دانلودتحقیق درمورد تاثیر موقعیت جغرافیایی ایران در شکل گیری فرهنگ و تمدن 18ص

اختصاصی از سورنا فایل دانلودتحقیق درمورد تاثیر موقعیت جغرافیایی ایران در شکل گیری فرهنگ و تمدن 18ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 18

تاثیر موقعیت جغرافیایی ایران در شکل گیری فرهنگ و تمدن

موقع جغرافیایی را به دو مفهوم مشخصات عرض

جغرافیایی یا فاصله هر نقطه از خط استوا و نیز طول جغرافیایی آن نقطه با مکان دیگری

که به عنوان مبدا تعیین شده باشد تعریف کرده اند که به این صورت هر نقطه در شمال یا

جنوب خط استوا و در شرق یا غرب مکان مورد نظر قرار گرفته است.درباره اهمیت و

اعتبار و ویژگی های این دو مشخصه پیش از این سخن بسیار رفته است. ولی وجه سومی که

باید بر این دو افزود، نحوه استقرار جغرافیایی کشور از بعد «ژئواستراتژیکی» آن است

ایران را باید در کنار همسایگان طبیعی و اجباریش شناخت و موقع جغرافیایی آن را نیز

از دیدگاه انسانی، تمدنی، تاریخی و سوق الجیشی مربوط ارزیابی کرد. ایران به

ملاحظات جغرافیایی و آب و هوایی در منطقه ای از زمین قرار گرفته است که از دیرباز

استقرار تمدن در آن امکان پذیر بوده است. بدین معنی که در پهنه فلات از باران های

دایمی آسیب رسان خبری نیست و همچنین خشکی ها در چنان سطح و حد معقولی است که

زندگانی زندگان اولیه را امکان پذیر کرده است. فصل های مشخص و جا افتاده و طبیعی که تغییرات آب و هوایی را می فهماند و آدمی را ناگزیر به درک محیط و جست و جو برای یافتن راه های مقابله با گرما و سرمای متعارفی می کند. وجود آسمان های صاف، پاک و منزه که ذهن ها را فعال و متجسس می کند و افق های دید را روشن می گرداند و به

عبارت دیگر خرد آدمی را به وجود و حضور نظم ثابتی در جهان هستی آگاه می سازد و از

روی حرکت های ستارگان توالی امور کانیات و خاصه سال، ماه، هفته، روز، تقسیم بندی

های دیگر ایام و ساعات را به وی می آموزاند. هستی کوه هایی که به وقت ضرورت مامنی

تلقی می شوند و دشت هایی که با سبزی و خرمی گاه به گاه چشم ها را خیره می کنندو لذت

برخورداری از نعمت های مختلفی را که پوشش های گیاهی ارزانی بندگان خدا شده است،

بدان ها حالی می نمایند، و روی هم اعتدال نسبی هوا و برقرار ماندن تقریبی طول روزها

و شب ها که ثبات طبیعی را ایجاد می کند و یا انشعابات و گسل های کوهستانی که در هر

یک از فواصل ارتفاعات و تپه ماهورها موجود است و امکان استقرار جمعیت های مستقل و

گذران بالنسبه بی دردسر و کم تراحم آنان را فراهم می کند کمبود نسبی جانوران

خرابکار و مهلک که بقای کم دفاع نسل های انسانی و حیات بی دغدغه آنها را میسر می

سازد و ده ها عامل اساسی دیگر در زمینه های زیست و پای گیری فرهنگ و پیدایش تمدن را

در منطقه آسیای غربی و خاصه ایران عملی ساخته است. در جهت مخالفت می توان ادعا کرد

که فرضا اگر: • بارندگی ها در سطحی بود که امروز در بسیاری از کشورهای غربی

وجود دارد، • پوشش های گیاهی به صورتی بود که مناطق جنگلی طبیعی انبوهی را شکل

می داد، • سرما و گرمای هوا به حدی بود که در قطب ها و یا مناطق استوایی دیده

می شود، • رودهای پرآب به گونه ای وجود داشت که در حوالی گنگ و سند و نظایر

آنها به چشم می آید، • غلظت ابرها طوری می شد که تشخیص آسمان و ستاره ها یا

ایام و ساعات را به دشواری می کشانید، • حیات وحش چنان وسعت می یافت که زندگی

انسان اولیه بی دفاع را به مخاطره می افکند، • سختی و نازایی زمین (به دلیل

شوره زاری و یا کوهستانی بودن کامل) عرصه را بر رشد و نمو گیاه تنگ و محدود می کرد،

و...، ایران منطقه مستعدی برای حضور و بقای انسان و مهم تر از آن جوانه زنی

فرهنگ و گسترش عمیق ریشه های مدنی نمی شد درست است که در دوره های تاریخی غلبه

تدریجی آدمیان بر عناصر ناسازگار طبیعت تحقق یافته و به مرور تا امروز نقطه ای از

جهان نیست که اثر تصرف دست و استیلای اندیشه انسان ها را بر خود ندیده باشد، ولی

نقشی که ممالک فرهنگ آفرین و تمدن زای خاورمیانه و به ویژه ایران در عرصه حیات

سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جهانی داشته اند؛ به قدمت بشریت است و از اهمیت

دانلودتحقیق درمورد بررسی پارادوکس نظارت و مشروعیت سیاسی 32 ص

اختصاصی از سورنا فایل دانلودتحقیق درمورد بررسی پارادوکس نظارت و مشروعیت سیاسی 32 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 34

بررسی پارادوکس

نظارت

و

مشروعیت سیاسی

محمد علی با وفایی 782140016

آیا میان «نظارت» و «مشروعیت سیاسی» رابطه ای منطقی و علی حاکم است ؟

آیا با پذیرش مشروعیت الهی، اعتقاد به حق نظارت مردمی، امری نا ممکن و پارادوکسیال است؟

مقدمه

نظارت از مؤلفه های بنیادین دولت مدرن تلقی می شود که به هدف محدود کردن قدرت حاکمان و جلوگیری از فساد و سوء استفاده از قدرت، مورد توجه اندیشمندان سیاسی معاصر قرار گرفته است؛ مقوله ای که هیچ گاه در حکومتهای استبدادی و مطلق العنان، جایگاهی نداشته و در عصر حاضر به عنوان ابراز مؤثر برای مهار قدرت در مدیریت سیاسی شناخته شده است. در این میان، از مسائل مهم اندیشة سیاسی، بررسی رابطة منطقی میان «مشروعیت سیاسی» و مقولة «نظارت» است. پذیرش رابطة منطقی و علی میان این دو، بدین معناست که نظارت بر قدرت، معنا و مفاد حقیقی خود را در جایی می یابد که قدرت ناظر منشأ مشروعیت و مبدأ پیرایش و تکوین قدرت حاکم و دولت باشد.

بنابراین، اگر در شیوة حکومت و مدیریت، بر ضرورت نظارت بر نهاد قدرت ایمان داریم و آن را شیوه ای موفق ارزیابی می کنیم و در نتیجه برای مردم و جامعه حق نظارت بر حاکمیت را به رسمیت می شناسیم، لازمه اش آن است که خود مردم به عنوان ناظران بر حکومت، مبدأ مشروعیت و منشأ تکمیل حکومت و دارای حق عزل و نصب حاکمان باشند و الامکان ندارد، حاکمیت از مبدئی دیگر سرچشمه بگیرد ولی مردم ناظر بر او باشند.

بر این اساس، در حکومت دینی و حاکمیت اسلامی، که مبدأ و منشأ مشروعیت سیاسی، امری الهی تلقی می شود و حق حاکمیت بالا رسنده است، مقوله ای واقعی و جدی تلقی کرد؟ و حقیقتاً آن را از محدوده شعاری ظاهری و دهان پر کن برای اقناع عوام فراتر دانست؟ و برای آن واقعاً محلی از اعراب قائل شد؟ در حالی که پذیرش مشروعیت الهی در کنار نظارت مردمی، ره آوردی جز پارادوکس ندارد و ادعایی است متناقص.

در این مجال، برای بررسی دقیق پرسش بالا و تحقیق از جوانب گوناگون بحث، نخست ضمن تحلیل مفهوم پارادوکس به تبیین دقیق تر پرسش بالا، با اشاره به مبانی آن می پردازیم، آنگاه پاسخ یابی از اصل پرسش را پی می گیریم.

1ـ تعیین پارادوکس نظارت

پارادوکس (paradox) که در مفهوم لغوی، به معنای پیشنهاد متقابل، قیاس متغایر و ضد و نقیض یا گفتة متناقض به کار می رود، در فلسفه و منطق به گزاره ای گفته می شود که در ماهیت مبتنی بر امری متناقض و غیر قابل جمع باشد. پارادوکس دروغگو، (هر گفتة من دروغ است) از مشهورترین پارادوکس های منطقی است. چون اگر این گزاره به شکل موجبة کلیه پذیرفته شود، شامل خودش نیز خواهد شد و با پذیرش کذب بودن آن، صدق سایر گفته های گوینده ثابت می شود و اگر شامل خود این گفته نشود، باز هم صدق برخی گفته های گوینده، از جمله خود این گزاره، ثابت می گردد و در هر صورت، از نفی، اثبات و از اثبات، نفی پدید می آید.

راه حلی که نوعاً برای این پارادوکس اندیشیده شده، آن است که این گزاره، در عرض سایر سخنان گوینده ابراز نمی شود، بلکه در مرحله ای فراتر از سایر سخنان، با اشراف نسبت به آنها، ابرازمی گردد. بنابراین، شامل خود این گزاره نمی شود و این گزاره مصداقی از آن نیست. چنانکه وقتی در متون دینی توصیه می شود، هر گاه نام مبارک پیامبر خدا را شنیدید، صلوات بفرستید، منظور آن نیست که

دانلودتحقیق درمورد باغ سعدآباد

اختصاصی از سورنا فایل دانلودتحقیق درمورد باغ سعدآباد دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

موقعیت باغ سعدآباد

باغ سعدآباد به وسعت حدود یکصد هکتار در پهنه‌ای پرطراوت از کوهپایه‌های توچال و دره سرسبز دربند، بخش دل‌انگیز و زیبایی از شمال شهر تهران را شکل می‌بخشد. سعدآباد که در دامنه‌های جنوبی البرز قرار گرفته از سمت شرق با گلابدره، از سمت مغرب با ولنجک و از جنوب با تجریش همسایگی دارد. درحال حاضر امکان دسترسی به باغ سعدآباد از چندین محل از جمله میدان دربند، خیابان زعفرانیه و خیابان سعدآباد امکانپذیر است که درب ورودی زعفرانیه به بازدیدکنندگان اختصاص دارد. تاریخچه باغ سعدآباد

باغ سعدآباد نمونه‌ای از باغ دره‌های ایرانی است که ساختار طبیعی بستر آن از عوامل مهم شکل‌‌گیری به حساب می‌‌آید. در سال 1299 خورشیدی، پهلوی اول ابتدا هشت هزار متر از اراضی سعدآباد در محدوده کنار رودخانه دربند که در حال حاضر درآن عمارت بجای مانده از مادرشاه سابق واقع گردیده را تملک کرد. پس از آن تپه علی خان والی که امروز کاخ احمدشاهی بر روی آن واقع است را نیز به محدوده پیشین افزود و سپس کاخ سبز (شهوند) را در سال 1301 خورشیدی در آنجا بنا نمود. سعدآباد بعد از آن با الحاق محله‌‌هایی چون شاه محله، ترش محله، باغ محله، جعفرآباد و قاسم‌‌آباد وسعتی تازه یافت و به محل اقامتگاه تابستانی پهلوی اول اختصاص یافت و در طول سالیان، کاخها وکوشکهایی درآن احداث گردید. درآن زمان رودخانه دربند به طور اختصاصی در اختیار باغ قرار گرفت، اما بعدها حق استفاده از دوازده ساعت از آب رودخانه به مردم داده شد و از آنجاییکه آب رودخانه برای آبیاری کل باغ سعدآباد که گسترش نیز یافته بود کافی نبود، قناتهای قدیمی و جدید مورد استفاده قرار گرفتند. تا پیش از تملک اراضی توسط پهلوی اول، بناها و کوشکهایی متعلق به مالکین باغها و اراضی سعدآباد در دوره قاجار وجود داشته که ازآن جمله میتوان به کوشک احمدشاهی ، بنای اینانلو و درشکه‌‌خانه اشاره نمود که هنوز نیز موجودند. >

معرفی باغ سعدآباد

باغ سعدآباد با تأثیر از شیب و توپوگرافی شدید منطقه، ساختار خاص خود را دارد. بالاترین سطح باغ، تپه‌‌علی‌‌خان است که در گذشته که درختان اندازه امروزی را نداشتند از بیرون باغ قابل رویت بوده است. اختلاف سطح حاصل از توپوگرافی باغ با ایجاد تراس و سنگ چینی و کاشت گیاهان پوششی مهار گشته است. جهت‌‌گیری و قرارگیری کاخهای موجود در مجموعه از توپوگرافی زمین پیروی میکند. ساختار طبیعی منطقه و ویژگیهای شکل و توپوگرافی زمین سبب پدیدآمدن چشم‌‌اندازهای زیبایی رو به شمال و دامنه کوه گردیده است. وجود درختان کهنسال و قدیمی چنار از مهمترین ویژگیهای این باغ محسوب میشوند. سعدآباد به پیروی از شکل و موقعیت زمین و مسیرهای حرکتی نظم یافته است. این مساله تنوع بصری را در طول مسیرها افزایش می‌دهد. مسیرهای حرکتی با کاشت ردیفی درختان چنار در دو سو به خوبی تعریف شده‌اند. از سوی دیگر به دلیل محصوریت فضا توسط درختـان بلند قامت به ویژه چنارها، دید و منظر در مسیرها بیشتر بسته طراحی شده است، اما در پیرامون کاخها، دید بازتر نیز مورد توجه واقع شده است. در عین حال در نقاط بالایی، دیدی بسیار مطلوب به سوی کوههای توچال و نیز به سوی شهر وجود دارد. نمونه بارز دراین مورد کاخ شهوند (سبز) است که به‌دلیل حضور درختان کهنسال و بلند قامت و بسیار متراکم درطول مسیر، این کاخ مشاهده نمی‌شود و با نزدیک شدن به آن، دید نیز گسترده‌تر میگردد. چشم‌انداز کاخ از سوی جنوب، شهر بزرگ تهران است و چون کاخ بر تپه‌ای بلند قرار گرفته، منظره بدیعی را پیش چشم بیننده می‌گستراند. از سوی شمال نیز به سوی کوههای مرتفع البرز و در برخی قسمتها به سوی کاخ احمد شاهی دیدهایی وجود دارد. محوطه اطراف کاخ سفید نیز به کمک ویژگیهای طبیعی، دارای چشم‌اندازی باز و گسترده با پوشش سبز چمن و درختان زینتی نادر و بلند قامت همراه با آب نماها وفواره‌های بلند است که بسیار زیبا جلوه میکند. از زمان پهلوی اول پیرامون کاخ با دیوار محصور گردید و بدین ترتیب محوطه باغ از بافت اطراف مجزا گشت. درآن زمان ، هشت ورودی اصلی به منظور دسترسی به نقاط مختلف در باغ وجود داشت. خیابانهای اصلی باغ شکلی نامنظم و منحنی دارند و تحت تاثیر شکل زمین سراسر باغ را تحت پوشش قرار می‌دهند. درحال حاضر سه ورودی اصلی فعال هستند که از این میان ورودی زعفرانیه برای بازدیدکنندگان در نظر گرفته شده است. شکل باغ سعدآباد نامنظم و به گونه‌ای طبیعی است و در میان بافت شهری جای گرفته است. تقسیمبندیهای داخل باغ نیز به تبعیت از ویژگیهای طبیعی و توپوگرافی صورت پذیرفته است. این امر سبب میشود که باغ سعدآباد که یک باغ‌دره دانسته میشود بیشتر الگویی آزاد داشته باشد، اما درعین حال چند نقطه آن نیز شکل باغ رسمی ایرانی را تداعی کند. در باغ سعدآباد به جز رودخانه دربند که از شمال به باغ وارد میشود و از گذشته نیز در محدوده باغ وجود داشته و به عنوان یکی از منابع تأمین آب مورد نیاز فضای سبز مطرح بوده، 12 قنات در دوره پهلوی دوم احداث گردید که در حال حاضر بسیاری از آنها غیرفعال و یا نیمه فعال‌اند. آب در باغ در استخرهای بزرگ در مقابل برخی کاخها حضور دارد که سطح وسیع آب و وجود فواره‌ها مطبوعیت فضایی را دو چندان میکند. درعین حال آب در سراسر باغ به شکلی طبیعی به منظور آبیاری جاری است و در برخی نقاط همچون محوطه مقابل کاخ سبز نظم آب به شکل کاملاً هندسی دیده می‌شود. درباغ سعدآباد، پوشش های متنوع گیاهی با ترکیبهای گوناگون وجود دارند: پوشش گیاهی انبوه و جنگلی در ضلع شمالی باغ تا رودخانه، انواع باغهای میوه پراکنده در سطح کل باغ، درختان سایه‌انداز متراکم در سراسر باغ و انواع درختان کمیاب وزینتی درمیان چمن و در مجاورت کاخهای اصلی. گونه‌های گیاهی غالب باغ شامل چنار، کاج، نارون، اقاقیا، گردو، بادام، ارغوان، ماگنولیا، تبریزی، بید مجنون، توری ، سیب گل و نوئل میگردد. بسیاری از گونه‌های گیاهی نادر و غیر بومی هستند که از خارج کشور به ایران آورده شده‌اند و یا از سوی سران سایر کشورها اهدا گشته‌اند. نظم گیاهی باغ سعدآباد از نظام هندسی خاصی پیروی نمی‌کند و بیشتر تابع شکل و شیب زمین و مسیرهای آب است و در عین حال تاثیر باغ‌سازی اروپایی نیز در آن نمایان است. سطح اصلی باغ با چمن پوشانیده شده که درگذشته در باغ ایرانی کمتر مورد استفاده قرار میگرفته است. سعدآباد یکی از ذخایر باارزش گیاهی و فضای سبز شهر تهران محسوب میگردد که علاوه بر ویژگیهای تاریخی و فرهنگی، ویژگیهای طبیعی آن نیز سبب جذب تعداد بی‌شماری بازدیدکننده می‌گردند. باغ سعدآباد به مانند دیگر باغهای ایرانی با دیوارهای بلند محصور گردیده است. درکل باغ ، زمین آرایی و خیابانها تحت تأثیر پستی و بلندیهای موجود و با احترام به آن شکل گرفته‌اند. در این باغ، به کیفیات دید و منظر چه در سطح باغ و در مسیرهای حرکتی و چه در داخل بناها به سوی بیرون از اهمیت خاصی برخوردار است. باغ سعدآباد مجموعه‌ای از کاخها را درمیان خود دارد که به تدریج از اواخر دوره قاجار تا دوره پهلوی دوم ساخته شدهاند. پس از انقلاب، هرکاخ به موزهای تبدیل شد و هر سرا و اتاقی با عرضه نفیس‌ترین آثار هنری از صاحب نامان ایران و جهان، برخیل بینندگان مشتاق آغوش باز کرد. ازجمله قدیمی ترین بناهای سعدآباد،کاخ شهوند کاخ (سبز) است که در قسمت مرتفع شمال غربی سعدآباد بر روی تپه علیخان قرارگرفته است. ساختمان آن درسال 1301 خورشیدی آغاز و درسال 1307 به پایان رسید. نمای اصلی از سنگ سبز و ورودی کاخ درقسمت شمال قرار دارد که از نمای بسیار زیبای کاخ احمد شاهی نیز بهره می‌برد. بنای کاخ از یک زیر زمین و کاخ اصلی تشکیل شده که در زیـرزمین به تراس جنوبی باز میشود. این کاخ در طی سالهـای 53-1350 خورشیدی تعمیر و بازسازی گردید و در اختیار میهمانان رسمی و خصوصی قرار میگرفت. این بنا، الگوی معماری ایرانی را کم وبیش داراست و دارای نظم و یکپارچگی بوده و نشانه‌هایی ازمعماری اواخر دوره قاجار و اوایل سلطنت رضا شاه را دارد. محوطه مقابل این کاخ بیش از هرکجای دیگری در باغ سعدآباد از الگوی باغسازی ایرانی پیروی کرده است.

دانلودتحقیق درمورد ابر و مه و انواع آن 15 ص

اختصاصی از سورنا فایل دانلودتحقیق درمورد ابر و مه و انواع آن 15 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

به نام خدا

پروژه درس ِ هیدرولوژی مهندسی

موضوع :

زیر نظر استاد محترم : آقای مهندس رضایی پژند

تهیه کننده : محمد جلال ارشدی

شماره شناسایی : 38405905

دانشگاه آزاد اسلامی – واحد مشهد

بهار 86

بخش اول : ابرها

ابر یکی از زیبا ترین جلوه های طبیعت است که گاهی به صورت رشته های ظریف ، گاهی به صورت لکه لکه در آسمان و گاهی اوقات به شکل گنبدهای بزرگ سر به آسمان کشیده ظاهر می شوند .

از دیدگاه هواشناسی ، ابر یکی از جنبه های مهم هواشناسی هوا در هر محل می باشد .

تمام ابرها از قطرات ریز آب ، یا بلورهای کوچک یخ که در جو به حالت معلق وجود دارند تشکیل گردیده و در فواصل مختلف در بالای سطح زمین واقع می شوند . این ذرات آن قدر ریزند که باد ملایمی می تواند آنها را به راحتی جابجا کند .

ابر می تواند وضعیت گذشته ، حال و آینده جو را نشان دهد . برای پیش بینی های کوتاه مدت با استفاده از مشاهدات محلی شاید ابرها یکی از دو معیار مهم قابل دسترس باشند . معیار دیگر ، سمت باد است .

مقدار ابرناکی : (( Cloudiness

مقدار ابری بودن آسمان یا بر حسب دهم سقف آسمان ( دهک ) که توسط ابر پوشیده شده است بیان می شود و یا این که به صورت تشریحی توصیف می گردد .

اگر کسی به آسمان نگاه کند و فرض نماید تمام سقف آسمان به ده قسمت شده باشد و تشخیص دهد که مثلا ً هفت قسمت از این ده قسمت از ابر پوشیده است ، در این صورت گفته می شود که درجه ابرناکی هفت دهم است و فقط با عدد 7 نوشته می شود . این مقیاس را یک دهم یا ده یک(Tenth) می گویند.

در یک نوع مقیاس دیگر ، سقف آسمان به هشت قسمت تقسیم می شود و مشخص می کنند که از این هشت قسمت چند قسمت آن پوشیده ازابر است . این مقیاس را یک هشتم یا هشت یک (Octa) می گویند .

وضعیت ابرناکی آسمان به صورت توصیفی نیز بیان می گردد که نمونه ای از آن در جدول زیر دیده می شود.

سقف ابر ( ارتفاع پایه ابر از زمین ) :

در هواشناسی ، سقف ابر یعنی ارتفاعی که در آن پوشش ابر شکسته ( حداقل پوشش 6/0 ) یا ابر کامل ( حداقل پوشش 9/0 ) است . چنانچه درجه ابرناکی آسمان از 6/0 کمتر باشد بدون توجه به ارتفاع ابرها ، سقف نا محدود گزارش می شود .

ابرهایی که در افق قرار دارند نسبت به ابرهای بالای سر ، تیره تر ، ضخیمتر و نزدیک به هم مشاهده می شوند ، اما این فقط یک توهم است . مثلا ً اگر ابرها از هم فاصله داشته باشند و از دور به آنها نظاره شود فاصله بین آنها، همانطور که در شکل زیر نشان داده شده است، کوچکتر دیده می شود.

اندازه گیری سقف ابر :

اطلاع از ارتفاع سقف ابر در پیش بینی های هواشناسی بسیار مفید است . این پارامتر به سادگی قابل اندازه گیری است :

در طول روز با فرستادن یک بالون که طوری باد می شود تا در هنگام رها شدن و اوج گرفتن سرعت مشخصی داشته باشد انجام می گردد . سرعت بالونها معمولا ً 120 متر در دقیقه است . پس از رها کردن ، به بالون توجه می شود تا صعود نموده و در میان ابرها ناپدید شود . فاصله زمانی رها گردیدن تا ناپدید شدن ( بر حسب دقیقه ) ضرب در 120 ارتفاع لبه پایین ابرها را بر حسب متر می دهد .

در شب ، ارتفاع سقف ابر با وسیله ای به نام نورافکن سقف (Ceiling light)تعیین می شود . این دستگاه یک لامپ پروژکتور بسیار قوی است که نور آن عمودی به طرف بالا می تابد تا به ابرها برخورد کند . مطابق شکل زیر ، بیننده در فاصله ای از پروژکتور ایستاده و به آسمان نگاه می کند تا نور انعکاس یافته از ابرها را مشاهده نماید . سپس زاویه بین خود و محل برخورد نور به سقف ابر را نسبت به افق با یک شیب سنج اندازه گیری می کند . آنگاه با استفاده از روابط ساده مثلثاتی ، ارتفاع سقف ابر محاسبه می شود .

طبقه بندی ابرها :

بر اساس اطلس بین المللی ابرها که توسط سازمان جهانی هواشناسی WMO

( World Meteorological Organization )در سال 1956 تهیه شده است ابرها به 10 شکل یا جنس طبقه بندی شده اند که در ادامه به تشریح آنها می پردازیم .

شکلهای اساسی ابر :

اساسا ً ابرها به سه شکل تقسیم می شوند که انواع ده گانه طبقه بندی شده درداخل این سه دسته قرار می گیرند :

- ابرهای سیروس( Cirrus )

- ابرهای کومولوس ( Cumulus )

- ابرهای استراتوس ( Stratus )

سیروس ، تکه ابرهای با لایه های نازک و مجزا و به شکل پرهای سفید می باشند که معمولا ً در ارتفاعات بسیار بالا مشاهده می گردند .

کومولوس ، ابرهایی است که قسمت پایین آنها صاف و قسمت بالایی آنها گنبدی شکل است . این ابرها به صورت توده های مجزا از هم بوده و شکل کلی آنها مانند گل کلم است .

استراتوس ، ابرهایی ورقه ای یا لایه ای هستند که تمام آسمان یا بخش وسیعی از آن را می پوشانند . این ابرها مجموعهای پیوسته ، و نه مجزا ، از ابرهاست که از واحدهای مستقل تشکیل نشده است .

چنانچه یکی از فرمهای اساسی ابر ( به استثنای ابرهای سیروس ) در ارتفاعی بالاتر از ارتفاع معمول خود تشکیل شود ، ابر از حالت معمول خود نازک تر بوده و پیشوند آلتو(Alto) به نام آن اضافه می شود . چنانچه یک ابر توام با بارندگی باشد همراه با نام آن کلمه نیمبوس(Nimbus) نیز به کار برده می شود.

نیمبوس به زبان یونانی به معنی باران است .

دانلودتحقیق درمورد آداب و رسوم خراسان 50 ص

اختصاصی از سورنا فایل دانلودتحقیق درمورد آداب و رسوم خراسان 50 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 56

آداب و رسوم خراسان

چهارشنبه سوری

نوروز

آبستنی و زایمان

ختنه‌سوران

عروسی

مرگ و عزا

شب چله

چهارشنبه سورى

بخت‌گشائی

شب چهارشنبهٔ آخر سال، یکى از شب‌هاى بسیار دلپذیر و شیرین ایرانى است. در این شب مردم شادى‌ها مى‌کنند و مجالس سور و سرور برپا مى‌سازند و آداب و مراسم مخصوصى انجام مى‌دهند که از هر جهت دل‌انگیز و زیبا است. این آداب و مراسم در هر نقطه و در هر شهرى رنگى مخصوص به خود مى‌گیرد و مطابق ذوق و سلیقهٔ اهالى هر محل به‌طرز خاصى اجراء مى‌گردد. در این شب در تمام شهرها و دهات، ایرانیان آتش مى‌افروزند و با خواندن اشعار شیرین و گرفتن فال و انجام مراسم دیگر نحوست و بدبختى و پلیدى را از خود دور مى‌سازند و در عوض خوشبختى و تندرستى و طالع نیک براى خود آرزو مى‌کنند. از آنجا که آتش از قدیم‌الایام در نزد ایرانیان مقدس و مظهر فروغ یزدان بوده، ایرانیان معتقد هستند که قبل از تحویل سال باید آتش افروخت و زشتى و پلیدى‌هاى سال کهنه را سوزانید و مسکن خود را از نحوست پاک نمود. اما در باب اینکه چرا ایرانیان شب چهارشنبه را براى این‌کار انتخاب کرده‌اند، روایات مختلفى هست، ولى آنچه در خراسان بیشتر مشهور مى‌باشد و تقریباً اکثر خراسانى‌ها به آن معتقد هستند این است که مختار سردار معروف عرب وقتى از زندان خلاصى یافت و به خونخواهى شهداى کربلا قیام کرد براى اینکه موافق و مخالف را از هم تمیز دهد و برکفار بتازد دستور داد که شیعیان بر بالاى بام خانهٔ خود آتش روشن کنند و این شب مصادف بود با شب چهارشنبهٔ آخر سال و از آن به بعد مرسوم شد که ایرانیان مراسم آتش‌افروزى را در شب چهارشنبهٔ آخر سال اجراء کنند.

به عقیدهٔ استاد پور داود افتادن این آتش‌آفروزى به شب چهارشنبهٔ آخر سال علت دیگرى داشته است. وى در این‌باره مى‌نویسد: ”آتش‌افروزى ایرانیان در پیشانى نوروز از آئین دیرین است و همهٔ جشن‌هاى باستانى با آتش که فروغ ایزدى است پیشباز مى‌شود... شک نیست که افتادن این آتش‌افروزى به شب آخرین چهارشنبهٔ سال پس از اسلام است. چه ایرانیان شنبه و آدینه نداشتند، هر یک از دوازده ماه نزد آنان بى‌کم و بیش سى روز بود و هر روز به نام یکى از ایزدان خوانده مى‌شد، چون هرمزد روز ـ بهمن روز ـ اردیبهشت روز و جز اینها. روز چهارشنبه یا یوم‌الاربعاء نزد عرب‌ها روز شوم و نحسى است جا حظ در المحاسن و الاضداد (چاپ مصر ۱۳۵۰ ص ۲۷۷) آورده: ”والاربعاء یوم ضنک و نحس“. شعر منوچهرى گویاى همین روز تنگى و سختى و شومى است:

چهارشنبه که روز بلا است باده بخور بسا تکین مى‌خور تا به عافیت گذرد

این است که ایرانیان آئین آتش‌افروزى پایان سال خود را به شب آخرین چهارشنبه انداختند تا پیش‌آمد سال نو از آسیب روز پلیدى چون، چهارشنبه برکنار ماند. (استاد پور داود، اناهیتا، به کوشش مرتضى گرجی، از انتشارات امیرکبیر سال ۱۳۴۳ ص ۷۳ و ۷۴).

آداب چهارشنبه سورى بر دو قسم است:یکى آداب عمومى که همه در آن شرکت مى‌کنند و مهم‌ترین آنها آتش افروزى در شب مزبور مى‌باشد و دیگر آداب خصوصى که مخصوص زن‌ها است و مردها حق شرکت در آن‌را ندارند.

اول مراسم عمومى ـ خراسانى‌ها در شب چهارشنبه سورى نزدیک عروب آفتاب هفت بوته (یا سه بوته) آتش در وسط کوچه و یا در صحن حیاط گذاشته و به اصطلاح خودشان ”بته روشن مى‌کنند“ سپس پیر و جوان و کوچک و بزرگ از روى بوته‌هاى آتش مى‌پرند و براى دفع پلیدى‌ها این شعر را مى‌خوانند: زردى ما از تو سرخى تو از ما

زن‌هائى که بچهٔ کوچک و شیرخوار دارند، بچه‌هاى قنداقى را در بغل گرفته شادى‌کنان و قهقه‌زنان آنها را از روى آتش رد مى‌کنند. در دهات اطراف خراسان در موقع پریدن از روى آتش مى‌گویند:

آلا٭ بدر بلا بدر دزد حیز از دها٭ بدر

”آلا“ یعنى آل‌ها و آل، زنى است بسایر لاغر و قد بلند و سرخ‌روى که بینى‌ او از گل و کار او دزدیدن جگر زائوها است (از عقاید کلثوم ننه).

٭ (deha) یعنى ده‌ها.

پس از آن آتش را مى‌گذارند تا آخر بسوزد زیرا خاموش کردن آتش و فوت کردن به آن‌را بد مى‌دانند. وقتى آتش تا آخر سوخت و خاکستر شد یکى از اعضاء خانواده خاکستر آن را برمى‌دارد مى‌برد سر چهار راه مى‌ریزد تا باد ببرد.٭ این مراسم تقریباً در تمام ایران با مختصر تفاوتى اجراء مى‌شود و تفاوت آن بیشتر در شعرى است که