فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)
تعداد صفحات:38
فهرست مطالب:
عنوان صفحه
مقدمه 1
مدیریت مصرف ازت در شرایط شور برای گندم 4
ازت و شوری 4
میزان مصرف کود 18
انواع کودهای ازته 24
مدیریت مصرف 31
منابع 35
مقدمه:
جلوگیری از تخریب منابع آب و خاک به منظور ایجاد تولید پایدار از جمله مسائل پر اهمیتی است که امروز موضوع اکثر مطالعات صورت گرفته می باشد. از جمله منابع مهم در امر تولید در بخش کشاورزی آب و خاک می باشد که حفاظت از آنها به منظور توسعه کشاورزی پایدار ضروری است. سهم عمده ای از منابع آب و خاک موجود در جهان و کشور ما را منابع متاثر از شوری تشکیل می دهد که ما ناگزیر به استفاده از این منابع هستیم. اراضی کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک به علت بارندگی کم و تبخیر و تعرق زیاد معمولاً با مشکل تجمع املاح در خاک روبرو می باشند، بطوری که حدود ده درصد از کل اراضی دنیا را (8/954 میلیون هکتار) خاکهای تحت تاثیر شوری تشکیل داده است در ایران نیز بالغ بر 15 میلیون هکتار از سطح کشور مبتلا به نمک شوری می باشد ( پوستینی، 1378). مطالعات متعددی نشان داده است که خاکهای مبتلا به درجات مختلف شوری، قلیائیت، و آب ماندگی در ایران مساحتی بالغ بر 25 میلیون هکتار از اراضی تحت آبیاری، دیمزارها و ... را اشغال نموده است. البته نتایج مطالعات انجام گرفته در سالهای اخیر نشان داده که مشکل شوری گسترده تر بوده و داده های بدست آمده از نقشه یک میلیونیم ایران نشان می دهد که اراضی با شوری کم تا متوسط حدود 25 هکتار و اراضی با شوری شدید حدود 5/8 میلیون هکتار را در بر می گیرد. (2000,FAO)
با توجه به اطلاعات فوق، شوری (خاک و آب) را می توان یکی از عوامل مهم محدود کننده تولید در بخش کشاورزی دانست. برای کنترل و کاهش اثرات مخرب ناشی از شوری راهکارهای مختلفی ارائه شده که یکی از آنها بهبود شرایط تغذیه ای گیاه و بهینه سازی آن می باشد. عدم توازن تغذیه ای در گیاهان تحت تاثیر شوری از طرق مختلف بوجود می آید.
این عدم توازن ممکن است در نتیجه اثر شوری بر قابلیت دسترسی از خاک، رقابت در جذب بوسیله گیاه، انتقال و یا توزیع عناصر در داخل گیاه باشد و یا ممکن است بدلیل غیر فعال شدن فیزیولوژیک ( عنصر در گیاه به میزان کافی وجود دارد ولی نمی تواند نقش خود را ایفا کند) یک عنصر خصوصاً در نتیجه افزایش نیاز داخلی گیاه به آن عنصر نیز باشد البته اثر متقابل تغذیه و شوری در محیط رشد گیاه از پیچیدگی زیادی برخوردار است. کودهای شیمیایی خود نمک بوده و اضافه کردن آنها به خاک باید با علم به اثر آنها صورت بگیرد. بطور کلی، با مصرف کودهای ازتی شوری خاک به طوری قابل ملاحظه افزایش می یابد زیرا نمکهای ازتی اولاً حلالیت زیادی دارند و ثانیاً خود موجب حلالیت سایر نمک هایی می گردد که از پیش در خاک بوده اند.
از طرف دیگر در این اراضی شور رشد ریشه محدودتر و توازن عناصر غذایی درمحیط ریشه نیز کامل نیست و تغذیه مناسب می تواند با برقراری توازن تغذیه ای رشد گیاه را توسعه ببخشد ( ملکوتی، 1367).
بنابراین در مواجهه با یک خاک متاثر از شوری باید بتوان سودمندی نسبی اصلاح اراضی و یا کاربرد کودهای شیمیایی و اصلاح شرایط حاصلخیزی خاک را تعیین کرد. مطالعات نشان داده است که اثر مطلوب افزایش مواد غذایی به خاک معمولاً به نوع گیاه، شدت شوری و غلظت اولیه عناصر در خاک بستگی دارد و در غلظتهای متوسط شوری می توان گفت که تحت شرایط تنش برای رسیدن به یک سطح معین تولید نیاز به مصرف مقدار بیشتر از هر یک از عناصر غذایی اصلی (ازت، فسفر و پتاسیم) می باشد. ولی اگر شوری بسیار از هر یک از عناصر اصلی محدودیت رشد باشد خصوصاً در اراضی که غلظت اولیه عناصر غذایی آن مناسب بوده است، افزایش عناصر غذایی تاثیری در افزایش عملکرد ندارد و حتی در مورد برخی از عناصر می تواند اثر کاهنده رشد داشته باشد (Grattan & Griev, 1993).
