لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 2
ریه طبیعی
چگونه ریه ها بطور نرمال کار می کنند؟
ریه ها درسمت چپ و راست قفسه ی سینه جای گرفته ،.هر ریه ازبخش هایی بنام لوب تشکیل شده است. نسج ریه ها نرم است و توسط دنده ها و قفسه ی سینه محافظت می شود.هدف از وجود ریه ها رساندن اکسیژن به بدن و دفع دی اکسید کربن از بدن است.اکسیژن ماده ای موثردرمتا بولیسم بدن و تولید انرژی می باشد. دی اکسید کربن هم محصول زائد این متابولیسم بوده و بایستی از بدن دفع شود.
چگونه هوا به داخل بدن راه می یابد؟
جهت انتقال اکسیژن به بدن، ابتدا هوا از طریق بینی ،دهان و یا هر دو وارد دستگاه تنفس میشود . مسیر اصلی عبور هوا از طریق بینی است که نسبت به دهان قدرت بیشتری در پاکسازی و فیلتر کردن هوای ورودی دارد..بینی میزان انتقال مواد محرک به ریه ها را کاهش داده ، ضمن اینکه نقش گرم و مرطوب کردن هوای تنفسی رابر عهده دارد. هنگامی که نیاز بدن به اکسیژن افزایش می یا بد، بینی قادر به رساندن حجم هوای کافی به ریه ها نمی باشد ودر نتیجه تنفس از طریق دهان نیز صورت می گیرد. بهین دلیل در هنگام فعالیت از طریق دهان نفس می کشیم.
پس از ورود هوابه دهان یا بینی هوا در طول تراشه، یا نای، بطرف پایین حرکت می کند.
تراشه لوله ای است که در گردن و در قدام مری واقع شده است. در طی عمل دم،هوا در طول تراشه به طرف پایین حرکت می کند و وقتی غذا می خوریم غذا در طول مری به سمت پایین طی مسیر می نماید. مسیر عبور هوا و غذا توسط اپی گلوت کنترل می شود.اپی گلوت مدخلی است که با بسته شدن خود ازورود غذا به تراشه جلوگیری می کند. تصادفا ،غذا یا مایع ممکن است وارد تراشه شده که منجر به انسداد ، خفگی و سرفه های اسپاستیک شود.
تراشه به دو شاخه راست و چپ تقسیم شده که این دو شاخه برونش نامیده میشوند.برونش چپ به ریه چپ و برونش راست به ریه راست منتهی می شود .برونش ها به شاخه های کوچک و کوچکتر بنام برونشیول تقسیم می شوند. برونشیول ها به کیسه های هوایی کوچکی ختم می شوند که آلوئول نامیده می شود. آلوئول در زبان ایتالیایی به معنای خوشه انگور است. آلوئول مانند خوشه انگوری است که به راه های هوایی کوچک متصل است.درریه ی طبیعی بیش از 300 میلیون آلوئول وجود دارد.تمام آلوئول ها به طور همزمان کار نمی کنند. بنابراین هریک از ریه ها تعداد زیادی آلوئول بصورت ذخیره ای دارد که در مواقعیکه ریه ها به علل متفاوت مانند بیماری ، عفونت و یا عمل جراحی آسیب می بینند، از آنها استفاده می کند.
اکسیژن و دی اکسید کربن:
هر آلوئول توسط مویرگ ها و عروق کوچکی احاطه شده است که بصورت شبکه ای آلوئول را در بر گرفته اند. اکسیژنی که در طول راه های هوایی به سمت آلوئول ها حرکت کرده، پس از ورود به آلوئول، به درون عروق انتشار پیدا میکند .دی اکسید کربنی که در داخل خون وجود دارد در مجاورت آلوئول ها از خون خارج و به داخل آلوئول ها منتشر می گردد ، سپس طی بازدم از بدن خارج می شود .جهت عملکرد نرمال و طبیعی بدن بایستی مرتبا اکسیژن وارد خون شده و دی اکسید کربن از آن خارج شود. سطح خارجی ریه ها را دولایه نازک بنام پلور می پوشاند . یکی از پلورها به طور مستقیم سطح خارجی ریه ها را می پوشاند و لایه ی دیگر پلور به سطح داخلی قفسه سینه ،نزدیک به دنده ها ، متصل است.
همچنین ریه دارای عروق و فیبرهای عصبی است. ریه ها دو دسته رگ خونی دارند ، یک دسته مسئول تغذیه ریه و دسته دیگر مسئول انتقال اکسیژن از ریه ها به بدن میباشد.خونی که اکسیژن را از ریه ها برداشت کرده به سمت چپ قلب باز میگردد و توسط قلب به بیرون پمپ میشود تا خون غنی شده توسط اکسیژن که خون شریانی نامیده میشود را به سرتاسر بدن منتقل کند.پس از آنکه خون اکسیژن را به سلول ها ی بدن مثل پوست و سایر اندامها منتقل کرد به حفرات سمت راست قلب باز می گردد (خون وریدی).خون ورید ی مقادیر زیادی دی اکسید کربن و مقادیر اندکی اکسیژن دارد.خون وریدی سپس از طریق پمپاژ قلبی به ریه ها باز گشته تا اکسیژن برداشت کرده و دی اکسید کربن را دفع نماید.
چه عضلاتی در عمل تنفس شرکت می کنند؟
عضلات مختلفی در تنفس شرکت دارند .بزرگ ترین و کارا ترین عضله دیافراگم است. دیافراگم عضله بزرگی است که درسطح زیرین ریه ها قرار گرفته و ریه ها را از ارگان های زیرین جدا میکند.(مانند معده،روده ها و کبد) وقتی که دیافراگم به سمت پایین حرکت می کند یا به عبارتی مسطح می شود ، دنده ها به سمت خارج حرکت نموده ،ریه ها متسع شده و هوا به داخل ریه ها کشیده می شود.این مرحله دم نامیده می شود.وقتی که دیافراگم شل شده و به حالت اولیه بازگشته ،هوا از ریه ها خارج می شود .این مرحله بازدم نامیده میشود.ریه ها مانند بالون ، جهت پر شدن از هوا به انرژی نیاز دارند اما جهت خالی شدن نیازی به مصرف انرژی ندارند.
عضلات دیگری نیزدر تنفس نقش دارند نظیر عضلات بین دنده ای و گردنی.عضلاتی که همیشه در عمل تنفس شرکت می کنند ، دیافراگم ،عضلات بین دنده ای و عضله اسکالن که در گردن واقع شده است ، می باشند.اگر جهت باز کردن ریه ها نیاز به انرژی بیشتری باشد ، از عضلات دیگری که در گردن و شانه ها هستند کمک گرفته می شود.
چگونه ریه ها از خود محا فظت می کنند؟
ریه ها راه های متعددی جهت محافظت از خود در برابرمواد محرک دارا می باشند.نخست،در طی دم بینی به عنوان فیلتری عمل می کند که از ورود ذرات بزرگ آلوده ، به داخل ریه ها جلوگیری می نماید.اگر ماده محرکی به داخل ریه ها وارد شود در داخل لایه ای نازک از موکوس (خلط یا sputum) که روی سطح داخلی مجاری هوایی را می پوشاند، گیر خواهد افتاد . به طور متوسط روزانه 70گرم موکوس ساخته شده و به داخل مجاری هوایی ترشح می گردد .موکوس توسط مژه های ریزی که سیلیا نامیده می شود به سمت دهان رانده می شود. سیلیا موکوس را از ریه ها به سمت بالا،بطرف حلق رانده ،سپس موکوس و ذرات به دام افتاده در آن بلعیده میشوند . اپی گلوت مدخلی است که باز میشود و به موکوس اجازه بلعیده شدن را می دهدو این فرآیند بدون آنکه متوجه آن باشیم انجام میشود. دفع خلط امری غیر طبیعی است و در شرایطی رخ می دهد که فرد مبتلابه برونشیت مزمن یا عفونت ریوی مانند پنو مونی باشد.
مکانیسم دفاعی دیگر ریه ها سرفه است.سرفه هم امری غیر طبیعی بوده و در اثر تحریک برونش ها ایجاد می شود.سرفه میتواند با دفع موکوس از ریه ها همراه باشد که دفع موکوس از طریق سرفه سریعتر از دفع آن از طریق سیلیا صورت می گیرد.
آخرین روش دفاعی ریه ها جهت حفاظت از خود می تواند مشکل ساز باشد.راه های هوایی که در ریه ها هستند توسط لایه عضلانی پوشیده می شود.وقتی ریه ها تحریک می شوند، این لایه عضلانی منقبض و فشرده شده ،مجاری هوایی را با ریکتر کرده تا مانع از ورود ذرات خارجی به ریه ها شود. فشرده شدن سریع عضلات برونکواسپاسم نامیده میشود.بعضی افراد ریه های حساس تری نسبت به مواد محرک دارند.برونکواسپاسم ممکن است منجر به مشکلات جدی در افراد مبتلا به برونشیت مزمن شود و یک مشکل اصلی در افراد مبتلا به آسم می باشد، به سبب آنکه نفس کشیدن از میان راه های هوایی با قطر کمتر دشوارتر است.
تحقیق درباره ریه طبیعی
