لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 4
روش های صحیح سمپاشی درختان و مزارع
به طور کلی می توان جاندارانی را که به گیاهان خسارت وارد می سازند، به ۳ گروه علفهای هرز، عوامل مولد بیماری و آفات تقسیم نمود.
حشره کشها بیشتر از طریق هوا، آب و خاک وارد محیط زیست می شوند. حشره کشها با ذرات ریز سمپاشی یا تبخیر از خاک یا آب وارد اتمسفر می شوند. در طول سمپاشی فقط مقدار کمی از حشره کش روی محصول پاشیده می شود و بقیه یا روی زمین می ریزد یا با جریان هوا وارد اتمسفر می شود. تراکم آلودگی هوایی در اطراف کارخانه های حشره کش سازی و مکانهایی که در آنها سمپاشی های پی در پی انجام می گیرد بسیار بالاست. آب با حشره کشهایی که هزاران کیلومتر دور از محل سمپاشی یا گردپاشی هستند آلوده می شود. برای مثال: آلودگی آب باران تازه با حشره کشها در نقاط مرتفع هیمالیا مشاهده شده است و یا در «میدلند» انگلستان وجود حشره کش در تجزیه آب باران حتی قبل از تماس با زمین مشاهده شده است و همینطور برف اقیانوس منجمد شمالی هم با آفت کشها آلوده شده بود. خاک ذخیره کننده بقایای حشره کشها است.
حشره کشها
فعالیت میکروبی میکروارگانیزمهای خاکی را تحت تأثیر قرار می دهند و به کنه های شکاری، صدپاها یا هزارپاها و سوسکها و ... زیان می رسانند.
میزان تجمع حشره کشها در سیستمهای بیولوژیکی از طریق آب، بیشتر از راههای هوایی و زمینی است و این به دلیل خاصیت شیمیایی حشره کش است که در چربیها حلالیت بیشتری نسبت به آب دارد. آب حرکت حشره کش را تسهیل می کند و سپس مواد آلی چربی حاوی اجزا را گرفته و در آب به صورت معلق باقی می گذارد. از این مرحله حشره کش وارد زنجیره غذایی شده و در موجودات زنده انباشته می شود. استفاده مکرر حشره کشها روی محصولات سبزی ها و میوه ها بقایایی می گذارد که به عنوان سم علیه انسان آرام و پیوسته عمل می کنند.
در بسیاری موارد مبارزه شیمیایی بی مورد است و یا به لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نیست وانگهی مصرف سم عوارض آلوده سازی و بروز عواقب نامطلوب در محیط زیست را به ارمغان می آورد. حتی المقدور از سمومی استفاده کنیم که بتوان در مواقع خاصی از شبانه روز یا مرحله ای از رشد گیاه به کار برد و یا این که در مقدار مصرف تغییر داده و آن را برای بعضی از حشرات و عوامل مفید، کم خطر کنیم. به تجربه ثابت شده است که چنان که موقع مناسب مصرف مواد آفت کش به دقت مشخص شود، کاربرد آن آسان می شود. کارخانجات سموم به دلایل اقتصادی غلظت مصرفی سم را حد بالاترین توصیه می کنند. با انجام پیش تست می توان غلظت مؤثر را از روی هر آفتی در هر منطقه مشخص کرد. در بعضی جاها غلظت توصیه شده را تقلیل می دهند.اگر موقع سمپاشی از پراکنش ذرات سم و ریختن آنها روی زمین به شدت پرهیز شود هم در میزان مصرف سم صرفه جویی می شود و هم از آلودگی محیط جلوگیری می کند. موقع سمپاشی و حتی موقع آماده سازی محلول سمی باید از دستکش، لباس کار مخصوص، ماسک و عینک محافظ استفاده شود. موقع کار چیزی خورده و یا نوشیده نشود و حتی از کشیدن سیگار نیز پرهیز گردد. سموم باید در جای مناسب قفل شده نگهداری شوند، دور از دسترس بچه ها بوده و باید دارای برچسب و علائم هشداردهنده حاکی از خطرناک بودن سم باشند. ظروف محتوی سم پس از مصرف باید معدوم گردد که مورد استفاده ناآگاهان قرار نگیرد. ظروف مربوط به سمپاشی و ماشینهای سمپاش را نباید در رودخانه ها، حوضها و استخرها شستشو داد. باید از هرگونه تماس حشره کش با پوست بدن جلوگیری شود. همچنین از استنشاق بخار و گرد سم بویژه موقع مصرف آنها در انبارها وگلخانه ها، باغات، مزارع اجتناب شود. شستشوی دست و صورت با صابون و ترجیحاً زیر دوش یا حمام پس از هر بار سمپاشی توصیه می شود. باید بلافاصله پس از اجرای سمپاشی، لباسها را تعویض نموده و آنها را شست. موقع آماده سازی و مخلوط کردن سموم سعی شود که مواد خالص روی پوست نریزد و یا قطرات آن وارد هان، بینی و چشم نشود، در صورتی که این اتفاق افتاد باید با آب فراوان ۱۵-۱۰ دقیقه شست وشو داده و به پزشک مراجعه کرد. نباید به مواد سمپاشی شده تا ۵ روز پس از سمپاشی دست زد، در صورت نیاز از دستکش پنبه ای باید استفاده کرد.
با بروزعلائم گلو درد، حالت تهوع، درد مفاصل، عصبانیت، ترشحات زیاد آب دهان، تار شدن چشم ها، سردرد، لرزش پلک، اسهال، کاهش فشار خون، لرزشهای خفیف و یرقان که از نشانه های مسمومیت است ، بایدفوراً به پزشک مراجعه شود و حتماً نوع سم به پزشک گفته شود. در صورت مسمومیت گوارشی باید به بیمار آب زیادی خوراند. در صورتی که نوع ماده سمی دارای نفت، بنزین و روغنهای سنگین نباشد بیمار را می بایست وادار به استفراغ نمود. تا رسیدن پزشک از بیمار در جای گرم نگهداری شود.
روش های صحیح سمپاشی درختان و مزارع
