نام رسمی : جمهوری کره (Republic of Korea)
جمعیت 50/219/660 :میلیون نفر (تا مارس سال 2013) که از این میان 17/7 درصد بین 1تا 14 سال سن، 72/4 درصد بین 15 تا 64 سال سن و 9/9 درصد بیش از 65 سال سن دارند.
مساحت 100/210 :کیلومتر مربع (یک شانزدهم ایران)
پایتخت : شهر سئول پایتخت کره جنوبی میزبان بالغ بر 10 میلیون نفر از جمعیت این کشور می‌باشد.شهر سئول از ساختار زیربنایی بسیار پیشرفتهای برخوردار است و متروی آن که هرساله بیش از ۲۰۰ میلیون مسافر را جابجا می‌کند سومین شبکه بزرگ مترو در جهان است. سئول بیش از دو هزار سال است که از سکونتگاه‌های اصلی منطقه خود به شمار میآید و بنیاد آن به سال ۱۸ پیش از میلاد بازمی‌گردد.
زبان رسمی : زبان کره‌ای (هانگول) می‌باشد که توسط پادشاه چوسان اختراع گردید و دارای 28 الفبا می‌باشد.اما زبان انگلیسی در سطح وسیعی در مدارس بکار گرفته می شود.همجنین زبان ژاپنی نیز در این کشور رایج است .
دین و مذهب: در حدود 43 درصد از مردم کره جنوبی فاقد اعتقادات دینی و مذهبی هستند. از 57 درصد دیگر، 31 درصد مسیحی، 24 درصد بودایی، 2 درصد پیروان کنفسیوس و 1درصد دارای سایر مذاهب می‌باشند. 30 تا 35 هزار نفر از مردم این کشور (عمدتا مهاجر) مسلمان هستند.
برای آگاهی از تاریخ شبه جزیره کره پیش از جدایی دو کره به کره شمالی بنگرید. در پی جنگ جهانی دوم، سربازان شوروی و آمریکا به ترتیب بخشهای شمالی و جنوبی کشور را به کنترل خود درآوردند. با وجود به رسمیت شناختن اولیهٔ کرهٔ متحد در اعلامیهٔ قاهره، خصومت فزایندهٔ جنگ سرد، سرانجام به تشکیل دو دولت جداگانه با ایدئولوژی‌های مختص خود منجر شده و تقسیم کره به دو موجودیت سیاسی مجزا را باعث گشت: کره شمالی و کره جنوبی. در شمال، یک پارتیزان ضد ژاپن و فعال سابق کمونیست، کیم ایل سونگ و در جنوب یک رهبر سیاسی دست راستی و تبعیدی، سینگمان ری به عنوان رئیس جمهور به قدرت رسیدند.
در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۵۰ کرهٔ شمالی با هجوم به کرهٔ جنوبی، جنگ کره را آغاز نمود. سرانجام و پس از پیشرفتهای زیاد از هر دو طرف، جنگ به بن بست رسید. صلح موقت سال ۱۹۵۳ که هیچگاه توسط کره جنوبی امضا نشد، شبه جزیره را در امتداد منطقه بی‌طرف در نزدیکی خط سر حدی در حدود عرض جغرافیایی ۳۸ درجه به دو نیم تقسیم کرد. تا کنون هیچ معاهده صلحی امضا نشده و دو کشور از نظر حقوقی هنوز در جنگ هستند.
-اولین کشور جهان از نظر طولانی بودن ساعات کار کارگران ( بطورمتوسط2357ساعت درسال ) ,
- اولین کشور جهان از نظر مصرف سرانه فولاددرسال(یک تن)
- اولین کشور جهان از نظر صنعت ساخت کشتی
- اولین کشور جهان از نظر سرعت استفاده از اینترنت
- سومین کشور جهان از نظر تحقیق وتوسعه
- سومین کشورجهان ازنظر استفاده از اینترنت درمدارس
ـ چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا
- چهارمین کشورجهان ازنظرساخت ماشین آلات صنعتی
- چهارمین کشورجهان ازنظراستفاده از اینترنت درمنازل
- چهارمین کشورجهان ازنظرمصرف انرژی, (نفت)
- پنجمین کشورجهان ازنظرتولیدسالانـه خودرو
ـ پنجمین کشور جهان از نظر ساخت نیروگاههای هسته ای
- پنجمین کشورجهان ازنظرگرانی رستورانها
- پنجمین کشورجهان ازنظر صنایع الکترونیک
- ششمین کشورجهان ازنظرتولیدفولادخام
- ششمین کشورجهان ازنظر گرانی موادغذایی خام
- هشتمین کشورجهان درصنایع نساجی
- نهمین کشورجهان ازنظر حجم بالای تجارت جهانی
- یازدهمین کشورصنعتی جهان
- یازدهمین کشور جهان درصنایع شیمیایی
-یازدهمین کشور جهان درصنایع شیمیایی
- یازدهمین کشورجهان از نظرهزینه مسافرت
- دوازدهمین کشورجهان از نظرتولیدبرنج
- چهاردهمین کشورگران از نظر هزینه هتل
- پانزدهمین کشورجهان از نظرتولید ناخالص داخلی
- پانزدهمین کشورگران جهان از نظرهزینه سه وعده غذای روزانه
- هفدهمین کشورجهان از نظراستفاده ازتلفن همراه (70درصدمردم)
- بیستمین کشور از نظر میزان سلامت و رفاه اجتماعی در میان کشورهای OECD
- بیست ودومین کشورجهان از نظرهزینه زندگی
- بیست وهشتمین کشورجهان از نظرگرانی هزینه اجاره مسکن
- چهل وچهارمین کشورجهان از نظردرآمدماهانه
- چهل وهفتمین کشورجهان از نظرتحقیقات دانشگاهی درزمینه امورمالی
- چهل ونهمین کشورجهان از نظرشاخص های مربوط به خوشحالی
- گرانترین کشور جهان از نظر هزینه مکالمه تلفن همراه
- و دارنده 6/2درصدازسهم بازارصادراتی جهان است
بررسی مقایسه ای کارآمدترین سیستم های بهداشتی جهان در سال ۲۰۱۳؛ ایران رتبه چهل و پنجم :
در ۱۹ آگوست ۲۰۱۳ برابر با ۲۸ مرداد ۱۳۹۲، سایت اقتصادی بلومبرگ اقدام به انتشار خبر مقایسه کارآترین سیستم های بهداشتی ۴۸ کشور جهان نمود. همانگونه که مقاله مرتبط دیگری در روزنامه هافینگتون پست اشاره می کند باید توجه داشت که این داده ها لزوماً بهترین سیستم بهداشت و درمان جهان را نشان نمی دهند و تنها به عنوان وسیله ای برای اندازه گیری کیفیت کلی نسبت به هزینه اختصاص داده شده باید در نظر گرفته شود.
طبق متد مورد استفاده ذکر شده کشورهایی که دارای جمعیتی حداقل ۵ میلیون، امید به زندگی حداقل ۷۰ سال و تولید ناخالص داخلی با سرانه حداقل ۵۰۰۰ دلار داشته اند تنها در سه معیار مورد مقایسه قرار گرفتند. این سه معیار شامل امید به زندگی (با وزن دهی ۶۰ درصد)، هزینه سرانه نسبی مراقبت بهداشتی (۳۰ درصد) و هزینه سرانه مطلق بهداشتی(۱۰ درصد) بود. سپس کشورها بر اساس هر معیار امتیاز گرفته، به امتیازها وزن داده شد و در پایان جمع حاصله برای تعیین کارآیی آنها به کار گرفته شد. هزینه سرانه نسبی شامل هزینه سرانه ای بود که درصدی از تولید ناخالص داخلی (GDP) برای هر فرد را تشکیل می دهد. هزینه مطلق شامل کل مخارج بهداشتی بود که خدمات پیشگیرانه و درمانی، تنظیم خانواده و اقدامات تغذیه ای و اورژانس را در بر می گرفت.
تجربه نظام بازنشستگی و خدمات درمانی در کره جنوبی
سال 2014، تقریبا 12 درصد جمعیت کره جنوبی 65 سال یا بیشتر سن داشتند، تا سال 2030 این میزان دوبرابر خواهد شد؛ آماری تقریبا بالا که مسئولان این کشور را بر آن داشته تا تدبیری جدی برای پشتیبانی و حمایت از این جمعیت پیر بیندیشند. پیری جمعیت کره‌جنوبی نشان‌دهنده دو روند اساسی است؛ مردم کره جنوبی عمر طولانی‌تری دارند و اینکه زادوولد در این کشور کم شده است.
نرخ زادوولد کره‌جنوبی کمتر از 1/3 بارزایمان برای هر زن است که کمترین نرخ در میان کشورهای سازمان توسعه یافته و همکاری‌های اقتصادی 2/4 است.
به گفته کارشناسان ، در کره جنوبی تعداد افرادی که در سن کار هستند تنها در یک دوره سه‌ساله افزایش می‌یابد و تا سال 2040 تعداد این افراد حدود یک‌پنجم کمتر می‌شود. باید گفت به‌زودی این کشور تا حدی پیر می‌شود که حتی پرداخت حقوق بازنشستگان هم دشوارخواهد بود.
با وجود روند سریع شهرنشینی در کره‌جنوبی، بررسی سال 2011 موسسه تحقیقات ملی بازنشستگی نشان داده یک‌چهارم افراد بالای 70 سال در این کشور هنوز با فرزندانشان زندگی می‌کنند. بخشی از این موضوع مربوط به ضعف دولت در ایجاد مراکز مناسب برای ارائه خدمات به سالمندان این کشوراست.
دولت کره در مرحله دوم برنامه طرح ارتقای نظام خدمات درمانی خود یک مرکز اطلاعات آمار بهداشتی و درمانی برای بررسی نتایج عملکرد سیستم‌های بهداشتی و به طور کلی وضعیت بهداشت و درمان کشور ایجاد کرد. این مجموعه علاوه بر نظارت بر صنعت دارو و درمان در مراکز درمانی هر منطقه، در نرخ خدمات دارویی ارائه‌شده در مراکز درمانی هم رقابت بسیار زیادی ایجاد کرد. چراکه مبنای انتخاب مراکز برتر درمانی ارائه خدمات برتر، استفاده از داروهای مناسب و کم‌هزینه و رضایت بیماران بود.
با توجه به روند افزایش جمعیت رو به کهنسالی در کره‌جنوبی سرانه مصرف دارو در این کشور بسیار بالاست. از این رو دولت برای تسهیل در روند درمان و ملاحظه شرایط اقتصادی این جمعیت کهنسال در سال 2007 اقدام به تاسیس یک مرکز مدیریت اطلاعات در صنعت بهداشت و درمان کرد. مرکزی که بهینه‌سازی سیستم‌های تولید و توزیع دارو را در اولویت برنامه‌های اجرایی خود قرار داد. اولین گام حضور و مشارکت دانشگاه‌ها، نهادهای مراقبت‌های بهداشتی و سازمانهای تحقیقاتی مربوطه در این پایگاه بود.
این مرکز همچنین سعی در برقراری ارتباطی تنگاتنگ با نهادهای مشابه بین‌المللی و واحدهای خدمات‌رسانی بهداشتی درمانی چه در داخل و چه در خارج از کشور کرد.اما نتیجه مثبت این اقدام آگاهی از خدمات دارویی و درمانی مدرن و در عین حال مقرون به صرفه برای مصارف مراکز درمانی در داخل کشور بود. اما دومین اقدام دولت کره در این راستا ایجاد صندوق‌های حمایت و پشتیبانی از تحقیقات پزشکی در این مرکز بود.
مقامات کره به‌خوبی دریافته بودند که سرمایه‌گذاری برای پیشگیری از بیماری بهترین سرمایه‌گذاری از لحاظ اقتصادی در بخش خدمات درمانی است. اما گام نهایی برنامه توسعه خدمات بهداشت و درمان در این کشور حرکت برای تنظیم بازار دارو و رقابتی‌تر کردن آن با تطبیق قانون «چگونگی تنظیم بازار خرده‌فروشی» با شرایط ویژه این صنعت بود.
دانلود پاورپوینت نظام بهداشت و درمان کره ی جنوبی- 49 اسلاید
