لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه16
بخشی از فهرست مطالب
1- مقدمه:
2- اعضای مختلف سقفهای تیرچه فلزی با جان باز، محدودیت‌ها، مشکلات اجرایی
2-1- ورق پایینی
2-2- میلگرد خرپایی
2-3- نبشی فوقانی
2-4- میلگردهای تقویتی
2-5- دال بتنی
2-6- میلگرد افت و حرارت
2-9- اتصال سقف کاذب به تیرچه‌ها
2-10- بتن قرارگرفته در تیرچه
2-8- بلوک‌ها
2-7- کلاف عرضی
2-11- کش‌ها
2-12- نکات اجرایی
4- جمع‌بندی
5- طراحی دستی
3- مقایسه سقف کُرمیت با سایر سقف‌ها
- مقدمه:
در سال‌های اخیر شاهد استفاده گسترده از سقفهای تیرچه و بلوک با تیرچه فلزی با جان باز (اصطلاحاً کرمیت) می‌باشیم. سرعت نسبتاً بالای اجرای این نوع سقف‌ها به سبب عدم نیاز به شمع‌بندی و شاید قیمت تمام شده کمتر آنها موجب افزایش تمایل برای استفاده از این روش اجرای سقف شده است. محاسبه و اجرای این نوع سقف‌ها دارای نکات و ریزه‌کاری‌های اجرایی بیشتری نسبت به سایر سقف‌ها می‌باشد که متأسفانه در بیشتر موارد نادیده گرفته شده و درمجموع شاهد وضعیت نامطلوبی در اجرای این سقف‌ها می‌باشیم.
نشریه 151 سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی به نام "راهنمای طراحی و اجرای سقف تیرچه‌های فولادی با جان باز در ترکیب با بتن" در سال 1381 تنظیم و منتشر شده است. بکارگیری ضوابط این نشریه تا زمان انتشار استاندارد تولید تیرچه‌های فولادی با جان باز توسط مؤسسه استاندارد تحقیقات ایران توصیه شده است. بدیهی است با توجه به ترکیبی بودن این سقف‌ها از بتن و فولاد رعایت کلیه ضوابط مرتبط با موضوع در مباحث نهم و دهم مقررات ملی ساختمان (ساختمان‌های بتنی و فولادی) لازم‌الاجرا می‌باشد.
در این نوشته سعی می‌گردد به اختصار به اشکالات اجرایی دیده شده و ضوابط لازم الاجرا در سقف کُرمیت اشاره‌ای گردد و سپس مقایسه‌ای مختصر بین سقفهای متداول با سقف کُرمیت صورت پذیرد. در انتها جهت آشنایی محاسبان نمونه‌ای از نحوه طراحی این سقف‌ها به روش تنش مجاز ارائه شده است.
2- اعضای مختلف سقفهای تیرچه فلزی با جان باز، محدودیت‌ها، مشکلات اجرایی
در این قسمت جهت آشنایی خوانندگان محترم با سقفهای تیرچه فلزی با جان باز (کُرمیت)، قسمت‌های مختلف این سقف به صورت مجزا شرح داده می‌شود تا بتوان در هر جزء مشکلات اجرایی و محدویت‌های آیین‌نامه را بررسی نمود. شکل زیر اجزای مختلف یک سقف تیرچه کُرمیت را نشان می‌دهد.
(شکل 1) اجزای مختلف سقف تیرچه کُرمیت
2-1- ورق پایینی
فولاد مصرفی ورق پایینی باید با استاندارد ملی شماره 1600 مطابقت داشته و فاقد هرگونه اعوجاج و زنگ‌زدگی باشد. متاسفانه برخی از مجریان سقف به جهت صرفه اقتصادی از ورق‌های کهنه و موجدار (پلیسه مانند) استفاده می‌کنند که این امر باعث ضعف سقف و عدم اجرای جوشکاری مناسب می‌گردد.
طبق بند 3-1-2 نشریه 151 عرض ورق پایینی حداقل 10 سانتیمتر است که تنها در دهانه‌های کمتر از 4 متر می‌توان از عرض 8 سانتیمتر استفاده کرد.
بر اساس بند 3-1-6 نشریه 151 حداقل ضخامت ورق پایینی 3 میلیمتر می‌باشد اما به موجب بند 10-1-9-5 مبحث دهم مقررات ملی ساختمان ضخامت اجزای سازه‌ای که در فضای خارج و در معرض عوامل جوی یا اثرات خورنده دیگر قرار داشته باشند نباید از 6 میلیمتر کمتر باشد و در محیط‌های خشک و عاری از هر گونه آثار خورندگی این مقدار به 5 میلیمتر کاهش می‌یابد مگر اینکه در این قطعات پیش‌بینی ویژه و مؤثری برای جلوگیری از خوردگی به عمل آمده باشد. بنابراین توصیه می‌شود بال تحتانی تیرچه‌ها در زیر و در قسمت نشیمن بلوک‌ها و در ضخامت ورق به شکل مناسبی ضدزنگ بخورد و از ضخامت ورق ذکر شده در مبحث دهم نازکتر اختیار نگردد.
2-2- میلگرد خرپایی
میلگرد خرپایی به عنوان عضو مورب خرپا عمل نموده و قبل و بعد از گیرش بتن، ایستایی لازم را برای تحمل برش وارده فراهم می‌کند. طبق بند 2-2-1-1 نشریه 151 استفاده از فولاد سخت (AШ) برای میلگردهای خرپایی و نیز کلاف‌های عرضی مجاز نمی‌باشد. متأسفانه به علت وفور فولاد AШ و ذوبی در بازار به این موضوع توجهی نشده و استفاده گسترده از این نوع فولادها در تهیه تیرچه مشاهده می‌گردد. جوشکاری میلگردهای AШ مستلزم رعایت تمهیدات خاصی است که هیچکدام رعایت نمی‌شود و از طرفی در خم‌کردن میلگردها باید حداقل شعاع خم رعایت گردد تا منجر به ترک‌خوردگی در میلگرد نشود. عموماً نوع میلگردها از شکل آج روی آن قابل تشخیص می‌باشد.
یکی از خرابی‌های رایج و خطرناک در سقف کُرمیت شکست جوش میلگردهای خرپایی از محل اتصال می‌باشد. طبق بند
3-6-1 نشریه 151 میزان جوش میلگردهای قطری روی ورق تحتانی باید بتواند درحد فاصل لنگر ماکزیمم و لنگر صفر ظرفیت برشی افقی را تحمل نماید و اندازه مؤثر جوش میلگرد روی ورق برابر 3/0 شعاع میلگرد است.
در دهانه‌های بزرگ طول جوش لازم میلگرد خرپایی روی بال تحتانی به سختی تأمین می‌گردد و عموماً این مورد در نقشه‌ها و محاسبات مورد توجه قرار نمی‌گیرد. عموماً دیده می‌شود در تیرچه‌های موجود در بازار مقدار جوش برای تیرچه‌های با دهانه کوتاه و بلند برابر است که ناشی از بی‌توجهی به اهمیت موضوع جوش می‌باشد.
2-3- نبشی فوقانی
نبشی فوقانی قبل از گیرش بتن به عنوان بال فوقانی خرپا عمل نموده و بارهای وارده را تحمل می‌کند. یکی از خرابی‌های رایج در سقف کُرمیت کمانش جانبی بال فشاری (نبشی فوقانی) می‌باشد که منجر به خرابی سقف قبل از گیرش بتن می‌شود. این عمل معمولاً در زمان اجرای سقف و وارد آمدن بارهای زیاد ناشی از انباشته شدن بتن و یا ضربه پمپ بتن رخ می‌دهد. جهت اصلاح این اشکال باید فاصله مهارهای جانبی بال فشاری را کاهش داد.
طبق بند 2-1-4-3 نشریه 151 باید آرماتور فوقانی کلاف عرضی به نبشی فوقانی جوش شود تا بال فوقانی تیرچه‌ها را مهار کند. برای این منظور باید کلاف عرضی در فاصله‌های تقریبا مساوی اجرا شود به طوری که ضریب لاغری در جهت عمود بر طول تیرچه‌ها از 145 بیشتر نشود. همچنین انتهای کلاف عرضی باید هم در بالا و هم در پایین در محل برخورد به تیر فرعی مهار شوند.
جهت اطمینان از عدم کمانش بال فشاری توصیه می‌شود آرماتورهای دال نیز به نبشی فوقانی جوش شوند تا فاصله مهارهای جانبی کاهش یابد. در این حال حتماً باید آرماتورهای دال در انتها به تیر فرعی و یا ستون به نحو مناسبی مهار شوند.
در بسیاری از موارد اجرایی به جای استفاده از نبشی استاندارد از ورق‌های خم شده با نورد سرد استفاده می‌شود. کمانش بال فشاری در این ورق‌های خم شده به سبب ایجاد تنش‌های پسماند بیشتر رخ می‌دهد و از طرفی در طراحی ورق خم شده باید از ضوابط طراحی نورد سرد استفاده گردد؛ لذا توصیه می‌شود تا حد امکان از نبشی استاندارد برای بال فوقانی استفاده شود.
مقاله در مورد سقفهای کُرمیت، مزایا و معایب