مسئله ی دیسپرس کردن مواد رنگزای دیسپرس جهت حصول نتیجه ی مطلوب از رنگرزی حائز اهمیت است معمولاً عمل دیسپرس کردن بدین صورت انجام می گیرد به اندازه 10 الی 20برابر مقدار ماده رنگرزی مصرفی آب اضافه می شود. بهتر است آبی که به ماده رنگرزی اضافه می شود، درجه حرارتی بیش از50 الی 60 سانتی گراد نداشته باشد. ضمناً از جوشاندن مخلوط ماده رنگرزی و آب باید خوداری شود. زیرا عمل جوشاندن سبب تجمع مولکولی مولکول ماده ی رنگ رزی می شود. مولکول های ماده رنگرزی موقعی که در اثر جوشاندن به صورت مجتمع درآمدند، تبدیل آن به صورت معلق به آسانی امکان پذیر نیست مگر توسط سایش بطور کلی افزایش دیسپرس کننده به ماده رنگزا ضرورتی ندارد، زیرا مواد رنگرزی دیسپرسی که در بازار موجودند محتوی مواد دیسپرس کننده هستند که به عنوان مواد افزودنی(addative) توسط سازندگان به مواد رنگرزی اضافه شده است،(خواه ماده رنگرزی به صورت پودر با شده خواه به صورت خمیر).
افزایش اسید استیک به حمام رنگرزی جهت تأمین PH مناسب(6-5/5=PH) لازم و ضروری می باشد…. در PH(8 تا12) کاهش تثبیت ماده رنگرزی وجود دارد. واین امر در مورد رنگزاهای دیسپرس دارای بنیانهای آنتراکسیونی صادق است.
ضمناً با توجه به مکانیزم رنگرزی مواد دیسپرس، حضور یون هیدروکسید در حمام رنگرزی سبب کاهش راندمان رنگی می گردد به همین جهت برای جلوگیری از هر گونه اشکالی در عمل رنگرزی، استفاده از یک(ماده با فری) در حمام رنگ ضروری است.
به عنوان بافر افزایش اسید استیک و حتی در برخی موارد مونوسدیم فسفات پیشنهاد می گردد.
البته لازم به توضیح است که افزایش بیش از حد بافره اثر لکه گذاری مواد رنگرزی دیسپرس را روی قسمت سلولزی کالا افزایش می دهد.
این رنگها(دیسپرس) پس از معرفی الیاف سلولز استات در سال 1920 وارد بازار گردید. زیرا رنگهای اولیه که برای الیاف طبیعی بکار برده می شوند برای رنگرزی الیاف استاستای سلولز مفید واقع نشوند. رنگهای آینونی قابل حل در آب نفوذ حین کمی برای الیاف جدید داشتند. البته رنگهای کایتونی و خمی می توانستند مورد استفاده قرار بگیرند.
کشف اولیه در سال 1923 توسط گرین و ساندرز انجام گرفت این رنگها از سدیم متان سولفوتاتهای رنگهایی تهیه گردید که در مولکول آنها گروه های آمنیوی نوع اول و دوم یافت میشد و به نام Iinamines معروف هستند.
از آنجائیکه بین سال های 60- 1956 مقدار تولید جهانی الیاف پلی استر و استات افزایش یافت، لذا به موارد استعمال رنگ های دیسپرس نیز افزوده شد.
الیاف پلی آمپر(نایلون)
تولید نایلون در حقیقت باز کننده راه به سوی تعداد زیادی از الیاف مصنوعی دیگر با خواص فیزیکی و شیمیایی متفاوت بوده است و مهندسی الیاف را و به عبارت دیگر تولید الیاف با تعیین خواص از قبل را امکان پذیر ساخته است.
اولین لیف مصنوعی موفق نایلون 66 بود که از یک دی آمین(هگزا متیلن دی آمین) و یک دیکربوکسیلیک اسید(آدپیک اسید) سنتز گردید. زنجیره ها در نایلون کاملاً کشیده بوده و دارای گرئه های جانبی حجیم نیم باشد و به صورت صفحاتی متبلور می گردند.
خصوصیات کلی الیاف پلی آمپر:
از جمله الیاف مصنوعی اند که در محیطهای اسیدی ضعیف مقاومند. و محیطهای اسیدی قوی باعث متلاشی شدن زنجیره مولکولی آنها می گردد. جهت شناسایی پلیمر پلی آمپری می توان از اسید فرمیک و یا فنل استفاده کرد. هر دو معرف حتی در درجه حرارت اتاق نایلون را در خود حل می کنند.
الیاف پلی آمپری درصد جذب رطوبت پایینی دارند معمولاً بین(20-15درصد) در صورتی که آزمایش مقایسه ای انجام دهیم ملاحظه می شود که درصدد ذکر شده در مورد الیاف سلولزی طبیعی یا تغییر فرم یافته در حدود50 درصد گرفتن مولکول های مواد زنگزای معمولی به آسانی امکان پذیر نیست.
الیاف پلی آمپری در برابر محیطهای قلیایی مقاومند. اگر به مدت 100ساعت در85 درجه با محلول 5 درصد سودکستیک عمل شوند. مقاومت اولیشان تغییر چندانی پیدا نمیکند. پارچه های نایلونی نسبت به مواد رنگزای آنیونیکی تمایل به جذب کمتری خواهد داشت.
متن کامل را می توانید دانلود نمائید چون فقط تکه هایی از متن پایان نامه در این صفحه درج شده (به طور نمونه)
ولی در فایل دانلودی متن کامل پایان نامه
همراه با تمام ضمائم (پیوست ها) با فرمت ورد word که قابل ویرایش و کپی کردن می باشند
موجود است
دانلود متن کامل پروژه درباره الیاف و رنگرزی-- 17 ص
