دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
3-کودک آزاری ناشی از نظام آموزشی:
بدرفتاری تحصیلی از بد رفتاری های شایع با کودکان است. بدرفتاری تحصیلی شامل رفتار‌هایی است که به طور مستقیم در محیط مدرسه توسط کارکنان آن(مدیر، معلم و ... ) انجام می گیرد و موجب آسیب رسیدن به سلامت جسم، روان و ذهن کودک می گردد. یا شامل آسیب هایی است که به صورت غیر مستقیم از طریق نظام آموزش و پرورش هر جامعه (محتوا، برنامه ها و روش‌های آموزش)به کودکان وارد می شود.
بدرفتاری تحصیلی از دو نظر اهمیت دارد. اول اینکه در هر جامعه گروه فراوانی از کودکان و نوجوانان زیر پوشش آموزش و پرورش قرار دارند و در نتیجه، بدرفتاری با آنها سلامت روانی و جسمی کودکان بسیاری را در معرض خطر قرار می دهد. به عنوان مثال در کشور خود ما مطابق آمار رسمی دانش‌آموز در مدارس به تحصیل اشتغال دارند. دوم اینکه دوران کودکی و نوجوانی در رشد و پرورش کودکان از اهمیت فراوانی برخودار است . و بدون تردید بدرفتاری با کودکان به عنوان مانعی در راه رشد شخصیت و سلامت روانی آنها تلقی می شود.(پورناجی، 78)
بدرفتاری تحصیلی در جامعه اشکال مختلفی دارد که می توان به این موارد اشاره کرد:
تنبیه: با وجود بخش‌نامه وزارت آموزش و پرورش مبنی بر منع تنبیه بدنی در مدارس- که هر سال نیز به مدارس ارسال می شود-تنبیه بدنی به ویژه در مدارس پسرانه دولتی جنوب شهر از شیوه‌‌های رایج است حتی در مواردی به آسیب‌های جدی جسمی منجر شده است- این موضوع نشان می‌دهد که برای منع بدرفتاری با کودکان تنها تدوین قوانین و مقررات کافی نیست، بلکه نظارت بر اجرای دقیق آنها نیز امری ضروری است.(جامعه سالم، 36)
در گفت و گو با معلمان این مدارس به تنبیه هایی اشاره می شد که برای شکنجه افراد به کار برده می شود:
تنبیه هایی از قبیل فرو کردن نوک تیز مداد در لاله گوش؛ فشار دادن لاله گوش با شدت زیاد؛ گذاشتن مداد در بین انگشتان دست و فشار دادن دست؛ زدن سر کودک با شدت به تخته سیاه یا دیوار تا حدی که کودک دچار سرگیجه شود؛ زدن شلاق، کمربند، کابل، چوب، خط کش، شلنگ، مشت، لگد و ... در مدارس معمول بود. در چند مورد نیز این قبیل تنبیه ها منجر به عوارضی از قبیل پارگی پرده گوش، زخم و شکستگی و ناراحتی کلیه در دانش آموز شده که با مراجعه به پزشک، برای آنان طول درمان تعیین شده است(جامعه سالم، 11)
علاوه بر تنبیه بدنی، رفتار‌های نامناسب دیگری نیز در دانش آموزان اعمال می شود. مانند تهدید، توهین، تحقیر و سرزنش در حضور جمع، مجبور کردن به ایستادن در گوشه کلاس، بیرون کردن از کلاس و ...
-ایجاد ترس و اضطراب
رفتن به مدرسه برای بسیاری از کودکان نه تنها خوشایند و دلپذیر نیست، بلکه با ترس و اضطراب همراه است. به خصوص هنگام امتحانات.
-ثبت نام و مشکلات آن
امتحان نه تنها در طی سال تحصیلی، بلکه در تابستان نیز که ظاهراً فصل استراحت دانش آموازن است، به عناوین مختلف ادامه می یابد. ثبت نام در مدارس نمونه مردمی و غیر انتفاعی از طریق چنین امتحاناتی انجام می گیرد.
-مشکلات روش تدریس
مهمترین اشکال روش تدریس در مدارس ما تأکید بر حافظه و از بین بردن خلاقیت و ابتکار دانش آموزان حتی در چارچوب کتاب های درسی موجود است.
نمره گرایی
معلمان از همه شاگردان انتظار دارند که نمره بیست بگیرند. در این میان آنچه دانش آموزان را بیشتر دچار مشکل می سازد، این است که نمره گرایی مانند یک بیماری مسری از مدرسه به خانه سرایت می کند و دانش آموزان از دو سو- از طرف والدین و معلمان- برای گرفتن نمره بیست تحت فشار قرار می گیرند . بدیهی است که این فشار مضاعف مشکلات روانی آنها را بیشتر می کند.(پورناجی، 78)
تأکید بر گرفتن نمره بیست در مدرسه و خانه ممکن است باعث بروز فجایعی مانند مرگ محمد 11 ساله شود.
محمد اواخر دی ماه سال 81 به علت گرفتن نمره 16 در درس علوم توسط پدرش به قتل رسید.
متأسفانه نمره در نظام آموزشی ما و همچنین بین خانواده ها چنان جایگاه و منزلت بی‌تناسب و ناشایستی پیدا کرده است که کوچکترین بی احترامی به اقتدار آن چنین مجازات سنگینی به به همراه دارد.
آموزش و پرورش برای بهتر زیستن و هم زیستی است و تأکید نظام آموزشی و خانواده ها بر نمره، مصداق بارز کودک آزاری است و تشویق کودکان به درس خواندن و نمره گرفتن در ازای دریافت جایزه را از شیوه های گسترش خشونت در جامعه است .
عشایری با تأکید بر جنبه های گوناگون خشونت اظهار می دارد : آمار نشان می دهد که 273 هزار نفر از دانشجویان ایرانی به کشور‌های دیگر رفته اند و در اصطلاح فرار مغزها رخ داده است ولی به نظر من این فرار مغزها نیست، بلکه ما با رفتار خود با خشونت ، مغزها را بیرون می کنیم. زیرا به فرد می گوییم در خارج از کشور امکانات بهتری برای زندگی وجود دارد(عشایری، همایش قربانیان نمره بیست، 81)
-تکالیف فراوان
دادن تکالیف زیاد، ملال آور و گاه بی فایده، یکی دیگر از مشکلات آموزش و پرورش کشور است، گاه حجم این تکالیف به اندازه ای است که روند زندگی طبیعی دانش آموزان را مختل می سازد و اعمال حیاتی آنان را مانند خواب، تغذیه، استراحت و سرگرمی های سالم را با مشکل رو به رو می کند و شعار “ آموختن برای زیستن” را که شعار جهانی یونسکو در زمینه آموزش و پرورش کودکان است، به شعار “زیستن برای آموختن” بدل می کند.
رقابت‌های شدید
مهمترین پیامد منفی نمره گرایی، رقابت شدید بین دانش آموزان نه برای فهمیدن بلکه برای گرفتن نمره بیشتر است.
زیرا لازمه رقابت، مقایسه خود با دیگران است، نه خود شکوفایی و در نهایت سبب بر هم خوردن آرامش، ایجاد اضطراب و مانع رشد و شکوفایی واقعی است.(پورناجی، 78)
در مجموع نظام آموزشی مدارس در هر کشور تابع قوانین و مقررات خاص خود است. قوانین ناکار آمد از یک طرف و اجرا نشدن قوانین صحیح از طرف دیگر می تواند زمنینه ساز بحران هایی در میان نسل جوان شود.
سختگیری های بی دلیل و تبدیل کردن محیط‌های آموزشی مدارس به نظام سربازخانه ای یکی از معضلاتی است که نظام آموزشی ما را بیمار کرده است.
در حال حاضر ما شاهد هستیم که در مدارس به دلیل چند نفر خاطی، کلیه بچه ها را تحت فشار قرار می دهند. برای مثال جیب و کیف تمام بچه ها را می گردند. به عبارتی مقررات بسیار خشن سربازخانه ای را در محیط مدارس اعمال می کنند. این امر موجب افت تحصیلی، ترک تحصیل، خودکشی و ... می شود. در حالی که مدیریت مدرسه بایستی با ارائه الگو‌های صحیح، اخلاق را به دانش آموزان بیاموزد و آنان را از اعمال ناشایست باز دارد. (همان منبع)
4-کودک آزاری در قالب تجارت اعضای بدن و فروش کودکان:
موضوع آزار کودکان از نظر پزشکی، زمانی مطرح می شود که مسائل بهداشتی یا درمانی، بدون کنترل و مراقبت صحیح انجام شود. کودک آزاری ناشی از موارد پزشکی ممکن است به اشکال مختلف ظاهر شود. قاچاق اعضای بدن کودکان و امتحان دارو‌های جدید پزشکی روی آنان از جمله این موارد است.
خبرگذاری فرانسه در مهرماه 1377 از تیرانا(آلبانی)گزارش داد:“یک کلینیک غیر قانونی در تیرانا که در قاچاق اعضای بدن کودکان دخالت دارد، شناسایی شد”
یک قاضی ارشد آلبانیایی گفت:“جراحان، عمل‌های جراحی بسیاری روی کودکان انجام داده اند و اعضای بدنشان را به ایتالیا فروخته و پول زیادی به دست آورده اند.”
برخی بر این باورند که بسیاری از زنان آلبانیایی به سبب فقر، کودکانشان را به پزشکان فروخته اند. در خبر دیگری که در سال 1376 از شبکه تلویزیونی (بی بی سی) پخش شد، عنوان گردید؛
