دیوان رفیع الدین لنبانی (قرن ششم هجری)
با توجه به آنچه در تذکره‌ها آمده و به کوتاهی عمر شاعر اشاره شده است، می‌توان گفت رفیع‌الدین لنبانی در نیمه دوم قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری می‌زیسته است. درباره شعر او به لحاظ کمیت می‌توان گفت اشعار لنبانی مشکل از قصیده و قطعه و چند غزل کوتاه و یا تغزل و مقداری رباعی و معدودی ترکیب‌بند و بالغ بر 1642 بیت است. از لحاظ کیفیت شعر لنبانی یکی از نمونه‌های بارز شعر رسمی و قدیم فارسی به شمار می‌رود. بیشتر دیوان او را قصیده اشغال کرده است و این قصاید اغلب که اغلب با تغزل یا تشبیب و نسیب آغاز می‌شود، با حسن تخلص به مدح می‌رسد و گاه بدون مقدمه از ابتدا مدیحهع است. استفاده از مناسبات الفاظ و به‌کارگرفتن لقب یا اسم ممدوح برای نشان دادن مکارم و با مسما بودن آن از خصایص اصلی شعر او محسوب می‌شود و تعابیر لطیف و تشبیهات زیبا و استخدام صنایع بدیعی به شعر او طراوت و لطافتی می‌بخشد. آثار سبک خراسانی یعنی استخدام الفاظ و اوزانی نظیر گویندگان بزرگ و نامور خراسان به خوبی در شعر او محسوس است. این کتاب بر اساس نسخه 699 هجری کتابخانه چستربیتی و مقابله با دو نسخه دیگر تصحیح شده است.
دیوان رفیع الدین لنبانی (قرن ششم هجری)
