تحقیق درباره تجزیه و تحلیل صورتهای مالی

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق درباره تجزیه و تحلیل صورتهای مالی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 17

تجزیه و تحلیل صورتهای مالی

انتخاب ارقام و اطلاعات، مقایسه و تعیین رابطه بین آنها و ارزیابی حاصل از آن را تجزیه و تحلیل مالی می نامند.

دوستان همانطور که می دانید صورتهای مالی اساسی عبارتند از:

·         ترازنامه

·         صورت سود و زیان

·         صورت جریان نقدی

·         صورت سود و زیان انیاشته

استفاده کنندگان از این صورتهای مالی عموما استفاده کنندگان برون سازمانی هستند.(سهامداران، اعتبار دهندگان، بانکها...)

این افراد برای اینکه نهایت استفاده را از صورتهای مالی بکنند، باید توانایی تجزیه و تحلیل مالی را از روی ارقام مندرج در صورتهای مالی را داشته باشند.

بنابراین من در این پست این نسبتها و نحوه استفاده از آنها را به کوتاهترین شکل ممکن بیان می کنم.

برای تجزیه و تحلیل چهار روش وجود دارد:

1.      روش تجزیه و تحلیل درونی(Internal Analysis): که شمال مقایسه اقلام مندرج در یک صورتحساب با یکدیگر است.

2.   روش تجزیه و تحلیل مقایسه ای (Comparative Analysis): که شامل مقایسه اقلام مندرج در صورتحسابهای چند دوره با یکدیگر است.

3.   روش تجزیه و تحلیل سرمایه در گردش(Working Capital Analysis): که شامل شناسایی عوامل موثر در تغییرات وضعیت مالی و کاهش و افزایش پول مورد نیاز موسسه است.

4.      روش تجزیه و تحلیل خطر(Risk Analysis): که شامل سنجش خطراتی که سرمایه گذاری موسسه با آن مواجه است، می باشد.

بنابراین نسبتهای زیر برای تجزیه و تحلیل صورتهای مالی از نوع روش تجزیه و تحلیل درونی هستند.

اما برای تجزیه و تحلیل وضعیت مالی شرکتها چهار نوع نسبت مالی وجود دارد :

1.      نسبتهای نقدینگی (Liquidity Ratios):

نشان دهنده توانایی شرکت برای پاسخگویی به تعهدات کوتاه مدت است:

نسبت جاری(Current Ratio): از تقسیم داراییهای جاری بر بدهیهای جاری بدست می آید.

هر چقدر این نسبت بزرگتر باشد، قدرت بازپرداخت بدهی جاری افزایش می یابد و طلبکاران با اطمینان خاطر بیشتر وام یا خدمات یا کالا در اختیار شرکت قرار خواهند داد. نسبت جاری به تنهایی ملاک تحلیل قرار نمی گیرد و نسبت مزبور همیشه با نسبت آنی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

نسبت آنی (Quick Ratio): از تقسیم داراییهای جاری منهای موجودیها بر بدهیهای جاری بدست می آید. این نسبت توانایی انجام تعهدات کوتاه مدت، با استفاده از داراییهای با نقدینگی بسیار زیاد را اندازه گیری می کند. زیرا در مقایسه با سایر داراییهای جاری، از نقدینگی کمتری برخوردارند.

این نسبت با متوسط صنعت مقایسه می شود تا تجزیه و تحلیل شود

2.      نسبتهای اهرم مالی یا سرمایه گذاری (Capitalization Ratios):

نسبتهایی که نشان دهنده توانایی شرکت برای بازپرداخت بدهیهای بلند مدت و کوتاه مدت است.

نسبت کل بدهی به ارزش ویژه(Debt Ratio to Net Worth Ratio): در محاسبه این نسبت کل بدهی اعم از جاری و بلند مدت را بر ارزش ویژه تقسیم می کنند. تجاوز این نسبت از 100 درصد حکایت از آن می کند که حقوق مالی طلبکاران برسهامداران فزونی گرفته است.

نسبت بدهی جاری به ارزش ویژه (Current Debts to Net Worth Ratio): برای بدست آوردن این نسبت بدهی جاری را برا ارزش ویژه تقسیم می کنند. هرگاه میزان این نسبت از 80 درصد تجاوز کند موسسه را مبتلای به مشکلات اقتصادی تشخیص می دهند.

نسبت بدهی بلند مدت به ارزش ویژه (Long-Term Debts to Net Worth Ratio): این نسبت میزان ظرفیت وامگیری از منابع وام دهندگان را بیان می کند هر قدر این نسبت کوچک باشد، امکان اخذ وام برای موسه بیشتر خواهد شد.

نسبت دارایی ثابت به ارزش ویژه (Fixed Asset to Net Worth Ratio): از تقسیم دارایی ثابت خالص بر ارزش داراییهای مشهود حاصل می شود. معمولا حد بالای این نسبت را در صنایع 100 درصد و در سایر موسسات تجاری 75 درصد می دانند.

نسبت توان پرداخت بهره: از تقسیم سود قبل از بهره و مالیات (EBIT) بر بهره بدست می آید. این نسبت معرف قدرت شرکت در پرداخت بهره از محل سود شرکت است.

3.      نسبتهای فعالیت (Activity Ratios):

این نسبتها، کاربرد منابع مالی یا داراییهای در اختیار مدیران را نشان می دهند.

نسبت دوره وصول مطالبات(Receivables Collection Period): معیار اندازه گیری مدت زمان لازم برای جمع آوری وجه نقد حاصل از فروش مشتریان

تحقیق درباره تجزیه وتحلیل به کمک نسبتهای مالی

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق درباره تجزیه وتحلیل به کمک نسبتهای مالی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

تجزیه وتحلیل به کمک نسبتهای مالی

تجزیه وتحلیل به کمک نسبتهای مالی

نسبتهای مالی در5 گروه بشرح ذیل طبقه بندی می شوند :

1- نسبت نقدینگی : نقدینگی عبارتست ازتوانایی شرکت درجوابگویی به تعهدات کوتاه مدت خود . نقدینگی جهت اجرای فعالیت های واحدتجاری ضروری است ،‌ به خصوص درزمانی که شرکت بامشکلات خاصی نظیررکوداقتصادی ویازیانهای ناشی ازآن و یاافزایش ناگهانی درقیمتِ مواداولیه ویاقطعات مورداستفاده شرکت روبه روگردد .درچنین شرایطی چنانچه شرکت فاقدنقدینگی کافی باشد مشکلات مالی جدی برای آن بوجودخواهدآمد .

۲- نسبت های فعالیت : این نسبتها نشان می دهند که باچه سرعتی دارایی های مختلف به فروش یاپول نقد تبدیل می شوند . به عبارت دیگراین نسبتها حاکی ازتوانایی مدیریت دربکارگیری داراییهادرفعالیت نهایی شرکت ( فروش محصول ) می باشد.

۳- نسبتهای اهرمی ( بازپرداخت بدهی های بلند مدت ) : توانایی بازپرداخت بدهی عبارتست ازقدرت جوابگویی مؤسسه به بدهیهای بلندمدت خود ، درسررسیدآنها تحلیل این تــوانایی برساختاربلندمدت مالی وعملیاتی مؤسسه تاکید دارد . میزان بدهی ها ی بلندمدت مؤسسه درساختارسرمایةآن نیزدراین تحلیل مورد توجه قرارمی گیرد . دراین بررسیها سودآوری مؤسسه نیزباید مورددقت قرارگیرد ، چراکه تاشرکتی سودآورنباشد قادربه بازپرداخت بدهیهای خودنخواهد بود . وقتی بدهی یک شرکت زیادباشد مدیریت ناچارخواهد بود که برای تأمین منابعِ مالیِ اضافی به روشهای دیگری ودرصدرآن به صاحبان سرمایه ( صدورسرمایه ) متوسل شود ، ونیزتلاش نماید که سررسید بدهیهای راتمدید کند که بدون شک هزینة تامین سرمایه درهریک ازاین حالات افزایش خواهد یافت.

۴- نسبت های سود آوری : یکی ازشاخص های مهم سلامت مالی شرکت و کارایی مدیریت آن توانایی شرکت درکسب سود قابل قبول ویابرگشتی راضی کننده روی سرمایه گذاری آن است . بدیهی است که سرمایه گذاران تمایلی به مشارکت درشرکتی که سودآوری و درآمدسازی ضعیفی دارد ازخودنشان نمی دهند . چراکه سود آوری اندک درقیمت سهام و توانایی بالقوة شرکت درپرداخت سودسهام تاثیرمنفی دارد . اعتباردهندگان نیزراضی به پرداخت وام به شرکتی که موقعیت ضعیفی ازنظرسورآوری دارد نخواهند بود ، چون احتمال این را می دهند که طلب آنها هرگزبازپرداخت نگردد . البته باید یادآوری شود کــه قدرمطلق سود اهمیت چندانی ندارد مگراینکه این سود درقیاس بامنبع ایجاد آن (میزان سرمایه گذاری ) مورد ارزیابی قرارگیرد.

۵- نسبتهای مــربوط به ارزش بازارســهام : گروه دیگری ازنسبتها ، قیمت بازارسهام شرکت رابه سودعایدی و یاارزش دفتری این سهام ارتباط می دهد . همچنین ارتباط قیمت سهام را ، باسودسهامِ پرداختی به سهامداران روشن می سازد

تجزیه وتحلیل به کمک نسبتهای مالی

تجزیه وتحلیل به کمک نسبتهای مالی

نسبتهای مالی در5 گروه بشرح ذیل طبقه بندی می شوند :

1- نسبت نقدینگی : نقدینگی عبارتست ازتوانایی شرکت درجوابگویی به تعهدات کوتاه مدت خود . نقدینگی جهت اجرای فعالیت های واحدتجاری ضروری است ،‌ به خصوص درزمانی که شرکت بامشکلات خاصی نظیررکوداقتصادی ویازیانهای ناشی ازآن و یاافزایش ناگهانی درقیمتِ مواداولیه ویاقطعات مورداستفاده شرکت روبه روگردد .درچنین شرایطی چنانچه شرکت فاقدنقدینگی کافی باشد مشکلات مالی جدی برای آن بوجودخواهدآمد .

۲- نسبت های فعالیت : این نسبتها نشان می دهند که باچه سرعتی دارایی های مختلف به فروش یاپول نقد تبدیل می شوند . به عبارت دیگراین نسبتها حاکی ازتوانایی مدیریت دربکارگیری داراییهادرفعالیت نهایی شرکت ( فروش محصول ) می باشد.

۳- نسبتهای اهرمی ( بازپرداخت بدهی های بلند مدت ) : توانایی بازپرداخت بدهی عبارتست ازقدرت جوابگویی مؤسسه به بدهیهای بلندمدت خود ، درسررسیدآنها تحلیل این تــوانایی برساختاربلندمدت مالی وعملیاتی مؤسسه تاکید دارد . میزان بدهی ها ی بلندمدت مؤسسه درساختارسرمایةآن نیزدراین تحلیل مورد توجه قرارمی گیرد . دراین بررسیها سودآوری مؤسسه نیزباید مورددقت قرارگیرد ، چراکه تاشرکتی سودآورنباشد قادربه بازپرداخت بدهیهای خودنخواهد بود . وقتی بدهی یک شرکت زیادباشد مدیریت ناچارخواهد بود که برای تأمین منابعِ مالیِ اضافی به روشهای دیگری ودرصدرآن به صاحبان سرمایه ( صدورسرمایه ) متوسل شود ، ونیزتلاش نماید که سررسید بدهیهای راتمدید کند که بدون شک هزینة تامین سرمایه درهریک ازاین حالات افزایش خواهد یافت.

۴- نسبت های سود آوری : یکی ازشاخص های مهم سلامت مالی شرکت و کارایی مدیریت آن توانایی شرکت درکسب سود قابل قبول ویابرگشتی راضی کننده روی سرمایه گذاری آن است . بدیهی است که سرمایه گذاران تمایلی به مشارکت درشرکتی که سودآوری و درآمدسازی ضعیفی دارد ازخودنشان نمی دهند . چراکه سود آوری اندک درقیمت سهام و توانایی بالقوة شرکت درپرداخت سودسهام تاثیرمنفی دارد . اعتباردهندگان نیزراضی به پرداخت وام به شرکتی که موقعیت ضعیفی ازنظرسورآوری دارد نخواهند بود ، چون احتمال این را می دهند که طلب آنها هرگزبازپرداخت نگردد . البته باید یادآوری شود کــه قدرمطلق سود اهمیت چندانی ندارد مگراینکه این سود درقیاس بامنبع ایجاد آن (میزان سرمایه گذاری ) مورد ارزیابی قرارگیرد.

۵- نسبتهای مــربوط به ارزش بازارســهام : گروه دیگری ازنسبتها ، قیمت بازارسهام شرکت رابه سودعایدی و یاارزش دفتری این سهام ارتباط می دهد . همچنین ارتباط قیمت سهام را ، باسودسهامِ پرداختی به سهامداران روشن می سازد

تجزیه و تحلیل نسبت های فعالیت

امروز هم در مورد ادامه نسبت های مالی و این بار در خصوص نسبت های فعالیت و انواع آن مطلبی برایتان می نویسم ....

نسبتهای فعالیت موجودی ها : اگرشرکتی بیش ازنیاز موجودی کالانگهداری کند ، بدین معناخواهد بود که منابع مالی خودراتوانست درجای دیگری سرمایه گذاری کند ویا بصورت موجودی کالادرانباربلوکه نموده است .به علاوه شرکت متحمل هزینه های اضافی انبارداری شده وخطرازرده خارج شدن و یادمده شدن کالارانیزباید بپذیرد . البته چنانچه موجودی کالادرسطحی کمترازمقداربهینه آن نیزنگهداری شود ، ممکن است شرکت مشتریان خودرابه علت کمبود یاتمام شدن کالاازدست بدهد . دونسبت مهم برای ارزیابی وضعیت موجودی کالا عبارتنداز: نسبت گردش مـــوجودی کــالاومیانگین سنی موجودی کالا. لازم به ذکراست میــانگین مـــوجودی کــالاازطریق جمع مــوجودی کالایِ اولِ دوره ، باموجودی کالای آخردوره وتقسیم آن برعدد2بدست می آید .

قیمت تمام شده کالای فروخته شده

گردش موجودی کالا  =  ---------------------------------------

میانگین موجودی کالا

۳۶۵

میانگین سنی موجودی کالا  = -------------------------------

گردش موجودی کالا

میانگین دوره وصول مطالبات : میانگین دوره وصول مطالبات نیز نشان دهنده تعداد روزهایی است که بطورمتوسط طول می کشد، تاطلب شرکت وصول شود . ویابه عبارت دیگرنشان دهنده متوسط مهلتی است که شرکت درفروش های نسیه به مشتریان خودمی دهد .

میانگین حسابهای دریافتنی

میانگین دوره وصول مطالبات  = ---------------------------------

میانگین فروش روزانه

سیکل عملیاتی : سیکل عملیاتی یک مؤ سسه تجاری عبارتست ازتعدادروزهایی که طول می کشد تاموجودی کالابه مطالبات و نهایتا" به وجه نقدتبدیل شود . به این ترتیب هرچه سیکل عملیاتی کوتاهترباشد مطلوبترخواهد بود .

میانگین سنی موجودی کالا + میانگین دوره وصول مطالبات = سیکل عملیاتی

ارزش کل دارائیها : این نسبت نشان دهنده توانایی شرکت دربکارگیری مؤثردارائیهایش درایجاد درآمداست . یک نسبت پایین

تحقیق و بررسی در مورد تجزیه و تحلیل صورتهای مالی

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق و بررسی در مورد تجزیه و تحلیل صورتهای مالی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 16

تجزیه و تحلیل صورتهای مالی

انتخاب ارقام و اطلاعات، مقایسه و تعیین رابطه بین آنها و ارزیابی حاصل از آن را تجزیه و تحلیل مالی می نامند.

دوستان همانطور که می دانید صورتهای مالی اساسی عبارتند از:

·         ترازنامه

·         صورت سود و زیان

·         صورت جریان نقدی

·         صورت سود و زیان انیاشته

استفاده کنندگان از این صورتهای مالی عموما استفاده کنندگان برون سازمانی هستند.(سهامداران، اعتبار دهندگان، بانکها...)

این افراد برای اینکه نهایت استفاده را از صورتهای مالی بکنند، باید توانایی تجزیه و تحلیل مالی را از روی ارقام مندرج در صورتهای مالی را داشته باشند.

بنابراین من در این پست این نسبتها و نحوه استفاده از آنها را به کوتاهترین شکل ممکن بیان می کنم.

برای تجزیه و تحلیل چهار روش وجود دارد:

1.      روش تجزیه و تحلیل درونی(Internal Analysis): که شمال مقایسه اقلام مندرج در یک صورتحساب با یکدیگر است.

2.   روش تجزیه و تحلیل مقایسه ای (Comparative Analysis): که شامل مقایسه اقلام مندرج در صورتحسابهای چند دوره با یکدیگر است.

3.   روش تجزیه و تحلیل سرمایه در گردش(Working Capital Analysis): که شامل شناسایی عوامل موثر در تغییرات وضعیت مالی و کاهش و افزایش پول مورد نیاز موسسه است.

4.      روش تجزیه و تحلیل خطر(Risk Analysis): که شامل سنجش خطراتی که سرمایه گذاری موسسه با آن مواجه است، می باشد.

بنابراین نسبتهای زیر برای تجزیه و تحلیل صورتهای مالی از نوع روش تجزیه و تحلیل درونی هستند.

اما برای تجزیه و تحلیل وضعیت مالی شرکتها چهار نوع نسبت مالی وجود دارد :

1.      نسبتهای نقدینگی (Liquidity Ratios):

نشان دهنده توانایی شرکت برای پاسخگویی به تعهدات کوتاه مدت است:

نسبت جاری(Current Ratio): از تقسیم داراییهای جاری بر بدهیهای جاری بدست می آید.

هر چقدر این نسبت بزرگتر باشد، قدرت بازپرداخت بدهی جاری افزایش می یابد و طلبکاران با اطمینان خاطر بیشتر وام یا خدمات یا کالا در اختیار شرکت قرار خواهند داد. نسبت جاری به تنهایی ملاک تحلیل قرار نمی گیرد و نسبت مزبور همیشه با نسبت آنی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

نسبت آنی (Quick Ratio): از تقسیم داراییهای جاری منهای موجودیها بر بدهیهای جاری بدست می آید. این نسبت توانایی انجام تعهدات کوتاه مدت، با استفاده از داراییهای با نقدینگی بسیار زیاد را اندازه گیری می کند. زیرا در مقایسه با سایر داراییهای جاری، از نقدینگی کمتری برخوردارند.

این نسبت با متوسط صنعت مقایسه می شود تا تجزیه و تحلیل شود

2.      نسبتهای اهرم مالی یا سرمایه گذاری (Capitalization Ratios):

نسبتهایی که نشان دهنده توانایی شرکت برای بازپرداخت بدهیهای بلند مدت و کوتاه مدت است.

نسبت کل بدهی به ارزش ویژه(Debt Ratio to Net Worth Ratio): در محاسبه این نسبت کل بدهی اعم از جاری و بلند مدت را بر ارزش ویژه تقسیم می کنند. تجاوز این نسبت از 100 درصد حکایت از آن می کند که حقوق مالی طلبکاران برسهامداران فزونی گرفته است.

نسبت بدهی جاری به ارزش ویژه (Current Debts to Net Worth Ratio): برای بدست آوردن این نسبت بدهی جاری را برا ارزش ویژه تقسیم می کنند. هرگاه میزان این نسبت از 80 درصد تجاوز کند موسسه را مبتلای به مشکلات اقتصادی تشخیص می دهند.

نسبت بدهی بلند مدت به ارزش ویژه (Long-Term Debts to Net Worth Ratio): این نسبت میزان ظرفیت وامگیری از منابع وام دهندگان را بیان می کند هر قدر این نسبت کوچک باشد، امکان اخذ وام برای موسه بیشتر خواهد شد.

نسبت دارایی ثابت به ارزش ویژه (Fixed Asset to Net Worth Ratio): از تقسیم دارایی ثابت خالص بر ارزش داراییهای مشهود حاصل می شود. معمولا حد بالای این نسبت را در صنایع 100 درصد و در سایر موسسات تجاری 75 درصد می دانند.

نسبت توان پرداخت بهره: از تقسیم سود قبل از بهره و مالیات (EBIT) بر بهره بدست می آید. این نسبت معرف قدرت شرکت در پرداخت بهره از محل سود شرکت است.

3.      نسبتهای فعالیت (Activity Ratios):

این نسبتها، کاربرد منابع مالی یا داراییهای در اختیار مدیران را نشان می دهند.

نسبت دوره وصول مطالبات(Receivables Collection Period): معیار اندازه گیری مدت زمان لازم برای جمع آوری وجه نقد حاصل از فروش مشتریان است. ابتدا فروش خالص سالانه را بر 365 روز سال تقسیم کرده و متوسط فروش روزانه را به دست می آوریم. سپس جمع مطالبات را اعم از حسابها و اسناد دریافتنی ( ولو این که تنزیل شده باشند) بر متوسط فروش روزانه تقسیم نموده و حاصل را حاکی از چگونگی وصول مطالبات می دایم. عده بسیاری معتقدند که دوره وصول مطالبات نباید ده تا پانزده روز بیشتر از مهلتی باشد که معمولا در فروش کالا به نسیه اعطا می شود. در مقایسه دوره وصول مطالبات شرکتها مسلما می باید اختلاف شرایط فروش آنان را از لحاظ مهلتهایی که در فروش قائل می شوند، در نظر گرفت.