فلسفه چهار شنبه سوری
چهارشنبه‌ی پایان سال ، که به آن چهارشنبه‌سوری یا چهارشنبه‌ی آتش گفته می‌شود ؛ روزی‌ست که ایرانیان، با پریدن از روی آتش ، درد و رنج خود را به آن‌چه افزون بر اشویی‌اش۲ ، پاک‌کننده است ؛ می‌سپارند و به‌جای آن سرخی (شادابی و تن‌درستی) را از اخگرهای۳ سرکش و سوزنده‌ی آتش می‌گیرند .
ولی چرا چهارشنبه! اگر آتش پاک‌کننده‌ی پلیدی‌هاست پس چرا روزهای دیگر از روی آن نمی‌پرند و شادابی از او نمی‌گیرند؟!…
بر پایه‌ی گواه‌هایی که در گنجینه‌ی تاریخ و سینه‌ی مردمان برجای مانده است ، سیاوش در روز چهارشنبه‌ی پایان سال ، کشته شده است . روزی که ما از آن با نام چهارشنبه‌سوری یاد می‌کنیم و هرساله آن را گرامی می‌داریم.
از بهر ناسازگاری دین زردشت با سوگواری در مرگ کسان و خویشان ، ایرانیان برای زنده‌نگاه‌داشتن یاد سیاوش ، در روز چهارشنبه‌ی پایان سال آتش برمی‌افروختند و به شیوه‌ی سیاوش از میان اخگرهای سرکش آن می‌گذشتند .
فلسفه چهارشنبه سوری
