لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 12
توسعه سیستم‌های کشاورزی سازگار با محیط زیست:
اهداف کارآمد و محدودیت‌های اساسی
خلاصه: اینکه سیستم‌های کشاورزی با محیط زیست سازگار باشد از توجه زیادی در مباحث مربوط به وجود زندگی آیندۀ بی خطر برای انسان برخوردار شده است.
بیشترین مباحث به نظر می‌رسد که بر اساس تفسیر مدل‌های اکولوژیکی استوار می‌باشد. ما در اینجا اثرات دو راه کار و راه حل جدید برای سازگار بودن سیستم‌های کشاورزی با محیط زیست را بررسی می‌کنیم: دیدگاه محدودیت‌های اساسی که سیستم آیندۀ کشاورزی لازم دارد پذیرای محدودیت‌های مربوط به مسائل اکوسیستمی اثر گذار بود روی شماری از افراد در جهان و بر روی شیوۀ زندگی آن باشد و دیدگاه مربوط به ایجاد اهداف مفیدتر مربوط به سازگاری سیستم کشاورزی که از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد و بتواند محیط زیست را کمتر آلوده کند و بتواند نیازهای مردم به غذا و مزیت‌های مربوط به استفاده از طبیعت را فراهم کند.
پیشرفت سیستم‌های کشاورزی در آینده بستگی به این دارد که کدام یک از این دیدگاه‌ها توسط طراحان و سیاستگذاران بخش کشاورزی اجرا شود.
1ـ معرفی: سؤالاتی راجع به سازگار بودن سیستم‌های کشاورزی ما از زمانی که ما مجبور به تهیه غذای جمعیت روز افزون دنیا شده‌ایم بوجود آمده است. به خاطر قیمت‌های شوکه آور نفت در سال‌های 3-1972، مسائل مربوط به سازگاری با محیط زیست قسمتی از نگرانی عمده دربارۀ کاهش شدید منابع می‌باشد. از سال 1945 این کاهش‌های شدید هم از نظر تولید کلی محصول کشاورزی اتفاق افتاده‌اند. مدرکی دال بر اینکه یک مقیاس جهانی که به ظرفیت‌های پیش‌بینی شده برای تولید محصول رسیده باشد دردست نیست. آمارهای مربوط به اروپا، استرالیا، آمریکای جنوبی و شمالی از نظر تولید کلی محصولات غذایی افزایش قابل ملاحظه‌ای را نشان می‌دهد. مناطقی که کشاورزی در آنها به طور قابل توجهی ناسازگار با اکوسیستم و محیط زیست بوده‌اند، شامل مناطق حاشیه‌ای از قبیل دامنه‌های شیب‌دار، خاک‌های ناحاصلخیز یا مناطقی که باران در آنجا کم می‌بارد می‌باشد. چنین سیستم‌های کشاورزی دشواری که سطح تولیدات کشاورزی آنها کم بوده است ممکن است قرن‌ها وجود داشته باشد و فقط زمانی که شیوه‌های کشاورزی تغییر کردند تا محصولات بهتر و بیشتری بوجود آید مثلاً شیوه‌های مربوط به کشاورزی نادرست یا استفاده بیش از یک زمین کشاورزی باعث شد که این نوع کشاورزی با محیط زیست ناسازگار باشد. نگرانی‌هایی دربارۀ ساختار خاک در مورد بعضی از این سیستم‌های کشاورزی وجود دارد و استفادۀ بیش از اندازه از آفت کُش‌ها می‌تواند باعث آسیب به اکوسیستم شود که تهدید جدی برای رشد محصولات در تمام مناطق مخصوص می‌باشد. اگر سیستم‌های کشاورزی در مناطق شیب دارد و سخت ممکن است تا حد خیلی کمی از نظر خود مسئله کشاورزی با محیط زیست سازگار باشد، اما اثرات غربی بر روی محیط زیست در دراز مدت خواهد داشت.
2ـ کشاورزی و توسعۀ سازگار با محیط زیست ـ مسائل تفسیری:
مفهوم توسعه سازگار با محیط زیست یک امر اجتماعی می‌باشد نه یک مسئله علمی. آن مربوط است به مدیریت یک منبع طبیعی برای اهداف انسانی و بنابراین تفسیرها و نظرات زیادی می‌شود راجع به این مسئله اظهار کرد. Farrell و Hart دو نظر متفاوت و قابل رقابت با یکدیگر در مورد کشاورزی سازگاری با محیط تعریف کرده‌اند.
* دیدگاه محدودیت‌های اساسی ناشی از نگرانی‌هایی دربارۀ ظرفیت نگهداری خاک و محدودیت‌های منابع می‌باشد و احتیاج است به کمک و تلاش برای ارائه خدماتی می‌باشد که انسان‌ها برای زنده ماندن به آن محتاج می‌باشند.
* دیدگاه اهداف رقابتی در مورد سازگاری با محیط زیست بر روی تعادل اهداف اجتماعی، اقتصادی و اکولوژیکی تمرکز دارد و هدف آن بر آورده کردن یک طیف وسیع از نیازهای انسانی می‌باشد، که شامل بهداشت، آموزش،تحصیلات، و آزادی‌های سیاسی و محیط سالم طبیعی و دیگر نیازهای کاملاً مادی می‌باشد.
تفاوت میان این و دیدگاه به ندرت در گزارش‌ها و مقالات مربوط به توسعه سازگار با محیط زیست مورد شفاف سازی قرار گرفته است. اگر چه دلیل مدرک آوردن از سر نخ‌های موجود در آنها در مباحثات ممکن بوده است. این ابهام کلی همراه با متضاد بودن و ناسازگار بودن این دو راه کار، باعث خیلی از بدبینی‌ها دربارۀ مفهوم و کار آمد بودن اصل سازگاری با محیط زیست می‌باشد. طرح و توسعه سیستم‌های کشاورزی آینده بستگی به این دارد که کدامیک از این دو دیدگاه دربارۀ توسعۀ سازگار بودن توسط طراحان و سیاستگذاران و مشاوران آنها قابل قبول می‌باشد. دیدگاه اهداف کارآمد باعث تعادل منافع سهامداران در هر گونه فعالیت در معادلۀ کلی سیاستگذاری می‌شود اما امکان دارد که خطر شیوه‌های غیر سازگار با محیط زیست نیز بوجود آید. دیدگاه ظرفیت‌ها و محدودیت‌های اساسی، اغلب اصول خود را بر مبنای اعتبار علمی بنا نهاده است، اگر چه ممکن است جنبه‌هایی از حفاظت محیط زیست را نیز در برداشته باشد.
3ـ اصول و مفاهیم اکولوژیکی و چشم انداز، محدوده‌های اساسی:
دیدگاه محدودیت‌های اساسی شیوۀ کشاورزی سازگار با محیط زیست بر اساس مفروضات علمی دربارۀ سازگاری با اکوسیستم‌ها بنا نهاده شده است.
با در نظر گرفتن رابطۀ میان سازگاری با محیط زیست و ثبات کلی (عدم تغییر معکوس وضعیت)، بعضی از اکوسیستم‌ها از قبیل جنگل‌های استوایی پر باران یا صخره‌های مرجانی اغلب از نظر سازگاری با محیط زیست در نظر گرفته می‌شوند. سیستم‌های دیگر اساساً بی ثبات می‌باشند. آنها به طور کلی بعنوان اجتماعات گونه‌ای مخصوص هر بر محیط فیزیکی اثر می‌گذارند و هم نسبت به تغییرات داخلی خود واکنش نشان می‌دهند. مدلی از فرآیندهای اکولوژیکی که مباحث مربوط به سازگاری سیستم‌های کشاورزی با محیط زیست را تحت تأثیر قرار می‌دهد و ثبات اکوسیستم را به پیچیدگی مرتبط می‌کند. این ارتباط باعث بهبودی سریع اکوسیستم‌ها بعد از یک تغییر می‌شود و باعث توانایی آنها در بهبودی و بدست آوردن ثبات ذاتی خود بعد از تغییرات می‌شود. بنابراین از نظر توسعۀ کشاورزی سازگار، اصول اکولوژیکی برای بعضی از طرح‌ها یک مبنا به حساب می‌آید. در حقیقت ما استدلال می‌کنیم که بعضی از کوشش‌ها برای سازگاری در این باره می‌تواند منجر به سیاستگذاری‌هایی در جهت توسعۀ سازگار درآیند شود که احتمالاً در دراز مدت نا کار آمد می‌باشد. برای مثال، استدلالات و دلایلی که اصول پیچیدگی و ثبات را به سازگاری با محیط زیست در مورد شیوۀ کشاورزی مرتبط می‌کند مستلزم ارتقاء یا حفاظت از سیستم‌های پیچیدۀ اکولوژیکی می‌باشد. شاید بهترین سازگاری با محیط زیست در آینده از طریق اتخاذ یک سلسله سیستم کشاورزی مختلف که شامل کشاورزی اُورگانیک و طبیعی و انواع شیوه‌های سفت و سخت سنتی می‌باشد بوجود بیاید، که باعث برآورده شده اصول مربوط به یک سلسله کارکردها و نیازهای اقتصادی، اجتماعی، و اکولوژیکی می‌باشد و نه این فرض که سازگاری با محیط زیست در هر نوع سیستم.
4ـ تهدیدات علیه کشاورزی سازگار با محیط زیست:
توسعه سیستم‌های کشاورزی سازگار با محیط زیست