پروژه فرمانهای اندازه گیری کنترل

اختصاصی از سورنا فایل پروژه فرمانهای اندازه گیری کنترل دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)

تعداد صفحات:55

فهرست مطالب:

کلیات
نمودارهای تبدیل
اصول اولیه طراحی فرمانها
تعیین سمت و جهت تلرانس فرمانها
سیستم تلرانس دو طرفه
سیستم تلرانس یک طرفه
مقدار سایش مجاز فرمان
مواد مناسب برای ساخت فرمانها
خط مشی طراحی فرمان
انواع فرمانها و کاربردهای آنها
میز یا صفحه اندازه گیری
شابلون
فرمان توپی
فرمان حلقه ای
فرمانهای دهانه اژدر
فرمان با پین متحرک
بزرگ‌نمایی خطا برای تشخیص راحت‌تر
ساعتهای اندازه گیری
بزرگنمایی نیوماتیکی(فرمانهای نیوماتیک)
فرمانهای الکترونیکی
فرمانهای اپتیکی
منابع و مآخذ :

کلیات
نقشه یک قطعه کار هنگامی می‌تواند برای ساخت یا تولید یک قطعه به کار رود که علاوه بر فرم ، شکل و مشخصات مواد ، کلیه اندازه‌ها و تلرانس آنها نیز دقیقاً تعیین شده باشد. تلرانس اندازه‌ها را می‌توان به طور مستقیم یا غیر مستقیم برای تک تک ابعاد مشخص نمود.
تلرانس عبارت است از میزان انحراف یا اختلاف مجاز یک اندازه نسبت به اندازه اصلی . یک طراح با تجربه می داند که هیچ‌وقت دو قطعه کار ، دو فاصله ، دواندازه ، و به طور کلی دو مقدار ظاهراً مشابه ، نمی‌توانند دقیقاً مساوی باشند. بنابراین طراح به هنگام اندازه‌گیری نقشه ، یک اندازه اسمی ( که عملاً ایده آل و دست نیافتنی است) تعیین کرده و سپس با تلرانس ، خطای مجاز آن را مشخص می‌کند.
هر اندازه از قطعه کار را با دو حد بالا و پایین مشخص می‌کنند . هیچ اندازه ای را نمی‌توان تنها با یک عدد تعریف کرد، زیرا به دست آوردن یک عدد به صورت کاملاً دقیق امکان پذیر نیست . برای انجام اندازه گذاری به روش درست راه‌های متفاوتی وجود دارد .
روش معمول چنین است که برای اندازه های بحرانی ، مقدار تلرانس مستقیماً در کنار اندازه درج می‌شود. ( مثلاً   یا   ) . تلرانس اندازه‌هایی که کمتر بحرانی هستند را به صورت کلی با نوشتن عبارتی در کنار نقشه یا در جدول عنوان نقشه ثبت می‌کنند . ( مثلاً ممکن است چنین نوشته شود : تلرانس ابعادی که در کنار اندازه‌ها درج نشده ،in   یا   است ) .
تلرانس بعضی قطعات را می‌توان در لیست مواد منظور کرد . این قطعات را معمولاً به صورت آماده خریداری می‌کنند. چنانچه تلرانس برای قطعات آماده منظور نشود ، بدین معنی است که تلرانس تعیین شده از جانب سازنده مورد قبول است.
 در تعیین تلرانس یک اندازه ،‌طراح باید عواملی نظیر کاربرد ، ظاهر و هزینه ساخت قطعه کار را در نظر داشته باشد. هر قطعه ای کاربرد خاصی دارد. که میزان تلرانس باید با آن هماهنگ باشد. ظاهر قطعه کار هم گاهی اوقات درتعیین تلرانس مهم است.
یک قطعه تزئینی شاید از نظر ابعادی دقیق نباشد ، ولی زیبایی ظاهر و پرداخت سطحی آن تلرانسهای خاصی را طلب می‌کند.تنها عاملی که با تلرانس مخالفت دارد ، مسائل اقتصادی و هزینه می‌باشد ، زیرا هر چه تلرانس یک قطعه محدود تر باشد، هزینه ساخت آن افزایش خواهد یافت.
بنابراین دو عامل کاربرد و هزینه در تعیین تلراسهای یک قطعه نقش اصلی را دارند. و در این میان به نظر می‌رسد نقش هزینه مهم‌تر از کاربرد باشد. با افزایش دقت تلرانسها در یک قطعه ، هزینه های ساخت به سرعت افزایش می‌یابند. بدین ترتیب طراح قطعه کار ضمن هماهنگی با دیگر قسمت‌ها و عوامل تولید باید دقت مورد نیاز در ساخت قطعه کار را نسبت به هزینه های مربوط آن ورد بررسی قرار دهد.
در این کار طراح باید به ماشین آلات و قابلیتهای آنها نیز توجه داشته باشد. در ساخت قطعات مختلف یک ماشین ، قالبیا هر مجموعه مونتاژی لازم است .
 تلرانس قطعات را دقیق در نظر گرفت . که مونتاژ قطعات و کارکرد آنها نسبت به هم به درستی انجام گیرد .
البته با بررسی دقیق مجموعه مونتاژی می‌توان تعداد اندازه‌های دقیق را به حداقل ممکن تقلیل داد. تا هزینه های ساخت مجموعه به صورت بی رویه افزایش نیابد .
در نقشه فنی یک قطعه کار ، نماهای مختلف در موقعیتی ثابت نسبت به محورهای مبنا ( به طور فرضی ) و به صورت عمود بر هم رسم می‌شوند . موقعیت هر یک از اجزای نقشه به صورت فاصله آن از هر یک از محورهای مبنا بر روی نقشه درج می‌گردد. هر اندازه نیز یک تلرانس دارد.
محورهای مبنا را می‌توان با محورهای مختصات در یک سیستم کارتزین مقایسه نمود. موقعیت هر نقطه‌ای از قطعه کار عملاً در یک محدوده مستطیل شکل قرار می‌گیرد . این محدوده بر اساس مقادیر حداقل و حداکثر فواصل در جهت‌های X و Y تعیین می‌گردد. مقادیر حداقل و حداکثر را با توجه به تلرانس به دست می‌آورند.
برای واضح شدن مطلب ، موقعیت اسمی ( اصلی) یک نقطه را نسبت به محورهای مبنا تعیین می‌کنند . و سپس بر اساس تلرانس مشخص می‌کنند .
که موقعیت آن نقطه تا چه حدودی می‌تواند نسبت به موقعیت حقیقی ( TP ) آن جا به جا شود. (شکل 1 )