لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 16
بررسی ارتباط بین سلامت معنوی و کیفیت زندگی در بیماران تحت درمان با
چکیده
مقدمه و هدف:. سلامت معنوی از جنبههای مهم سلامت است که ممکن است بر کیفیت زندگی تاثیر گذارد. برخی محققان نشان دادهاند که معنویت ارتباط زیادی با سلامت کلی فرد دارد، به طوری که مذهب و معنویت بعنوان منابع مهمی جهت سازگاری با وقایع تنشزای زندگی در نظرگرفته میشود .این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین سلامت معنوی با کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی انجام شده است.
روش مطالعه: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 72 بیمار تحت درمان با همودیالیز بیمارستان امام حسین(ع) شاهرود در سال 1391 مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه گیری از نوع در دسترس بود. دادهها با استفاده از آمار توصیفی و آزمونهای آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، تی تست، آزمون آنالیز واریانس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: مطابق با یافتههای پژوهش میانگین نمره کیفیت زندگی (86 درصد) و سطح سلامت معنوی اکثر واحدهای پژوهش (1/68 درصد) در حد متوسط بود. همبستگی معنیداری بین نمره کلی سلامت معنوی و کیفیت زندگی مشاهده نگردید. اما بین بعد سلامت وجودی با ابعاد خستگی، سلامت عاطفی، عملکرد اجتماعی و سلامت عمومی و نیز بین عملکرد اجتماعی با سلامت معنوی همبستگی مثبت و معنیداری مشاهده گردید.
نتیجهگیری: انجام پژوهشهای بیشتر به منظور بررسی جنبههای تاثیر گذار برکیفیت زندگی و کشف راهکارهایی جهت بهبود آن توصیه میشود.
واژههای کلیدی: دیالیز، سلامت معنوی، کیفیت زندگی
Title: The relationship between spiritual wellbeing and quality of life in hemodialysis patients
Ebrahimi, H. (PhD), Aashrafi, Z.(MSc) *,Eslampanah,Gh.(BSc), Noruzpur,F.(BSc)
Abstract
Background & Aim: Spiritual health is one of the important aspects of health status that may be influenced QOL. Researchers have shown that Spiritual of a relationship with a person's general health, so that religion and spirituality as an important resource for coping with stressful life events is considered. This study aimed to identify the relationship between spiritual well-being and quality of life in hemodialysis patients.
Methods: In this descriptive analytic study, 72 hemodialysis patients were selected using available sampling method. Information was collected by spiritual health and quality of life questionnaires. Data were analyzed by using descriptive and analytic statistics (Pearson correlation coefficient, t test, ANOVA).
Results: Spiritual wellbeing and QOL scores were mediocre among selected patients. There wasn't a significant relationship between spiritual wellbeing and QOL. But there was a significant positive correlation between spiritual existential aspect of well-being and Dimensions of fatigue, emotional health, social functioning and general health and social performance. Also social performance was a significant positive correlation with spiritual well-being.
Conclusion: Further research is recommended to investigate the other aspects that may be influenced QOL and explore strategies to improve QOL in hemodialysis patients.
Keywords: Hemodialysis, Quality of life, spiritual wellbeingمقدمه
معنویت که گاهی افراد آنرا با عنوان سلامت معنوی تعبیر میکنند (1) به مثابه آگاهی از هستی یا نیرویی فراتر از جنبههای مادی زندگی است و احساس عمیقی از وحدت یا پیوند باکائنات را به وجود میآورد (2). سلامت معنوی دارای دو بعد میباشد. بعد عمودی شامل ارتباط با ماوراء و بعد افقی شامل ارتباط با دیگران و محیط است. برخی مطالعات بیانگر آن است که بدون سلامت معنوی، دیگر ابعاد زیستی، روانی واجتماعی نمیتواند عملکرد درستی داشته یا به حداکثر ظرفیت خود برسند و در نتیجه بالاترین سطح کیفیت زندگی، قابل دستیابی نخواهد بود (3). در سالهای اخیر تحقیقات در گستره وسیعی متوجه این موضوع گردیده که مذهب و معنویت چگونه برجنبههای مختلف سلامت جسمی و روانی موثرند. برخی محققان نشان دادهاند که معنویت ارتباط زیادی با سلامت کلی فرد دارد، به طوری که مذهب و معنویت بعنوان منابع مهمی جهت سازگاری با وقایع تنشزای زندگی در نظرگرفته میشود. در واقع معنویت نه تنها بر حالات خلقی و سلامت روانی افراد موثر است، بلکه شرایط جسمانی آنها را نیز بهبود میبخشد (4) و توانایی مقابله بیمار را با وقوع یک بیماری بالا برده و سرعت بهبودی را افزایش میدهد (5). بیماریهای ناتوان کننده و مزمن، فرد را با چالشهایی درباره معنا و هدف در زندگی مواجه میکنند (6). همچنین در طی بیست سال اخیر، معنویت درارتباط با فرآیند بررسی کیفیت زندگی مورد تاکید قرار گرفته است (7). مطالعات بسیاری بر ارتباط معنویت با سلامت جسمی، روانی و ارتقای سازگاری با بیماری دلالت دارند (7). نتایج مطالعه بیک و همکارانش بر روی مبتلایان به ایدز نشان داد کسانی که بر پایه معنویت، معنای زندگی را در بیماری یافته بودند، کیفیت زندگی بهتری در مقایسه با زمان تشخیص بیماری داشته اند (8). همچنین، در مطالعه بروک و همکارانش در مبتلایان به MS، عقاید معنوی و ایمان در سازگاری با بیماری سودمند شناخته شد(9) کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماریهای مزمن با ویژگیهای فردی آنها ارتباط دارد و درحقیقت به مهارتهای سازگاری افراد در موقعیتهای مختلف زندگی، به آنچه قبلاً درباره کنترل خود آموختند، بستگی دارد. از اینرو پاسخهای آنها در رویارویی با شرایط گوناگون زندگی متفاوت است و بیماری جسمی از موقعیتهایی است که بر این پاسخها تأثیردارد (10). از جمله بیماریهایی که کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار میدهد نارسایی مزمن کلیه است که به عنوان اختلال پیشرونده و برگشت ناپذیر عملکرد کلیه تعریف میشود (11). امروزه۲ تا 3% مردم جهان مبتلا به این بیماری هستند (12). در ایران و بسیاری از کشورها همودیالیز رایجترین روش درمان این بیماری است (11). براساس سیستم اطلاعات کلی و ایالات متحده، درحدود 90% بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه تحت درمان همودیالیز قراردارند و در 92% غالب بیماران دیالیزی، این روند درمانی ترجیح داده میشود (13). در ایران بیش از 13 هزار بیمار دیالیزی وجود دارد و هر ماه 150 هزارجلسه دیالیز انجام میشود (14).
هرچند به واسطه همودیالیز، طول عمر بیماران کلیوی افزایش یافته، اما بیماری بر زندگی آنها تاثیر گذاشته و در مراحل پیشرفته سبب اختلال در وضعیت عملکردی فرد و تغییرات در کیفیت زندگی آنان میشود. بیماران دیالیزی با توجه به شرایط جسمی و روحی خاص بیماری شان مشکلات فراوانی را تجربه میکنند (15). آنها غالباً نگران آینده غیرقابل پیشبینی بیماری خود هستند. اغلب شغل خود را از دست میدهند و دچار مشکلات مالی میشوند و همواره به دلیل بیماری مزمن دچار افسردگی و ترس از مرگ هستند (16). با اینکه دیالیز خونی زندگی بیماران را حفظ میکند و بر طول عمر آنها میافزاید، اما بطور کامل نمیتواند وظایف کلیه را انجام دهد و جانشین آن شود، بنابراین در نارسایی کلیه درمان نمیتواند به عنوان هدف واقعی انتخاب شود، بلکه در اینجا رسیدن به بالاترین حد عملکرد و خوب بودن بیمار مهم است به گونهای که وی توانایی انجام فعالیتهای روزانه را داشته باشد (17).
از آنجایی که بهبود کیفیت زندگی به عنوان مفهومی وسیع اخیراً از مهمترین اهداف درمانی به شمار میرود (18) و با در نظر گرفتن نقش سلامت معنوی بیماران، به ویژه بیماران مزمن به نظر میرسد ارزیابی کیفیت زندگی در بیماران دیالیزی و بررسی جنبهها و عوامل تاثیرگذار بر آن، از جمله مفهوم معنویت و سلامت معنوی به عنوان جنبهای که کمتر
تحقیق درباره بررسی ارتباط بین سلامت معنوی و کیفیت زندگی در بیماران تحت درمان