مقدمه
اختلالات ارتباطی، مسئول بیشترین تعداد ناتوانیهای از کار بازدارنده در ایالت متحده هستند و اختلالات شنوایی از شایعترین علل مولد اختلالات ارتباطی و عملکردی کودکان بوده و منجر به اختلالات گفتاری و یادگیری و افت تحصیلی دانش‌آموز گردیده و منجر به مشکلات اجتماعی و اقتصادی وسیع می‌گردد میزان وقوع کاهش شنوایی در کودکان 4ـ2% برآورد شده و التهاب گوش میانی که دومین عفونت شایع بعد از سرماخوردگی معمولی در کودکان میباشد از علل شایع مولد کاهش شنوایی در کودکان است. کاهش شنوایی به دو گروه وسیع کاهش شنوایی انتقالی و درکی ـ عصبی تقسیم می‌شود، بروز کاهش شنوایی انتقالی در کودکان شایعتر از کاهش شنوایی حسی ـ عصبی است و بسیاری از علل مولد کاهش شنوایی انتقالی قابل شناسایی و درمان است لذا با بررسی‌های صحیح می‌توان از بسیاری از موارد بروز کاهش شنوایی پیشگیری نمود [1]. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی اختلالات شنوایی در کودکان سنین دبستان و بررسی علل شایع مولد کاهش شنوایی در کودکان سنین دبستان انجام شده است. روش تحقیق : مطالعه انجام شده یک مطالعه توصیفی ـ مقطعی بر روی دانش‌آموزان اول تا پنجم دبستان شهرستان اردبیل در سال تحصیلی 83ـ82 بوده است. که 1999 دانش‌آموز دبستانی از کلاس اول تا پنجم ابتدایی از هر دو جنس بصورت تصادفی معاینه اتوسکپی گردیده و تحت آزمونهای دیاپازون قرار گرفتند و 654 نمونه جهت بررسی‌های تکمیلی و پر کردن پرسشنامه به مراکز ادیومتری و تمپانومتری ارجاع شده‌اند و در نهایت نتایج بدست آمده در ارتباط با 483 دانش‌آموز مبتلا به اختلال شنوایی توسط آماری توصیفی و نرم‌افزارSPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج : در این مطالعه، اختلالات شنوایی در دانش‌آموزان پسر شایعتر از دانش‌آموزان دختر بوده و شایعترین علت مولد کاهش شنوایی هدایتی در هر دو جنس و در هر پنج مقطع دبستان، سرومن (89/50%) بوده و دومین علت شایع اوتیت میانی با افیوژن (06/34%) بوده است. فراوانی سرومن با افزایش سن دانش‌آموزان افزایش یافته و بر عکس فراوانی اوتیت میانی با افیوژن با افزایش سن کاهش می‌یابد فراوانی اوتیت میانی مزمن نیز با افزایش سن، افزایش می‌یابد. کاهش شنوایی حسی ـ عصبی از فراوانی کمتری (82/1%) برخوردار است. اختلالات شنوایی در سطح اجتماعی ـ اقتصادی پایین از فراوانی بیشتری (10/44%) برخوردار است و ما بین اختلالات شنوایی و سابقه فامیلی مثبت و افت تحصیلی ارتباط معنی‌داری‌وجود دارد اختلالات شنوایی درفصول سردسال(90/73%) از فراوانی بیشتری برخوردار هستند. بیشتر علل مولد کاهش شنوایی قابل پیشگیری و درمان هستند.
ناشنوایی و کم شنوایی در کودکان و راه های پیشگیری از آن
سه علت مهم کم شنوایی کودکان شامل موارد زیر است:
- اوتیت میانی(عفونت های گوش)،
- علل مادرزادی،
- علل اکتسابی.
اوتیت میانی
اوتیت میانی التهاب در گوش میانی(ناحیه پشت پرده گوش) است که معمولاً همراه با ترشح مایع در آن ناحیه می باشد. این مایع ممکن است عفونی باشد(یا نباشد). علائم، شدت، میزان تکرار پذیری و طول مدت بیماری متفاوت است. ممکن است از مایع غیرعفونی، روشن و رقیق بدون درد و تب و تنها کمی کاهش شنوایی تا حمله های تکرار شونده همراه با مایع چسبنده غلیظ در گوش و برخی شکایات دیگر نظیر کم شنوایی دائمی متغیر باشد. تقریباً همه انواع اوتیت همراه با کم شنوایی نوسانی انتقالی اند. در حقیقت اوتیت میانی، شایع ترین علت کم شنوایی در کودکان خردسال است.
میزان شیوع اوتیت میانی تا چه حد است؟
اوتیت میانی غالباً در کودکان ایجاد می شود. درحقیقت، اوتیت میانی، پس از سرما خوردگی معمول، دومین بیماری شایع کودکان پیش دبستانی است. ۵۰درصد از کودکان تا سن یک سالگی حداقل یک بار دچار این بیماری شده اند. ۳۵ درصد کودکان در سنین بین یک تا سه سالگی دوره های تکرار شونده ای از اوتیت میانی داشته اند. در کودکان مدرسه رو، تخمین زده می شود سالیانه ۵ میلیون روز تحصیلی به دلیل ابتلاء کودکان به این بیماری از دست داده می شود.
شیپور استاش مجرایی است که از یک سو به گوش میانی و از سوی دیگر به پشت حلق راه دارد. این مجرا در کودکان کوچک تر و نسبتاً افقی تر از بزرگسالان است. از این رو در شرایطی نظیر عفونت ها و لوزه سوم بزرگ، به سادگی بسته می شود. تا زمانی که کودک بزرگ تر نشود و زاویه و اندازه شیپور استاش تغییر نکند، کودک نسبت به اوتیت میانی آسیب پذیرتر از افراد بزرگسال است
9 صفحه فایل Word
دانلود تحقیق عفونتهای گوش در کودکان
