دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین فقر و گسترش انواع مختلف خشونت است. یافته‌ها نشان می‌دهد میزان فقر در محلات قدیمی هر شهر بیشتر و در محلات جدید کمتر می‌باشد.
همچنین بررسی‌های انجام شده نشان می دهد، شاخص‌هایی چون میزان سرقت، میزان خشونت خانوادگی، نزاع و درگیری، کودک دزدی، زورگیری، کلاهبرداری در مناطق کمتر توسعه دیده شده، بیشتر است.
همچنین بررسی ها نشان می دهد، شاخص میزان درآمد و سطح سواد دارای بیشترین تاثیر و دسترسی به خدمات دارای کمترین تاثیر را در این رابطه دارند. در رابطه با اثر مستقیم، مولفه سطح سواد دارای کمترین اثر مستقیم و مولفه میزان بیکاری دارای بیشترین اثر در افزایش خشونت های شهری بوده است.
در نهایت به این نتیجه می رسیم که به ازای افزایش در فقر شهری، میزان خشونت‌های شهری در سطح آن شهر افزایش می‌یابد.
===========================================
نوع فایل: word
تعداد صفحات: 25 صفحه
حجم فایل: کمتر از 1 مگابایت
رشته تحصیلی: روانشناسی
مقطع تحصیلی: کارشناسی
توضیحات: این فایل قابلیت ویرایش دارد و آماده چاپ می باشد
===========================================
1-1 مقدمه
خشونت یکی از عواطف مهم انفعالی است که کار با اهمیتی برای انسان انجام می دهد، یعنی به او در حفظ و نگهداری خویش کمک می کند. قرآن کریم متذکر می شود «با کفاری که در برابر گسترش اسلام ایستادگی می کنند با خشونت و شدت رفتار شود» (نجاتی، عثمان، 1969) از سوی دیگر قرآن کریم ما را به کنترل خشونت سفارش می کند. زیرا هنگام خشم فکر انسان از کار باز می ماند و قدرت صدور احکام و دستورهای صحیح را از دست می دهد.
پدیده ی خشونت یکی از مسائل مهم جوامع انسانی است که جلوه های آشکار آن را می توانیم همه روزه در خیابان ها، پارک ها، و محیط های شغلی، تحصیلی و خانوادگی ببینیم. در واقع گستره ی خشونت آن قدر زیاد است که موجب شده محققین انواع خشونت را هم از حیث قلمروهای عینی بروز آن و هم از حیث تجلیات متنوع آن از هم متمایز کنند.
2-1 بیان مسئله :
آمارهای ارائه شده از سوی مراجع رسمی نشان دهنده ی حضور جدی پدیده ی خشونت در ایران حداقل در اشکالی چون قتل، خودکشی، فرار از خانه و نزاع است. یک نگاه گذرا به مقایسه ی آماری خشونت در اشکال قتل و خودکشی نشان می دهد که در سال 2000 میانگین قتل در جهان 8/8 (درصد هزار نفر) بوده و در ایران 64/3 بوده است. همچنین میانگین خودکشی در این سال در جهان 5/14 درصد و در ایران 63/6 گزارش شده است.
اگرچه این مقایسه نشان می دهد که فاصله ی میزان خشونت در اشکال فوق در ایران تا میانگین جهانی قابل ملاحظه است معهذا این ارقام هشدار دهنده است.
گذشته از این سایر اشکال خشونت، هم چون خشونت های خانوادگی، کودک آزاری، خشونت در محیط های کار و تحصیل و جرایم مالی نیز در جامعه ی ما به چشم می خورد. امّا آمار و اطلاعات معتبری در این زمینه وجود ندارد این در حالی است که بسیاری از مصادیق خشونت به مراجع رسمی گزارش نمی شوند. (سومزی، 1375)
سازمان بهداشت جهانی خشونت را چنین تعریف می کند: استفاده ی عمدی از نیروی فیزیکی تهدیدآمیز یا واقعی، بر علیه کسی یا علیه یک گروه یا اجتماع که دارای احتمال وقوع جراحت، مرگ، آسیب روان شناختی، عدم توسعه یا محرومیت باشد. (بوکهارت 2002)
این تعریف از یک سو دربرگیرنده ی همه ی انواع خشونت است و از سوی دیگر «کاربرد نیروی فیزیکی» را جزء ذاتی خشونت محسوب می کند.
