آمریکا رسماً، بالغ بر 10 میلیارد دلار دارایی های ایران را در چارچوب ترتیبات مقرر در بیانیه ها و در دو نوبت منتقل کرده است: *1. در نوبت اول همزمان با امضای بیانیه حدود هشت میلیارد دلار از وجوه ایران نزد بانکهای آمریکایی آزاد و به حساب امانی در نزد بانک آو- انگلند واریز گردید. از این مبلغ: 1.1. حدود 667/3 میلیارد دلار برای تسویه بدهی ایران ناشی از وام های سندیکایی در اختیار بانک فدرال رزو Federal Reserve آمریکا در نیویورک قرار گرفت. برای هیأت تحقیق این سوال مطرح شد که با توجه به اینکه بخش عمده ای از وام های سندیکایی با بهره نازل به ایران داده شده بود و از سوی بانکهای سندیکایی درخواستی برای «حال شدن» بدهی ها، به غیر از برخی از بانکهای آمریکایی عضو این گروه بانکی صورت نگرفته بود، تاخیری نیز در پرداخت اقساط سررسید شده مربوط به بانکهای مزبور صورت نگرفته بود، بانک مرکزی ایران و اعضاء هیأت پیگیری مذاکرات نیز بر عدم ضرورت «حال شدن» دیون اصرار داشتند، آمریکا نیز به صرف دادن تضمینی از سوی بانک مرکزی ایران برای این گونه وام ها تمکین نموده بودند، چرا به صورت ناگهانی و به اصرار نماینده دولت، تصمیم به «حال نمودن» این دیون صورت گرفت؟ مساله ای که اسباب شگفتی هیأت آمریکایی را نیز فراهم کرد. مطابق گفته وارن کریستوفر، سرپرست هیأت آمریکایی مذاکره کننده، «شگفت آور این است که بازپرداخت دیون بانکی به صورت یک جا، نه خواسته بانکها ] ی آمریکایی[ بود و نه دولت آمریکا. تا 15 ژانویه 1981 هم دولت آمریکا و هم بانکها، تصورشان این بود که ایرانی ها حداکثر با به روز رساندن دیون (current) (مقصود پرداخت اقساط پرداخت نشده بدهی خواه اصل دین یا بهره آن است) و سپردن تامین های اضافی جهت تضمین پرداختهای آتی موافقت خواهند کرد و لاغیر. این خود ایرانی ها بودند که در یک تغییر موضع ناگهانی و تنها پنج روز قبل از آزادی گروگانها اعلام کردند ترجیح می دهند اکثر دیون بانکی را یک جا پرداخت کنند. اگر این امر ارفاقی در حق بانکها محسوب است اعتراض آن متوجه ایرانی ها است نه دولت ایالات متحده و حتی خود بانکها» . البته پس از تسویه وام های سندیکایی مبلغ 400 میلیون دلار که آمریکا بابت آن سندی ارائه نکرده بود، بعلاوه بهره متعلق به آن جمعاً به مبلغ 545 میلیون دلار به ایران مسترد شد. *1.2. حدود 418/1 میلیارد دلار برای تسویه بدهیهای احتمالی بانکهای ایران به بانکهای آمریکایی در حسابی بنام بانک مرکزی الجزایر در بانک آو- انگلند به امانت گذاشته شد. که سرانجام معلوم گردید که 605 میلیون دلار بیشتر از دیون ادعایی بوده است که پس از پیگیری های زیاد مبلغ 810 میلیون دلار اصل و بهره آن به ایران برگشت داده شد. *1.3. باقیمانده وجوه مذکور یعنی 87/2 میلیارد دلار، نقداً به ایران پرداخت شد. *2. در نوبت دوم، شش ماه پس از انعقاد بیانیه ها، حدود 2/2 میلیارد دلار از وجوه ایران نزد بانکهای آمریکایی داخل آمریکا که توسط محاکم آمریکایی توقیف شده بود، آزاد شد. *2.1. مطابق بیانیه، می بایست یک میلیارد دلار آن به یک حساب تضمینی (در هلند) که در صورت محکومیت ایران در دیوان داوری دعاوی، مبلغ «محکوم به» مستقیماً از آن پرداخت گردد، واریز شد و یک میلیارد دلار دیگر به حساب ایران پرداخت گردید. *2.2. بین یک تا 1/2 میلیارد دلار سایر دارایی های ایران نزد موسسات آمریکایی، موجود بوده است. که تا کنون هیچ سند و مدرکی دال بر اقامه دعوای برای استرداد آن در سوابق موجود نیست، مگر به نحو پراکنده در پروند های گروه ب و گروه تخلفات الف منجمله پرونده ب1 و ب61 و ب67 و الف 15 و برخی ادعاهای متقابل در دعاوی اتباع. *4/1- حساب تضمینی در ماده 7 بیانیه، ایران موظف گردید یک حساب تضمینی نامحدود با مبلغ اولیه یک میلیارد دلار برای پرداخت مبالغ احکامی که به سود آمریکایی ها صادر می شود ایجاد نماید، موجودیهای حساب تضمینی صرفاً برای پرداخت و تأدیه احکامی است که علیه ایران صادر شده است اختصاص یابد. هر گاه بانک مرکزی انگلستان در ابتدا و بعداً بانک تسویه هلند اطلاع دهد که موجودی این حساب از مبلغ 500 میلیون دلار تنزل نماید، ایران موظف است فوراً موجودی حساب را به سطح 500 میلیون دلار برساند، تا زمانی که کلیه دعاوی آمریکا علیه ایران پایان پذیرد. مطابق ضمیمه سند شماره 985/هـ/م مورخ 7/11/85 بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران از تاریخ 27/5/1360 تا مورخ 30/10/1385 مبلغ 026/023/020/3 میلیارد دلار بدون احتساب بهره بانکی به این حساب واریز گردیده است که مبلغ 223/964/519/2 میلیارد دلار آن بابت احکام صادره ایران به نفع آمریکا پرداخت و مبلغ 803/058/500 میلیون دلار در حساب تضمینی موجود است. (بنگرید به پیوست شماره 5) اما اینکه رقم بده پرداختی چه میزان است؟ چرا در خلال 27 سال گذشته این رقم از سوی بانک مرکزی و دفتر خدمات اعلام نشده است؟ سوالات جدی است که باید پاسخ داده شوند. *چند نکته مهم *1. تعهد یک جانبه ایران به ایجاد حساب تضمینی نامحدود، بدون تعهد متقابل آمریکا، عملاً یک نوع فرض محکومیت برای ایران است. حال آنکه در رسیدگی به اختلاف میان اشخاص یا دولت‌ها از طریق داوری، باید از هر گونه پیش داوری پرهیز کرد و تعهد باز کردن چنین حسابی اماره بدهکار بودن طرف ایرانی در این داوری بوجود آورده است. *2. «هر حکمی که دیوان داوری ممکن است علیه هر یک از دو دولت صادر کند علیه آن دولت باید لازم الاجرا شمرده شود در دادگاههای هر کشوری مطابق قوانین آن کشور» مقررات داخلی و بین¬المللی در زمینه آراء مراجع داوری بر این پایه استوار است که رای داور به خودی خود دارای قابلیت اجرایی نیست. بنابراین طرفی که حکم داوری به سود او صادر شده است باید حکم را در دادگاههای محل صدور رای ثبت کند و سپس از دادگاه مجل اجرای رأی داوری درخواست صدور دستور اجرای رای داور را بنماید. این تشریفات قانونی الزام آور به طرفی که حکم داوری علیه آن صادر شده است فرصت می دهد به رای داور اعتراض کند. این حق با حساب تضمینی مذکور برای ایران منتفی شده است. بدیهی است که دولت ایران بر پایه بند 3 ماده 4 بیانیه حل و فصل دعاوی از همین امتیاز بنیادی و حساس برخوردار شده است. ولی تعهد پذیرفته شده در ماده 7 بیانیه کلی مبنی بر واریز یک میلیارد دلار اولیه به حساب تضمینی نامحدود برای پرداخت ادعاها و احکام محکومیتی که علیه ایران صادر می شود و بویژه پس از امضای موافقت نامه فنی در مرداد ماه سال 1360 میان بانک مرکزی ایران، بانک فدرال رزرو، بانک تسویه هلند و بانک مرکزی الجزایر و تعهد و پذیرش بانک مرکزی ایران که اجازه داد احکامی که علیه ایران از هر یک از سه شعبه دیوان داوری صادر می شود از سوی رئیس دیوان داوری به بانک مرکزی الجزایر برای پرداخت ابلاغ گردد و دیگر ترتیبات مقرر در این موافقتنامه فنی، دولت ایران را از امتیاز مقرر در بند 3 ماده 4 بیانیه حل و فصل دعاوی در زمینه اعتراض به احکام صادره محروم کرد و این احکام محکومیت بدون امکان هر گونه اعتراضی از سوی ایران بطور خودکار به مورد اجرا درآمدند. این در حالی است که دولت آمریکا و یا اتباع و شرکتهای آمریکایی هیچگونه تضمینی برای اجرای احکامی که علیه آنان صادر می شد نداده بودند. بنابراین دولت ایران و سازمان¬های مربوط آن ناگزیر بودند بر پایه کنوانسیون نیویورک به دادگاه¬های آمریکا مراجعه کنند و با تحمل روشهای دشوار و پرهزینه درخواست صدور دستور اجرای احکام صادر شده به سود ایران را بنماید. این وضعیت یک نابرابری آشکار علیه دولت ایران بوده است. (دو نمونه بارز آن پرونده الف 21 و الف 27 است.) *2- اموال نظامی ایران در بررسی وضعیت اموال ایران در آمریکا بویژه اموال نظامی بلامنازع متعلق به ایران در انبارهای آمریکا برای هیأت تحقیق و تفحص این سوال مطرح بود که آیا در مذاکرات مربوط به تنظیم بیانیه درخواستی مبنی بر استرداد این اموال بطور خاص مطرح شده است یا نه؟ هیأت در اسناد مربوط به مذاکرات پاسخی مبنی بر پیگیری این موضوع توسط نماینده دولت نیافت. اما کریستوفر می گوید: «نماینده ایران (نوبری) در سپتامبر 1980 در حومه بن پیشنهاد داد که ارسال لوازم یدکی و تجهیزات نظامی، از موجودی های انبار متعلق به ایران که بهای آنها قبلاً پرداخت گردیده است نقش مهمی در ترغیب ایران به آزادی گروگانها دارد. خوشبختانه این موضوع هرگز در جریان مذاکرات با من مطرح نشد. (ص 31). آقای نبوی در شهادتنامه خود نزد دیوان داوری مطلبی در این باره اظهار نداشته است به جز کلیت ارسال اموال ایران موضوع بند 9 بیانیه کلی که آن کلیت شامل اموال نظامی هم می‌شود. لذا دیوان داوری در حکم خود در پرونده ب1 (4) اعلام داشته است که نکته حائز اهمیت از نظر دیوان آن است که در بحبوحه جنگ ایران و عراق یعنی هنگامی که ایران علاقه خاص به دریافت اقلام دفاعی خود داشت ... در هیچ یک از یادداشتهای مبادله ذکری از اموال نظامی به عمل نیامده است، در حالیکه دارایی های مالی حساب امانی اف، ام، اس احصاء شده است بند 53 حکم و بند 54 قابل توجه می‌باشد. در شرایطی که گروه مذاکره کننده آمریکایی با جدیت هرچه بیشتر کوشش کرده اند مطالبات بانک های آمریکایی و حتی بانک های غیرآمریکایی از سوی ایران بازپرداخت شود و حتی برای بازپرداخت وام هایی که بانک های آمریکایی به بخش خصوصی در ایران پرداخت کرده بودند یک حساب امانی باز کنند و بخش قابل توجهی از سپرده های ارزی ایران را در آن حساب امانی (به مبلغ یک میلیارد و چهارصد و هجده میلیون دلار) واریز کنند، چرا و چگونه طبق تصمیم دیوان داوری طرف مذاکره کننده ایرانی در گفتگوهای دوماهه با طرف آمریکایی در زمینه اموال نظامی ایران که در نزد شرکت های آمریکایی و انبارهای عمومی این کشور بوده برای استرداد آنها هیچ درخواستی را مطرح نکرد و در موافقت نامه های مزبور نیز هیچ اثری از آنها به چشم نمی خورد. همین امر موجب آن گردیده که در دوران جنگ تحمیلی دولت ایران از دست یافتن به این ساز و برگ های نظامی که بهای آن را پرداخت کرده و ملک بلامنازع ایران بوده است محروم شود و زیان های جبران ناپذیری در جبهه‌های جنگ به نیروهای مسلح ایران وارد گردد. سوال دیگر این بود که با توجه به تعهد آمریکا مطابق بندهای 9 و 10 بیانیه اصول کلی، مبنی بر ترتیبات لازم برای انتقال تمام اموال ایران، چرا این امر صورت نگرفت؟ هیأت در بررسی خود به این نتیجه رسید که: مطابق ماده (1) بیانیه حل و فصل از تاریخ انعقاد بیانیه مدت 6 ماه جهت مصالحه طرفین در مورد دعاوی مهلت گذاشته شد که فقط برای مدت 3 ماه قابل تمدید بود، هم فرصت شش ماهه و هم فرصت سه ماهه را طرفین بدون حصول نتیجه ای از دست دادند و هیچ مصالحه ای صورت نگرفت (در وین) و مطابق بند 4 ماده ماده (3) مدت ثبت دعاوی یک سال از تاریخ نافذشدن بیانیه و یا شش ماه پس از تاریخ انتخاب رئیس هیأت داوری است و پس از آن هیچ ادعایی در داوری قابل طرح نخواهد بود. لذا بعد از برقراری دیوان داوری در حقیقت ایران و آمریکا 3 ماه فرصت داشتند تا دعاوی خود را در دیوان ثبت نمایند. از آنجا که گروه مذاکره کننده ایرانی و امضاء کننده بیانیه ها هیچ درخواست و اصراری برای استرداد اموال نظامی ایران نکرد و در بیانیه ها نیز در این زمینه پیش بینی صریحی وجود نداشت. بنابراین دولت آمریکا از تعهد کلی خود در بند الف بیانیه کلی مبنی بر اینکه تحرک و آزادی انتقال اموال ایران در قلمرو خاک آمریکا را فراهم آورد و در بند 9 بیانیه کلی مبنی بر انجام ترتیبات انتقال کلیه اموال ایران سرپیچی کرد و از انتقال اموال نظامی ایران به دستاویز اینکه شرایط جنگ میان ایران و عراق وجود دارد جلوگیری بعمل آورد. در این اوضاع و احوال دولت ایران دچار یک بلاتکلیفی گردید و سرانجام دادخواستی به خواسته الزام دولت آمریکا به استرداد اموال نظامی ایران و دیگر مسائل مربوط به آن به دیوان داوری تسلیم کرد. ایران رسماً سه ماه فرصت داشت که ادعاهای رسمی گروه ب خود را علیه دولت آمریکا در دیوان داوری مطرح کند. اگرچه برای ثبت دعاوی تخلف از بیانیه فرصت نامحدود است به این ترتیب اموال نظامی بلامنازع ایران که دولت آمریکا تکلیف داشت موجبات انتقال آنها را به ایران فراهم آورد به یک «ادعا» تبدیل شد و دولت ایران برای دست یابی به این اموال گرفتار پیچ و خم دیوان داوری، تنظیم دادخواست، تنظیم لوایح متعدد، حضور در جلسات طولانی داوری، گرفتن وکیل خارجی و ارقام سنگینی از هزینه ها در این زمینه گردید که همچنان ادامه دارد. همه این موارد محل بررسی و پرسشهایی است که در این گزارش مجال پرداختن به آنها نمی باشد. *نکته دیگر: در تاریخ 27 آبان ماه 1360 (18 نوامبر 1981) ایران ادعایی علیه ایالات متحده به ثبت رساند و ضمن سایر خواسته ها استرداد تجهیزات خود را که بدواً طبق قراردادهایی به ایران فروخته شده بود که جزیی از برنامه فروش دولت امریکا به خارج ایالات متحده را تشکیل می داد و حسب ادعای ایالات متحده اکنون آنها را در اختیار دارد، مطالبه کرد. در تاریخ 9/6/1367 (31 اوت 1988) دیوان در قسمتی از ادعا 4 پرونده مورد بحث حکم جزیی صادر کرد و درخواست خواهان را برای استرداد اقلام مندرج در پیوست های 3 و 5 گزارش مشترک نهایی در مورخ 14 اسفند ماه 1364 (پنجم مارس 1986) رد کرد ولی اعلام کرد که خوانده مسئول است که بابت ارزش کامل آن اقلام به خواهان غرامت بپردازد و البته دیوان تعیین مبلغ غرامت و بهره را موکول به تسلیم لوایح و ادله بیشتر کرد. اما طرفین به موجب ماده 34 قواعد دیوان درخواست مشترکی به امضای نمایندگان رابط دو دولت در تاریخ 11 آذر ماه 1370 (دوم دسامبر 1991) به ثبت رساندند و از دیوان درخواست کردند که با صدور حکمی بر مبنای شرایط مرضی الطرفین، را کلاً و بدون حق طرح مجدد دعوا مختومه اعلام کند. (بنگرید به متن حکم پیوست شماره 6) *1/2- چند پرسش *1. با توجه به محرز بودن موفقیت ایران در پرونده، چرا به جای تمکین کردن به رای داوری که بتواند در آینده بعنوان یک رویه به آن استناد کرد، پرونده با مصالحه خاتمه یافت؟ *2. با توجه به اینکه مطابق اصل 139 قانون اساسی هر گونه صلح دعاوی راجع به اموال عمومی و دولتی یا ارجاع آن به داوری در مواردی که طرف دعوا خارجی باشد، باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد. چرا برای مصالحه درخواست مجوز نشده است؟ اصولاً این تخلف آشکار را چه کسی باید پاسخگو باشد؟ *3. در درخواست مشترک (مواد 3 - 4 -6) طرفین مضافاً توافق می کنند که از موافقت نامه حل و فصل حاضر برای تعقیب یا دفاع هیچ پرونده ای در دیوان یا هر مرجع رسیدگی دیگر استفاده نکنند و موجبات استفاده از آن را توسط شخص دیگری فراهم ننمایند. آیا چنین تعهدی غیر از بستن دست ایران در پرونده های مشابه معنای دیگری دارد؟ اتفاقاً این موضوع در پرونده دیگری مسئله ساز شد و آمریکا اظهار داشت اقلامی از اموال این پرونده مشمول صلح پرونده ب1 (4) می‌باشد و ایران اظهار داشت که 46 قلم می باشد و دیوان اقلام مذکور را استرداد ادعا توسط ایران تلقی کرده است اگرچه ایران بعدها اظهار داشت که اشتباه کرده است. *4. چرا به موجب بند 3 ماده 1 درخواست مشترک مبلغ 18 میلیون دلار از مبلغ صلح به حساب تضمینی موضوع بند 7 بیانیه پرداخت شده است؟ آیا اجازه خاصی در این مورد وجود داشته است؟ در روند رسیدگی، درخواستهای تمدید بلا وجه و تاخیرهای غیر منطقی از سوی خواهان (ایران) هزینه های زیادی را بر جامعه بار نموده است. مسلماً حجم گسترده پرونده ها، پیچیدگی آنها و در دسترس نداشتن کارشناسی و حفاظت اسناد در سالهای اولیه یکی از دلایل تأخیر است. اما آنچه مایه تأسف است کم توجهی برای تقویت تیم کارشناسی حقوقی و حسابرسی قوی جمع آوری اسناد و مدارک است. یکی از دستور کارهای جاری دیوان رسیدگی به ادعای 130 قرارداد از مجموع 1080 قرارداد است که رسیدگی به آن به استناد گفته ریاست دیوان تا 2012 طول خواهد کشید و تازه از این حکم معیاری ایجاد خواهد شد برای رسیدگی به ادعای حدود 960 قرارداد دیگر. حدیث مفصل بخوان از این مجمل. این در حالی است که جوانترین داور بی طرف که در جریان لوایح این پرونده ها قرار گرفته و احتمالا در جلسات استماع شرکت می کند حدود 78 سال سن دارد آیا آنها برای رسیدگی به این پرونده تا آخر زنده خواهند بود؟ *3- اموال دیپلماتیک اموال دیپلماتیک دولت جمهوری اسلامی ایران در سه بخش: *1-اموال غیر منقول در 13 ملک (اماکن دیپلماتیک و کنسولی) 2- اموال منقول ایران که داخل این املاک بوده است. 3- وجوه موجود در حسابهای بانکی ایران در آمریکا (حدود 118 حساب بانکی) جمهوری اسلامی در تاریخ های 25 دیماه 1360 و سوم آبان ماه 1361 دعاویی را در پرونده‌های موسوم به الف 4، الف 7 و الف 15 (اف و 3) به ثبت رساند و اظهار داشت که ایالات متحده از تعهدات خود از بیانیه های الجزایر تخلف نموده و اموال دیپلماتیک و کنسولی ایران را در ایالات متحده در اختیار ایران قرار نداده است. در سال 1373 طرف آمریکایی پیشنهاد مصالحه داد تا اموال منقول از غیر منقول تفکیک گردد و طرفین اموال منقول (شامل وجوه نقدی و اموال عینی) یکدیگر را مسترد نمایند. و در مورد اموال غیرمنقول قید شود که چون طرفین در حال حاضر قادر به توافق نیستند به همین وضع باقی بماند. بدین صورت کلیه دعاوی اموال دیپلماتیک مسترد و پرونده مختومه گردد. بر این اساس با آمریکا توافق شد تا موضوع خارج از دیوان بررسی شود (سند شماره 394/5- 1/456/641 تاریخ 3/2/1386) بنا به تقاضای طرفین از مورخ 19 مهر ماه 1373 جلسه استماع پرونده ها تا اطلاع ثانوی به تعویق افتاده است و تعویق هنوز هم ادامه دارد. اما بعداً معلوم شد آمریکا ساختمانهای ایران را به کشورهایی چون رومانی و ترکیه اجاره داده است. این امر سبب دادخواستی به دیوان شد. اما نهایتاً مذاکرات مستقیم ایران- آمریکا از اسفند 1375 در محل دیوان برگزار شد (از ایران دکتر افتخار جهرمی رئیس هیأت و از طرف آمریکا آقای هارپر رئیس هیأت بودند.) (همان سند 3/2/1386) و نهایتاً به نتیجه ای ختم نگردید. قابل ذکر است علیرغم تعهد آمریکا در بیانیه الجزایر به صورت یکجانبه مبنی بر رفع توقیف از اموال دیپماتیک و کنسولی ایران در آمریکا مطابق کنوانسیون وین، تابع عمل متقابل قرار نمی گرفت، اما آمریکا در 11/4/1371 نامه ای در دیوان به ثبت رساند (مدرک شماره 1102) که ضمن آن موافقتنامه هایی را به دیوان تسلیم کرد که بین دولت پاکستان به عنوان حافظ منافع دولت ایران با دولت آمریکا و با موافقت دولت ایران امضا شده است. قابل ذکر است که تا سال 1370 الجزایر حافظ منافع ایران در آمریکا بود و چنین تعهد متقابلی برای حفظ منافع ایران وجود نداشت. در صفحه شش این موافقت نامه ، در قسمت مربوط به اموال، طرفین به صراحت این موضوع را قید کرده اند که دولت پاکستان بعنوان حافظ منافع دولت ایران، حق در اختیار گرفتن محوطه های رسمی (اماکن دیپلماتیک) دولت ایران را که در آمریکا می باشد، تا زمانی که ایران محوطه های رسمی دولت آمریکا در ایران را در اختیار حافظ منافع آمریکا قرار ندهد، ندارد. (عمل متقابل) در حالیکه آمریکا دارای سه ملک دیپلماتیک در ایران می باشد، یک سفارت در تهران- یک کنسولگری در تبریز و یک مکان دیپلماتیک در تهران- خیابان حجاب. نکته قابل توجه اینکه آمریکا یکی از ملکهای ایران را تخریب و به پارکینگ تبدیل نموده است و بقیه ملکها را اجاره داده و درآمدهای ناشی از اجاره را به حساب مشخصی منتقل نموده که به گفته آمریکا هزینه نگهداری ساختمانها می شود. *4- تعهدات حقوقی ناشی از بیانیه به موجب بیانیه های الجزایر ایالات متحده آمریکا متعهد گردید که: 1-در امور داخلی ایران مداخله نکند. 2- مجازاتهای تجاری و اقتصادی وضع شده پس از 14 نوامبر 1979 علیه ایران را لغو نماید. 3- برای توقیف و استرداد اموال خانواده پهلوی و نزدیکان آن در آمریکا با ایران با شرایط مقرر در بیانیه ها همکاری کند. 4- از دعاوی ایالات متحده یا اتباع آن کشور علیه ایران به علت تصرف سفارت سابق آمریکا یا گروگانگیری اتباع آمریکایی یا حوادث واقع شده در جریان انقلاب اسلامی تا زمان انعقاد بیانیه ها صرفنظر نماید. 5- به دعاوی حقوقی اتباع آمریکایی در محاکم آمریکا خاتمه داده و آنها را به داوری مرضی‌الطرفین ارجاع دهد. *5- دعاوی دو تابعیتی ها و نظر دیوان به سبب عدم دقت در تنظیم مفاد بیانیه ها در بحث تابعیت، دعاوی زیادی توسط خواهانهائی علیه ایران اقامه شده که بموجب قوانین ایالات متحده، شهروندان ایالات متحده و به موجب قوانین ایران، شهروندان ایران بودند. بنا به آمار استخراجی تعداد 122 دعوا توسط افراد دو تابعیتی در دیوان علیه ایران مطرح شده است که آخرین آنها پرونده شماره 485 بود که توسط شعبه 1 در تاریخ بهمن ماه سال 1381 مختومه شد. (برای مشاهده لیست کامل پرونده های دو تابعیتی که به ترتیب شعبه مشخص شده بنگرید به پیوست شماره 19) اولین بار است در طول تاریخ که اتباع یک کشور علیه آن کشور در کشوری ثالث (یک دیوان بین‌المللی) اقامه دعوای حقوقی می نماید و رای به نفع آنان صادر می گردد بدون آنکه آن کشور طی جنگی مغلوب شده و یا به طریق دیگری تحت سلطه کشور خواهان قرار گیرد. *6- انتخاب داوران ملی و سرداوران مطابق بند (1) ماده (3) بیانیه حل و فصل دولتین ایران و آمریکا هرکدام 3 داور معرفی کردند که برای اولین بار در تاریخ 28 اردیبهشت ماه سال 1360 در کاخ صلح لاهه به همراه نمایندگان رابط دو دولت ملاقات کردند. بر اساس قواعد دیوان این 6 داور می بایستی 3 داور دیگر را به عنوان سرداور که باید از کشور غیر از آمریکا و ایران باشد را انتخاب نمایند. (پیوست شماره 23 لیست داوران دیوان) سوابق موجود مبین این است که معمولا توافقی بین داوران دو طرف در انتصاب سرداور پیش نمی آید. برای حل این مشکل قواعد دیوان یک مقام منصوب کننده را درنظر گرفته است که بتواند در نصب و یا عزل داوران این دیوان را یاری دهد. بر اساس بند 2 ماده 6 قواعد دیوان در صورتی که طرفین نتوانند درخصوص مقام منصوب کننده توافق نمایند دبیرکل دیوان دائمی داوری لاهه یک نفر را به عنوان مقام منصوب کننده تعیین و منصوب نماید آنگاه در صورت عدم توافق طرفین در نصب یک داور مقام منصوب کننده می تواند تصمیم نهایی را اتخاذ نماید. تاکنون 3 نفر نقش مقام منصوب کننده را در دیوان داوری ایران-امریکا داشته اند 1) آقای مونز (هلندی) 2) آقای جنینگز (انگلیسی) 3) آقای هاک (هلندی). در زمینه مندرجات مقررات داوری آنسیترال توجه به نکات زیر ضروری است: *الف- این مقررات که از سوی کمیسیون حقوق بازرگانی سازمان ملل متحد تدوین شده است مربوط به اختلافات ناشی از بازرگانی بین المللی میان شرکت هاست. بنابراین در داوری میان دولت های ایران و آمریکا و قراردادهایی که دارای طبیعت سیاسی و بازرگانی بوده اند این مقررات به ویژه از جهت شیوه انتخاب سرداوران به هیچ عنوان تامین کننده مرضی الطرفین بودن سرداوران و مقام منصوب کننده داور نبوده است. *ب- این مقررات میان شرکت ها و اشخاص در داوری بین المللی برای حل و فصل اختلافات هنگامی مورد توافق قرار می گیرد که طرفین در یک قرارداد خاص اختلاف پیدا می کنند و حال آنکه در دیوان داوری ایران و آمریکا همانگونه که سوابق پرونده ها در دادگاه‌های آمریکا و گفتگوهای انجام شده میان نمایندگان دو دولت نشان می داده اند صدها پرونده و قرارداد مورد اختلاف وجود داشته اند. بنابراین، مندرجات مقررات آنسیترال نمی‌توانسته است بدون تغییرات جدی و بنیادی در دیوان داوری ایران و آمریکا به مورد اجرا گذارده شوند. *ج- هر چند در بند 2 ماده 3 بیانیه حل و فصل تصریح شده است که: «مگر تا حدی که این مقررات (آنسیترال) از سوی دو دولت یا از سوی دیوان داوری تغییر داده شود» ولی این که دو دولت پس از امضای موافقت نامه های الجزایر بتوانند توافقی در زمینه شیوه انتخاب «مقام منصوب کننده داور» در صورتی که داوران دو دولت به توافقی نرسند، امری بسیار احتمالی و دور از دسترس بوده است. و اینکه دیوان داوری بتواند مکانیزمی را در این زمینه با تغییر روش پیش بینی شده در مقررات آنسیترال، پیش بینی کند از صلاحیت دیوان داوری بیرون برده است. زیرا روش انتخاب داوران و سرداوران و مقام منصوب کننده از حقوق ویژه دولت‌های طرف داوری است. بنابراین گروه مذاکره کننده ایرانی این موضوع حساس و سرنوشت ساز را که از نیازهای قطعی قانون مصوب مجلس شورای اسلامی (مورخ 26 دی 1359) و از نیازهای قطعی تضمین بیطرفی و استقلال مقام منصوب کننده داوران و اشخاصی است که بعنوان سرداور به سرنوشت پرونده های حساس مطرح شده در دیوان مسلط خواهند شد. در یک بلاتکلیفی خطرناک رها کرده اند و در عمل همان مکانیزمی که در مواد 6 تا 8 مقررات آنسیترال برای تعیین مقام منصوب کننده داور پیش بینی شده است بر دیوان داوری ایران و آمریکا به مورد اجرا گذارده شده است. و متاسفانه تمکین ایران به این قواعد و عدم اصلاح آن ضررهای بسیاری را بر ایران تحمیل نموده است. به هر حال دولت ایران تکلیف داشته است برای تضمین بیطرفی و استقلال سرداوران در دیوان داوری ایران و آمریکا که از حقوق ذاتی، مشروع و غیرقابل انصراف هر دولتی در یک داوری بین‌المللی است جدیت به خرج دهد ولی در عمل نماینده یا نمایندگان دولت ایران تسلیم مکانیزم ناعادلانه پیش بینی شده در آنسیترال شد. *7- وضعیت کلیه دعاوی ثبت شده نزد دیوان از ابتدای تاسیس دیوان طرفین جمعاً تعداد 3953 دعوا نزد دیوان ثبت کرده‌اند که به ترتیب ذیل است: 1-دعاوی گروه «الف» (که معمولاً دعاوی بین دولتین و در خصوص تعهدات ناشی از اجرای بیانیه الجزایر است: تا کنون 33 دعوا نزد دیوان ثبت شده است.) 2-دعاوی ب: به دعاوی اطلاق می‌شود که بین دولتها در خصوص اموال و تعهدات نقض قراردادها ناشی شده است. (بند 2 ماده یک بنیانیه حل و فصل دعاوی) در مجموع 75 (دعوای ب) نزد دیوان ثبت شده است. 3-دعاوی بزرگ: اینگونه دعاوی به آنهایی اطلاق می‌شود که میزان خواسته هر یک بیشتر از 250 هزار دلار آمریکا بوده است: در مجموع 961 دعوا نزد دیوان ثبت شده است. 4-دعاوی کوچک: به دعاوی اطلاق می‌شود که میزان خواسته در هر یک کمتر از 250 هزار دلار آمریکا بوده است. در مجموع تعداد 2884 پرونده نزد دیوان ثبت شده است. *1. پرونده هایی که با مصالحه طرفین مختومه شده است از کل تعداد 3952 پرونده ثبت شده نزد دیوان تعداد: 2722 مصالحه شده که به عنوان نمونه طرفین در یک مورد توافق نمودند که تعداد 2342 پرونده طی مصالحه‌ای که مورد حکم شماره 483 قرار گرفت مختومه شود و همچنین حکم شماره 517 که بر اساس توافق طرفین صادر و تعداد 117 پرونده را مختومه کرد. تعداد 2342 پرونده یا بیشتر که یک جا مصالحه شده اند مربوط به دعاوی زیر 250 هزار دلار هستند. با توجه به اصل 139 قانون اساسی "صلح دعاوی راجع به اموال عمومی ... در هر مورد موکول به تصویب هیأت وزیران و اطلاع مجلس است." متأسفانه برای هیچکدام از مصالحه های انجام گرفته شده تشریفات قانونی صورت نگرفته و خلاف بیّن و نقض صریح اصل 139 صورت گرفته است. *2. میزان پرداختها به خواهانهای آمریکایی کل مبلغ احکامی که تا این تاریخ به نفع طرفهای آمریکایی صادر و به کارگزار امانی ابلاغ شده است 43/2.166.998.515 دلار، به علاوه معادل دلاری مبلغ 303.196 پوند و 297.051 مارک آلمان و 97.132.598 ریال است (بدون احتساب بهره که بایستی توسط کارگزار امانی محاسبه شود). از این رقم، مبلغ 76/1.665.366.959 دلار به علاوه معادل دلاری 303196 پوند و معادل 297.051 مارک آلمان به صورت احکام مبتنی بر شرایط مرضی الطرفین و احکام جزیی مبتنی بر شرایط مرضی الطرفین پرداخت شده است. (بنگرید به پیوست شماره 25) *3. میزان پرداخت شده به خواهانهای ایرانی کلاً مبلغ 57/505.143.820 دلار (بدون احتساب بهره متعلقه) و معادل دلاری

دانلود تحقیق بررسی آثار و پیامدهای خصوصی سازی صنعت بیمه بر دارایی ساختار ها و سرمایه گذاری های شرکت های بیمه

اختصاصی از سورنا فایل دانلود تحقیق بررسی آثار و پیامدهای خصوصی سازی صنعت بیمه بر دارایی ساختار ها و سرمایه گذاری های شرکت های بیمه دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 دانلود تحقیق بررسی آثار و پیامدهای خصوصی سازی صنعت بیمه بر ساختار دارایی ها و سرمایه گذاری های شرکت های بیمه

تعداد صفحات:143

فرمت:word

چکیده:
در این تحقیق سعی شده است به این سؤالات پاسخ داده شود که در گذر از فضای دولتی حاکم بر صنعت بیمه کشور به سمت فضای رقابتی و به بیان دیگر گسترش خصوصی سازی و فراهم نمودن عنوان زمینه های آزادسازی در این صنعت، ترکیب دارایی ها و سرمایه گذاری های شرکت های بیمه ای، به چه نحو تغییر پیدا خواهد کرد. در این تحقیق فرض بر این است که آزادسازی و تسهیل مقررات به منظور حضور شرکتهای بیمه خصوصی فراهم می باشد و ما بدنبال تغییرات در ترکیب دارایی ها و سرمایه گذاری ها می باشیم.
در این پژوهش پس از بیان مفاهیم خصوصی سازی و اهداف آن، خلاصه ای از عملکرد شرکتهای بیمه دولتی ایران، البرز، آسیا و دانا را بررسی کردیم و همچنین به بررسی تجارت خصوصی سازی در کشورهای منتخب پرداختیم.
و نیز در ترکیب سرمایه گذاری ها پس از خصوصی سازی تلاش در جهت کاهش سرمایه گذاری به صورت موجود نزد بانکها، سرمایه گذاری در طرحهای پر بازده، عدم علاقه به سرمایه گذاری دولتی، علاقه به سرمایه گذاری‌های خویش فرما، عدم علاقه به خرید اوراق مشارکت دولتی و علاقه به حضور پررنگتر در بورس دیده می شود.
                                                                           فهرست مطالب:
 فصل اول: کلیات
۱-۱)عنوان تحقیق
۲-۱)بیان مسأله
۳-۱)اهمیت انجام تحقیق
۴-۱)اهداف تحقیق
۵-۱)سؤالات تحقیق
۶-۱)فرضیه های تحقیق
۷-۱)روش انجام تحقیق
۸-۱)روش جمع آوری اطلاعات
۹-۱)محدودیت های تحقیق
۱۰-۱)سازماندهی مطالب
فصل دوم: ادبیات خصوصی سازی با رویکرد صنعت بیمه
۱-۲)مقدمه
۲-۲)تعریف خصوصی سازی در صنعت بیمه
۳-۲)مکاتب اقتصادی و جایگاه بخش خصوصی
۴-۲)اهداف خصوصی سازی
الف-کاهش حوزه فعالیت بخش دولتی
ب-انتقال مالکیت و کنترل اقتصادی
ج)افزایش کارایی
د)کاهش کسر بودجه و بدهی های مالی
ه)تعدیل سوبسیدها و اختلال قیمت ها
ز)افزایش رقابت
ح)ایجاد دلبستگی و علاقه در شاغلین شرکت ها
ط)گسترش بازار سرمایه
ی)تأمین منافع مصرف کنندگان
۵-۲)مراحل خصوصی سازی و ملاحظات مربوط به آن
۶-۲)خصوصی سازی صنعت بیمه آثار اقتصادی خصوصی سازی صنعت
الف)نقاط ضعف صنعت بیمه
ب)نقاط قوت صنعت بیمه
ج)فرصت های خصوصی سازی
د)تهدیدهای خصوصی سازی
۷-۲)انواع مقررات نظارت بر شرکتهای بیمه ای
الف- مقررات نظارت بر توانگری مؤسسات بیمه ای
ب)مقررات نظارت بر بازار
۸-۲)ضرورت نقش نظارتی بیمه مرکزی در شرایط خصوصی سازی صنعت بیمه
۹-۲)روشهای خصوصی سازی و بیان مشکلات عملیاتی صنعت بیمه کشور
الف)عرضه سهام واحد به بخش خصوصی
ب)فروش دارایی های واحدی دولتی
ج)ادامه روند شرکت های بیمه دولتی
۱۱-۲)مشارکت بخش خصوصی خارجی و نحوه فعالیت آنان در داخل کشور(مورد صنعت
بیمه)
۱۲-۲)تجربه چند کشور منتخب در امر خصوصی سازی با رویکرد صنعت بیمه
الف)تجزیه خصوصی سازی بیمه انگلستان
ب)تجربه خصصی سازی بیمه در سری لانکا
ج)تجربه خصوصی سازی بیمه در شیلی
د)تجربه خصوصی سازی بیمه در مصر
هـ)تجربه خصوصی سازی بیمه در هند
۱۳-۲)نتیجه گیری
فصل سوم: پیدایش صنعت بیمه و آثار اقتصادی آن
۱-۳)مقدمه
۲-۳)پیدایش بیمه
۳-۳)مفهوم بیمه
۴-۳)تقسیم بندی بیمه ها و اصول حاکم بر آنها
۵-۳)تفاوت مؤسسات بیمه اجتماعی و بیمه بازرگانی
الف-محاسبات حق بیمه
ب-بیمه اتکائی
ج-مقررات حقوقی
د-جنبه اختیاری بودن
ه-تحصیل سود
۶-۳)سیر تحول بیمه در جهان
الف)تاریخچه بیمه دریایی (باربری)
    ب)تاریخچه بیمه آتش سوزی
    ج)تاریخچه بیمه عمر
    د)تاریخچه بیمه حوادث
۷-۳)نتیجه گیری
فصل چهارم: بررسی عملکرد شرکتهای بیمه دولتی و خصوصی در ایران
۱-۴)مقدمه
۲-۴)معرفی نسبت های مالی و معیارهای سنجش عملکرد در تجزیه و تحلیل صورت های
مالی
۳-۴)تجزیه و تحلیل نسبت های مالی شرکتهای بیمه
۴-۴)بررسی عملکرد شرکتهای بیمه داخلی
۵-۴)نتیجه گیری
فصل پنجم: نتیجه گیری و پیشنهادات
۱-۵)خلاصه
۲-۵)نتیجه گیری
۳-۵)پیشنهادات

تحقیق و بررسی در مورد کارآموزی حسابداری دارایی فاطمه پولادی

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق و بررسی در مورد کارآموزی حسابداری دارایی فاطمه پولادی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 60

فصل اول :

آشنایی با مکان کارآموزی

اداره دارایی خمین در سال 1335 یعنی 22 سال قبل از پیروزی انقلاب تاسیس شد که در زیر به برخی از وظایف و تعاریف مالیاتی مربوطه می پردازیم.

مالیات:

مالیات عبارت است از قسمتی از دارائی یا در امد افراد که به منظور پرداخت هزینه های عمومی و یا حفظ منابع اقتصادی – اجتماعی و سیاسی کشور (اجرای سیاست مالی) به موجب قانون و به وسیله دولت وصول می شود.

مامورین مالیاتی

افرادی که وظیفه آنها رسیدگی به دفاتر و اسناد در آمدهای اشخاص مشمول می باشد جهت اخذ مالیات از اینگونه افراد .

معافیت مالیتی :

مقادیری از در آمد که طی مصوبه های قوانین مالیاتی در میزان پرداختهای مالیاتی /کسر گردیده و مشمول مالیات نمی باشند را معافیت مالیاتی گویند .

گریز از مالیات :

حساب سازی برای کمتر از واقع نشان دادن در آمد مشمول مالیات .

نرخ مالیات :

مقدار (نرخ) مالیاتی که بر پایه سود مشمول مالیات قابل پرداخت است.

سال مالیاتی :

دوره ی زمانی که توسط اظهار نامه مالیاتی پوشش داده می شود این سال به دو صورت می باشد یا بر اساس سال شمسی که از ابتدای فروردین شروع می شود و یا از شروع یک دوره مالی شرکت که آن را سال مالی می نامند و می توان از هر تاریخی شروع شود.

اظهار نامه مالیاتی :

فرمهای خاصی است که بر طبق مقررات از طرف وزارت امور اقتصادی و دارای تهیه و در اختیار مودیان مالیاتی قرار می گیرد.

صاحبان درآمد ملکف اند مشخصات خود نشانی محل کسب و سکونت وبا مبلغ تحصیل درآمد و نیز اطلاعاتی را در باره فعالیت درآمد و حسب مورد حساب دارائی و سود و زیان در فرم اظهار نامه پیش بینی گردد در آن منعکس و ظرف مدت تعیین شده به حوزه مالیاتی مربوط تسلیم نماید. .

مودیان یا مالیات دهندگان :

واشخاص اعم از حقیقی یا حقوقی که مشمول مالیات و ملزم به پرداخت مالیات و تسلیم اظهار نامه در موعد معین به اداره امور مالیاتی می باشند.

1- سابقه و پیشینه مالیات دهی :

در مورد تاریخچه موضوع مالیات به شروع تاریخ بشر همراه بوده و همراه با تشکیل تمدنهای بشری به اشکال مختلف وجود داشته است از جمله مدارک تاریخی که مطالبی را از مالیات درج کرده اند می توان به آثار مورخان یونانی و برخی کتیبه های سنگی به خط میخی و پارس اشاره کرد کتیبه بزرگ بیستون کتیبه داریوش اول در نقش رستم و کتیبه خشایار شاه و واژه به کار رفته در این کتیبه «daji » که بسیار به تلفظ کلمه باج در فارسی نوین است.

اخذ مالیات در ایران سابقه کهن ودیرینه دارد برای اولین بار زمان /مرهویان حدود 5000 سال پیش مالیات بر قرار می گردد.

2- تاریخچه اصلاحات مالیاتی :‌

اولین قانون مالیات در ایران تحت عنوان قانون مالیات بر شرکتها و تجارت در 12/1/1309 به تصویب رسید و درآمد ویژه شرکتها و بازرگانان و مشاغل آزاد و حقوق بگیران را مشمول مالیات قرار داده است درآمد مستقلات تابع قانون مستقلات مصوب سال 1294 بوده که به موجب آن از مستقلات اعم از اینکه به اجاره واگذار شده ویا مورد استفاده شخصی مالک بوده مالیات وصول می شده است.

دومین قانون مالیات در آبان ماه 1312 به تصویب رسید و از اول سال 1313 اجرا شد که از