لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 18
فصل اول:
بانک های تجاری وتحولات آن
تعریف واهمیت بانک در اقتصاد
کلمه بانک از واژه ایتالیایی به معنی نیمکت مشتق شده است. از آنجایی که صرافان ایتالیایی ابتدا در پشت نیمکت عملیات صرافی را انجام می دادند، وبعد ها نیز مؤسساتی که اینگونه معاملات را انجام می دادند، به نام بانک معروف گردیدند.
راجع به بانک تعاریف مختلفی شده است که بعضی از این تعاریف، بانک ها را نظیر بازرگانی می دانند که عمل اصلی آن وام گرفتن ووام دادن پول می باشد همانطوریکه بازرگانان با خرید کالا وفروش کالا به قیمت بالاتر سود می بردند، بانک ها نیز با قبول سپرده ودادن وام با نرخی بیشتر از نرخ بهره پرداختی به سپرده گزاران، سود می برند.
از زمانیکه مبادلات پایاپای متوقف گردید وپول واسطه ی معاملات قرار گرفت، بانک دارها نیز به وجود آمدند وواسطه بین پس انداز کننده گان وکسانیکه دارای کسری بوده واحتیاج به پول داشتند قرار گرفتند.
امروزه بانک ها در همه زمینه های زندگی اقتصادی نفوذ کرده وبا توجه به این که بخش مهمی از عرضه ی پول به شکل سپرده های جاری می باشد، لذا بانک ها نقش قابل توجهی در اقتصاد داشته وموجبات توسعه تجارت وپیشرفت اجتماعی را فراهم می سازند.
اگرچه اززمان های قدیم افراد یا مؤسساتی وجود داشتند که پول را قرض می دادند، اما بانک ها تقریباً جدیدترین مؤسسات اقتصادی در این زمینه می باشند. بانکداری که از قرن هفدهم گسترش یافته، کمک ها قابل توجهی را به توسعه صنعت که از همین زمانها شروع گردیده، نموده است.
صرافان وطلیعه بانکداری
نخستین بانکداران به مفهوم جدید، صرافان بودند که به طور قابل ملاحظه ای شمش وسکه های طلا را برای ذخیره ونگهداری می پذیرفتند.مردم، علاقه مند به ذخیره پولی هستند که در مقابل خطرات مصون باشند. اگر آنها بخواهند پس اندازهایشان به صورت پول باشد، تنهادو راه در پیش روی دارند، یااینکه خودشان سکه ها وپول را ذخیره وپنهان نمایند ویا اینکه برای نگهداری،آنرا به شخص دیگری بسپارند. از آنجایی که صرافان با فلزات گرانبها کار می کردند، بالطبع وسایل وامکاناتی نیز برای محافظت از این فلزات در اختیار داشتند. این امر باعث گردید که افراد محافظه کاری که دارای پولهای طلا ونقره بودند، صرافان را به عنوان امانت دار ومحافظ پولهای خود در نظر گرفته وپولهای خودشان را به آنها بسپارند، این صاحبان پول که اولین سپرده گذاران در تاریخ بانکداری بوده اند، بدون شک انتظار داشتن که امانت دارها پولهایشان را دست نخورده نگه دارند. اگرچه امانت دارها ممکن در ابتدا این کار به عنوان یک لطف به دوستانشان انجام دهند، اما در عمل وقتی که نگهداری پولها بیشتر متداول گردید، صرافان سعی کردند مواردی را به سپرده گذاران تحمیل نمایند.بدین ترتیب که وقتی مردم پول را نزد آن ها ذخیره می کردند، لزومی به پرداخت همان سکه ها نبود صرافان فقط تعهد می کردند که همان تعداد سکه را بعد اً در اختیار فرد سپرده گذار قرار دهند. نتیجه چنین کاری این شد که صرافان بتوانند موقتاً بخشی از این سکه ها را به دیگری قرض دهند. در چنین شرایطی اگر تعداد کمی از مشتریان برای دریافت سپرده های خود به صرافی مراجعه می کردند، وی این شانس را برای پرداخت به آنها داشت. به هر حال اگر صرافان وام های کوتاه مدت با سر رسید معین پرداخت می کردند، می توانستند انتظار دریافت مبلغ وام پرداخت شده بود، همراه با بهره آن به صندوق بر می گشت. در چنین شرایطی یک پدیده جدید اتفاق افتاد وآن اینکه تا به حال بهره تنها برای صاحب پول قابل دریافت بود، اما از این به بعد راهی برای کسب بهره با استفاده از پول دیگران نیز بوجود آمد.
در شروع تاریخ بانکداری، وقتی سپرده گذاری می خواست پرداختی را بابت معامله ای انجام دهد، می بایستی ابتدا به امانت دار بابت دریافت بخشی از سکه ها مراجعه می کرد که البته زحمت چنین کاری کاملاً روشن است. حال اگر بشود به جای انتقال خود سکه ها، طلب را از طریق رسید سکه های سپرده گذاری شده پرداخت کرد، کار بسیار آسانتر میشود. در اثر یک چنین تفکری بود که رسیدهای ذخیره فلزات گرانبها (سکه ها) نزد امانت دار، که توسط امانت دار گواهی شده بود، به عنوان وسیله پرداخت مورد استفاده قرار گرفت. این رسیدها (اسکناس های اولیه ) که توسط صرافان صادر شده بود، تنها به یک دلیل برای گیرنده آن قابل قبول بود وآن اینکه دارنده اسکناس اطمینان داشت که این اسکناس ها می تواند در محل کار صرافان به سکه های طلا تبدیل شود. بهمین تر تیب قدم اساسی در تحول پول تحقق یافته ومردم شروع به استفاده از رسید ها(به جای خود سکه های فلزی گرانبها) به عنوان واسطه مبادله نمودند.قدم بعدی در توسعه وگسترش بانکداری، این کشف صرافان بود که نیازی نیست تمام سکه های سپرده گذاری شده در صندوق نگهداری گردد. زیرا تا زمانیکه سپرده گذارمطمئن باشد که می تواند رسیدهایش را به فلزات گرانبها تبدیل نماید، وی علاقه مند به پرداخت بارسید وسپرده گذاری سکه های طلا ونقره است. البته در هر روز مقداری از سکه های سپرده گذاری شده برداشت می شد، اما سکه های بیشتری نیز سپرده گذاری می گردید، صرافان به زودی دریافتند که به طور متوسط، مقدار سکه های برداشت شده و سکه هایی که روزانه سپرده گذاری می گردد برابرند. باوجود این ، روزهایی هم وجود داشت که مقدار برداشت ها از سپرده ها تجاوز می کرد، اگر صرافان می توانستند روزهایی را که احتمالاً مقدار برداشت از سپرده ها تجاوز می کرد ومبلغ آن راپیش بینی کنند، در این صورت می توانستند یک ذخیره احتمالی را نیز نگهداری نمایند.
به هر حال، ارزش رسیدهایی که صرافان صادر می کردند بیشتر از ارزش فلزات گرانبهایی بود که نزد آنها امانت گذاری می شد. همین طور، ارزش پول یا ذخایری که صرافان برای پاسخ گویی به پرداخت سکه های طلا ونقره در دست داشتند، فقط بخشی از ارزش رسیدهایی بود که آنها صادر نموده بودند. بدین ترتیب بود که نظریه ذخایر جزئی بانکی متولد گردید وصرافان از یک امانت دار صرف فلزات گرانبها به یک بانکدار تبدیل گردیدند. در چنین شرایطی مردم متقاعد می شوند که یک منفعت دو جانبه در این سیستم که تنها بخشی از ذخایر نگهداری می شود، وجود دارد. از یک طرف بانکدار سلامت، راحتی، سهولت انتقال وخدمات دفتر داری را با هزینه بسیار کم ویا بدون هزینه برای آن فراهم می نماید از طرف دیگر ودر عوض این خدمات ، بانکدارها مجاز هستند که از سپرده های مردم برای دادن اعتبار و وام استفاده نمایند.
صدور اسکناس وبانکداری جدید
تحقیق و بررسی در مورد پول و ارز بانکداری
