لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 8
ج : اطلاعات اختصاصی طرح پژوهشی :
1- بیان مسئله و ضرورت انجام طرح :
هدف از تربیت دینی، حضور قرآن و سیره معصومین(ع) در متن زندگی دانش آموزان است. ما با تعلیم مسائل دینی و با روش های مطلوب و خاص می توانیم در دانش آموزان درک و شعور دینی ایجاد کنیم. اگر تلاش همه ما بر این باشد که از طریق روح حاکم بر تمامی برنامه های رسمی و غیررسمی (فوق برنامه و مکمل) تربیت، تزکیه و تأدیب صورت گیرد و مفاهیم نظری به صورت «رفتار دینی» درآید، می توانیم ادعا کنیم که تربیت دینی تا حد زیادی تحقق پیدا کرده است. آنچه با توجه به مقتضیات زمان در تربیت دینی باید مدنظر قرار گیرد، اصلاحات در روش های تربیت دینی است. مدیریت مراکز آموزش و پرورش ما با توجه به تفاوت های فردی در دانش آموزان، اصل زیبایی شناسی و ابزار هنر را بویژه در غنی سازی، اوقات فراغت و فوق برنامه باید لحاظ کنند و در این مسیر عمدتاً به مراحل رشد کودکان و نوجوانان در گروه های سنی پیش از دبستان، دوره دبستان و دوره راهنمایی توجه داشته باشند و همچنین باید به اهمیت نقش خانواده در ایجاد معنویت و تربیت دینی کودکان توجه جدی شود و با ایجاد راهکارهای مختلف در خانواده ها زمینه رشد معنوی و تربیت دینی کودکان را فراهم کرد.سؤالاتی که ذهن ما را مشغول کرده این است که چگونه دانش آموزی که از اول راهنمایی تا کنون مسائل دینی را جزء درسهای مدرسه خوانده است و در خانواده و محیط اجتماعی هم با آن برخورد داشته است هنوز یک انسان بدون انگیزه است و مسائل اعتقادی در زندگی او آن گونه که زیبنده یک دختر و پسر مسلمان است مطرح نمیباشد.
2- مروری بر مطالعات قبلی انجام شده :
الف- نگرش‌ها و رفتارهای دینی نوجوانان تهرانی و دلالت‌های آن بر نظریه سکولار‌شدن. بعد اعمال دینی ضعیف‌ترین بعد در بین ابعاد چهارگانه دینداری بود. با وجود این، با توجه به پاسخ دانش‌آموزان به تک‌تک عبارات تشکیل‌دهنده این بعد، میتوان گفت که پاسخگویان اعمال و عبادات فردی را بسیار بیشتر از اعمال و عبادات جمعی انجام می‌دهند. نسبت کسانی که اظهار داشته‌اند هرگز یا به ندرت اعمال زیر را انجام می‌دهند:
روزه (24%)، نماز (17%)، شرکت در نماز جماعت (78%)، همکاری با مسجد یا سایر مؤسسات اسلامی (78%)، شرکت در نماز جمعه (90%)، (سراج‌زاده، نمایه پژوهش: 116).
ب - گزارش نهایی نتایج پژوهشی طرح مشاوره ملی با جوانان، سازمان ملی جوانان 1380 .
نگرش جوانان به دوستان‌شان تأثیر مثبت در هویت دینی آنان دارد. میتوان گفت دوستان، در جوانانی که سن بیشتری دارند (چون در گروه دانشجو قرار می‌گیرند) تأثیر مثبتی بر هویت دینی آنان می‌گذارند. جوانانی که نگرش مثبتی به کار یا پیدا کردن آن ندارند، هویت دینی آنان در معرض تهدید قرار می‌گیرد.
نگرش به روحانیون با بتای 2 درصد هویت ملی جوانان را به صورت منفی پیش‌بینی میکند. به نظر می‌رسد با آن که جوانان ایرانی کاملاً مذهبی هستند اما برخی از روحانیون مختصر نقش منفی در هویت جوانان به جا گذاشته‌اند. نگرش مثبت به اعتقادات قلبی دینی به ترتیب در سطوح تحصیلی خانوادگی نسبتاً پایین و بالا دیده میشود. دانشجویان سطوح تحصیلی خانوادگی متوسط نگرش کمتر مثبتی به اعتقادات قلبی دینی دارند. (سازمان ملی جوانان - 1380)
ج - سنجش دینداری جوانان
نتایج این پژوهش نشان داد که از هر شاخصی که برای دینداری استفاده کنیم، نه تنها دینداری و تعلق مذهبی جوانان نمونه تحقیق، بحرانی و اسفناک نبوده بلکه اکثریت مطلق آنها واجد تعلقات دینی بالایی هستند. به نظر می‌رسد که احساس ناخشنودی و نگرانی بسیاری از مسئولین فرهنگی و متدینین از وضعیت اعتقادی و مذهبی جوانان تهرانی جدا از توقعات غیرواقع‌بینانه و متناسب با دنیای بزرگسالان، بیشتر متکی بر برخی شیوه‌های رفتار مغایر با ارزش‌ها و موازین اجتماعی و مذهبی ابراز شده از طرف جوانان باشد. شیوه‌های رفتاری جوانان هرچند که نابهنجار باشد مسلماً باز هم جانشین سنجش‌های مستقیم اعتقادات و تعلقات دینی نیست. فرو کاستن دینداری صرفاً به یک سلسله موازین رفتاری خاص و ظاهری در واقع محدود کردن دین در قالب تنگ و ظاهری است (طالبان، نمایه پژوهش: 129 - 128)
3- واژه های کلیدی :
تربیت ، دین ، تعلیم ، دینداری ، آموزش
تعریف تربیت :
تربیت به معنای پرورش انسانها در راستای ایجاد و تصحیح رفتارهای اجتماعی است
4- هدف از اجرای طرح :
هدف کلی :
بررسی زمینه های آموزشگاهی آسیب پذیری تربیت دینی دانش‌آموزان از دیدگاه دبیران دینی و قرآن و مربیان پرورشی مقطع متوسطه شهر شیراز
هدف جزئی :
اهداف پژوهشی هر نظام آموزشی، نشان دهنده‌ی فلسفه و اصول آموزش و پرورش آن نظام می‌باشد. چنانچه اگر فلسفه آموزش و پرورش در یک کشور، پرورش انسان‌هایی کارآمد باشد، مسلماً اصول آموزش و پرورش و اهداف آن نیز جلوه‌گر فلسفه «کارآمدی» خواهد بود.
در نظام آموزشی ما، براساس اعتقادات اسلامی ملت و قوانین و لوایح موجود (مصوّب شورای عالی آموزش و پرورش)، اولویت و جهت‌گیری کلی تمام برنامه‌ها و فعالیت‌ها، تقویت ارزش‌های الهی و معنوی در دانش‌آموزان می‌باشد. مثلاً در اصل چهارم از اصول حاکم بر نظام آموزش و پرورش آمده است: «در آموزش و پرورش نه تنها تعلیمات دینی خاص، بلکه همه برنامه‌ها و آموزش‌ها باید به عنوان اجزای یک مجموعه هماهنگ اسلامی، برحسب اقتضاء و گنجایش، جنبه و جهت دینی داشته باشد. برنامه‌ریزان و معلمان باید در همه برنامه‌ها و فعالیت‌ها، بنا بر مقتضیات خاص هر موضوع، به جنبه‌های الهی و تقویت بینش دانش‌آموزان توجه کنند» (اصول حاکم بر آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران، مصوّب ۱۳۶۸).
5- پیش بینی کاربرد نتایج اجرای طرح :
بحث از دین و تربیت همیشه مورد توجه اندیشمندان تربیتی بوده و بشر همواره به دنبال آرمان خواهی و کمال طلبی خود در شیوه های تربیتی به دین و ارزش های الهی علاقه وافری نشان می داده است. هر چند پس از رنسانس و گسترش علم گرایی و غرور ناشی از آن و طرح «تقابل علم و دین» و جا افتادن این تفکر به لحاظ ضعف های موجود در دین مسیحیت و مبلغان و عالمان آن و به حاشیه رانده شدن دین تربیت دینی نیز مورد غفلت قرار گرفت. اما پس از مواجهه ی انسان با تبعات این غفلت زدگی و گرفتاری او با تبعات
تحقیق درمورد نگرش‌ها و رفتارهای دینی نوجوانان تهرانی
