آشنایی با گیاه داروئی آویشن

اختصاصی از سورنا فایل آشنایی با گیاه داروئی آویشن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

آشنایی با گیاه دارویی آویشن

مقدمه

آویشن یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی و ادویه ای است. به طوری که مصریان و یونانیان باستان از آویشن برای درمان بیماری های خود استفاده می کردند. به علت خواص ضدباکتریایی، ضد قارچی و ضد انگلی اسانس آویشن، این گیاه از قرن 16 رسماً به عنوان یک گیاه دارویی معرفی شد و در تمامی فارماکوپه های معتبر خواص درمانی آن مورد تایید قرار گرفت.

نیومن در سال 1725، ماده موثره این گیاه را کشف کرد و آن را کافور آویشن نامید و دانشمند دیگری به نام لالماند در سال 1853، این ماده را تیمول نام گذاشت. از این زمان به بعد، بررسی های زیادی بر روی اثر درمانی این گیاه به عمل آمد و از آن در معالجه بیماری های مختلف استفاده شد.

آویشن یکی از گیاهان مهم تجاری است که در برخی از کشورها از جمله مجارستان از نظر صادراتی ارزش خاصی دارد. به طوری که سالیانه معادل 20 تن آویشن به ارزش 60 هزار دلار از مجارستان به سایر کشورهای اروپایی صادر می شود. اسپانیا و فرانسه نیز تهیه کنندگان آویشن برای آمریکا هستند.

در حال حاضر آویشن در سطوح وسیعی در کشورهای اسپانیا، آلمان، فرانسه، پرتغال، امریکا، چک اسلواکی، مجارستان و شمال افریقا کشت می شود.

مشخصات گیاه شناسی

آویشن گیاهی خشبی و چند ساله است. منشأ آن نواحی مدیترانه گزارش شده و در جنوب اروپا در سطوح وسیعی می روید. این گیاه در نواحی نیمه خشک زلاندنو در سطح زیادی مشاهده می شود.

ریشه مستقیم، کم و بیش چوبی و انشعاب های فراوانی دارد. ساقه مستقیم، چهار گوش و ارتفاع آن متفاوت بوده و بین 20 تا 50 سانتی متر یافت می شود که به شرایط اقلیمی محل رویش آن بستگی دارد. پایین ساقه چوبی است در حالی که قسمت های فوقانی آن سبز رنگ بوده و انشعاب های فراوانی دارد. با گذشت سن گیاه، بر تعداد انشعاب های ساقه اضافه می شود و گیاه بسیار انبوه و بر پشت به نظر می رسد.

برگ ها کوچک، متقابل و کم و بیش نیزه ای شکل و بدون نوک و دمبرگ هستند. برگ ها پوشیده از کرک های خاکستری رنگ و حاوی اسانس است گل ها کوچک، نر ماده و به رنگ های سفید، صورتی یا ارغوانی مشاهده می شوند. گل ها به صورت مجتمع در قسمت های فوقانی ساقه هایی که از بغل برگ ها خارج می شوند، به طور مجتمع پدیدار می شوند. کاسه گل دارای دو لبه کاملاً مشخص است. لبه بالایی دارای سه دندانه و کوتاه و نسبتاً پهن و لبه پایینی از دو دندانه بلند و باریک کاملاً مشخص تشکیل شده است. کاسه گل پوشیده از کرک های غده ای حاوی اسانس است، گل ها از سال دوم رویش، اواسط اردیبهشت ظاهر می شوند.

میوه فندقه به رنگ قهوه ای تیره و طول آن یک میلی متر است. داخل میوه چهار بذر به رنگ قهوه ای تیره وجود دارد. بذر آویشن بسیار زیر است و وزن هزار دانه آن 25/0 تا 28/0 گرم است.

پیکر رویشی آویشن از بوی مطبوعی برخوردار است که ناشی از وجود اسانس است. اسانس در کرک های غده ای ساخته و ذخیره می شود. اندام های هوایی این گیاه (غیر از ساقه های چوبی) حاوی اسانس هستند. مقدار اسانس در شرایط اقلیمی مختلف متفاوت و بین 1 تا 5/2 درصد است. در پیکر رویشی آویشن غیر از اسانس ترکیب هایی مانند تانن (8 تا 10 درصد)، فلاونوئید، ساپونین و مواد تلخ وجود دارد.

بذرهای آویشن 2 الی 3 سال از قوه رویشی خوبی برخوردار هستند. در شرایط اقلیمی مناسب 14 تا 20 روز پس از کاشت، سبز می شوند. رشد اولیه این گیاه بسیار کند و بطئی است. آویشن در اوایل رویش نسبت به ساقه بسیار حساس است و به تابش نور کافی نیاز دارد. با گذشت سن (گیاهان چند ساله) در اوایل بهار (فروردین) رویش گیاهان آغاز می شود و از اواسط اردیبهشت، اولین گل ها ظاهر می شوند و گل دهی تا اواخر خرداد همچنان ادامه می یابد. چنانچه گیاهان در تابستان برداشت شوند، تحت شرایط اقلیمی مناسب و با تشکیل ساقه های گل دهنده مجدداً به گل می روند.

طبقه بندی

نام آویشن برای گروهی از گیاهان که همگی به خانواده نعناعیان تعلق دارند، به کار برده می شود. این گیاهان شامل سه جنس مختلف به شرح زیر هستند.

آشنایی با گیاه داروئی آویشن

اختصاصی از سورنا فایل آشنایی با گیاه داروئی آویشن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

آشنایی با گیاه دارویی آویشن

مقدمه

آویشن یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی و ادویه ای است. به طوری که مصریان و یونانیان باستان از آویشن برای درمان بیماری های خود استفاده می کردند. به علت خواص ضدباکتریایی، ضد قارچی و ضد انگلی اسانس آویشن، این گیاه از قرن 16 رسماً به عنوان یک گیاه دارویی معرفی شد و در تمامی فارماکوپه های معتبر خواص درمانی آن مورد تایید قرار گرفت.

نیومن در سال 1725، ماده موثره این گیاه را کشف کرد و آن را کافور آویشن نامید و دانشمند دیگری به نام لالماند در سال 1853، این ماده را تیمول نام گذاشت. از این زمان به بعد، بررسی های زیادی بر روی اثر درمانی این گیاه به عمل آمد و از آن در معالجه بیماری های مختلف استفاده شد.

آویشن یکی از گیاهان مهم تجاری است که در برخی از کشورها از جمله مجارستان از نظر صادراتی ارزش خاصی دارد. به طوری که سالیانه معادل 20 تن آویشن به ارزش 60 هزار دلار از مجارستان به سایر کشورهای اروپایی صادر می شود. اسپانیا و فرانسه نیز تهیه کنندگان آویشن برای آمریکا هستند.

در حال حاضر آویشن در سطوح وسیعی در کشورهای اسپانیا، آلمان، فرانسه، پرتغال، امریکا، چک اسلواکی، مجارستان و شمال افریقا کشت می شود.

مشخصات گیاه شناسی

آویشن گیاهی خشبی و چند ساله است. منشأ آن نواحی مدیترانه گزارش شده و در جنوب اروپا در سطوح وسیعی می روید. این گیاه در نواحی نیمه خشک زلاندنو در سطح زیادی مشاهده می شود.

ریشه مستقیم، کم و بیش چوبی و انشعاب های فراوانی دارد. ساقه مستقیم، چهار گوش و ارتفاع آن متفاوت بوده و بین 20 تا 50 سانتی متر یافت می شود که به شرایط اقلیمی محل رویش آن بستگی دارد. پایین ساقه چوبی است در حالی که قسمت های فوقانی آن سبز رنگ بوده و انشعاب های فراوانی دارد. با گذشت سن گیاه، بر تعداد انشعاب های ساقه اضافه می شود و گیاه بسیار انبوه و بر پشت به نظر می رسد.

برگ ها کوچک، متقابل و کم و بیش نیزه ای شکل و بدون نوک و دمبرگ هستند. برگ ها پوشیده از کرک های خاکستری رنگ و حاوی اسانس است گل ها کوچک، نر ماده و به رنگ های سفید، صورتی یا ارغوانی مشاهده می شوند. گل ها به صورت مجتمع در قسمت های فوقانی ساقه هایی که از بغل برگ ها خارج می شوند، به طور مجتمع پدیدار می شوند. کاسه گل دارای دو لبه کاملاً مشخص است. لبه بالایی دارای سه دندانه و کوتاه و نسبتاً پهن و لبه پایینی از دو دندانه بلند و باریک کاملاً مشخص تشکیل شده است. کاسه گل پوشیده از کرک های غده ای حاوی اسانس است، گل ها از سال دوم رویش، اواسط اردیبهشت ظاهر می شوند.

میوه فندقه به رنگ قهوه ای تیره و طول آن یک میلی متر است. داخل میوه چهار بذر به رنگ قهوه ای تیره وجود دارد. بذر آویشن بسیار زیر است و وزن هزار دانه آن 25/0 تا 28/0 گرم است.

پیکر رویشی آویشن از بوی مطبوعی برخوردار است که ناشی از وجود اسانس است. اسانس در کرک های غده ای ساخته و ذخیره می شود. اندام های هوایی این گیاه (غیر از ساقه های چوبی) حاوی اسانس هستند. مقدار اسانس در شرایط اقلیمی مختلف متفاوت و بین 1 تا 5/2 درصد است. در پیکر رویشی آویشن غیر از اسانس ترکیب هایی مانند تانن (8 تا 10 درصد)، فلاونوئید، ساپونین و مواد تلخ وجود دارد.

بذرهای آویشن 2 الی 3 سال از قوه رویشی خوبی برخوردار هستند. در شرایط اقلیمی مناسب 14 تا 20 روز پس از کاشت، سبز می شوند. رشد اولیه این گیاه بسیار کند و بطئی است. آویشن در اوایل رویش نسبت به ساقه بسیار حساس است و به تابش نور کافی نیاز دارد. با گذشت سن (گیاهان چند ساله) در اوایل بهار (فروردین) رویش گیاهان آغاز می شود و از اواسط اردیبهشت، اولین گل ها ظاهر می شوند و گل دهی تا اواخر خرداد همچنان ادامه می یابد. چنانچه گیاهان در تابستان برداشت شوند، تحت شرایط اقلیمی مناسب و با تشکیل ساقه های گل دهنده مجدداً به گل می روند.

طبقه بندی

نام آویشن برای گروهی از گیاهان که همگی به خانواده نعناعیان تعلق دارند، به کار برده می شود. این گیاهان شامل سه جنس مختلف به شرح زیر هستند.

جزوه شیمی دارویی 1 دانشگاه شهید بهشتی

اختصاصی از سورنا فایل جزوه شیمی دارویی 1 دانشگاه شهید بهشتی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

این جزوه یکی از کاملترین و روانترین و بهترین جزوه شیمی دارویی 1 حال حاضر کشور است که نوشته دانشجویان داروسازی شهید بهشتی است

این جزوه شامل تمام مباحث شیمی دارویی 1 می باشد و نیازی به منبع دیگری برای فراگیری این درس نیست

این جزوه به فارسی روان و فرمت پی دی اف در 306 صفحه می باشد

جزوه شیمی دارویی 1 دانشگاه تهران

اختصاصی از سورنا فایل جزوه شیمی دارویی 1 دانشگاه تهران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

این جزوه یکی از کاملترین و روانترین و بهترین جزوه شیمی دارویی 1 حال حاضر کشور است که نوشته دانشجویان داروسازی تهران است

این جزوه شامل تمام مباحث شیمی دارویی 1 می باشد و نیازی به منبع دیگری برای فراگیری این درس نیست

این جزوه به فارسی روان و فرمت پی دی اف در 82 صفحه می باشد

چند گیاه دارویی

اختصاصی از سورنا فایل چند گیاه دارویی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

درباره «اسفناج» چه می‌دانید؟

نتایج تحقیقات علمی جدید نشان می‌دهد که گیاه اسفناج خاصیت ضد سرطانی بسیار بالایی دارد به همین علت به سلطان گیاهان معروف است. معمولا از اسفناج هم به صورت خام در سالاد و پخته در تهیه برخی غذاها مانند آش و بورانی استفاده می‌شود. اسفناج دارای مقادیر زیادی ویتامین‌های A ، B، B2 و C بوده و در درمان برخی بیماریها مفیدست.همچنین، این گیاه دارای عناصر معدنی مانند آهن و یدست، که به خاطر داشتن آهن، مصرف آن به اشخاص کم خون توصیه می‌شود. این گیاه به دلیل داشتن ویتامین‌ها و املاح گوناگون، برای زنان باردار بسیار مفید و نشاط آور و در درمان افسردگی نیز مؤثر و بوی بد دهان را از بین می‌برد. پس از پختن اسفناج نباید آب آن را دور ریخت، چرا که سرشار از املاح و ویتامین‌هاست و یک نوشیدنی بسیار مناسب محسوب می‌شود.

فوائد گردو برای بیماران دیابتی

نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد گردو سطح کلسترول خوب خون (HDL) در بیماران دیابتی تیپ دو را که در معرض ابتلا به آرترواسکلروز عروق قلب هستند ، افزایش می دهد. طبق گزارش ارائه شده در سایت هلث اند ایج یک رژیم غذایی روزانه نسبتا کم چرب (یا کمتر از 30 درصد کالری به صورت چربی) که شامل 30 گرم گردو باشد ، منحنی لیپیدی بیماران دیابت تیپ دو را بهبود می بخشد. گردو حاوی مقادیر قابل ملاحظه ای اسیدهای چرب اشباع نشده (اسیدهای چرب امگا – سه) است که مسوول این تاثیرات سودمندند. اسیدهای چرب امگا – سه مقاومت به انسولین را که یکی از علایم اولیه دیابت تیپ دو است ، بهبود می بخشد. در این مورد که گردو از هر نوع آجیل دیگر میزان امگا – سه بیشتری دارد ، تردیدی وجود ندارد. میزان امگا – سه در انواع آجیل شامل بادام ، پسته ، بادام زمینی ، فندق 0.4 انس در هر گرم و در گردو 2.5 گرم در هر انس می باشد. اما لازم به ذکر است که برخی انواع دیگر آجیل نقاط قوت خود را دارند. برای مثال بادام بیشترین میزان ویتامین E بادام زمینی بیشترین میزان نیاسین ، فندق از بالاترین مقدار منگنز و پسته از حداکثر میزان فتیواسترول ها برخوردار است. بنابراین اگر آجیل دوست دارید ، محدوده انتخاب شما برحسب کمبودی که احساس می کنید ، وسیع است. اما شاید بهترین انتخاب ، افزایش مصرف امگا – سه با خوردن 10 گردو در روز باشد.

انار بوی بد دهان را از بین می‌برد

انار سرشار از ویتامینهای E,C,B,A، مواد قندی، پتاسیم، منیزیم و اسیدهای آلی است.پوست، ریشه و ساقه درخت انار تانن فراوان و الکالوئیدهای مختلف دارد که یکی از آنها پله تیرین است که بهترین داروی بیماریهای انگلی روده است. انار میوه‌ای سرد و خنک و خوردن انار از ابتلا به بیماری قند جلوگیری می‌کند.مرکز بهداشت و درمان استان مرکزی اعلام کرد: انار خون را تصفیه کرده و تقویت‌کننده قلب است.مصرف انار بوی بد دهان را از بین برده و دهان را پاک می‌کند. انار شیرین را جهت تسکین درد سینه، سرفه و انار ترش را جهت کاهش غلظت خون، فشار خون و چربی خون مصرف کنید. انار شیرین میوه‌ای ‌مقوی و صدا را صاف می‌کند و برای درمان درد سینه و سرفه کاملا مؤثرست و باعث تسکین خارش‌های بدن می‌شود.خوردن انار شیرین شادی بخش بوده و درخشان کننده چهره است. انار ترش طبیعت سرد و خشک دارد. زخم‌های دهان را شفا می‌دهد.

بابونه Matricaria chamomilla

بابونه Matricaria chamomilla

گیاهی یکساله و بسیار معطر، خودرو، ارتفاع ساقه 20-40 سانتیمتر، برگهای بریده، باریک و دراز، در هر کاپیتول دو نوع گل به شکل زبانه ای و لوله ای بنحوی که از نظر کلی ظاهر چتر باز به خود می گیرد.

مواد مؤثره : اسانس (آزولن و کامازولن)، الکلهای سزکویی ترپن (کامومیلول)، فلاونوئید

خواص درمانی : بیشترین مصرف در محصولات آرایشی و بهداشتی، ضد عفونی کننده، ضد التهاب، باعث افزایش گلبولهای سفید خون می شود.

درمان دل پیچه های ناشی از نفخ نوزادان، حالت موضعی برای محفوظ نگه داشتن زخم از آلودگی و بهبود آن، زخم نوک انگشتان، رفع التهاب و درمان ترک و شقاق مقعد.

شفاف کننده و طلائی رنگ کردن موها، اشتها آور، ضد کرم، کمک به هضم غذا، مسکن درد و ضد تشنج

روش استفاده : گل ها به شکل دم کرده ، موضعی (حمام ـ روغن ـ لوسیون ـ کرم)

1 – بابونه + بومادران + نوروزک : تنظیم کننده اختلالات قاعدگی (خونریزی های بیش از حد)

2 – بابونه + بهار نارنج + افسنطین : اشتها آور، آرام بخش

عوارض جانبی : در افراد حساس احتمال بروز واکنش های آلرژیک وجود دارد. منع مصرف در خانم های باردار

دارو : پماد کامیل (ضد التهاب)

با خواص «به» آشنا شویم

مصرف به موجب تقویت قلب و پاک شدن معده و تیز هوشی می‌شود. «به» بواسطه خواصی که دارد در درمان عفونتهای ریوی و اختلالات روده‌ای بسیار مفید و مؤثرست.

مرکز بهداشت استان مرکزی اعلام کرد: خوردن به برای رفع وسواس، افسردگی و تقویت اعمال معده، ورم حاد روده مفید و معالج اسهال‌های ساده و خونی است. این میوه برای خونریزی‌های رحمی، بواسیر و رفع سوزش ادرار نیز مفیدست.

دانه به از نظر طبیعت سرد و ترش است و پوست دانه به در آب گرم لعاب فراوانی می‌دهد. از قدیم لعاب بهدانه را برای رفع التهاب دستگاه گوارشی، مخاطها، رفع سرفه و سینه درد، خشکی حلق، سوزش و خشکی دهان و زبان، رفع گرفتگی صدا، تب بر و نیز برای درمان سل و زخم روده‌ها و غیره به کار می‌بردند.

مالیدن لعاب بهدانه به پوست برای تسکین و التیام سوختگی آتش و معالجه آفتاب‌زدگی و درمان سرمازدگی، ترک یا شقاق لب و پستان و ناراحتی بواسیر مفید است.

مغزدانه به دارای یک ماده سمی به نام آمیگوالین است که تولید اسید سیانیدریک می‌کند لذا آن را نباید خورد باید فقط از لعاب آن استفاده کرد.

میوه به را به صورت پخته (کمپوت، ژله، شربت) مصرف می‌کنند ولی به صورت خام خوردن مفیدترست.

 خواص پرتقال

از نظر شیمیایی پرتقال را منبع غنی ویتامین ث می‌دانند و جالب آنکه پوست آن در بسیاری موارد حتی مغذی‌تر از پرتقال است‌. کارشناسان مؤسسه ملی سرطان آمریکا معتقدند موارد سرطان معده در آمریکا تقریبا کم است، زیرا در تمام ماه‌های سال پرتقال و مرکبات در دسترس همه قرار دارد و بیشتر مردم آن‌ها را مصرف می‌کنند‌. ویتامین ث یکی از عوامل مهم مهار کننده سرطان است به طوری که این ویتامین را دشمن نیرومندی بر علیه یکی از عوامل شناخته شده سرطان‌زا یعنی نیتروزامین‌ها (Nitrosamines) می‌شناسند. مصرف زیاد پرتقال علاوه بر پیشگیری از سرطان معده در پیشگیری از انواع دیگر سرطان‌ها نیز مؤثر است. از جمله سرطان مری در اشخاصی که زیاد پرتقال می‌خورند، 50 درصد کمتر از اشخاصی است که آن را کمتر مصرف می‌کنند و یا اصلا نمی‌خورند‌. همچنین میزان ابتلا به سرطان لوزالمعده در مصرف کنندگان پرتقال در پایین‌ترین حد قرار دارد.

محققان دریافته‌اند که پرتقال و سایر مرکبات در پایین آوردن کلسترول خون نیز مؤثرند و این خاصیت مدیون وجود پکتین (Pectin) یا ماده الیافی پوست و ورقه‌های نازک ما بین پره‌های پرتقال است‌. در مواردی که هدف کاهش کلسترول و تامین سلامت شریان‌ها باشد، برای استفاده از حداکثر نیروی درمانی پرتقال توصیه می‌شود که پرتقال را با لایه سفیدرنگ زیر پوست و لایه‌های نازک داخل پرتقال که حاوی پکتین هستند مصرف کنید‌.