لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات:16
عیلام نام دوره ای فرهنگی ـ سیاسی است که شعاع نفوذ آن به مناطق مختلف جغرافیایی به طول هزاران کیلومتر می رسد و می توان منشأ تکامل این فرهنگ و حکومت را در جنوب غربی و به طور اخص شوش جستجو کرد .
عیلام در کشور ما به عنوان دوران تاریخی محسوب می شود که مهمترین اوراق فرهنگی و سیاسی ، اجتماعی کشور ما را پر می کند .
عیلامی ها در اوایل هزاره 3 ق . م پرتو عیلامی را به عنوان خطی جدید ابداع کردند که آغازگر تاریخ عیلام بوده است .
کشور عیلام شامل خوزستان ، لرستان امروزی ، پشتکوه و کوه های بختیاری بوده است بدین معنی که از مغرب به دجله و از مشرق به قسمتی از فارس ، از شمال به کوه های بختیاری و از جنوب به خلیج فارس تا بوشهر محدود می شده و در زمان اوج عظمت این دوره حدود مرزی آن از سمت مغرب تا بابل و از مشرق به اصفهان می رسیده ؛ با توجه به موقعیت گفته شده نتیجه می گیریم که عیلام از دو قسمت کوهستانی و دشت تشکیل می شده یعنی قسمت اول که در شمال قرار داشته بعلت موقعیت جغرافیایی دست نخورده تر و یا ابتدایی تر مانده در حالی که قسمت دشت که دائماً با ملل متمدن زمان در ارتباط بوده مرکز یکی از مهمترین تمدن های ایران کهن قرار گرفته است .
شهر شوش که در منطقة دوم قرار دارد و مرکز این تمدن مهم می باشد به منزلة پایتخت بوده ؛ جغرافی دانان قدیم دوم یونان مانند استرابون ایالتی از عیلام را ( شوش )بعلت اهمیت ویژه آن با عنوان سوزیان یا سوزیانا ـ Susiana یاد کرده اند.
افراد دیگر ایالت مهم عیلام آوان ، سیماش ، انزان یا انشان ، پارسوماش ، چغازنبیل ، هفت تپه ، بوده است که یکی از چهارقسمت دنیای قدیم یعنی آکاد در شمال ـ سوبار و در مشرق ـ آمور در مغرب ـ عیلام در جنوب عیلامی ها از نژاد آسیایی یا زاگرو ـ عیلامی بوده اند و زبان رایج آنها از دسته زبانهای پیوندی ( زبان انزانی ـ سامی ) بوده است .
مذهب این فرهنگ و حکومت متمدن بعلت روابط زیاد با بین النهرین تأثیر فراوانی از این تمدن هم جوار خود گرفته و دارای وجوه مشترک با مذهب بین النهرین داشته است ؛ عیلامی ها در دوره های مختلف خدایان متعددی را مورد پرستش قرار می داده اند و گذشته از این خدایان و الهه ها رب النوع هایی را دوم که همگی جنبه های ومذهبی داشته اند را پرستش می کرده اند .
از تاریخ عیلام اطلاعات دقیق و صحیحی در دست نیست اما آنچه مسلم است اوایل هزارة چهارم ق.م زندگی شهر نشینی آغاز گردیده است و تاریخ عیلام به 3 دوره تقسیم شده است :
1ـ عیلام قدیم
2ـ عیلام میانه
3ـ عیلام جدید
که بیشتر آثار ما از عیلام میانه است و مشخص ترین آن چغازنبیل ، هفت تپه ، شوش ، است که اخص بحث ما راجع به چغازنبیل ( مهرهای استوانه ای ) آن می باشد .
مختصری بر چغازنبیل و مهرهای مکشوفه در آن
چغازنبیل بین راه شوش ـ شوشتر و در فاصله km 45 جنوب شرقی شوش قرار دارد در این مکان خرابه هایی از یک شهر دوره عیلامی مربوط به « دوراونتاش » قرار داشته که در قرن 13 به وسیله اونتاش هربال یا اونتاش گال پادشاه عیلامی برای « ابنشوثیناک »خدای بزرگ عیلام ساخته شد . شهر قدیم دوراونتاش در حصار داشته که یک حصار داخلی به طول m 400 و عرض m 200 و حصار دیگر یا حصار خارجی به طول m 1200 و عرض m 800 بوده است . قسمت مقدس شهر در داخل حصار درونی واقع بوده است . در این قسمت زیگورات یا برج چند طبقه بر پا شده بود که به زیگورات چغازنبیل معروف شده و در زبان عیلامی به معنای تپه سبدی بوده است .
مقاله تاریخ عیلام