سورنا فایل

مرجع دانلود فایل ,تحقیق , پروژه , پایان نامه , فایل فلش گوشی

سورنا فایل

مرجع دانلود فایل ,تحقیق , پروژه , پایان نامه , فایل فلش گوشی

ترجمه ( جانوران زیان آور در کشاورزی )

اختصاصی از سورنا فایل ترجمه ( جانوران زیان آور در کشاورزی ) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

 

عنوان :

جانوران زیان آور در کشاورزی

استاد ارجمند :

جناب آقای رودی

دانشجو :

علی زارعی اول

پائیز 1386

چه مقدار شکوفه دارند

کاتالپا : در انتها

فل بهار : پر شکوفه

رز بالارونده : پر شکوفه

قره قاط ( کلذانبری ویبرنوم : تعدادی

اقطی : پر شکوفه

فرینگ تری : در انتها

یاس بنفش ژاپنی : پر شکوفه

کوکوریخ : در انتها

بوگنو: پر شکوفه

درخت سنجد : در انتها

رز بوته ای : پر شکوفه

بوته سماق : پر شکوفه

گل ادریس صاف : پر شکوفه

ویبرنوم گلوله برفی : در انتها

فعالیت حشره :

سوسک برگ نارون

سوسک برگ نارون ، یک سوسک برگخوار است و هم حشره بالغ و هم لارو آن از برگها تغذیه می کنند و انها را تبدیل به اسکلت می کنند . این حشرات مانند حشرات بالغ در زمستان ظاهر نمی شوند و در بهار بیرون می آیند و از شاخ و برگ درختان تغذیه می کنند . کمی بعد ، تخمگذاری می کنند که تبدیل به لارو می شوند . لارو چند هفته تغذیه می کند و بعد در خاک تبدیل به شفیره می گردد . حشرات بالغ در اوایل تابستان برای تولید مثل مجدد بیرون می آیند . اکنون لاروهای اولین تولید مثل در حال تغذیه هستند و اگذ حشرات بالغ یا لارو های در حال تغدیه را روی برگهای نارون خود دیدید ، اکنون زمانی است که باید آنها را از بین ببرید .

اما اگر درخت نارون شما سالم است ، می تواند در برابر مقداری از تغذیه این سوسک تحمل داشته باشد . همچنین دشمنان طبیعی این سوسک نیز به تعادل جمعیت آنها کمک می کنند . جمعیت انها از سالی به سال دیگر نوسان می کند بنابراین خوب است از درخت خود مراقبت کنید تا اگرنیاز به مقابله با آنها بود ، این کار را انجام دهید .

یکی از مؤثرتین گزینه ها برای مقابله ، استفاده از یک قارچ کش سیستمیک در خاک است ( زیرا امکان اسپری کردن وجود ندارد ) . اگر درخت بزرگ است ، یک درخت شناس متخصص باید آن را درمان کند . گزینه ها شامل مریت و بایر هستند که باید برای درختان بزرگ و بوته ها برای کنترل حشره استفاده شوند . " نیم اُیل " مورد دیگر است BT ( مثلا باسیلوس ترینگنسیس دیپل ) است . BT باید برای لاروهای خیلی جوان به کار رود .


دانلود با لینک مستقیم


ترجمه ( جانوران زیان آور در کشاورزی )

تعلیم و تربیت متن اصلی با ترجمه 20 ص

اختصاصی از سورنا فایل تعلیم و تربیت متن اصلی با ترجمه 20 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 19

 

 

American Philosophy

Narrativity, Modernity, and Tragedy:How Pragmatism Educates Humanity

Sami PihlströmUniversity of Helsinkisami.pihlstrom@helsinki.fi

 

ABSTRACT: I argue that the modernist notion of a human self (or subject) cannot easily be post-modernistically rejected because the need to view an individual life as a unified ‘narrative’ with a beginning and an end (death) is a condition for asking humanly important questions about its meaningfulness (or meaninglessness). Such questions are central to philosophical anthropology. However, not only modern ways of making sense of life, such as linear narration in literature, but also premodern ones such as tragedy, ought to be taken seriously in reflecting on these questions. The tradition of pragmatism has tolerated this plurality of the frameworks in terms of which we can interpret or ‘structure’ the world and our lives as parts of it. It is argued that pragmatism is potentially able to accommodate both the plurality of such interpretive frameworks—premodern, modern, postmodern—and the need to evaluate those frameworks normatively. We cannot allow any premodern source of human meaningfulness whatsoever (say, astrology) to be taken seriously. Avoiding relativism is, then, a most important challenge for the pragmatist.

1. The idea that "grand metanarratives" are dead is usually regarded as the key to the cultural phenomenon known as postmodernism. We have been taught to think that the Enlightenment notions of reason, rationality, knowledge, truth, objectivity, and self have become too old-fashioned to be taken seriously any longer. There is no privileged "God's-Eye-View" available for telling big, important stories about these notions. The cultural hegemony of science and systematic philosophy, in particular, is over.

Nevertheless, as even some postmodern thinkers themselves keep on insisting, we still have to be committed to the grand narrative of our individual life.(1) We cannot really dispense with the modernist notion of self, and the one who says we can forgets who she or he is. From the point of view of our own life, no postmodern death of the subject can take place. On the contrary, my death transcends my life; it is not an experienceable event of my life—as Wittgenstein also famously pointed out at Tractatus 6.4311. Most (perhaps all) of us feel that one's own death is hardly even conceivable from within one's life.

On the other hand, somewhat paradoxically, death must be postulated as the imaginary end point, the final event, of the story of my life. If there were no death (i.e., the annihilation of my self) to be expected, I could not even realize that I am leading a specific, spatio-temporally restricted human life. The fact that death is awaiting for me, even if I cannot fully understand what it is all about, enables me to think about my life as a coherent whole with a beginning and an end. Only with respect to such a life can the question of "meaning" or "significance" arise.

It seems, then, that no postmodernist talk about the disappearance of the subject, connected with the distrust felt toward grand narratives, can force us to give up this meta-level fact about our life. We might perhaps even say, echoing Kant, that the inescapability of death is a necessary "transcendental condition" of a meaningful (or, for that matter, meaningless) life. Human life as we know it is intelligible only under the circumstances in which death inevitably puts an end to it. Without death, our lives would be something entirely different, something about which we can have no clear conception whatsoever—not from the point of view of our present human condition, at least.

Death, then, plays a decisive role in the modern human being's understanding of her or his life as a unified narrative. Let us explore the essentially modern notion of narrativity in some more detail. It is a central element of the modern outlook, of our typically modern conception of personal identity, to employ this notion in making sense of our lives. The modern person, often without noticing it, conceives of her or his life as a "story", and this narrativist attitude to life has been conceptualized in various ways in the history of modern thought (cf. Taylor 1989). To see one's life as a linear progression from a starting point, through various phases (corresponding to adventures in a novel), up to its final page, death, is to be a modern person. To go postmodern is to break this chain of narration, as in self-conscious fiction, in which the story itself somehow "knows", and shows that it knows, that it is only a fictional story. The postmodern person could, or such a person thinks that she or he could, understand that the subjective life she or he leads is not really the life of a single, unified subject. Then, apparently, such a "subject" would not be a person in any normal sense of the term.

I am not simply suggesting that we should not at all attempt to go postmodern in this sense. The "antihumanist" French (as well as American) thinkers have had many insightful things to say about the ways in which the modern subject is constituted in terms of the social and political structures (e.g., power relations) which make life-narratives possible in the first place—instead of being the fully autonomous center of its life we are (modernistically) inclined to think it is. Furthermore, interesting post-structuralist developments of these investigations have been pursued. Some are still emerging. Yet, from the point of view of an individual human being living in her or his natural and cultural environment, there can be no total disappearance of the subject any more than there can be a total disappearance of all acting characters in a literary narrative. Narratives are about actions—usually about human actions in some problematic circumstances. There simply is no way for us humans to remove this fact of humanity. To do so would require that we turn into beings quite different from what we in fact are. As long as our life is intelligible to us, we will presumably be unable to fail to see ourselves as characters in a narrative, acting in the midst of the problems our environment throws against our face. Even the postmodernist writers themselves, whose work I am unable to comment upon here in any detail, must view themselves as subjects engaging in the intentional action of writing postmodernist prose.

It is, in fact, somewhat ironical that postmodernist philosophers and sociologists of science—for example, Joseph Rouse (1996) in his recent book—strongly emphasize the need to take seriously the narrative aspect of science, thus employing an inherently modernist notion in apologizing for postmodernism. "Modernist" philosophers of science need not necessarily oppose the idea that science, like any other human practice, is partly constituted through the narratives told in and about it.(2) On the contrary, they may join the postmodernist thinkers in granting narrativity an important place in the formation of scientific world-views.

2. I would now like to suggest that, despite the thoroughgoing modernity (or postmodernity) of our age, we should not only take into account the modern and postmodern literary analogues of human life (i.e., linear narrative and broken, "self-conscious" narrative), but also be prepared to look at our lives, at least occasionally, in premodern terms, e.g., in terms of classical tragedy. Our serious mistakes in life will, we might come to think, be "revenged"—perhaps not by any supernatural forces, but by other human beings or by the non-human nature nevertheless. Or at least so we can interpret those mistakes. We might, for example, conceive of a disastrous car accident or plane crash as analogous to the nemesis the tragic hero confronts after having committed the tragic mistake. Many people would undoubtedly consider this an irrational idea. The people who die in such accidents—let alone those millions who die in wars and massacres— are usually innocent. They never did anything that ought to be revenged: they made no tragic mistakes; they just died, unnecessarily.

But this is not the point. The tragic figures—say, Oedipus or Hamlet—were, in some sense, innocent, too. Perhaps the most tragic thing that can happen to a human person is that even an innocent life may be "revenged". Even if, in some conventional sense, the character has been innocent or even virtuous, there may still be something fundamentally "wrong" in her or his life, or in the very fact that she or he lives at all. In our (post)modern economic societies, we may quite easily think about our lives as crimes against humanity. It is because we live in the way we do that the non-human nature and all the poor people in the third world suffer incredibly. We cannot help contributing to the increasing of that suffering, even though we live as responsibly as we can within our standard Western liberal democracies. We deserve a nemesis.(3)

I do not think that any authentic feeling apparently captured in (quasi-)religious exclamations like "I am guilty" or "I have sinned" can be easily reached in concrete human life. But the Christian experience of sin, or moral condemnation in front of God, is perhaps the closest analogue to the experience I try to describe (an experience that we, rich Western people as we are, ought to be capable of having), except that the world-view of tragedy recognizes no Christian salvation. Therefore, tragedy is conceptually closer to us non-believers.

What I try to say is that the points of view to the world provided by fundamental physics, molecular biology, and neurophysiology are not the only legitimate ones to be taken into account when we try to understand our humanity. We should open our eyes to what, say, tragedy (among many, perhaps conflicting perspectives) can tell us about our lives. In the pluralistic spirit of pragmatism, we should tolerate various different points of view— language-games employing different standards of acceptability, pursuing different goals, and satisfying different human needs— for interpretively structuring the world, including our own place in its scheme of things (see Pihlström 1996a). Modern science is, of course, one of these human perspectives to reality, but the premodern tragic picture of man's fragile position in the world cannot be excluded just because there is no "scientific evidence" for its correctness. It is a correct picture in an entirely different sense, based on entirely different practical purposes. Pragmatists, early and late, have respected this plurality of our ways of experiencing and making sense of both human and non-human reality. They have had no use for the fiction of a "God's-Eye-View" to the world (here the traditions of pragmatism and postmodernism of course resemble each other), but, unlike postmodernists, they have not attempted to destroy the notion of a human subject. Instead, they have respected our need to ask questions about the significance of our individual lives. Therefore, pragmatism might also be able to accommodate our need— a very human need indeed— to be able to conceive of our lives as tragic (or, to point out a possible link between the premodern and modern standpoints, as tragic narratives).

Relevant examples could be multiplied. Another crucially important premodern source of insight for those who wish to make sense of their human limitedness might be the Book of Job (which is not a tragedy, of course). Reading the story about Job may make us appreciate our smallness and insignificance as parts of a vast amoral universe (cf. Wilcox 1989)— irrespective of whether we are theists, atheists, or agnostics, I would add.

The problem here, as so often in philosophy, is how to avoid uncritical relativism. Why can (or should) we "structure" our lives on the basis of tragedy, recognizing our hubris and the resulting nemesis, or on the basis of the Book of Job, recognizing our ignorance and weakness against the great mysteries of the creation, but not— at least not rationally and responsibly— on the basis of astrology (another premodern practice or viewpoint), postulating interstellar causal forces which determine the events of our lives? Both tragedy, the Bible, and astrology are, to use Nelson Goodman's term, "entrenched" in human culture. There has to be a normative point of view from which we can say that two of them should be taken seriously (though critically) in reflecting on human life whereas the third one should not. There has to be a way of saying that the human purposes which tragedy and the Scriptures (non-foundationalistically interpreted) serve are more serious and better purposes than the ones served by astrology (or other irrational pseudo-sciences).(4) It is hardly surprising that one of the constantly reoccuring charges that pragmatists have had to meet with is the accusation that pragmatism amounts to relativism.

The ultimate form of philosophical relativism is the first-person subjectivist view, according to which I am myself the only possible standard for the rationality (or moral acceptability, or any other normative virtue) of my beliefs, actions, etc. This is no doubt a possible position. It is related to still another example— admittedly, a modern rather than premodern one— which might throw light on the philosophical relevance of certain non-scientific, prima facie non-rational frameworks: the search for authentic existence, or authenticity for short, as constitutive of our individual lives. This search, inseparably connected with the inevitability of death and the above-mentioned experience of guilt, has been extensively discussed in the existentialist tradition, i.e., in the work of such literary and philosophical figures as Kierkegaard, Nietzsche, Heidegger, Sartre, and Camus (see Golomb 1995).

If it is true that we ourselves "create our authenticity" and that "[t]here is no one but ourselves to condemn or appreciate our behaviour" in the course of that creation (ibid., p. 25), there is a danger of solipsism that we must not fail to observe. If I am the measure of how my life— its authenticity, moral quality, or anything else about it— should be evaluated, then I am, in a profound sense, alone in the world. The world is my world.(5) Again, it is quite possible to hold this view. One cannot really argue against solipsism on theoretical grounds. Instead, the "argument" can only be based on an ethical decision to lead a certain kind of (authentic) life, to expose one's individual opinions to public normative criteria.

3. There is, then, no easy argumentative "solution" to the problem of relativism, subjectivism, and solipsism. This problem must be constantly faced when dealing with


دانلود با لینک مستقیم


تعلیم و تربیت متن اصلی با ترجمه 20 ص

نمونه سوالات آزمون کتبی ترجمه ی میراث فرهنگی

اختصاصی از سورنا فایل نمونه سوالات آزمون کتبی ترجمه ی میراث فرهنگی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

نمونه سوالات آزمون کتبی ترجمه ی میراث فرهنگی


نمونه سوالات آزمون کتبی ترجمه ی میراث فرهنگی

این محصول شامل سه فایل می باشد که از سری نمونه سوالات آزمون کتبی میراث در بخش ترجمه می باشد. همانطور که می دانید برای گرفتن کارت تورلیدری 5 مرحله زبان نیاز است:

اول آزمون کلاسی که توسط مدرس کلاس صورت می پذیرد.

دوم آزمون کتبی که در امتحان جامع از عزیزان به عمل می آید که شامل 20 تست است.

سوم آزمون آنلاین

چهارم آزمون ترجمه ی کتبی

و دست آخر مصاحبه ی شفاهی

این فایل مربوط به بخش چهارم از مراحل بالا می باشد که داوطلبان عزیز ملزم به ترجمه ی متن فارسی به زبان انگلیسی و متن انگلیسی به زبان فارسی می باشند.

شایان ذکر است فایل ها فرمت عکس دارند.


دانلود با لینک مستقیم


نمونه سوالات آزمون کتبی ترجمه ی میراث فرهنگی

دانلود تحقیق کامل درباره ترجمه انصاری

اختصاصی از سورنا فایل دانلود تحقیق کامل درباره ترجمه انصاری دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 19

 

اسید دی اکسی ریبونوکلئدیک یا DNA

DNA مولکولی است که دارای تمام اطلاعات برای زندگی است DNA حاوی کلیدی برای هر یکتایی مشخص است . در سطح کوچک ، DNA بصورت یک مارپیچ دوبل (مضائف) سازمان داده می شود که بارها پیچیده می شود تا اجازه انطباق در یک فضای فشرده را بدهد . در انسانها تمام DNA در داخل 46 مولکول مجزا موسوم به کروموزوم قرار می گیرد . این کروموزوم ها هرکدام دارای هزاران ژن هستند و هر ژن نحوه ایجاد یک پروئین خاص لازم برای عمل سلولی را مشخص می کند . DNA اطلاعات ژنتیک را با استفاده از نوکلئوتیدها حفظ می کنند . شبیه به یک اثر انگشت توالی DNA ما را بصورت فردی متمایز معین می کند .

علوم قضایی و DNA :

محققان جنایی تحلیل DNA را به عنوان مهمترین پیشرفت در جنایات جنگی معرفی کرده اند (پس از اثر انگشت) آزمایشات DNA در بررسی های جنایی به سرعت در طول سالها رشد کرده است . تحلیل DNA متکی بر خصوصیت اصلی DNA است . یعنی ترکیب بندی مانند سلولهای یک فرد یکسان است . دانشمندان قضایی بررسی توالی های ژنتیک موسوم به علامت گذارها تمرکز می کنند که آرایش اطلاعات ژنتیک آن بسیار متغیر است و برای هر فرد منحصر است . دانشمندان قضایی تمایل دارند تا هفت علامتگذار را آزمایش کنند که حاوی هزاران زوج باز است . این هفت علامت گذار پروفیل ژنتیک را تشکیل می دهند که در تحلیل های قضایی به کار می روند . متخصصان در جستجوی انطباق های بین DNA خارج شده از خون یا نمونه های بافت باقی مانده در صحنه یک جنایت است و DNA از نمونه های خود شخص مضنون گرفته می شود . مانند اثر انگشت که توسط کاراگاهان و آزمایشگاههای پلیس استفاده می شوند . در طی اوایل دهه 1900 هر شخص دارای یک DNA منحصر بوده است . DNA برای هر سلول بافت و اندام یک شخص یکسان است و نمی تواند توسط هر نوع روشی تغییر داده شود . در نتیجه DNA به سرعت روش اصلی برای تعیین هویت و تمایز بین افراد انسان است .

DNA چگونه کار می کند ؟

Souther n Blot راهی برای تحلیل الگوهای ژنتیک است که در DNA یک

شخص ظاهر می گردد .

1-جدا کردن DNA مورد سوال از بقیه ماده سلولی در هسته و می تواند به طور شیمیائی یا استفاده از یک ماده پاک کننده برای شستشوی ماده اضافی از DNA یا به طور مکانیکی توسط بکار بردن یک مقدار زیاد فشار برای بیرون راندن آن صورت می گیرد .

2-بریدن DNA به چندین قطعه از اندازه های مختلف : این کار توسط استفاده از یک یا چند آنزیم محدودیت انجام می شود.

3-ذخیره کردن قطعات DNA فرایندی که توسط آن جدایش اندازه «بخش بندی اندازه» انجام می شود . موسوم به الکتروفورلیس ژل می باشد . DNA بهداخل یک ژل ریخته می شود مثل آگاروز و یک بار الکتریکی برای ژل بکار می رود ، دارای بار مثبت در پائین و بار منفی در بالا است .


دانلود با لینک مستقیم


دانلود تحقیق کامل درباره ترجمه انصاری

دانلود مقاله و تحقیق درباره ترجمه قرآن

اختصاصی از سورنا فایل دانلود مقاله و تحقیق درباره ترجمه قرآن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 255

 

سم الله الرحمن الرحیم

الحمد الله رب العالمین الرحمن الرحیم مالک یوم الدین

ایاک نعبد و ایاک نستعین اهدنا الصراط المستقیم صراط الذین انعمت علیهم

غیر المغضوب علیهم و الالضالین

ما قرآن را در شب مبارک (قدر) فرستادیم تا خلق را از عذاب قیامت بترسانیم و در آن شب هرامری با حکمت , معین و ممتاز می‌گردد. تعیین آن امر از جانب ما که فرستنده پیمبرانیم البته خواهد بود

دفان 2

عظمت قرآن

قسم به قرآن صاحب مقام ذکر م و پند آموز عالمیان (این قرآن بزرگ ) کتابی مبارک و عظیم الشان است که بر تو فازل کردیم تا امت در آیاتش تامل کنند و صاحبان عقل متذکر حقایق آن بشوند .

ص 28

(به نام خدا (

در آغاز این کلام ای معبود حقیقی و راستین من از بنده‌ای عاجز و ناتوان این بخوای عاشقانه را بپذیر بارالها تنها تو قادر و توانای مطلقی , جز تو هر که می‌بینم زار و ناتوان است خداوندا تو بشنو که غیر تو هرگز شنوا نیست. معبودم در مقابل عظمت و بزرگی تو به کرنش در می‌آیم چراکه نه تو شمارش نجاتت را دارم نه قدرت ثناگویی و سپاست را. من تو را می‌ستایم و خواستار تمام نعماتت می‌باشم و چهره اطاعت و بندگی بر آستانت می‌سایم. همة هستی به ستایش تو مشغولند. کشتزارها و کوهها و تپه ها , آسمان و زمین و دریا , همه از بزرگی تو می‌گویند. پروردگارا در هر افق تنها نام تو طنین انداز است و از تاریکی شب و روشنی روز از ترنم باد و در هر بیشه و از آواز جویبار همه جا فقط نام توست ای آفریدگار هستی تو خدای مهربانی هستی که برای هدایت و راهنمایی بشریت انبیا را مبعوث داشته ای تا انسانها را به واقعیت انسانیت آشنا سازند , توحید را مبنا گذارند و برای مردم با تبلیغ حقایق اقامه دلیل کنند و غریزه خداجویی را در دلهای خفته بیدار نموده و آیات خلقت را بر آنان باز گویند آشکار است که همه معجزات بدست قدرتمند و توانای پروردگار است که برترین و سرآمد آنها قرآن کریم است. آگاهی داشتن از ظاهر قرآن و باطن قرآن واحاطه داشتن بر امور نهان و اسرار پنهان قرآن موهبتی است بس عظیم. انسان آفریده شده تا خداوند را عبادت کند و پیوسته گوش به فرمانش باشد. برای فراگیری فرمان خداوند چه منبعی معتبرتر و سودمندتر از کلام خداوند است قرآن کریم کانون علم و تربیت و معنویت است که از عالی ترین مسائل علمی و الهی تا ساده ترین دستورات آداب و معاشرت در آن بیان گردیده که در تربیت جسم و روح و تهذیب عواطف و رسیدن به کمالات انسانی چراغ راه بشریت است. قرآن تنها برای تلاوت و حفظ نیست بلکه همه مردم خصوصا جوانن با دقیق شدن و فراگیری مفهوم آیات و عمل نمودن به فرامین الهی آن می توانند سعادتمند شده و فضیلت و برتری یابند. خداوند را سپاس گذارم که مرا یاری فرمود تا بتوانم آیاتی از قرآن کریم را که شامل نکات تربیتی , علمی و معنوی بوده و در سوره‌های مختلف به صورت پراکنده نوشته شده بود را گردآوری کرده همراه با ادعیه قرآنی در این کتاب تقدیم کنم تا خلاصه جوانان در کوتاهترین زمان ممکن و به سهولت به مفهوم آیه مورد نظرشان یا سوالی که برایشان مطرح است دست یابند. این اثر احساس مسئولیت ما در اندای بود که نسبت به همه جوانان و نوجوانان میهن اسلامی ام بر دوش داشتم و امیدوارم توانسته باشم خدمتی هر چند کوچک به جامعه قرآن دوست کشورم و فرزندان عزیزم کرده باشم. مولای متقیان و پرهیزکاران حضرت علی علیه السلام در وصیت خود می‌فرمایند :

« مبادا دیگران در عمل به قرآن و استفاده از رهنمودهای ارزشمند آن از شما مسلمانان پیشی گیرند »

التماس دعا

زبان قرآن

در آن روز , رسول در پیشگاه رب الغره عرض می‌کند , بارالها تو آگاهی که امت من , این قرآن بزرگ , کتاب تو را به کلی متروک و رها کردند و پیرو کافران شدند.

سوره فرقان آیه (29)

زبان قرآن

کتابی است که آیات جامعش (حقایق و احکام الهی ) به زبان فصیح عربی , برای دانشمندان معین ساخته است.

فصلت آیات 2و 3

زبان قرآن

و اگر ما می‌فرستادیم این قرآن را به زبان غیر عربی , کافران می‌گفتند چرا آیات مفصل و روشن (به زبان عرب) نیامد ای عجب , آیا کتاب عجمی بر رسول نازل میشود ؟ به آنها بگو این قرآن برای اهل ایمان هدایت و شفاف است.

فصلت 43

زبان قرآن

ما قرآن را به لسان فصیح عربی مقرر داشتیم تا شما در فهم آن , مگر عقل و فکرت بکار بندید.

زخرف 2

زبان قرآن

ما قرآن را برای وعظ و اندرز به هم ( همه) آسان کردیم , آیا کیست که از آن پند گیرد.

قمر 16

زبان قرآن

و البته ما قرآن را برای وعظ و اندرز به فهم , آسان کردیم آیا کیست که از آن پند گیرد.

قمر 39

زبان قرآن

و به تحقیق ما فرمان قرآن را برای وعظ و اندرز , بر فهم آسان کردیم که از آن پند گیرد.

قمر 21

و ما قرآن را برای وعظ و اندرز بر فهم , آسان کردیم آیا کیست که از آن پند گیرد.

قمر 31

زبان قرآن

این قرآن مجید را به عربی (فصیح) فرستادم , باشد که به تعلیمات آن عقل و هوش یابند.

یوسف 1


دانلود با لینک مستقیم


دانلود مقاله و تحقیق درباره ترجمه قرآن