سورنا فایل

مرجع دانلود فایل ,تحقیق , پروژه , پایان نامه , فایل فلش گوشی

سورنا فایل

مرجع دانلود فایل ,تحقیق , پروژه , پایان نامه , فایل فلش گوشی

تحقیق در مورد داروهای بیهوشی

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق در مورد داروهای بیهوشی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 12 صفحه


 قسمتی از متن .doc : 

 

اثرات داروهای بیهوشی تبخیری بر روی عظلات قلبی

خلاصه:

داروهای بیهوشی تبخیری، بخصوص نسل جدید این داروها، دارای خاصیت سرعت اثر و دفع سریع هستند. این خواص باعث می شوند که پس از بیهوشی بیمار به سرعت بیدار شود و بهبود یابد. از آنجا که شواهدی وجود دارد که نشان می دهد در هنگام کاهش جریان خون عضلۀ قلب، این داروها اثرات حفاظتی بر روی عضله قلب دارند، بنابراین آنها می توانند برای بیمارانی که تحت عمل جراحی عروق کرونر قرار می گیرند، مفید باشند.

مقدمه:

محافظت کافی از عضله قلب در حین جراحی قلب شاید تنها عامل مهم در تعیین نتیجه عمل جراحی باشد. با وجود روش های دقیق جراحی و استفاده از محلول کاردیوپلژیا، دوره های کوتاه ایسکمی( کمبود جریان خون و گردش آن) میوکارد در حین جراحی قلب غیر قابل اجتناب است. کمبود جریان خون و برقراری مجدد جریان آن بعد از کمبود گردش خون (Ischemia- reperfusion) که به آشفتگی و اختلال کار عضله قلب (Stunning) و یا بروز اختلال نظم بطنی منجر می گردند ، عوارضی هستند که در حین یا بعد از جراحی عروق کرونر دیده می شوند. بنابراین استفاده از یک داروی بیهوشی که بتواند بروز یکی از این دو عارضه را کاهش دهد مفید بوده و می تواند در بهتر شدن نتیجه جراحی قلب کمک کند.

داروهای بیهوشی تبخیری وایسکمی هیوکارد:

به دنبال تحریک شدید جراحی (مثلاً استرنوتومی) تعداد ضربان قلب و قدرت انقباض عضله قلب افزایش می یابد که این امر خود موجب افزایش نیاز عضله قلب به اکسیژن می شود. این افزایش احتیاج به اکسیژن، فشاری است که قلب در مراحل بحرانی عمل جراحی عروق کرونر ممکن است نتواند آن را تحمل کند وبه دلیل ناتوانی درافزایش اکسیژن رسانی به مناطقی از عضله قلب که در اثر بیماری عروق کرونر دچار کمبود و نارسایی گردش و جریان خون هستند، ممکن است ضایعه ای موضعی در عضله قلب ایجاد شود. میزان صدمه ای که به عضله قلب پس از این ضایعه وارد می شود از یک دیسکینزی یا اختلال حرکات و اعمال قابل برگشت تا اختلال عملکرد دیاستولی دیوارۀ صدمه دیده بطن( از یک اختلال فعالیتی عضله قلب تا سکتۀ قلبی) متفاوت است.

کاهش قدرت انقباض عضله قلب به دنبال استفاده از داروهای بیهوشی تبخریر( هالوتان- سووفلوران) ممکن است در حین عمل جراحی عروق کرونر مفید باشد، به شرطی که میزان کاهش مصرف اکسیژن توسط عضله قلب بیشتر از میزان کاهش در گردش خون موضعی عضله قلب( که توسط داروی بیهوشی تبخیری ایجاد می شود) باشد.

اگر چه پیشرفت های زیادی به وقوع پیوسته ولی هنوز مناطق یا نقاط سلولی عضله قلب که داروی بیهوشی تبخیری روی آن ها اثر کرده و باعث کاهش عملکرد عضله قلب می شود به خوبی شناسایی نشده است. به علاوه ممکن است فعالیت ها و ساز و کارهای سلولی بخصوصی توسط داروهای بیهوشی تبخیری به وجود بیایند که منجر به کاهش قدرت انقباض عضله قلب نشوند، ولی ممکن است در هنگام کمبود جریان خون عضله قلب اثر محافظتی بر روی عضله قلب داشته باشند. در این راستا، در حالی که اثر مطالعات انجام شده اثر محافظتی داروهای استنشاقی را روی عضله قلب به وضوح نشان داده اند، یک مطالعه جدید نشان داده است که در سگ های بیهوش شده با هالوتان (در مقایسه با سگ های گروه مقایسه) در هنگام مرحلۀ اولیه جریان مجدد خون میزان برداشت اکسیژن توسط عضله قلب بیشتر است. این یافته ها باید دقیقاً ارزیابی شوند زیرا مطالعات انجام شده اکثراً اثرات بی خطر و مفید داروهای بیهوشی استنشاقی در بیماران مبتلاء به بیماری عروقی کرونر را نشان داده اند.

در مورد بیمارانی که در خطر کم خونی عضله قلب قرار دارند، مهار و ادارۀ واکنش های بیمار به محرک های شدید و مضر یکی از موارد مهمی است که باید در حین عمل جراحی در نظر گرفته شود. افزایش فشار خون و ضربان قلب که از اولین علائم ناشی از تحریک های جراحی در حین عمل محسوب می شود ممکن است در بیمارانی که مبتلاء به بیماری عروق کرونر هستند، مانند سایر بیماران، واضح نباشد که دلیل این امر قدرت انقباضی کمتر عضلۀ قلب و یا استفاده از داروهای بتابلوکر و یا سد کننده های کانال کلسیم توسط این بیماران در مرحلۀ قبل از عمل است. در این مورد، اگر کار و عملکرد عضله قلب طبیعی باشد، نه ایزوفلوران و نه سوروفلوران در مقادیری که قابل تحمل برای بیمار باشند، نمی توانند واکنش های همودینامیک یک بیمار را در مقابل برش پوست مهار کنند. هالوتان به علت اثرات سمپاتولتیکی که نسبت به دو داروی مزبور دارد می تواند یک استثنا باشد. تفسیر این نتایج دلیل قانع کننده ای به دست می دهد مبنی براینکه در حین عمل جراحی همراه با داروهای بیهوشی استنشاقی، داروهای مخدر نیز تجویز شوند تا واکنش های برانگیخته در بیمار به توسط محرک های قوی جراحی که می تواند منجر به تشدید کم خونی عضله قلب شوند مهار گردد و به این ترتیب از خطر اختلال نظم و عملکرد و سکتۀ قلبی بعد از عمل کاسته شود.

اختلال نظم بطنی نیز مکرراً در حین و بعد از دوره های کاهش جریان خون عضلۀ قلب روی می دهد. coetzee و همکاران نشان دادند که در خوک ها بعد از یک دوره کاهش جریان خون عضله قلبی، بیهوشی با هالوتان عملکرد بطنی را بهبود بخشیده و میزان بروز اختلال نظم را کاهش می دهد. این یافته ها، نتایج چندین مطالعۀ دیگر را تأیید می کنند که در آنها نیز نشان داده شده که شیوع اختلال بطنی در نمونه هایی که با هالوتان بیهوش شده اند در مقایسه با گروه مقایسه به مقدار قابل ملاحظه ای کمتر است. درمطالعه ای که روی سگ ها انجام گرفته است، نشان داده شد که پس از یک دوره کاهش جریان خون عضلۀ قلبی ، هالوتان و انفلوران باعث کاهش شیوع اختلالت و بی نظمی های قلبی ناشی از آدرنالین را در حیوانات آزمایشگاهی و نیز در انسان کاهش میدهد و تجویز این دارو غالباً با ضربات و انقباضات زودرس بطنی همراه است. بنابراین به نظر می رسد روندی که در دورۀ، کاهش جریان خون جریان خون مجدد باعث اختلال نظم می شود کاملاً با مکانیسم ایجاد بی نظمی به توسط کاتکولامین ها فرق می کند، همان طور که چگونگی اثر فارماکولوژیک داروهای بیهوشی استنشاقی در مهار یا تقویت این بین نظمی ها فرق دارد. قابل توجه است که از بین داروهای جدید استنشاقی، سوروفلوران مقدار آدرنالین لازم برای ایجاد اختلال


دانلود با لینک مستقیم


تحقیق در مورد داروهای بیهوشی

تحقیق درباره داروهای بیهوشی

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق درباره داروهای بیهوشی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

 

داروهای بیهوشی عبارتند از:

PANCURONIUM BROMIDE(۱

SUCCINYLCHOLINE CHLORIDE(۲

ATRACURIUM BESYLATE(۳

به اختصار تو ضیح داده می شود .

 PANCURONIUM BROMIDE

 موارد مصرف‌: این‌ دارو به‌عنوان‌ داروی‌کمک‌ بیهوشی‌ برای‌ شل‌ کردن‌ عضلات‌ وتسهیل‌ کنترل‌ بیمار طی‌ تنفس‌ مصنوعی‌مکانیکی‌ مصرف‌ می‌شود. همچنین‌ برای‌لوله‌گذاری‌ داخل‌ نای‌ و جراحی‌هایی‌ که‌نسبت طولانی‌ مدت‌ هستند و شل‌ شدن‌عضلات‌ در آنها ضرورت‌ دارد و کاهش‌شدت‌ انقباضات‌ عضلانی‌ ناشی‌ از حملات‌تشنجی‌ مصرف‌ شده‌است‌.

 مکانیسم‌ اثر: این‌ دارو با استیل‌ کولین‌ دراتصال‌ به‌ گیرنده‌های‌ کلینرژیک‌ صفحه‌محرکه‌ انتهایی‌ رقابت‌ و با مهار انتقال‌عصبی‌، پاسخ‌ صفحه‌ محرکه‌ انتهایی‌ به‌استیل‌ کولین‌ را کاهش‌ می‌دهد و باعث‌ فلج‌عضلات‌ اسکلتی‌ می‌شود.

فارماکوکینتیک‌: متابولیسم‌ دارو کبدی‌(مقادیر جزیی‌) است‌. نیمه‌ عمر دفع‌ دارو114-116 دقیقه‌ است‌. زمان‌ رسیدن‌ به‌حداکثر غلظت‌ 3-4/5 دقیقه‌ و بسته‌ به‌مقدار مصرف‌ است‌. دفع‌ دارو کلیوی‌ (80درصد) و صفراوی‌ (10 درصد) است‌. بعداز تزریق‌ دارو 90 درصد پاسخ‌ پرشی‌عضلات‌ در کمتر از 60 دقیقه‌ به‌ حالت‌عادی‌ باز می‌گردد.

 هشدارها: 1 ـ به‌دلیل‌ اثر واگولیتیک‌، خطربرادی‌ کاردی‌ یا کاهش‌ فشار خون‌ ناشی‌ ازداروهای‌ مخدر کاهش‌ می‌یابد اما دربعضی‌ بیماران‌ خطر بروز تاکیکاردی‌ یاافزایش‌ فشار خون‌، بیشتر می‌شود.تاکیکاردی‌ با این‌ دارو شایع‌تر از سایرداروهای‌ مسدد عصبی‌ ـ عضلانی‌ است‌.

2 ـ در عیب‌ کار کبد و کلیه‌ ممکنست‌ اثردارو طولانی‌تر شود.

3 ـ مصرف‌ مقادیر بیش‌ از حد آن‌ ممکنست‌منجر به‌ ضعف‌ مداوم‌ تنفسی‌ یا آپنه‌ وکلاپسی‌ قلبی‌ شود. برای‌ به‌ حداقل‌ رساندن‌خطر مصرف‌ بیش‌ از حد، توصیه‌ می‌شوداز یک‌ تحریک‌کننده‌ اعصاب‌ محیطی‌، برای‌پیگیری‌ پاسخ‌ بیمار به‌ دارو استفاده‌ شود.

 عوارض‌ جانبی‌: افزایش‌ فشار خون‌،تاکی‌کاردی‌، خارش‌ پوست‌، افزایش‌ ترشح‌بزاق‌ و راش‌ پوستی‌ از عوارض‌ جانبی‌ مهم‌و نسبت شایع‌ دارو می‌باشند.

 تداخل‌های‌ دارویی‌: دارو باآمینوگلیکوزیدها، بی‌حس‌ کننده‌های‌موضعی‌ تزریقی‌، کاپرئومایسین‌، خون‌سیتراته‌، کلیندامایسین‌، لینکومایسین‌،پلی‌میکسین‌ها، گلیکوزیدهای‌ دیژیتالی‌،پروکائین‌ آمید و کینیدین‌ تداخل‌ دارد.

نکات‌ قابل‌ توصیه‌: 1 ـ در هیپرترمی‌ طول‌ وشدت‌ اثر دارو افزایش‌ و در هیپوترمی‌کاهش‌ می‌یابد.

2 ـ دارو اثر شناخته‌ شده‌ای‌ روی‌هوشیاری‌ یا آستانه‌ درد ندارد لذا به‌عنوان‌داروی‌ کمکی‌ در جراحی‌، باید مقدار کافی‌از داروی‌ بیهوشی‌ به‌کار رود.

3 ـ دارو به‌ میزان‌ کمتری‌ از سایر داروهای‌مسدد عصبی‌ ـ عضلانی‌ باعث‌ آزاد شدن‌هیستامین‌ می‌شود.

4 ـ مقدار مصرف‌ دارو در صورت‌ مصرف‌همزمان‌ با بیهوش‌کننده‌های‌ عمومی‌ مثل‌ اتر،انفلوران‌ و ایزوفلوران‌ باید به‌ 33-50 درصدکاهش‌ یابد یا مقدار مصرف‌ آن‌ توسط یک‌تحریک‌کننده‌ اعصاب‌ محیطی‌ تعیین‌ شود.میزان‌ این‌ کاهش‌ با هالوتان‌ کمتر است‌.

مقدار مصرف‌:

بزرگسالان‌: ابتدا 0/04-0/1 mg/kgبه‌صورت‌ وریدی‌ تجویز می‌شود. سپس‌مقدار mg/kg 0/01 هر 20-60 دقیقه‌به‌مقدار مصرف‌ اولیه‌ اضافه‌ می‌شود. درصورت‌ نیاز باید مقدار مصرف‌ تنظیم‌شود. بعد از بیهوشی‌ با ایزوفلوران‌ یاانفلوران‌ یا بیمارانی‌ که‌ به‌منظورلوله‌گذاری‌ داخل‌ نای‌، سوکسینیل‌ کولین‌دریافت‌ کرده‌اند، mg/kg 0/04 ابتدابه‌صورت‌ وریدی‌ تجویز می‌شود و سپس‌براساس‌ پاسخ‌ بیمار تنظیم‌ می‌شود.به‌منظور لوله‌گذاری‌ داخل‌ نای‌، مقدارmg/kg 0/6-0/1، تزریق‌ وریدی‌ می‌شود.بعد از مصرف‌ دارو برای‌ لوله‌گذاری‌ داخل‌نای‌، شرایط مناسب‌ برای‌ لوله‌گذاری‌ طی‌2-3 دقیقه‌ به‌دست‌ می‌آید.

کودکان‌: مقدار مصرف‌ را می‌توان‌براساس‌ پاسخ‌ بیمار به‌ مقدار مصرف‌تست‌ به‌ میزان‌ mg/kg 0/02 تعیین‌ نمود. درکودکان‌ با سن‌ یکماه‌ و بیشتر مقدارمصرف‌ مثل‌ بزرگسالان‌ است‌.

 اشکال‌ دارویی‌:

Injection: 4 mg/2 ml

SUCCINYLCHOLINE CHLORIDE

موارد مصرف‌: سوکسینیل‌ کولین‌ به‌عنوان‌کمک‌ بیهوشی‌ برای‌ شل‌ کردن‌ عضلات‌ وتسهیل‌ کنترل‌ بیمار طی‌ تنفس‌ مصنوعی‌ ازطریق‌ مکانیکی‌ مصرف‌ می‌شود. همراه‌ بامسدود کننده‌های‌ عصبی‌ غیر دپولاریزان‌با اثر نسبت کوتاه‌ برای‌ لوله‌گذاری‌ داخل‌نای‌ مصرف‌ می‌شود. انفوزیون‌ مداوم‌ آن‌در جراحی‌های‌ کوتاه‌ مدت‌ که‌ شل‌ شدن‌عضلات‌ ضرورت‌ دارد، استفاده‌ می‌شود.در کاهش‌ شدت‌ انقباضات‌ عضلانی‌ ناشی‌از حملات‌ تشنجی‌ (الکتریکی‌ یافارماکولوژیکی‌ یا واکنش‌های‌ سمی‌ به‌دیگر داروها) نیز به‌کار می‌رود.

مکانیسم‌ اثر: سوکسینیل‌ کولین‌ داروی‌مسدودکننده‌ عصبی‌ عضلانی‌ دپولاریزان‌است‌ که‌ با استیل‌ کولین‌ در اتصال‌ به‌گیرنده‌های‌ کلینرژیک‌ صفحه‌ محرکه‌انتهایی‌ رقابت‌ و با اتصال‌ به‌ گیرنده‌هاباعث‌ دپولاریزاسیون‌ می‌شود.


دانلود با لینک مستقیم


تحقیق درباره داروهای بیهوشی

تحقیق درباره داروهای پرورش اندام2

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق درباره داروهای پرورش اندام2 دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 23

 

داروهای پرورش اندام

پروویرون

این دارو نیز استروئیدی تزریقی با آثار نیرومند آندروژنیکی است که برای سفت کردن عضلات و همچنین برای مقابله به استروژن ناشی از تجزیه شدن دیگر استروئیدها در بدن مورد استفاده قرار می گیرد. افزایش در خور توجه میل و قوای جنسی با مصرف این دارو در انسان دیده شده است. برخی از ورزشکاران این دارو را حتی به «ویاگرا» ترجیح می دهند. این دارو اندکی برای کبد سمی بوده و در عوض به هورمونهای جنسی زنانه تبدیل نمی شود. این دارو که در برخی کشورها به نام «مسترولون» نیز شهرت پیدا کرده است برای کسانی که قصد اضافه کردن وزن را نداشته و دوست دارند در همان دسته وزنی خود به سفتی و تراشیدگی مطلوب عضلانی برسند، ایده آل به نظر می رسد. معتبر ترین نمونه های این دارو را کمپانی های داروسازی آلمان و مکزیک تولید و روانه بازار کرده است.

قرصهای خوراکی 25 میلی گرمی این دارو آندروژنی چند منظوره است که خواص آنابولیکی درخور توجهی داشته و به منظور و مقاصد گوناگون تجویز می شود. این دارو و این استروئید خوراکی از این جهت که ترکیب «non-17 Alpha» را در ساختمان شیمیایی خود ندارد، دارویی منحصر به فرد محسوب می شود. از این دارو برای تقویت فوای جنسی مردان نیز استفاده می شود. مصرف این دارو با رعایت پاره ای احتیاطات حتی در طولانی مدت نیز امکان پذیر است. این دارو را تقریبا می توان با تمام استروئیدهای دیگر مصرف کرد.

از این دارو می توان برای درمان 20 الی 30 میلیلون مردی که از ناتوانی جنسی رنج می برند، استفاده کرد. این دارو به صورت قرصهای 25 و 50 میلی گرمی و در بسته های غالبا 20 تایی تهیه و عرضه می شود که دز مصرف روزانه آن نیز در حدود 1 قرص تجویز شده است. دز مصرف این دارو برای ورزشکاران بین 2 الی 4 قرص در روز متغییر است.

 

دکادورابولین

این دارو که عموما به صورت ویالهای 200 میلی گرم در 2 میلی لیتر نیز عرضه می شود، یکی از محبوب ترین و پر مصرفترین استروئیدهای حال حاضر دنیاست. عوارض جانبی بسیار پایین این دارو باعث شده است تا این دارو برای کسانی که برای اولین بار قصد استفاده از داروهای استروئیدی را می کنند، مناسب تشخیص داده شده و توصیه شود. این دارو تقریبا در تمامی دوره های مصرف استروئیدها حضوری فعال داشته و یکی از اجزای اصلی این قبیل دوره ها است. ماده موثر این دارو همان چیزی است که ما در ایران آن را به نام «ناندرولون دکانوات» می شناسیم. این ماده در ترکیب با «سوستانون» و «دیانابول» بهتر عمل می کند. این دارو خواص آنابلولیکی قدرتمندی داشته و خواص آندروژنیکی آن نیز در حد متوسطی است.

این دارو برای کبد مسمومیت زیادی را به همراه ندارد اما با این وجود دزهای بالای آن برای این عضو حساس از بدن سمی تشخیص داده شده است. «ناندرولون»به ندرت به هورمونهای جنسی زنانه تبدیل می شود. تاثیرات مثبت این دارو بر روی مفاصل مصدوم نیز باعث شده است تا کسانی که به نوعی از مصدومیت مفصل شانه و یا زانو و حتی ستون فقرات رنج می برند، با موفقیت از این دارو استفاده کنند. مصرف این دارو با تسریع فرایند ریکاوری همراه بوده و بالانس نیتروژن را نیز به نفع ورزشکاران تغییر داده و سنتز پروتئین در عضلات را نیز شدت می دهد.

شاید تنها مورد نگران کننده و منفی در مورد این دارو این باشد که مصرف آن حتی تا 12 الی 18 ماه پس از قطع دارو نیز در تستهای کنترل دوپینگ قابل ردگیری است. قهرمانان دوی سرعت جهان «Linford Christie » و «Marelene Ottey » و برخی از ورزشکاران ایرانی که نیازی به نام بردن ار آنها نیست گویا این حقیقیت را نادیده گرفته بودند که پس از گرفتن نتایج تستهای دوپینگ، سر افکنده و شرمنده شده و از دور مسابقات حذف شده و با برخی محرومیتها نیز رو به رو گشتند.

این دارو را می توان از پر مصرف ترین و محبوب ترین استروئیدهایی دانست که در دنیای پرورش اندام امروز مورد استفاده قرار می گیرد.

این دارو استروئیدی قابل تزریق و روغنی است که غالبا به صورت آمپولهای 100 میلی گرم در سی سی تهیه و به بازار عرضه می شود. عوارض جانبی این دارو در قیاس با دیگر استروئیدهای تزریقی بسیار کم است. این دارو در عین حالی که برای کبد نیز مسمومیت چندانی را به همراه ندارد، باعث افزایش حجم و قدرت بدنی مطلوبی شده و در تشدید روند چربی سوزی نیز ورزشکاران را یاری می دهد. تنها زمانی که از دزهای سنگین و سخاوتمندانه این دارو استفاده شود، امکان و احتمال تبدیل شدن آن به هورمونهای


دانلود با لینک مستقیم


تحقیق درباره داروهای پرورش اندام2

دانلود تحقیق داروهای بیمارستانی بیهوشی

اختصاصی از سورنا فایل دانلود تحقیق داروهای بیمارستانی بیهوشی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل:  ورد ( قابلیت ویرایش ) 


قسمتی از محتوی متن ...

 

تعداد صفحات : 24 صفحه

داروسازی بیمارستانی داروهای بیهوشی پروپوفول (Propofol) C12H18O اسامی تجارتی: دیپریوان (Diprivan) کلیموفول (Klimofol) ریکوفول (Recofol) در محلولهای 1و2 درصد قابل دسترسی می باشد محللو یک درصد برای تزریق وریدی و انفوزیون و محلول 2 درصد فقط برای انفوزیون می باشد. یک سیستم نو و متفاوت هم برای القا و نگهداری بیهوشی در بیماران بزرگسال وجود دارد سیستم انفوزیون هدفمند این اجازه را می دهد که سرعت و عمق بیهوشی را با تعیین غلظت خونهی پروپوفول در هر فرد مشخص نمود. موارد مصرف بیهوشی و سدیشن: پروپوفول یک داروی بیهوشی تزریقی است که برای القا و نگهداری بیهوشی تجویز می شود همچنین برای ایجاد اثر آرام بخشی در تستهای تشخیصی، بیماران تحت جراحی با بی حسی موضعی و در بیماران تنفسی مسن که پیش از سه روز در بخش مراقبتهای ویژه بستری می باشند مورد استفاده قرار می ‌گیرد.
وقتی در بیهوشی استفاده می شود القاء بیهوشی و بازگشت بیمار سریع صورت می‌گیرد.
اثر ضد دردی ندارد و مکمل ضد درد ممکن است نیاز باشد. تهوع و استفراغ: تهوع و استفراغ بعد از عمل با پروپوفول کمتر از سایر بیهوش کننده ها می باشد گزارشاتی هم در مورد اثرات ضد تهوعی این داروها داده شده که بیشتر بخاطر سدیشن این دارو می باشد. خارش: یکی از بیشمار داروهای مورد مصرف در کنترل خارش است دوزهای پائین‌تر از دز خواب آوری پروپوفول اثر ضد اخرش داشته ودر پیشگیری از خارش ناشی از تزریق اپی دورال و اینتراتکال مورفین موثر بوده و نیز خارش ناشی از صفرا و انتقال سیگنالهای نخاعی خارش را مهار می کند. مقدار مصرف: بچه های بالای 3 سال 5/2 تا 5/3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن برای ایجاد بیهوشی و 9 تا 15 میلی گرم در ساعت برای نگهداری بیهوشی. بزرگسالان 5/1 تا 5/2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن برای ایجاد بیهوشی و 4 تا 12 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در ساعت برای نگهداری بیهوشی. برای ایجاد بیهوشی در هر 10 ثانیه 40 میلی گرم انفوزیون می شود برای مثال در فرد 70 کیلویی باید 105 تا 150 میلی گرم پروپوفول را در طی حدود 40 ثانیه تزریق نمود در افراد مسن و ناتوان نصف این مقدار باید انفوزیون شود و برای بچه بالای 3 سال که مثلاً 20 کیلوگرم وزن دارد 50 تا 70 میلی گرم طی حدود 20 ثانیه انفوزیون می شود. برای سدیشن در مراحل جراحی و تشخیص انفوزیون اولیه 6 تا 9 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بمدت 3 تا 5 دقیقه توصیه می شود. عوارض جانبی: در فراورده هایی که از روغن کرچک بعنوان حامل استفاده می کنند باعث ایجاد واکنشهای اتافیلاکسی می شود که برای جلوگیری از بروز این مشکل از روغن سویا بعنوان حامل استفاده می کنند از عوارض دیگر درد در محل تزریق بخصوص اگر تزری وریدهای کوچک صورت گیری می باشد. که برای کاستن از این درد باید تزریق در رگهای بزرگتر و یا همراه با لیگنوکائین صورت گیرد.
اپنه به مدت بیش از 60 ثانیه در 12 درصد بیماران دیده شده است. عوارض قلبی عروقی شامل کاهش فشار خون و برادی کاردی، تشنج و حرکات غیرارادی. تب، بی رنگ شدن ادرار در مصرف طولانی مدت نیز گزارش شده است. تهوع، استفراغ و سردرد در طی ریکاوری (برگشت بیمار) ممکن است اتفاق بیفتد. در ماه می 1989 کمیته سلامت داروئی انگلستان 268 مورد از واکنش های داروئی به پروپوفول در 2 میلیون بیماری که از ای

متن بالا فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است.شما بعد از پرداخت آنلاین فایل را فورا دانلود نمایید

بعد از پرداخت ، لینک دانلود را دریافت می کنید و ۱ لینک هم برای ایمیل شما به صورت اتوماتیک ارسال خواهد شد.


دانلود با لینک مستقیم


دانلود تحقیق داروهای بیمارستانی بیهوشی

تحقیق در مورد داروهای دوپینگی

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق در مورد داروهای دوپینگی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 31

 

تعریف دوپینگ :

طبق تعریف کمیسیون پزشکی کمیته بین المللی المپیک دوپینگ عبارتست از تجویز یا مصرف یک ماده خارجی-یا ماده درون زای بدن،با مقادیر غیر عادی و یا راه استعمال غیر طبیعی توسط شخص سالم با هدف افزایش کارآیی ورزشی.

دوپینگ به معنای استفاده از مواد متعلق به گروه داروهای ممنوع،محدود شده و یا استفاده از روشهای گوناگون غیرمجازی میباشد.به قول خوان آنتونیو سامارانش رئیس کمیته بین المللی المپیک،دوپینگ نوعی تقلب است که از جنبه های مختلف منجر به انحطاط و مرگ میشود:

مرگ فیزیولوژیک چرا که دستکاری غیرقانونی در فرایند طبیعی باعث تغییرات شدید و گاهاً برگشت ناپذیری در بدن میشود.

مرگ جسمی نظیر برخی موارد اسف بار مرگ ورزشکارانی  که در سالهای اخیر مشاهده شده است.انحطاط روانی و شخصیتی ناشی از رضایت شخص به تقلب، نادیده انگاشتن توانایی ها و ظرفیت های شخصی و بزرگ کردن ناتوانی ها و معایب.و بالاخره انحطاط اخلاقی به واسطه تعدی فرد از قوانینی که تمام جامعه بشری پابند آن هستند.

از سوی دیگر در سالهای اخید پدیده ای بنام«پارا دوپینگ» نیز پا به عرصه وجود نهاده است که عبارتست از دادن دارو به یک ورزشکار توسط حریف جهت کاهش کارآیی وی و یا بدنام کردن ورزشکار .

دوپینگ در عصر جدید:در سالهای اخیر همگام با پیشرفت دانش پزشکی و داروسازی در کنار استفاده صحیحی از کشفیات روزافزون این علوم،متاسفانه عده ای با افراد سودجویانه استفاده نابجا از داروها را در جامعه اشاعه میدهند.یکی از عرصه های این سودجویی کاربرد غیر از داروها در ورزش و ترویج آن بوده است که اهداف اقتصادی،اجتماعی و حتی سیاسی در ورای این موارد استفاده نابجا وجود دارد.موارد فراوان خلع مدال،عوارض زیانبار گسترده جسمی و روحی گزارش شده از ورزشکاران و بالاخره موارد مرگ و میر قابل توجه ناشی از ارتکاب دوپینگ،حاکی از گسترش تکان دهنده این ضد ارزش در صحنه ورزش میباشد.در سال۱۹۸۱ یک بررسی در بین دانش آموزان ورزشکار آمریکایی نشان داد که ۸۰ درصد افراد تحت مطالعه حداقل یک مورد سابقه استفاده از الکل،۲۰ درصد از آنها سابقه مصرف ماری جوانا و ۲ درصد از این افراد تجربه مصرف استروئیدهای آنابولیزان را داشته اند.در یک بررسی دیگر بر روی رشته های دیگر ورزشی کمترین میزان کاربرد داروها در رشته هاکی روی چمن و بیشترین میزان کاربرد در رشته های وزنه برداری و دومیدانی ثبت شده است.در حال حاضر تمامی سازمانهای اجرایی ورزش و در راس آنها کمیسیون پزشکی کمیته بین المللی المپیک که از سال ۱۹۷۶ فعالیت رسمی خود را شروع کرده مسئولیت مبارزه با دوپینگ را در سراسر جهان برعهده دارند.این سازمانها تدوین و انتشار فهرست هایی همراه با تجدید نظر مداوم را در برنامه کار خود قرار داده اند و به انتشار این فهرستها همراه با انتشارات آموزشی دیگر و نیز انجام آزمایشات دارویی روی نمونه های گرفته شده از ورزشکاران نسبت به ریشه کنی دوپینگ اقدام مینمایند.

تاریخچه دوپینگ

دوپینگ از واژه های هلندی به معنی آیین غسل تعمید مسیحی گرفته شده است.قدمت doop  دوپینگ در ورزش به دو هزار سال قبل از میلاد برمیگردد،جایی که هومر در نوشته های خود به مصرف قارچهای غنی از پروتئین توسط گروهی از ورزشکاران یونان باستان اشاره نموده است.و یا به روایتی دیگر واژه دوپینگ از زبان آفریقای جنوبی مشتق شده است.اشاره به یک نوشیدنی الکلی باستانی دارد که به عنوان محرک در مراسم رقص استفاده می گردید.بتدریج این واژه استقاده گسترده تری کرد و در ورزش امروز به معضلی تبدیل شده است.این واژه در دنیای امروز  به معنای استفاده ورزشکار از مواد یا روش هایی است که به قصد افزایش کارآیی در ورزش انجام می شود.برخی ورزشکاران از حدود ۴۰ سال پیش از هورمونهای جنسی مردانه و مشتقات آنها برای نیروزایی استفاده میکرده اند که امروزه بسیاری دچار عوارض آنها از جمله سرطان کبد شده اند.اخیراً داروهای جدیدتری مورد استفاده برخی ورزشکاران قرار میگیرد که هنوز حتی اثر بخشی آنها در افزایش نیروی جسمی مورد مطالعه علمی دقیق قرار نگرفته است و عوارض بسیاری از آنها هنوز ناشناخته اند.به همین دلیل برای حفظ سلامت جسمی ورزشکاران و پیشگیری از عوارضی که آنان ناآگاهانه دچار میشوند،کمیته بین المللی المپیک استفاده بسیاری از آنها را ممنوع کرده است و آزمایشات متعددی برای اطمینان از این امر برروی ورزشکاران رقابتهای رسمی انجام میدهد.

کاربرد واژه دوپینگ کمتر از صد سال قدمت دارد.نخستین مورد مرگ بر اثر مصرف دارو در سال ۱۸۸۶ میلادی در یک مسابقه محلی دوچرخه سواری اتفاق افتاد.در سال ۱۹۱۰ میلادی دوپینگ برای اولین بار جنبه رسمی و قانونی پیدا کرد بطوریکه در این سال،در یک مسابقه اسب سواری،اسبهای مسابقه از نظر مصرف مواد نیروزا مورد آزمایش قرار گرفتند.در المپیک ۱۹۵۴ گزارشاتی مبنی بر استفاده از دارو توسط ورزشکاران شوروی سابق انتشار یافت.مرگ کورت انمار جانسون دوچرخه سوار دانمارکی در سال ۱۹۶۰ رم خبری تکان دهنده برای جهان ورزش بود.تا اینکه اولین آزمایشات دارویی در المپیک به سال ۱۹۶۸ در المپیک زمستانی فرانسه به عمل آمد.


دانلود با لینک مستقیم


تحقیق در مورد داروهای دوپینگی