برچسب کردستان - سورنا فایل

دانلود مقاله بررسی نقش قاضی محمد در جمهوری کردستان

اختصاصی از سورنا فایل دانلود مقاله بررسی نقش قاضی محمد در جمهوری کردستان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه
کتار راحه الصدور یکی از کتابهایی ست که به واسطه نشر فنی آن و به کار بردن اصطلاحات و لغات عربی زیاد، دانشجویان کمتر راغب به مطالعه آن هستند. هدف از بررسی در مورد این کتاب اطلاعات بیشتری در مورد این کتاب و میزان اعتبار و نویسنده آن بود که تا حدی دست یابی به این مهم صورت گرفت در ضمن مطالعه کتاب و تلاش برای دست یابی به چاپهای مختلف آن یکی از نکاتی که بسیار مهم بود: اینکه چند جلد از این کتاب بدون هیچ مشخصاتی بود از جمله یک چاپ آن با مقدمه آقای فروزانفر چون در ضمن چکیده ای از مقالات بسیاری از مطالب نقل شده است لزوم ذکر آن مطالب در معرفی کتاب دانسته نشد.

فهرست مطالب
مقدمه
1- معرفی نویسنده
الف – بررسی مقاله ای در مورد نویسنده : دانشمندان جهان اسلامی رضا اسلامی فارسانی
2- نحوه تالیف کتاب و معرفی خود کتاب
3- نسخ خطی و چاپهای کتاب
4- کتاب راحه الصدور تصحیح محمد اقبال سال انتشار 1921
5- کتاب راحه الصدور به انضمام فهرست و حواشی مجتبی منیوی
6- کتاب راحه الصدور با مقدمه آقای فروزانفر
7- بررسی پایانامه ها
الف- تحقیق در راحه الصدور راوندی و آیه السرور محسن پور اصغری
ب – شرح مشکلات تاریخ راحه الصدور و آیه السرور ابراهیم اقبالی
ج- شیوه نثر نویسی راوندی در راحه الصدور نینا قبولیان زارع
8- بررسی مقاله ها
الف- نقد و نظری بر راحه الصدور و آیه السرور ابوالحسن مبین
ب- نکتاتی در باب راحه الصدور و آیه السرور محسن لهراسبی
ج- تتبحی در راحه الصدور محمد اقبال ترجمه دکتر محسن فشارکی
د- بررسی یک فهلوی در راحه الصدوروآیه السرور حبیب نیکخواه بهرامی
نتیجه گیری
کتاب راحه الصدور و آیه السرور اثر ابوبکر محمدبن علی بن سلیمان بن محمدبن احمدبن الحسین بن همه الراواندی از مورخان قرن ششم هجری و از منابع مهم دوره سلجوقیان محسوب می شود. اطلاعاتی که در مورد مولف راحه الصدور در دست است تماماً مطالبی است که از کتاب خودش استخراج شده است راوندی از اهالی قصبه راوند از توابع کاشان در یک خانواده عالم در حدود سالهای 555-550 ه ق بدنیا آمد و در خردسالی پدر خود را از دست داد او بسیار علاقمند به کسب علم و دانش بود اما این کار عملی نبود زیرا قحطی شدیدی در اصفهان و تمام نواحی اطراف آن از سال 570 ه ق /5-1174 م بروز کرده بود و خانواده اش دچار فقر و فلاکت شده بود اما دایی اوتاج الدین احمدبن محمدبن علی الراوندی سرپرستی اش را به عهده گرفت و مانند یک آموزگار به تربیت و نگهداری او پرداخت
تاج الدین مرد فاضل و عالمی بود و در مدرسه ای که توسط جمال الدین ای ابه، اتابک سلطان طغرل در همدان تاسیس شده بود، به تدریس اشتغال داشت. او در علومی مانند فقه، تفسیرقرآن، حدیث و ادبیات و فارسی و عربی استاد بود. وی همچنین چندین جلد کتاب در این موضوعات تالیف نمود و یک خوشنویس ماهر و چیره دست بود. راوندی برای مدت ده سال تقریباً از سال 570 ه .ق /1174 م تا 580 ه . ق /1184 م تحت سرپرستی دایی اش قرار داشت طی این مدت به همراه او از شهرهای بزرگ منطقه عراق دیدن کرد و فن خوشنویسی و صحافی و تذهیب را به خوبی فرا گرفت . او تحریر هفتاد نوع خط متفاوت را یادگرفت. او همچنین علومی نظیر فقه وحدیث را نزد چند تن از استادان مشهوز زمان خویش نظیر فخرالدین البلخیة بهاءالدین الیزدی و صفی الدین اصفهانی آموخت و از آنها اجازه تدریس و خطا به گرفت او بطور خلاصه توصیفات زندگی خویش را در اشعار کوتاهی برای سلطان کیفسر و سلجوقی بیان کرده است :
خسروا بنده سالهای دراز
زهد ورزید نه زروی و ریا
در مدارس بسی که جان دادم
شبها روز کرده چون ایلدا
علم فقه و خلاف خوانده بسی
نزد هم سن خود شده دانا
تازی و پارسی بدانسته
شعرهای چون لولوی لالا
خطا و تذهیب و جلدو مصحف را
کرده چونانکه نیتش همتا
هرج چون من کسی بداند کرد
از صنایع من آن کنم انشا
سلطان طغرل سوم آخرین پادشاه سلجوقی 590-571 ه ق /1194-1174م حامی و مشوق بزرگ عالمان بود و خود نیز مشتاق کسب دانش و علوم بود در سال 577 ه ق /1181 م او مصمم شد که آموزش خوشنویسی را بیازمود و به این منظور زین الدین محمودبن محمدبن علی الراوندی دایی دیگر مولف را استخدام کرد و راوندی بهمراه دایی اش به همدان رفت. وقتی که سلطان در این هنر زبردست و ماهر شد تعهد کرد یک رونوشت از قرآن تهیه کند و از این رو عده ای از مذهب کاران را کرد خود جمع کرد و ای زرکاری ها برای تزئین نسخه خطی او در هر قسمت « بر هر جزوی سی پاره» به ارزش 100 دینار مغربی بود و در این مرحله راوندی توسط دایی اش بعنوان یک هنرمند به سلطان معرفی گردید. بتدریج براساس التفات و لطف شاهانه به مراتب بالاتر رسید تا اینکه در سال 58 ه ق / 1189 م . به همران دایی اش زین الدین به مازندران سفرکرد و در این سفر به منظور رسالت از طرف سلطان سلجوقی به سوی ملک مازندران می رفت. اما آب و هوای آن محل برای راوندی مناسب نبود و وی در نتیجه مریض شد و پس از یک اقامت کوتاه شش ماهه به زادگاه خود [راوند] بازگشت. در اینجا نیز کسالت و ناراحتی او برای یک سال و نیم دیگر ادامه پیدا کرد و همزمان با بازگشت او در سال 856/1190 م سلطان طغرل وتوسط اتابک قزل ارسلان یاغی توقیف شده و در قلعه دیزمار (دزمار) در نزدیک تبریز محبوس شد این اسارت نزدیک به دو سال بطول انجامید و اگر چه او دوباره در سال 588ه ق/1192 م و بعد از اینکه اتابک بقتل رسید تاج و تخت خود را بدست آورد ولی او آمادگی اختصاص وقت و توجه خود به هیچ یک از امور صلح جویانه را نداشت و یکسال و نیم (590-588) را در تلاشهای بیهوده برای اعاده حکومتش صرف کرد و سرانجام در نبردی علیه ارتش خوارزمشاه در 24 ربیع الاول سال 590ه ق / 19 مارس 1194 م کشته شد که راوندی شرح این ماجرا را در راحه الصدور نوشته است.
راوندی پس از بازگشت از مازندران در سال 586 ه ق /1190 م پس از مرگ طغرل در جستجوی وسیله معاش بر می آید و احتمالاً از این رو، به خاندان ثروتمند علوی همدان که ریاست شهر را داشتند ملحق شد وی معلم سه پسر این خانواده یعنی فرزندان علاء الدوله عربشاه شد و نزدیک به شش سال در این خانواده بسر برد و دو سال بعد از آن را با یک شاگر جوان همشهری خودش بنام شهاب الدین احمدبن ابی منصوربن محمدبن منصورالبزازکاشانی که با وی صمیمی بود، سپری کرد در اینجا احتمالاً اولین باراندیشه نوشتن این کتاب به ذهنش راه یافت و به دوست جوانش هم قول داد که نامی از وی در کتاب خویش بیاورد. وی دوکتاب دیگر قبل از راحه الصدور تالیف کرده است کتابی در محکوم کردن رافضیان بنام شرح فضائل و قبایح افضیان و دیگری در امور خط، بنام فصل فی معرفه اصول الخط است.
مقاله ای از آقای رضا فارسانی در مجله دانشمند این مقاله بسیار مختصر است، ابتدا تاریخچه ای بسیار کوتاه از زندگی راوندی را می آورد و سبب شهرت او را این می داند که از تاریخ نگاران قرن ششم است وی معتقد است چون راوندی به دلیل ارتباط با سلجوقیان عراق و بزرگان همدان خود شاهد وقایع بوده، کتابش بسیار مفید است در مورد آثار و تالیفات راوندی به راحه الصدور اشاره می شود و اینکه راوندی در شعر و شاعری نیز فعالیت داشته اند وی نوشته ای شامل: غزل، قصیده، قطعه و دوبیتی باقیمانده است.
نحوه تالیف کتاب و معرفی خود کتاب
راوندی تالیف کتاب را در سال 599 ه ق /1202 م. یعنی نه سال پس از انقراض دولت سلاجقه عراق شروع کرد و دو یا سه سال مشغول این کار بود، پس از تکمیل آن در سال 603 ه ق /1206 م. آرزومند و مشتاق بود تا آن را به یکی از سلاطین سلجوقی آسیای صغیر که تاریخ پدران پیشین آنان را ثبت کرده بود به امید کسب پاداش و اجری بزرگ و تجدید کردن روابط سابق خود با در بار سلجوقی، اهداء کند. بنابراین به آناتولی رفت و توجه او را به سلطان رکن الدین سلیمانشاه معطوف شد که تاج و تخت را از برادر بزرگترش غیاث کیخسروبن قلج ارسلان در سال 597 ه ق / 2- 1201 م. غصب کرده بود او به مدت چهار سال حکومت کرد تا به سال 601 ه ق /5-1204 م. فوت کرد. مولف کتاب می گوید زمانی که می خواست کتابش را به رکن الدین اهداء کند این امر را دانسته و شنیده بود از این رو تصمیم خود را تغییر داده و کتاب را به برادر بزرگتر تقدیم کرد اما بعقیده مرحوم محمداقبال او نسخه اول را به رکن الدین اهداء نموده اما پس از مرگ او و استقرار کیخسرو بر تخت شاهی مولف کتاب را بنام او تغییر داده و به وی اهداء کرد. بنابراین به نظر می رسد او در کتاب تجدید نظر کرد و تغییرات لازمه را انجام داد تا آن را شایسته و مناسب برای تقدیم به سلطان جدید نماید اما اصلاحات آن بطور دقیق صورت نگرفته است چون اثرهای زیادی ازاهداء قبلی به رکن الدین در کتاب هست، از قرار معلوم وی شخصاً به تونیه رفت و کتاب را به سلطان تقدیم داشت و ظاهراً با تشویق یک شخص بازرگان بنام جمالدین ابی بکر بن ابی العلاء الرومی اینکار را کرده است. جمال الدین دیدار از همدان از بخشش و سخاوت و صفات سلطان کیخسرو به راوندی خبر داده بود.
راحه الصدور تاریخ سلجوقیان است از آغاز کار این خاندان تاسقوط آنها (590) و راوندی در یک فصل الحاقی در آن وقایع 5 سال بعد را تا 595 بر آن افزوده است وی خودش از نزدیک شاهد حوادث دوران ارسلان و طغرل سوم بوده و کتاب او مهمترین منبع برای دوران این دو پادشاه میباشد.
نظر مورخان در مورد راحه الصدور متفاوت است یک عده معقتدند این کتاب مخصوصاً بخشی مربوط به دو پادشاه مذکور بسیار مفید است و برخی این کتاب را دزدی علمی دانسته و آن را فقط کپی از سلجوقنامه با افزودن مقادیری اشعار می دانند.
نسخ خطی و چاپهای کتاب:
1- اولین نسخه خطی آن در اول رمضان سال 635 ه ق به کتابت حاج یحیی بن عبدالله حافظ قونوی نوشته شده است و در کتابخانه ملی پاریس نگهداری می شود.
2- در دوران سلطان مراد دوم از امپراطوران عثمانی 855- 825 ه ق توسط شخص ناشناسی به زبان ترکی ترجمه شده که در لیدن و موزه آسیای لنینگراد و توپقاپی سرای استانبول نگهداری می شود.
3- مرحوم محمداقبال به اشاره ادوارد براون در انتشارات بنیاد گیب در لندن آن را به طبع رسانده است.
4- انتشارات در سال 1333 ه ش با حواشی و فهارس مجتبی مینوی به چاپ رسیده است.
5- انتشارات امیرکبیر در سال 1365 به چاپ رسانده است.
6- یکبار در اصفهان چاپ شده است.
7- با مقدمه آقای فروزانفر به چاپ رسیده است.
کتاب راحه الصدور و آیه السرور
به تصحیح محمد اقبال چاپ لندن به توصیه آقای براون 1920
راوندی در این کتاب پس از ذکر دیباچه و سبب تالیف کتاب، فهرست کتاب و ترتیب مستودعات را بیان کرده است و سپس به ستایش عدل و انصاف وارد بحث در دولت سلجوقی شده است و از آغاز وقایع سلطنت سلاجقه بزرگ تا فرجام کار سلطان سنجر را به تفصیل بیان کرده است، سپس به ذکر سلاجقه عراق تا عاقبت روزگار طغرل بن ارسلان و اسیتلاء خوارزمشاهیان پرداخته و در عین حال از اتابکان عراق و آذربایجان هم غافل نبوده است در پایان کتاب، رسائلی در ذکر آداب ندیمی و سطرنح، شهراب، مسابقت و تیرانداختن، فی معرفه اصول الخط من الدایره و النقط، فی القالب و المغلوب و فصلی در خاتمت کتاب ذکر کرده و کتاب را به مدح غیاث الدین کیخسرو به پایان بوده است.
دراین کتاب همواره از شواهد شعری و اشعار و امثال عربی استفاده میشود، تعدادی از این اشعار از اشعار شاهنامه بوده و قسمتی دیگر اشعار شاعران نامی فارسی است.
نثر کتاب به واسطه استفاده از اشعار و امثال عربی و همچنین آوردن کلمات و الفاظ عربی در طی نثر برای استفاده و مخصوصاً برای رشته تاریخ مشکل و دشوار است و در روند نثر فارسی قراردارد و نثر آن نثر فنی است منتهی روش و سبک سلیس و روان است. کتاب مورد نظر اگرچه وقایع تاریخی را دقیق بیان می کند. منتهی به دلیل ستایش بیش از حد پادشاهان و استفاده بسیار زیاد از شواهد شعری و امثال برای خواننده مقداری خسته کننده است. مسئله دیگر که در کتاب نمایان است اینکه وی چون در دربار سلجوقی بوده است همواره به تمجید و تعریف از پادشاهان سلجوقی می پردازد. بنابراین این شک هم در مورد بعضی از مطالب کتاب هست که آن را با توجه به وابستگی خود به سلجوقیان به نفع آنها نوشته باشد.
کتاب راحه الصدور فقط یک کتاب تاریخی نیست یک کتاب ادبی هم است و بسیار مورد توجه ادیبان قرار گرفته در مورد این کتاب باید به این مساله هم اشاره شود که چون فصولی در خط و غیره دارد می تواند از جهات دیگر هم مفید واقع شود.
راحه الصدور و آیه السرور [ در تاریخ آل سلجوقی]
تالیف محمدبن علی بن سلیمان راوندی [ در سنه 599 هجری]
به سعی و تصحیح محمداقبال به انضمام حواشی و فهارس با تصمیمات لازم توسط مجتبی مبنوی دی ماه 1333
مصحح این کتاب دکتر محمداقبال نهایت دقت را در تصحیح متن و طبع آن به کار برده است، مع هذا اغلاط بسیاری در متن کتاب و مخصوصاً اشعار آن به جا مانده است که آن مرحوم متوجه نشده است. در ضمن پنج صفحه در اول کتاب مجتیب مینوی غلطها را بررسی و تصحیح می کند.
ضمن این که خود مجتبی مینوی اشاره می کند که شش فقره از اصلاحات توسط علامه قزوینی صورت گرفته است.
مقدمه آقای فروزانفر
ابتدا به فایده کتاب و این در قرن ششم تالیف شده اشاره نموده و شرحی در مورد مولف می آورد و فوائد راحه الصدور را بدین شکل ذکر می کند،
1- مشتمل است برحوادث دوره طغرل سوم تاپایان کار او و اوضاع و احوال آن سرزمین و حاکمان آن پس از تسلط خوارزمیان.
2- مطالبی که به مناسبت رجال و شعرای ناقی آن عصر آورده است.
3- اشعار عده ای از شعرای قرن شش که باوی همحصر بوده اند را آورده است.
4- ذکر حکایات و امثال و اشعار گزیده تازی و پارسی
5- آشنایی به روش ترجمه احادیث و امثال عربی به پارس.
6- فصل خطا هم بسیار مفید است.
بعد از این مطالب به ذکر فصول کتاب می پردازد.
تحقیق در راحه الصدور راوندی و آیه السرور محسن پور اصغری
پایان نامه مذکور که از دید ادبی به کتاب راحه الصدور نگریسته است در چهار بخش نوشته شده و تعداد صفحات آن 579 می باشد. ابتدا با ذکر اجمالی از تاریخ سلجوقیان و اوضاع سیاسی، اجتماعی و ادبی آن دوره، اوضاع دوره مولف را وخود مولف وکتابش را معرفی می کند وسپس به ترجمه آیات قرآنی، اشعار و احادیث و امثال و حکم و جملات عربی می پردازد و در بخش بعدی اعلام و بسیاری از نامهای که در دیگر کتب موجود نبوده و توسط راحه الصدور کشف گردیده است و به دنبال آن بخش آخر پایان نامه اماکن و طوایفی را ذکر نموده که راحه الصدور به عنوان یک منبع معتبر از آنها یاد می کند از جمله راحه الصدور یکی از قدیمی ترین کتبی دانسته می شود که از تهران و اطراف آن ذکری به میان آورده است.
شرح مشکلات تاریخ راحه الصدور وآیه السرور راوندی ابراهیم اقبالی
پایان نامه مزبور در 265 صفحه نوشته شده است که نویسنده ابتدا به ذکر اهمیت تاریخی کتاب پرداخته و بدنبال آن مشکلات کتاب را در قرائت و معنی و فهم این کتاب خصوصاً عبارات عربی آن می داند و اینکه فهم آن برای همگان آسان نیست و این مساله انگیزه وی برای نوشتن پایان نامه شده است و کار پژوهشگر مزبور دارای 6 بخش است:
1- معرفی کتاب ومولف وترجمه ای از مقدمه انگلیسی مصحح مرحوم محمد اقبال.
2- شرح اشعار فارسی که از خود راوندی و یا از شعری دیگر به عنوان استناد و استشهاد در کتاب آمده است.
3- شرح برخی از جملات و عبارات فارسی متن
4- شرح عبارات عربی ( توضیح آیات و اشعار و احادیث وامثال عربی)
5- توضیح برخی از اعلام از نظر معنی و موقعیت و سرگذشت آنها
6- معنی لغات و ترکیبات مشکل متن، با ذکر صفحه و سطری که در متن کتاب نوشته شده است.
ضمن اینکه مطالبی که توسط مصحح قبلاً به مشکلات آنها پرداخته شده دیگر در پایان نامه مزبور به آنها پرداخته نمی شود و سعی شده است مشکلات جدید مطرح و رفع شود.
شیوه نثرنویسی راوندی در راحه الصدور و ارزشهای علمی و ادبی این کتاب – نینا قبولیان زارع
پایان نامه مزبور 171 صفحه است و دارای پنج بخش می باشد که بخش اول به نثر نویسی در ایران از ابتدا تا قرن هفتم اختصاص داده شده و به بررسی اجمالی خط و زبان ایران پیش از اسلام و ارزیابی سبکهای نثر فارسی دری پرداخته است.
در بخش دوم اوضاع اجتماعی و سیاسی قرن ششم در دو فصل مجزا آورده شده ، ابتدا اوضاع سیاسی سلاجقه بزرگ و سلاجقه روم و سپس اوضاع اجتماعی عهد سلجوقیان.
در بخش سوم به معرفی کتاب راحه الصدور و مولف آن پرداخته و خصوصیات سبکی کتاب را مورد بررسی قرار داده است و بخش چهارم نمونه های از صنایع بدیهی و صور خیالی موجود در متن کتاب تنظیم گردیده است و بالاخره آخرین بخش پژوهش ابتدا تعدادی از لغات و ترکیبات بدیع متن کتاب راحه الصدور نوشته شده و تعدادی از ابیات شاهنامه مندرج در راحه الصدور با شاهنامه چاپ مسکو مقایسه می شود و در خاتمه فهرست آیات، اشخاص، کتابها، اماکن، فهرست منابع و ماخذ می آید.
پژوهشگر مزبور با توجه به تاریخ ادبیات آقای صفا کتاب راحه الصدور هم از لحاظ سلامت انشاء و هم از حیث اشتمال بر اطلاعات فراوان اجتماعی و تاریخی از معتبرترین و سودمندترین کتب پیش از حمله مغولان به شمار می آورد.
مقاله نقد و نظری بر کتاب راحه الصدور و آیه السرور این مقاله توسط آقای ابولحسن مبین و با بررسی کتاب راحه الصدور و آیه السرور، تالیف محمدبن علی بن سلیمان راوندی به سعی و اهتمام محمداقبال و با حواشی و فهارس : مجتبی مینوی ، تهران ، امیرکبیر،1364 نوشته شده است
آقای مبین ابتدا به تقسیم بندی دوران حکومت سلاجقه می پردازد و آن را به سه دوره تقسیم می کند که دوره اول با مرگ ملکشاه در سال 485 ه ق خاتمه پیدا می کند وعصر امپراطوری سلجوقی نام دارد و منبع مهم این دوره تاریخ بیهقی است.