مدل کرک پاتریک چیست؟
دانلود پاورپوینت مدل چهار سطحی کرک پاتریک
مدل کرک پاتریک چیست؟
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 17
آبهای سطحی آب سطحی شامل آب باران، پساب، رودخانه دائمی و مانند آنها میباشد. فعالیتهای انسان میتواند منجر به افزایش میزان ترکیبات موجود در آب سطحی شوند.به عنوان مثال، فاضلابهای حاوی مواد آلی که به آب سطحی اضافه میشوند. بنابراین تشخیص کیفیت آبهای سطحی و اثرات فعالیتهای انسان بر روی کیفیت آبها از اهمیت بالایی برخوردار است. منظور از کیفیت آب خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی آن میباشد. پارامترهای فیزیکی شامل رنگ، بو، درجه حرارت، مواد جامد، کدورت، روغن و چربی میباشد. پارامترهای شیمیایی مربوط به مواد آلی شامل BOD ( اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی)، COD ( اکسیژن مورد نیاز شیمیایی)، TOC ( کل کربن آلی) و TOD ( کل اکسیژن مورد نیاز) میباشد. پارامترهای شیمیایی غیر آلی شامل شوری، سختی، PH، اسیدی بودن، قلیائیت، موادی شامل آهن، منگنز، کلرایدها، سولفاتها، سولفیدها، فلزات سنگین، نیتروژن و فسفرها میباشد و پارامترهای بیولوژیکی شامل کلیفرمها، کلیفرمهای مصنوعی، پاتوژنهای ویژه و ویروسها میشوند]Canter, L.W., 1996[.منابع آبهای سطحی منطقه 22 جزء حوزه آبریز دریاچه نمک و زیر حوزه کرج – جاجرود میباشد. رودخانه کرج به عنوان آبراهه اصلی زیر حوزه کل جریانات سطحی منطقه را زهکشی مینماید. این رودخانه از دامنههای جنوبی البرز و از ارتفاعات شمال کرج منشا یافته و پس از دریافت آبراهههای متعدد در راستای شمال به جنوب جریان می یابد .این رودخانه پس از عبور از شهر کرج وارد محدوده دشت شده در راستای شمال باختری، خط جنوب خاوری جریان مییابد. در طول مسیر رودخانههای کن واقع در منتهی الیه بخش شرقی محدوده مطالعاتی و پرندک، مسیلهای خروجی از تهران را دریافت داشته و نهایتاً از جنوب خاوری شهر تهران به رودخانه جاجرود پیوند میخورد.رودخانه جاجرود نیز از بلندیهای شمال خاوری زیر حوزه منشا گرفته و پس از دریافت مسیلها و شاخههای متعدد در پشت سد لتیان ذخیره میگردد. رودخانه جاجرود پس از عبور از سد لتیان در شمال دشت ورامین از طریق بند انحرافی به مصرف کشاورزی میرسد. نهایتاً این رودخانه به رودخانه کرج میپیوند و تحت نام شور از زیر حوزه خارج میگردد.رودخانه کن از دیگر جریانات سطحی زیر حوزه کرج – جاجرود است که از ارتفاعات حد فاصل رودخانه کرج و جاجرود منشأ گرفته و شمال باختری شهر تهران از طریق بندهای انحرافی سنتی به مصرف آبیاری باغات این منطقه میرسد. بستر این رودخانه در حد فاصل ورود به دشت تا محل تلاقی با جاده کرج – تهران خشک بوده لیکن از این پس با دریافت پسابهای شهری، جریانات مسیلهای متعدد نظیر ولنجک و فرحزاد و کانالهای خروجی فاضلاب تهران مجدداً جریان یافته و در جنوب خاوری شهر تهران به رودخانه جاجرود ملحق میگردد.رودخانههای کرج، جاجرود، کن و ... که در زمره مهمترین جریانات سطحی زیرحوزه بوده و کلیه روانآبهای سطحی و مسیلهای جاری در زیر حوزه را دریافت میدارند، در درجه اول از طریق ذوب برفهای ذخیره شده درارتفاعات جنوبی البرز و بارشهای فصلی تغذیه شده و بهخودیخود دارای رژیم طبیعی همانند دیگر جزئیات سطحی که از ذوب برفها منشأ میکیرند، میباشند [ شرکت تماب ، 1359]. از زیر حوزه کرج – جاجرود سالانه جمعاً معادل 85/730 میلیون مترمکعب از رودخانههای جاری در محدوده زیرحوزه برای تأمین مصارف کشاورزی بهره برداری میگردد. این بهرهبرداری از طریق سدهای مخزنی لتیان و امیر کبیر، شبکههای آبیاری دشت ورامین و کرج و بندهای انحرافی سنتی و بتنی احداث شده بر روی رودخانههای کن، شور، سرخه حصار و همچنین نصب موتور تلمبههای متعدد در حاشیه رودخانههای مذکور صورت میپذیرد.از کل حجم آب استحصال یافته از رودخانهها، 4/679 میلیون متر مکعب 93% کل برداشت از آبهای سطحی در محدوده اراضی دشتی و 45/51 میلیون مکعب معادل 7% کل برداشت از آبهای سطحی در اراضی غیر دشتی و کوهستانی به مصرف میرسد.حجم آب برداشت شده در واحد هیدرولوژیک ورامین 35/508 میلیون مترمکعب ( معادل 6/69%) و حجم آب برداشت شده در واحد هیدرولوژیک دماوند برابر 02/19 میلیون مترمکعب ( معادل 6/2%) است.عمدهترین رودخانههای محدوده طرح که از ارتفاعات جنوبی کوههای البرز سرچشمه میگیرد، عبارتند از: رودخانه کن و ورد آورد. رژیم این دو رودخانه برفی- بارانی است.منطقه مورد مطالعه به سه حوزه اصلی کن، ورد آورد و میانی تقسیم میشود.مقدار آبدهی متوسط سالانه رودخانه کن بر اساس آمار 25 ساله معادل 2/2 مترمکعب در ثانیه و یا 4/69 میلیون مترمکعب در سال محاسبه شده است. دبی سالانه رودخانه کن بین حداکثر 69/4 مترمکعب در ثانیه معادل 9/147 میلیون متر مکعب در سال تا حداقل 98% مترمکعب در ثانیه معادل 9/30 میلیون مترمکعب در سال متغیر بوده است.
تصفیه آبهای سطحی
دید کلی
آب رودخانهها را نیز نمیتوان نظیر آب سدهای مخزنی یا دریاچهها مستقیما برای مصرف عموم بکار برد. در این مقاله به بررسی روشهای صحیحی قابل شرب کردن چنین آبهایی نیز میپردازیم. برای استفاده از هر آب سطحی لازم است قبل از برداشت ، مطالعه دقیقی در مواقع مختالف سال روی آن انجام گیرد. ترکیب آب بویژه از لحاظ تیرگی ، قدرت رسوبگذاری و درجه هیدروتیمتری ، PH ، مقدار ماده آلی و مقدار اشریشیاکولی باید بدقت مورد بررسی قرار گیرد.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 26
تاسیسات آبهای سطحی در استان اصفهان
تاسیسات آب زاینده رود
سد زاینده رود و نیروگاه 55 مگاواتی آن و سد تنظیمی، سد انحرافی نکوآباد، کانال های آبی سمت راست چپ نکوآباد، سد انحرافی آبشار، کانال های اصلی و فرعی سمت چپ و راست آبشار، ایستگاه ها و دستگاه های مختلف اندازه گیری تاسیسات خصوصی برداشت آب مصرف کنندگان مختلف و بندهای سنتی واقع بر روی زاینده رود را باید جزو تاسیسات مهم آب زاینده رود دانست.
سد زاینده رود
مطالعه سد زاینده رود در بررسی های آب استان از این نظر برای ما حائز اهمیت است که با احداث آن، سیستم طبیعی دبی زاینده رود بهم خورد و کنترل آب جاری در زاینده رود تا حدی که در اختیار انسان ها قرار گرفت و با ایجاد این سد، طغیان آب زاینده رود در قسمت علیا و پشت سد ذخیره شده و در فصول مورد نیاز از آن بهره برداری گردید. بنای سد مزبور در سال 1345 آغاز شد و در سال 1348 آب آن ذخیره گردید. سرانجام افتتاح و بهره بردای از سد زاینده رود که تا قبل از انقلاب اسلامی به نام سد شاه عباس کبیر اسم گذاری شده بود، از مهر ماه سال 1349 آغاز گردید.
سد زاینده رود در 90 کیلومتری غرب اصفهان و در قسمت وسطی زاینده رود به منظور آبیاری دشت اصفهان با هدف های افزایش سطح زیر کشت، تامین آب صنایع مختلف از جمله ذوب آهن اصفهان، حفاظت شهر اصفهان به خصوص پل های تاریخی آن و نیز تولید برق صورت گرفته است.
سال های قبل، احداث و ایجاد یک سد مخزنی بر روی زاینده رود ضروری تشخیص داده شده بود، لذا از اسفند ماه 1342 سازمان برنامه، شرکت سوگره آ (sogereah) را به عنوان مهندسین مشاور برگزید، تا مطالعات این طرح را که شامل آبیاری 95000 هکتار اراضی جلگه و دشت اصفهان، تهیه اسناد و مدارک فنی و نقشه ها و همچنین نظارت بر اجرای عملیات ساختمانی آن را که تحت نظر سازمان آّب منطقه ای اصفهان بود به انجام رساند. مطالعات ابتدایی تا سال 1344 ادامه داشت و در تاریخ 28/6/1345 قرارداد ساختمان سد، نیروگاه برق آّبی و سد تنظیم کننده از طریق ترک مناقصه به شرکت فرانسوی ساسر (saser) که سازنده سدهای دیگر در ایران بود واگذار گردید. احداث سد زاینده رود علاوه بر تامین آب صنایع سنگین ذوب آهن و توسعه زمین های زراعتی، از طرف دیگر نیز باعث بالا رفتن میزان تولیدات کشاورزی منطقه و در نتیجه بالا رفتن در آمد روستاییان را موجب گردید، تولید برق کافی برای رفع نیازمندی های ذوب آهن ملی ایران و تامین آب و برق فولادشهر ( شهر فولاد سازان ایران که تا انقلاب اسلامی به نام آریا شهرنامیده میشد) و یا آب شهر اصفهان و آبادی های نزدیک آن از اهداف مهم و اساسی بنای سد زاینده رود بود.
محلی را که سد زاینده رود در آن تاسیس شده است آبادچی نام دارد. این محل در 60کیلومتری سرچشمه زاینده رود واقع است و از تونل کوهرنگ حدود 73 کیلومتر فاصله دارد ( نقشه شماره 27) حوضه آبگیر سد از نظر زمین شناسی، جغرافیایی، آّب شناسی به ویژه جنس زمین و به خصوص غیرقابل نفوذ بودن آن و یا آبادی هایی که در نتیجه احداث سد زیر آب رفته اند دقیقا مورد مطالعه قرار گرفته است. دراین محل ( محل سد) که زاینده رود مسیرپرپیچ و خم خود را طی می کند، مرکز طاقدیس بزرگ و فرسایش یافته ای است که در جهت شمال شرقی امتداد دارد و از توالی دو دوره از رسوبات دوران دوم زمین شناسی تشکیل گردیده است. دوره کرتاسه با آهک های سیاه و ژوراسیک با شیست ها و میکاشیست های کم و بیش دگرگون شده مشخص است. سنگ های تشکیل دهنده پی سد، به خصوص در عمق، کاملا غیر قابل نفوذ است.
سد زاینده رود از نوع بتونی- قوسی ضخیم بوده، به طوری که حجم بتون حدود 540000 متر مکعب است. ضخامت آن در پایین 72/28 متر و در بالا 5/6 متر و طول سد در بالا ( تاج سد) 450 متر و ارتفاع آن 100 متر است. در بدنه سد تاسیساتی چون آبگیرهای نیروگاه برق آبی، آبگیرهای تحتانی و تخلیه کننده طغیان تعبیبه شده است. حداکثر کشش تخلیه کننده طغیان 1500 متر مکعب در ثانیه است. در جدول شماره 43 مشخصات سد زاینده رود را مشاهده فرمایید.سد زاینده رود را باید یکی از مدرنترین سدهای ایران دانست که به تمام وسایل ایمنی و دستگاه های اندازه گیری و بیسیم مجهز بوده و نزولات باران در حوضه آبگیر رودخانه را به تمام ایستگاه ها خبر می دهد تا از طغیان های احتمالی و خطرات آن جلوگیری شود.
تولید روزانه نیروگاه برق آبی سد مزبور محدود است به مقداری آب مورد احتیاج شبکه آبیاری و کارخانه ذوب آهن اصفهان و دیگر مصارف پایین دست در طول مدت شبانه روز سد تنظیمی تقریبا در چهار کیلومتری پایاپ بر روی رودخانه زاینده رود قرار دارد و به منظور ایجاد مخزن، تنظیم کننده ای به ظرفیت مفید 000/450/1 متر مکعب پیش بینی شده است. این ظرفیت با توجه به لزوم تولید بیشتر نیروی برق در سال های آتی، برای تنظیم کامل آبهایی که از طریق نیروگاه برق آبی سد زاینده رود در بستر رودخانه جاری می گردد ضرورت دارد. سد تنظیمی بر روی سنگ های شیستی غیر قابل نفود شبیه به سنگ های محل سد اصلی بنا شده و ارتفاع آن به 10 متر و از نوع بتنی وزنی است.
با توجه یه ایجاد سد زاینده رود، باید گفت که بهره برداری از این طرح، مرحله نوینی را در استفاده از منابع طبیعی این منطقه به همراه خواهد داشت، منطقه ای که آوازه گذشته غنی تاریخی اش از مرزهای کشور گذشته و امروزه قابلیت زمین ها، تجارب آبا و اجاد کشاورزان، روح سازندگی صنعتگران و سوداگران و ذوق و قابلیت هنرمندانه اش ضامن آینده درخشان این منطقه می باشد.
کیفیت آبهای سطحی و زیرزمینی استان
استفاده از منابع آب استان به کیفیت آن بستگی دارد، به طوری که گاهی به علت عدم کیفیت مناسب، بهره برداری از آن مقدور نمی باشد، لذا در مطالعات هیدرولوژیکی منطقه تنها کمیت مورد توجه نیست، بلکه کیفیت آب از اهمیت ویژه ای برخوردار است کیفیت آبهای سطحی اصفهان تابع ساختمان زمین شناسی حوظه آب ریز هر رودخانه است و معمولا رودخانه ها در مسیر خود و زمانی از طریق زهکشی های طبیعی مواد حلال را بر روی فورماسیون های خود به حرکت در می آورند که به وجود آوردنده کیفیت آب می باشد کیفیت آب زاینده رود از سرچشمه به طرف مصب در حال نقصان است، مثلا از سرچشمه تا پل کله ( حدود 60 کیلومتری جنوب غرب اصفهان) کیفیت آب بسیار خوب است ولی از این نقطه به بعد به علت فاضلاب کارخانجات و تاسیسات صنعتی و شهری و زه آبهای زراعتی که حاوی مقادیری املاح و باقیمانده های کودهای شیمیایی و سموم کشاورزی که ناشی از سمپاشی است، کیفیت آب رودخانه به تدریج نامناسبتر می شود به طوری که هدایت الکتریکی آب رودخانه که در ابتدا حداکثر حدود 500 میکروموس بر سانتی متر می باشد، در منطقه روددشت حدود 60 کیلومتری اصفهان به حدود 3000 و در ورزنه، یعنی نزدیک باتلاق گاوخونی به حدود 7000 میکروموس بر سانتی متر می رسد. البته در صورت وجود سیلاب های کوچک و بزرگ کیفیت آب در انتهای مسیر زاینده رود بهتر و ارقام فوق کمتر می شود. علی هذا به منظور ارایه ارقامی که مشخص کننده پارامترهای اصلی کیفیت آب، یعنی هدایت الکتریکی، غلظت مواد محلول، PH آب و ضریب سدیم قابل جذب باشد، با استفاده از نتایج تجزیه، نمونه هایی در ماه ها و سال های مختلف برداشت شده اند که پارامترهای فوق متناسب با آب دهی رودخانه طبقه بندی شده است. ( به جدول شماره 45 مراجعه نمایید) مطالعه جدول زیر بیان کننده این واقعیت است که کیفیت آب زاینده رود در قسمت بالا دست رودخانه بسیار خوب و در پل زمان خان بدون تاصیر پذیر از تنظیم آب در مخزن سد، غلظت مواد محلول بین 190 و 245 میلی گرم در لیتر می باشد.
کیفیت آب رودخانه های گلپایگان، سمیرم، خوانسار،فریدون شهر بسیار خوب بوده و محدودیتی ندارد. در مورد کیفیت آبهای زیر زمینی مناطق مختلف استان باید گفت که چندان مشخص نیست، ولی در مجموع آبهای زیر زمینی مناطق غرب و جنوب غرب استان دارای کیفیت خوب و در مناطق مرکزی، شرقی و شمال شرقی، آبها همراه با کیفیت های متفاوت می باشد.
آبهای زیرزمینی استان اصفهان
در مطالعه اقلیم اصفهان دیدیم که این استان علاوه بر آن که بر روی کمربند آب و هوایی گرم و خشک قرار دارد از استان های بسیار خشک و کم آب ایران شناخته شده است. آبهای زیرزمینی نه تنها با میزان بارندگی سالیانه هر منطقه ارتباط مستقیم دارد بلکه تاثیر مواد متشکله زمین را نباید به بوته فراموشی سپرد. چه این مواد مقدار قابل توجهی از آب را در خود نگهداری م کند که به صورت آبهای زیرزمینی در می آید. لذا وجود این نوع طبقات به ویژه آهک، نقش بسیار مهم در فراوانی آبهای زیرزمینی دارد. مناطق غربی و جنوبی استان که بارندگی نسبتاً مناسبی برخوردار است دارای آبهای زیرزمینی غنی و مرغوب و هرچه به طرف شمال و شرق پیش می رویم از میزان کمیت و کیفیت آن نیز کاسته می شود. اهمیت آبهای زیرزمینی را باید در استفاده بخش کشاورزی در سطح استان جستجو کرد به طوریکه حدود 77 درصد از منابع آب مورد استفاده در بخش کشاورزی, از آبهای زیرزمینی تامین می گردد. اما استفاده های نامعقول و فقدان کنترل و حتی تشکل های مردمی باعث گردیده است تا از ذخایر آبهای زیرزمینی به شدت کاسته شود و همه سال سطح ایستایی در اغلب نقاط گروم و کم باران افت شدیدی پیدا نماید.
در این مطالعه، یک بررسی تجربی بر روی مقاومسازی اتصالات بتنی با استفاده از ورقهای FRP انجام شده است. نوآوری بهکاررفته در این مطالعه، استفاده از شیارهای سطحی در چشمهی اتصال و ناحیهی شکلپذیر تیر به منظور افزایش چسبندگی بین ورقهای FRP و سطح بتن و جلوگیری از پدیدهی جداشدگی این ورقهاست. به همین منظور، ۴ اتصال بتنی ساخته و تحت بارگذاری چرخهیی آزمایش شدند. دو اتصال بهعنوان نمونههای مرجع، یکی نمونهی ضعیف و دیگری نمونهی استاندارد، ساخته و دو اتصال باقیمانده به وسیلهی ورقهای FRP مقاومسازی شدند. مطابق نتایج بهدستآمده ملاحظه شد نمونههای تقویتشده، ظرفیت باربری و شکلپذیری مطلوبی معادل نمونهی استاندارد بهدست آوردند. همچنین شیوهی شیارزنی بهکاررفته در یکی از نمونهها جهت نصب ورقهای تقویتی، از جداشدگی ورقها پیش از رسیدن به ظرفیت باربری نهایی آنها جلوگیری کرد.
مقاله با عنوان بررسی و مدلسازی فرایند جذب سطحی مخلوط نیتروژن و اکسیژن توسط غربال مولکولی نوع کربنی آماده دانلود می باشد
فرمت فایل PDF
تعداد صفحات 7 صفحه
قیمت در سیویلیکا 3000 تومان