پروژ: رساله پایانه اسلامشهر (مطالعاتی)
فایل به صورت word قابل ویرایش (128ص)
چکیده:
ما در این قسمت برای آشنایی هرچه بیشتر و سریعتر از مطالب رساله که موضوع آن پایانه ی مسافربری شهرستان اسلامشهر است خلاصهای از کل مطالب را آوردهایم.
در فصل اول در مورد جغرافیای طبیعی استان اسلامشهرو شهرستان اسلامشهرو خصوصیات اقلیمی استان و شهرستان صحبت شده است. فصل دوم در مورد علت و هدف از انتخاب موضوع، ماهیت و مقیاس موضوع، تعاریف، دیاگرام های حرکتی و صحبت های اولیه در مورد ترمینال میباشد؛ در این بخش ما آگاهی لازم را برای طراحی بدست میآوریم. در فصل سوم یکسری نمونه های مشابه داخلی و خارجی تحلیل و بررسی شدهاند که از آن جمله ترمینال همدان، ترمینال جنوب تهران و ترمینال کانادا و التـــر لندن میباشد، این فصل جهت آشنایی هرچه بیشتر با موضوع و فضای ترمینال است. در فصل چهارم آمار و استانداردهای مربوط به ترمینال آورده شده است و با در نظر گرفتن افق 7 ساله برای طرح، سرانهی نهایی فضاها برای طراحی ترمینال اصلی اسلامشهرمشخص شده است. در فصل پنجم روند شکلگیری ترمینال و سایت مورد نظر بطور کامل تحلیل و بررسی شده و با توجه به نتایج بدست آمده راهکارهایی جهت طراحی ترمینال جدید ارائه شده است. در فصل ششم روش طراحی، اصول و مبانی نظری طرح یا به قولی فلسفه شکلگیری طرح بیان شده، در این فصل همچنین روند رو به رشد طرح ارائه شده است. فصل هفتم نقشه های طرح به صورت کامل همراه با تصاویر سه بعدی ارائه گردیده است.
مقدمه:
وظیفه پایانه های امروزی را بر عهده داشتند. ساکنان شهر برای تهیه مقدمات، اسباب و وسایل سفر از این کاروانسرا ها – که در زمان خود از ظرفیت، تأسیسات و امکانات متناسب بر خوردار بودند – بهره می بردند. از آنجا که این کاروانسراها فضای گسترده ای داشتند و معمولاً بین آن ها و مناطق مسکونی فاصله ای وجود داشت، برای مردم شهر مزاحمتی ایجاد نمی کردند و بی آنکه تأثیرات منفی و زیانباری برای محیط پیرامون خود داشته باشند، عملکرد مثبتی در نظام فعالیت شهری ایفا می کردند. رباط ها و ساباط هایی که در امتداد جاده ها ساخته می شدند، زنجیره های دیگر از حلقه (( خدمات مسافرت )) بودند و به هر حال اگر چه سفر در آن روزگار پر مشقت، طولانی و گاه خطرناک بود اما مردمان آن روزگار آنچه در توان داشتند، برای تسهیل این پویه پر زحمت بکار می بستند. بعد از ورود اتومبیل و عمومیت یافتن استفاده از آن و بدنبال تحولات سریع جوامع شهری ایران در دهه ای اخیر، کارروانسراها جای خود را به گاراژ ها دادند. گاراژها محل سوار شدن مسافران به اتوبوس ها یا مینی بوس های شرکت های مسافر بری بود. این گاراژ ها اغلب در مراکز یا محلات پر تراکم شهر ها قرار داشتند. با رشد روزافزون جمعیت این گاراژ ها بتدریج شلوغ شده بطوریکه دیگر گنجایش این همه جمعیت را نداشته به همین علت برای رفاه و آسایش مسافران از مکان هایی با ظرفیت بیشتر با نام ترمینال (پایانه مسافربری) استفاده کردند.
رساله پایانه اسلامشهر (مطالعاتی)