لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 14
استرپتوکوک پنومونیه به عنوان شایع ترین ارگانیسم جدا شده در دوره اول و دومین در دوره دوم مهم ترین ارگانیسمی است که در عفونت های تنفسی کودکان چه اتیت میانی، چه رینوسینوزیت و چه پنومونی مطرح است. مهم ترین جنبه حساسیت آنتی بیوتیکی این ارگانیسم مقاومت فزاینده آن به پنی سیلین است. استرپتوکک پنومونیه از این نظر به سه گروه تقسیم می شود.
در سوش های مقاوم به پنی سیلین مقاومت چند دارویی تا 75 درصد افزایش پیدا می کند. مقاومت پنوموکک به داروهای غیر بتالاکتام نیز گزارش شده است.
در مطالعه ما مقاومت به داروهای غیر پنی سیلین برای اریترومایسین از 9 درصد به 5/91 درصد و کوتریموکسازول از 46 درصد به 6/66 درصد افزایش پیدا کرده است.
گونه های استافیلوکک، عمدتا به ترکیبات پنی سیلین و تتراسیکلین مقاوم، ولی بخصوص انواع کوآگولاز مثبت آن به سیپروفلوکساسین، اریترومایسین و وانکومایسین در بیش از 80 درصد موارد حساسیت نشان می دهند.
گونه های هموفیلوس به سیپروفلوکساسین، سفالوتین، سفالکسین، وانکومایسین و اکسی تتراسیکلین حساسیت خوبی (بالای 90 درصد) دارند، ولی نیمی از این گونه ها به آمپی سیلین و آموکسی سیلین مقاوم اند. حساسیت این گونه به کلرام فنیکل نیز شدیدا کاهش یافته و در حد زیر 30 درصد است.
موراکسلاتارالیس (M. Catarrhalis)، سومین ارگانیسم جدا شده از دستگاه تنفس فوقانی کودکان، در بیماری زایی تنفسی در کودکان نقش مهمی دارد. تست های حساسیت میکروبی این ارگانیسم نشان می دهد که، حساسیت این میکروب به آنتی بیوتیک هایی همچون پنی سیلین، آمپی سیلین، آموکسی سیلین، ریفامپین و توبرامایسین کاهش یافته و به اکساسیلین و کلوکساسیلین مقاوم است. حساسیت این میکروب به سفالوتین و سفالکسین در حال حاضر در حدود 30 درصد و وانکومایسین و اریترومایسین بیش از 80-90 درصد و به کلرام فنیکل، سیپروفلوکساسین، کوآموکسی کلاو، آزیترومایسین و Vancomycin نزدیک به صد درصد است. بنابراین در درمان عفونت های مربوط به این میکروب باید به آنتی بیوتیکهایی غیر از گروه پنی سیلین ها چون سفالوسپورین مثل سفوراکسیم، اریترومایسین و کینولون ها روی آورد.
علائم و نشانه های تشخیصی در عفونت موراکسلایی تفاوت چندانی با عفونت های تنفسی فوقانی دیگر ارگانیسم ها ندارد.
علل سینوزیت های مقاوم:
در صورت عدم پاسخ کودک به درمان مناسب آنتی بیوتیک بایستی به موارد زیر توجه کرد:
الف) اختلالات آلرژیک
ب) آلاینده های محیطی مانند دود سیگار، حیوانات خانگی و ...
ج) رفلاکس گاستروازوفاژیال
د) هیپر تروفی آدنوئید
هـ ) cystic fibrosis
و) primary ciliary dyskinesia
ز) رینیت غیر آلرژیک
ح) اشکالات آناتومیک مانند پولیپ، تومور، جسم خارجی و اشکالات استخوانی
ط) سینوزیت آلرژیک قارچی
گرافی سینوس در کودکان قابل اعتماد نیست چرا که سینوس opacified در تعداد زیادی از کودکان طبیعی دیده می شود و حدود 45 درصد کودکان دچار سینوزیت مزمن هم علیرغم داشتن تغییرات در سی تی اسکن، گرافی نرمال دارند. از طرف دیگر 60 درصد کودکان سالم دارای ادم مخاطی در سی تی اسکن می باشند. بنابراین تشخیص سینوزیت با روش های تصویرنگاری میسر نمی باشد و تشخیص clinical می باشد.
آبسه پری تونسیلار
شیوع آبسه پری تونسیلار 1000/3 بوده و عمدتا در دهه دوم زندگی روی می دهد.
این آبسه تقریبا همیشه به علت استرپتوکوکوک β همولیتیک گروه A یا بیهوازی های دهانی بخصوص باکترویید هاوپپتواسترپ و فوزی باکترها است.
در صورت عدم درمان آبسه پری تونسیلار احتمال پارگی ناگهانی و گسترش عفونت بخصوص انسداد راه های هوایی می رود.
گلودرد شدید یک طرفه به همراه تب اندک، لرز، تعریق، دیسفاژی، تریسموس، (به دلیل تحریک واسپاسم رفلکسی عضله پتریگویید داخلی) صدای گرفته (hot potato)، اختلال در حرکت کام از علایم بیماری می باشد.
درمان:
1- آنتی بیوتیک
2- آسپیراسیون آبسه
3- هیدراسیون
4- آنالجزی
5- تونسیلکتومی: 10 تا 15% احتمال عود آبسه پری تونسیلار می رود که در این صورت بهتر است لوزه برداری نماییم.
علیرغم شیوع اندک آبسه پری تونسیلار با توجه به عوارض خطرناک بیماری بایستی در مواردی که فرد مبتلا به تونسیلیت حاد به درمان های انجام شده پاسخ نداده و
استرپتوکوک پنومونیه 14 ص
