دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
بیان تجربیات همراه با بیان چالش و مشکلات و ارائه راهکارها و پیشنهادات
فرمت فایل word وقابل ویرایش
تعداد صفحات 32
بیان مسئله (توصیف وضع موجود)
فهرست مطالب
مقدمه. 2
فصل اول: بیان چالش و مشکلات
مسائل ومشکلات محیطی وفیزیکی مدارس... 6
مشکلات آموزشی وکمبودوسایل کمک آموزشی.. 7
مشکلات ارتباطی بین همکاران.. 8
مشکلات ارتباط بین اولیای مدرسه ووالدین.. 9
اختلالات یادگیری کودکان.. 12
ناسازگاری ومشکلات اخلاقی- رفتاریبعضی ازدانش آموزان.. 14
فصل دوم: ارائه راهکارها و پیشنهادات
راهکاروپیشنهاد دررابطه بامشکلات محیطی وفیزیکی مدارس... 18
راهکارهاوپیشنهادها- آموزش و وسایل کمک آموزشی.. 19
راهکاروپیشنهاد- ارتباط بین همکاران.. 21
راهکاروپیشنهاد- اولیای مدرسه ووالدین.. 22
راهکاروپیشنهادات- اختلال یادگیری.. 25
راهکارهاوپیشنهادها- مسائل اخلاقی ورفتاری دانش آموزان.. 27
مقدمه
اصول تربیتی اسلامی در پی تزکیة آدمی، یعنی پیراستن جان او از آلودگی هاست؛ پیراستنی که در جهت سازندگی باشد. البته مبارزه با آفت کار آسانی نیست، مخصوصاً اگر ریشه دوانده و به صورت عادت درآمده باشد اما در انسان، این موجود مرموزی که سرشار از نیروست، تغییر عادت هم امری محال نیست، بلکه ممکن و عملی است. منتهاباید همة نیروها را در او بسیج و همة شرایط را برایش آماده کرد.
قبل از هرچیز باید از خود انسان و از جان و درونش مدد گرفت. برای اصلاح نفس و بار آوردن آن دو چیز اهمیت دارد؛ یکی بینش صحیح، بینشی که خواست او را دگرگون کند، و دیگر ارادة قوی و آهنین. باید به ارادة آدمی پرداخت و در او جوششی درونی به وجود آورد تا بتواند تصمیم بگیرد و دگرگونی ها به وجود آورد. اگر ارادة قوی با بینش صحیح همراه باشد، حرکت اصلاحی آغاز می شود. به گفتة قرآن:
«...خداوند وضع مردم را تغییر نمی دهد تا خود در آنچه در خویشتن دارند تغییر دهند...» (سورة رعد-آیة 11) به همین جهت اسلام به خود آگاهی و ارادة نیرومند، نقش مهمی در کار اصلاح نفس می دهد. حضرت صادق (ع) فرمود: «تو خود طبیب خویشتنی، دردت را می شناسی و درمانت را هم؛ اکنون ببین تا چه حد حاضری برای خود به پا خیزی و به خود برسی.»
انسان خویشتن دار که بتواند، در حال، درست فکر کند و درست تصمیم بگیرد و در برابر احساس برافروخته، میل و شهوت زودگذر یا عادتی که در او ریشه کرده تسلیم نشود، می تواند از آفتها محفوظ بماند و از آتش برهد.
اسلام نمی گوید صرفاً تلقین کنید، یا چشم و گوش بسته کسی را به کار خیری وادارید. می گوید کاری کنید که خودآگاهی انسان جرقه زند، از دورن بجوشد و تصمیم بگیرد. کاری کنید که زنگارها زدوده شود، جهل و زبونی باقی نماند، سرمایة درونی بشکفد و به «خود» انسان استقلال و شخصیتی داده شود که بتواند خوب فکر کند و خوب تصمیم بگیرد. حضرت امام صادق(ع) فرمود:«هرکس که نه از خود واعظی برای خویشتن دارد و نه از هم نشین ارشاد کننده ای برخوردار است، دشمن بر گردنش سوار خواهد شد.»
پس، آزادی و عزت آدمی در گرو «انتقاد از خود» و داشتن اندرزگر درونی است. قرآن به «نفس لوامه» یعنی آن انتقاد گر درونی که اگر کارش را خوب انجام دهد، راه خودسازی را برای انسان هموار می کند، سوگند یاد می کند و می گوید:
(لااقسم بیوم القیامه، و لا اقسم بالنفس اللوامه) «سوگند به روز رستاخیز، و سوگند به نفس انتقادگر.» (سورة قیامت، آیه 2و1).
آیات دیگر قرآن که در زمینة خودسازی آمده نیز نشان می دهد که از نظر این کتاب الهی، انتقاد از خود، یکی از پایه های اساسی خودسازی است. اسلام می خواهد احساسات و عواطف انسان در اختیار او باشد و در خدمت او. چنین انسانی دارای «تقوا» یعنی «پروا» است. او «بند و بار» دارد، «بند و باری» که عشق به حق و حقیقت، بر او نهاده است. او در عین «آزادگی» کامل، بندة حق است و همین «بندگی حق» و « عبودیت اوست که ضامن حفظ آزادی و آزادگی او از بندگی و بردگی دیگران است.
