عنوان کتاب : کلیله و دمنه
نویسنده : ابوالمعالی نصرالله منشی
تا جهان بود ، از سر آدم فراز
کس نبود از راه دانش بی نیاز
مردمان بخرد اندر هر زمان
راه دانش را بهر گونه زبان
گرد کردند و وگرامی داشتند
تا بسنگ اندر همی بنگاشتند
دانش اندر دل چراغ روشنست
وزهمه بد بر تن تو جوشنست
کلیله و دمنه از کتابهای بسیار مشهوری است که از زبان هندی ترجمه شده و حاوی حکایتهای پند آموز از زبان حیوانات است. در اینجا می‌توانید یک نسخه نایاب و قدیمی این کتاب را که با نقاشی های رنگی زینت یافته دانلود کنید.
توجه: این نسخه کامل نیست و افتادگی دارد اما از لحاظ قدمت و داشتن نقاشی های رنگی ارزشمند است. برای دانلود متن عربی و کامل کلیله و دمنه(چاپ 1816 م) به اینجا بروید.
دو نمونه از نقاشیهای کلیله و دمنه مصور:
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:9
فهرست و توضیحات:
فهرست مندرجات
[نهفتن]
[ویرایش] اصل و تاریخچهٔ کتاب
کلیله و دمنه در واقع تألیفی‌است مبتنی بر چند اثر هندی که مهم‌ترین آنها پنجه تنتره (به سانسکریت पञ्चतन्त्र)به معنی پنج فصل و به زبان سانسکریت است. در روایات سنتی برزویه «مهتر اطبّای پارس» در زمان خسرو انوشیروان را مؤلف این اثر می‌دانند. نام پهلوی اثر کلیلگ و دمنگ بود. متأسفانه صورت پهلوی این اثر به دست ما نرسیده‌است. اما ترجمه‌ای از آن به زبان سریانی امروز در دست است. این ترجمه نزدیک‌ترین ترجمه از لحاظ زمانی به تألیف برزویه‌است.[۱]
پایان نامه کارشناسی ارشد ادبیات
گرایش زبان و ادبیات فارسی
209 صفحه
چکیده:
در این پژوهش، برآنیم با بررسی اخلاق در دو اثر بزرگ ادبی ایران، یعنی کلیله و دمنه و مرزبان نامه، بابی تازه از بررسی های پژوهشی در اخلاق و شواهد آن در ادبیات کهن فارسی بگشاییم. این پژوهش، شامل چهار فصل می باشد. در فصل اول، به کلیات تحقیق (هدف تحقیق، پیشینه تحقیق و روش تحقیق) پرداخته شده است. فصل دوم، شامل تعریف اخلاق و فصل سوم بررسی اخلاق در ادیان و جوامع می باشد. در فصل چهارم اخلاق در ادبیات مورد بررسی قرار گرفته شده است. فصل پنجم شامل بررسی مباحث اخلاقی در کتاب های کلیله و دمنه و مرزبان نامه می باشد. فصل ششم، فصل نتیجه گیری و جمع بندی نهایی است. اساس کار نگارنده در این پژوهش، کتاب های اخلاق ناصری، اخلاقیات دوفوشه کور و... بوده است.
واژه های کلیدی: اخلاق، اخلاق عملی، کلیله و دمنه، مرزبان نامه، اخلاق ناصری