تمرینات کاهش وزن در کشتی گیران 28 ص

اختصاصی از سورنا فایل تمرینات کاهش وزن در کشتی گیران 28 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 30

بنام خدا

موضوع :

Weight loss practices of College wrestlers

مترجم :

سید حجت عرب

دانشجوی کارشناسی ارشد تربیت بدنی

اردیبهشت 86تمرینات کاهش وزن دانشکده کشتی گیران

هدف : هدف از این تحقیق و بررسی ، ارزیابی و آزمایشات عملکردهای تنظیم و کنترل وزن دانشکده کشتی گیران پس از انجام و تکمیل قوانین و قواعد جدید NCAA در مورد کنترل وزن است . روش های و مترها : در پائیز سال 1999 یک بازنگری و مطالعه بر روی 47 تیم دانشکده کشتی گیری بر مبنای تقسیم بندی ( مثلاً I و II و III ) وبر مبنای کیفیت و میزان رقابتی توزیع و پراکنده شدند . چهل و سه تیم برای کل 741 واکنش گزارش شده است . مقایسه ها و تشابهات بر مبنای تقسیم بندی ، طبقه بندی وزن و درحد برنده شدن رقابتی کشتی گیران ایجاد می شود . نتایج اکثر موارد کاهش وزن در طی یک فصل در حدود 5.3 kg - + 2.8 kg ( میانگین SD ) و یا 4.7 kg _+ 6.9 kg وزن کشتی گیر بوده است . کاهش وزن در یک هفته در حدود 1.3 kg +_ 2.9 kg یا 2.4 % +_ 4.3 وزن کشتی گیر بوده است ، فصل گذشته میانگین وزن کشتی گیر مجدد به 2.2 kg و یا 2.4 +_ 2.4 % +_ 8.6% وزن آنها رسید . مربیان کشتی گیران برای اولین بار تحت روشهای کاهش وزن بودند ، گر چه 40.2% نشان داده است که قوانین جدید NCAA حداکثر عملکرد را بر روی کاهش وزن اثر معکوس داشته است . مترهای اولیه کاهش وزن رژیم غذایی تدریجی (79.4%) و افزایش تمرینات ورزشی ( 75.2%) بوده است . گرچه 54/8% روزه گرفتند ، 27/6% از سونا استفاده کردند و 26/7% از لباسهای پلاستیکی در حداقل یک ماه استفاده کردند. تخلیه و استفراغ به ندرت در کاهش وزن به کار می رود. عملکردهای WM بیشتر در میان دانشجویان سال اول، طبقه های وزنی سبکتر و کشتی گیران درجه II به کار می رود. در مقایسه با تحقیق در مورد دبیرستان کشتی گیری، این گروه از کشتی گیران بیشترین عملکرد و عکس العمل را در مورد WM نشان دادند. گرچه در مقایسه با کالج کشتی گیری در دهه 1980 اثر کاهش وزن بسیار کم بوده است. نتایج اجرای WM در دانشکده کشتی گیری در مقایسه با نمونه های گذشته افزایش داشته است. چهل درصد از کشتی گیران تحت تأثیر قوانین جدید WCAA قرار گرفتند و باعث کاهش وزن آنها شده است. آموزش هنوز مورد نیاز است و بعضی از کشتی گیران هنوز تحت مترهای خطرناک WM قرار دارند.

کلمات کلیدی : کاهش وزن

وزن رسیدن در کشتی

در سال 1967 عنوان صفحه اول روزنامه Desmaines , lowa اظهار داشت که «کشتی گیری سلامتی را به مخاطره می اندازد ضرر رساندن به سلامتی اشاره به کاهش وزن برای رقابت «کاهش وزن» داشته است از سال 1970 چندین مورد تحقیق و مطالعه در مورد الگوهای WM تنظیم وزن در میان کشتی گیران دبیرستان و دانشکده صورت گرفته است. بررسی و تحقیقات توسط انجمن پزشکی و دارویی آمریکا و دو دانشکده ورزشی آمریکا برخلاف عملکردهای ناسالم کاهش وزن انجام شده است.

چهار مورد از کشتی گیران دبیرستان در طی دوره سی ساله مورد بررسی قرار گرفتند که نمونه های مشابهی در کاهش وزن آنها مشاهده شده است. برای مثال ، در سه مورد متوجه شدند که عموماً کشتی گیران 3.2gr تا 3.3kg در آغاز فصل دچار کاهش وزن می شدند تا به وزن اولیه خود برسند و مجدد پس از وزن به S تا 6kg می رسند. در دو بررسی کاهش وزن هفتگی قبل از سابقه و مجدد پس از سابقه در حدود 1.6kg تا 1.9kg بوده است. تمام چهار تحقیق و بررسی نشان داده است که 13-38% از کشتی گیران خوردن غذا و میوه سه بار در هر هفته و یا بیشتر را ممنوع کردند. در مطالعات مشابه کشتی گیران از سونا و یا لباسهای پلاستیکی (20% - 9 ) استفاده می کنند. رفتارهای جوع در 9% و از کشتی گیران دبیرستان وجود دارد.

اطلاعات محدودی در دست که وجود رفتارهای WM در میان کشتی گیران دانشگاهی را نشان می دهد. Steen و Brownell گزارش دادند که کاهش وزن بیشتر در میان کشتی گیران دانشگاهی است تا دبیرستانی. برای مثال : اکثر کاهش وزن در طی فصل در حدود 7/2kg در میان کشتی گیران دانشگاهی در مقابل 7.4kg در میان کشتی گیران دبیرستانی است. میانگین به کشت وزن پس از فصل 7/6kg برای کشتی گیران دانشکده در مقابل 5/2kg در میان کشتی گیران دبیرستانی است. Steem و Brownell اعلام کردند که استفاده بعضی از متدهای کاهش وزن نظیر سونا و پوششهای پلاستیکی بیشتر در میان کشتی گیران دانشگاهی متداول و رایج است. اما

تحقیق در مورد اسیب دیدگی کشتی گیران

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق در مورد اسیب دیدگی کشتی گیران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه31

نتیجه‌ی یک تحقیق نشان داد، مهم ترین علت بروز آسیب دیدگی در میان کشتی گیران به ترتیب 62 درصد خستگی مفرط، 60 درصد آسیب های قبلی، 58 درصد شرایط روحی نامناسب و 56 درصد تمرین و تکنیک غلط و حرکات ورزشی است.

به گزارش ایسنا، در این تحقیق که از سوی علی‌ اکبرنژاد گردآوری شده، آمده است: بررسی نتایج آسیب‌های ورزشی حاکی از آن است که در کل جراحت اندام با 100 درصد شیوع در مقام اول و پس از آن آسیب‌های زخم، ضرب دیدگی وکوفتگی، با 98 درصد شیوع درمقام دوم، آسیب‌های شکستگی 96 درصد سوم و آسیب های کشیدگی و پیچ خوردگی با 90 درصد شیوع درمقام چهارم قرار دارند.

هم‌چنین آسیب در رفتگی با 58 درصد، مینیسک 50 درصد، ترک خوردگی 48 درصد، پارگی عضلات با 26 درصد شیوع در رده‌های بعدی قرار دارند. ضمن این که آسیب دیسک با 20درصد پایین‌ترین درصد شیوع را به خود اختصاص داده است.

به علت درگیر شدن کلیه‌ی اندام‌ها در ورزش کشتی می توان گفت هیچ یک از اعضای بدن مصون از آسیب نخواهند بود و تنوع آسیب‌ها نیز زیاد است. به طوری که در آسیب‌های استخوانی، شکستگی گوش با 86 درصد، دندان با 65 درصد بیشترین و در ترک خوردگی نیز انگشتان دست و ترقوه با 10 درصد بیش‌ترین شیوع را به خود اختصاص داده‌اند.

در آسیب‌های پوستی در جراحت، گردن‌، گوش و انگشتان دست به ترتیب با 98 درصد، 90 درصد، 42 درصد؛ در زخم حفره‌ی دهان، ابرو و گوش با 72 درصد، 68 درصد، 58 درصد؛ در آسیب‌های عضلانی، ضربدیدگی و کوفتگی انگشتان دست گردن و کمر به ترتیب 76 درصد، 62 درصد، 48؛ در کشیدگی عضلانی گردن و ران 48 درصد و در پارگی عضلانی ران با 8 درصد بیش‌ترین شیوع را داشته‌اند.

در آسیب‌های مفصلی، درفتگی انگشتان دست با 36 درصد، آرنج 22 درصد ودر پیچ خوردگی نیز انگشتان دست و مچ پا با 68 درصد و 56 درصد؛ در زمینه زانو هم میزان 10 درصد افراد صرفا پیچ خوردگی داشته و50 درصد افراد دچار آسیب مینیسک شده‌اند که طبعاً همراه با پیچ خوردگی بوده است و در کل می‌توان مقدار آن را 60 درصد قلمداد کرد.

به طورکلی می توان گفت در اندام فوقانی، انگشتان دست بیشترین سهم در آسیب‌های را داشته که علت آن را می‌توان درگیری مستقیم انگشتان برای اجرای کلیه‌ی فنون دانست.

در سر و صورت، گوش بیش‌ترین آسیب را داشته و دیگر عضوها نیز از درصد قابل توجهی برخوردار بوده اند که با تحقیقات دیگر نیز مطابقت دارد. دلیل آنها می تواند برخورد اعضای سر وصورت هنگام اجرای فنونی مثل زیرگیری، مقاومت در مقابل قوس های حریف وغیره باشد.

از نظر فیزیکی قرارگرفتن در قسمت جلوی بدن هنگام گاردگیری