عوارض ناشی از بیماری ای.ال.اس
ای.ال.اس بیماری ئی است که به تدریج تمام ماهیچه های حرکتی را از کار می اندازد و فلج می کند. همینطور ماهیچه های تنفسی را. این بدین معنی است که تنفس بیمار کاهش یافته و نارسائی هایی بوجود خواهد آمد. هم چنین در اثرورود غذا و یا مایعات در نای و ضعف در سرفه کردن می تواند تنگی نفس و عفونت در نای و شش ها بوجود بیاید. این وضعیت با سرفه و تنگی نفس و گاه تب همراه است.
کاهش تنفس در شروع ضعف ماهیچه ها مشکلی ایجاد نمی کند؛ حداقل تا زمانی که ذخیره تنفسی شش موجود هست. این ذخیره سازی توسط ماهیچه های تنفسی انجام می گیرد. وقتی این ذخیره استفاده شد، بیمار ممکن است بطور ناگهانی یا تدریجی با مشکل نارسایی در تنفس مواجه شود. بالا رفتن میزان گاز کربنیک در خون، بخصوص هنگام خواب موجب بروز مشکلات زیر می شود:
- بد خوابی
- قطع شدن و تکه تکه شدن خواب
- دیدن کابوس و خواب های ترسناک
- عرق ریزی شبانه
- بیدار شدن همراه با سردرد
- عدم تمرکز و کم شدن حافظه
- خواب آلود بودن در طی روز
- کم اشتهائی
- نفس تنگی
اگر این مشکلات افزایش پیدا کرد و گاز کربنیک بیشتر شد، خواب آلودگی بیشتر خواهد شد. بعد هم عمیق نر شدن بیشتر خواب تا حد بیهوشی و بعد هم به خواب رفتن برای همیشه!
کمبود اکسیژن اغلب در مراحل اولیه بوجود نمی آید و بیشتر در مراحل بعد تر و کم شدن تنفس پیش می آید. همچنین علت کمبود اکسیژن می تواند در اثر فلج شدن تارهای صوتی و ماهیچه های بلعی باشد. اگر عفونت ریه در مراحل اولیه بیماری رخ دهد، کمبود اکسیژن هم می تواند در تنگی نفس نقش داشته باشد. علائم این نارسائی ها می تواند چنین باشد: احساس خفگی، ترس و وحشت و کم آوردن تنفس. کمبود اکسیژن می تواند به خوبی با گرفتن اکسیژن اضافی (طبق تجویز پزشک) برطرف گردد. در این حالت مریض همچنان به تنفس خود ادامه می دهد.
مداوا با تنفس مصنوعی
مشکلاتی که در بالا به آنها اشاره شد، از بیماری ریوی ناشی نمی شوند، بلکه این وضعیت، در ادامه کاهش عمل پمپ تنفسی (دستگاه تنفسی) یعنی دیافراگم و ماهیچه های بین دنده ها پیش می آید. متخصصان تا کنون به این نتیجه رسیده اند که امکان بهبود عمل دستگاه تنفسی با اکسیژن اضافی یا دارو یا ترکیبی از این دو وجود ندارد. تنها امکان موجود، کمک به دستگاه تنفسی یا حتی محول کردن عمل تنفس، توسط نفس مصنوعی است.
این بدین معناست که اگر هوای بیرون توسط خود فرد به شش ها نرسد، یک پمپ (ماشین) کمک می کند تا این کار انجام بگیرد. این کار زمانی انجام می گیرد که پائین رفتن عمل تنفس در فرد باعث بروز مشکلاتی گردد. نکته مهم این است که این عمل (تنفس مصنوعی) قادر به از بین بردن کلیه مشکلات ناشی از کم شدن عمل تنفس نمی باشد.
در کل دو نوع تنفس مصنوعی وجود دارد:1- توسط ماسک (ماسک بینی یا ماسک بینی و دهان). 2 – تنفس از طریق قرار دادن یک (قیف پزشکی) "کانوله" در نای "ترخیا".
تنفس توسط ماسک:
در این نوع تنفس مصنوعی که به آن تنفس "نن این واسیو" (تنفس بدون آسیب به بدن) هم گفته می شود هوا توسط ماسک متصل به دستگاه برقی از طریق دهان و بینی به شش بیمار دمیده می شود. [شبیه ماسکی که غواصان به صورت شان می گذارند] مهم ترین هدف از این کار بطور مقطعی بالا بردن کیفیت زندگی بیمار است. از آن جا که پائین رفتن عمل تنفس در قدم اول اغلب در شب (هنگام خواب) حادتر می شود، به همین دلیل این نوع تنفس نخست طی شب استفاده می شود.
فواید :
- این عمل یعنی نفس مصنوعی با ماسک می تواند در خانه خود بیمار انجام بگیرد
- با این شیوه تنفس، مشکلات ناشی از مکفی نبودن تنفس طبیعی ، کاهش می یابد. به این ترتیب فرد می تواند طی روز وضع عمومی بهتری داشته و سرحال تر باشد.
- در مقایسه با بیمارانی که تنفس مصنوعی نمی گیرند، عمر بیمارانی که از این امکان استفاده می کنند به طور متوسط بین 4 تا 6 ماه افزایش می یابد. این موضوع توسط تحقیق علمی به اثبات رسیده است.
مضرات :
...
10 ص فایل WORD
تنفس مصنوعی درازمدت برای بیماران ای.ال.اس
