لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 11
آشنایی با مفهوم سلامت و بیماریهای روانی:
بهداشت به معنی سلامتی است اما سلامتی فقط نداشتن بیماری نیست. فرد سالم علاوه بر اینکه بدنی سالم دارد.باید خوشحال و راضی هم باشد. او توانائی برخورد با مشکلات، محرومیت ها و شکست ها را دارد و می تواند به راحتی همگام با دیگران زندگی کند. او تنها از زندگی لذت می برد. بلکه با این کار دیگران را هم به لذت بردن از زندگی علاقمند می نماید. این فرد دیگران را آزار نمی دهد و به زحمت نمی اندازد. چنین فردی که از نظر جسمی ـ روانی و اجتماعی طبیعی است و روحیه خوبی نیز دارد می توانیم سالم بنامیم.
با توجه به تعریف بالا می توان بهداشت روان را به عنوان بخشی از بهداشت عمومی به حساب آورد. یک انسان سالم هم جسمی سالم و هم روانی سالم دارد. بنابراین اگر جسم کسی سالم بود ولی سلامت روانی نداشت نمیتوان گفت او انسان سالمی است. با وجود اینکه اهمیت بیماریهای روانی کمتر از بیماریهای جسمانی نیست اما مردم بیماریهای روانی را کمتر می سناسند و در نتیجه به اندازه کافی به آنها توجه نمی کنند و در برخورد با این اشخاص آنها را به درمانگران سنتی می سپارند اینکار باعث ضرر و زیان به بیمار در اثر تأخیر در شروع درمان و یا درمان غلط می شود.
در بروز ـ تشدید و دوام بیماریهای روانی عوامل زیادی دخالت دارند. محیط ناسالم ـ خانواده ـ تجارب ناخوشایند در دوران کودکی ـ مشکلات اجتماعی ـ عوامل ارثی ـ اختلات مغزی از عوامل مهم هستند بنابراین در پیشگیری از بروز بیماری باید به عوامل بروز آن توجه کرد.
بیماریهای روانی انواع مختلف دارند. بعضی شدید و بعضی خفیف هستند.
بیماریهای روانی شدید:
کسی که به ناراحتی شدید روانی مبتلا است خود را بیمار نمی داند، معمولاً اطرافیان متوجه بیماری او می شوند. نشانه های اضلی بیماری شدید روانی عبارتند از:
رفتارهای عجیب و غریب.
حرفهای بی ربط.
دیدن یا شنیدن چیزهایی که دیگران نمی بینند یا نمی شنوند.
عقیده های عجیب و غریب.
انجام ندادن کارهای ضروری و روزمره.
همه کسانی که به بیماریهای روانی (شدید) مبتلا هستند باید برای درمان به پزشک مراجعه نموده و برای مدت طولانی دارو مصرف کنند. این داروها باید به موقع و به اندازه مورد نیاز مصرف شوند اگر بیمار داروهایش را به طور مرتب مصرف کند و خانواده او نیز کمک و حمایت لازم را بنماید وی سریعاً بهبود یافته و نیاز به بستری ندارد.
اگر بیماری بهبود پیدا نکرد بیماریش با ازدواج بدتر می شود. ازدواج مانند فشار روانی جدید بر بیمار اثر می کند. به این بیماران بعد از بهبودی می توان مسئولیت داد و در طول بیماری باید کسی بکار آنها نظارت داشته باشد.
از هر صد نفر یک نفر به بیماری شدید روانی مبتلا است.
بیماری خفیف روانی:
کسانی که بیماری خفیف دارند از زندگی خود لذت زیادی نمی برند. در ارتباط با دیگران دچار مشکل هستند و گاهی اوقات نمی توانند کار خود را خوب انجام دهند. بی استهایی ـ بی خوابی ـ گلایه های بیش از حد ـ دلهره ـ غمگینی ـ وسواس ـ علامت ناراحتی خفیف روانی است. بیشتر اوقات بیماریهای روانی خفیف به صورت ناراحتیهای جسمانی ظاهر می شوند. در این مواقع بیمار از دردهای مختلف احساس خستگی شکایت می کند. بیماریهای روانی خفیف از این نظر اهمیت دارند که اگر زود تشخیص داده و درمان شوند فرد زندگی راحت تری خواهد داشت و با درمان به موقع از شدید شدن بیماری می توان جلوگیری کرد.
کسانی که به بیماری روانی خفیف مبتلا هستند بیشتر به مشاوه و راهنمایی احتیاج دارند تا دارو. محبت ـ حمایت و کمک به برطرف کردن نگرانی های بیمار ـ تفریح سالم ـ رفت آمد با دوستان و نزدیکان می توانند به این بیماران کمک کنند.
از هر 10 نفر یک نفر از بیماری خفیف روانی رنج می برد.
در خود فرو رفتن، غمگینی شدید، نا امیدی، عدم علاقه و میل نسبت به کارهای روزمره، گریه بدون دلیل، کاهش وزن و بی اشتهایی شدید، علائم اصلی افسردگی می باشند.
بمناسبت هفته بهداشت روان
23 تا 30 مهرماه
تحقیق وبررسی در مورد بهداشت روانی 11 ص