احکام اطعمه و اشربه از منظر فقهای امامیه و اهل سنت
150 صفحه
چکیده:
خداوند با آفرینش انسان، رزق و روزی او را همراهش آفریده است و برای استفاده انسان طبیعت زیبا و تمام حیوانات و میوه ها و سبزیجات را در اختیار قرار داده است. تا از آن ها برای خوردن، آشامیدن، پوشاک، مسکن و سایر نیازهای خود به کارگیرد. آن چه انسان می خورد و می نوشد در روح و روان و نیز جسم او تأثیرگذار است، از این رو خداوند متعال برخی از آن ها را حرام و برخی دیگر را حلال کرده است. بحث اطعمه واشربه یکی از مهمترین مسایل درجهت استمرار و بقاء هر موجود زنده ای است. به خصوص انسان که اشرف مخلوقات است. اطعمه و اشربه در لغت به معنای خوردنی ها و نوشیدنی ها می باشد. در لسان بیشتر فقها اطعمه و اشربه به همین معنا می باشد. در این خصوص پایان نامه ی حاضر پژوهشی است فقهی - تطبیقی، که نظرات فقهای مذاهب خمسه پیرامون احکام خوردنی ها و نوشیدنی ها مطرح گردیده است. و ادلّه ی موافقین و مخالفین مورد بررسی و نقد قرار گرفته است. بنابراین روش پژوهش یک تحقیق نظری از نوع توصیفی میباشد. مطالب مورد نیاز را با استفاده از کتابخانه، کتابخانه ی دیجیتال، نمایه ی نشریات، مقالات مرتبط، و فضای مجازی وب، گردآوری کرده ایم. حاصل این تحقیق که با هدف استخراج نقاط اشتراک و افتراق آراء فقهای امامیه و اهل سنت در خصوص احکام خوردنی ها و نوشیدنی ها، صورت گرفته است؛ به شرح زیر می باشد.
۱.در فقه امامیه و اهل سنت تعریف جامعی از اطعمه و اشربه صورت نگرفته است؛ بلکه بیشتر به احکام آن اشاره شده است.
۲.اکثر فقهای امامیه در مورد احکام اطعمه و اشربه و مصادیق آن اتفاق نظر دارند.
۳.میان فقهای امامیه و اهل سنت در مورد احکام اطعمه و اشربه و مصادیق آن اختلاف نظر وجود دارد.
۴.میان فقهای مذاهب اربعه نسبت به احکام اطعمه و اشربه و مصادیق آن اختلاف نظر وجود دارد.
واژه های کلیدی: اطعمه، اشربه، امامیه، اهل سنت
عنوان تحقیق: احکام اطعمه و اشربه از منظر فقهای امامیه و اهل سنت