چکیده:
43 مقدمه:
44 مفهوم سرمایه اجتماعی:
46 اجزای سرمایه اجتماعی:
55 مشارکت اجتماعی:
56 تاثیر سرمایه اجتماعی بر توسعه و رشد اقتصادی:
57 ارائه ی مدلی در چهارچوب رشد درون زا:
60 3-7- سرمایه اجتماعی:
62 نتیجه گیری:
66 منابع:
چکیده:
سرمایه اجتماعی به عنوان یکی از ویژگی های سازمانهای اجتماعی مثل اعتماد، هنجارها و شبکه ها تعریف می شود که می تواند اثربخشی و بازدهی جامعه را بوسیله تسهیل، پرورش و توسعه فعالیتهای هماهنگ بهبود بخشد. مستندات علمی و شواهد موجود نشان می دهد که جوامعی که ازنظر سرمایه اجتماعی در سطوح بالاتری هستند، تجربه ی توسعه سریعتر اقتصادی را دارند و از نظر عملکرد سازمانی، وضعیت بهتری را دارا هستند. سرمایه اجتماعی در شکلی از اعتماد عمومی برای عملکرد موفق در پیشرفت اقتصاد یک عامل حیاتی است. به هر صورت، یکی از الزامات کلیدی تقویت سرمایه اجتماعی در نخستین گام مستلزم اندازه گیری درست و به موقع آن می باشد که براساس آن بتوان شناختی از وضعیت موجود کسب نموده و در جهت ارتقای آن با تاکید بر نقاط قوت و اجتناب از نقاط ضعف، برنامه ریزی آگاهانه و هوشمندانه انجام داد. در این حالت می توان میزان رشد و ارتقای سرمایه اجتماعی را به شکل مطلوب پایش و حوزه مسئولیت و پاسخگویی آنرا بصورت شفاف مشخص کرد. با عنایت به این ضرورت، داشتن رویکردی مناسب در اندازه گیری جامع و کامل سرمایه اجتماعی که کانون تاکید و توجه آن رشد اقتصادی باشد، از جمله شرط های لازم تلقی می شود. مقاله حاضر به دنبال ارائه چنین رویکردی جهت سنجش مناسب تاثیر سرمایه اجتماعی در رشد اقتصادی جامعه می باشد. واژگان کلیدی: سرمایه اجتماعی، رشد اقتصادی، اعتماد، هنجار، فعالیت های مشارکتی
مقدمه:
هر فعالیتی برای شروع حداقل نیازمند دو سرمایه است؛ سرمایه فیزیکی و سرمایه انسانی (نیروی کار). اما برای افزایش بهره وری نیازمند سرمایه دیگری می باشد که به سرمایه و روابط اجتماعی معروف است(شریفیان،1380؛ رحمانی، 1386؛ علمی، 1384). (شریفیان ثانی, 1380)تعداد کثیری از جامعه شناسان تصدیق می کنند که سرمایه اجتماعی در بعضی از موارد با سرمایه انسانی شباهت دارد، مثل توانایی در ایجاد جریانی از مزایا در آینده. این مزایا شامل تسهیم اطلاعات و هماهنگ کردن افراد برای فرصتهای اقتصادی، بیمه و کمک دو جانبه است(چو؛ 2006). پاتنام در مقاله ای در سال 1993 بیان کرد که سرمایه اجتماعی یک نیروی کلیدی برای توسعه اقتصادی بلند مدت در شمال ایتالیا می باشد و این در حالی است که عدم حضور سرمایه اجتماعی در نقاط جنوبی کشور باعث عدم توسعه شده است. همچنین در دانمارک، تاثیر و نقش سرمایه اجتماعی بر تسهیل موفقیت کارهای روزمره و گسترش مشارکتی در سازمانها مورد تاکید قرار دارد. نارایان نیز بیان می کند که سرمایه اجتماعی اثر معنی داری در ایجاد انگیزش در افزایش درآمد خانوارهای روستاهای تانزانیا دارد(وود هاوس؛ 2006). بعضی محققان ،منابع سرمایه اجتماعی(بویژه شبکه های اجتماعی) را از نتایج آن -که می تواند وابسته به شرایط مثبت یا منفی باشد- مثل اعتماد، تحمل و همکاری جدا می دانند(چو؛ 2006). مبحث ارتباط سرمایه اجتماعی با رشد اقتصادی بر پایه این قضیه است که سرمایه اجتماعی می تواند شکلهای دیگر سرمایه را از طریق افزایش بهره وری افراد و گروه ها کاراتر و اثربخش تر کند. در درون یک تراکنش اقتصادی ساده میان دو شریک احتمال دارد که میان آن دو عدم تقارنی از اطلاعات وجود داشته باشد(وود هاوس؛2006). بدلیل وجود همین اطلاعات نامتقارن،قیمت ها دچار انحراف می شوند و کارکرد اصلی خود را در اقتصاد بازاری از دست می دهند. این مسئله باعث بروز مشکلاتی مانند انتخاب بد می شود و همچنین ممکن است باعث تخصیص نامناسب منابع شود. در نهایت اقتصاد را از هدف اصلی خود که اختصاص بهینه منابع محدود برای تامین نیازهای نامحدود است دور می سازد(علمی، 1384). این عدم تقارن از اطلاعات به علت عقلانیت محدود است؛ یک محدودیت برای پیش بینی رفتار شریک دیگر وجود دارد. برای خنثی کردن این وضعیت، فرایندهای اقتصادی از طریق قراردادها، ضمانتها و مشاوره های قضایی انجام میشوند که این، خود به عنوان هزینه های تراکنش است و قیمت انجام معامله را بدلیل نبود سرمایه اجتماعی و اعتماد افزایش می دهد. سرمایه اجتماعی هزینه های انجام معامله را کاهش داده و باعث سهولت در معاملات تجاری می دهد(وود هاوس، 2006). چون با افزایش سرمایه اجتماعی، رفتار افراد از قابلیت پیش بینی بیشتری برخوردار میشود.
فرمت ورد تعداد صفحات 29
مقاله ارائه ی مدلی برای تبیین تاثیر سرمایه اجتماعی بر رشد اقتصادی بر رشد اقتصادی
