آرام سازى جریان ترافیک در عین حال که باعث ارتقا، ایمنى مسیرها میگردد ، در سطح عملکردى آن ها نیز نمى بایست خلل چندانى ایجاد کند. در تحقیقات انجام شده اغلب ادوات آرام سازى به صورت منفرد مورد ارزیابی واقع شده اند؛ اما بررسى آن ها در حالت ترکیبى و در ارتباط با یکدیگر مسأله اى می باشد که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق هدف ، بررسى تأثیر فاصله بین سرعت گیرهاى موجود در یک مسیرى بر روى ظرفیت و سایر پارامترهاى ترا فیکى مسیر مى باشد. در ابتداى تحقیق با انجام مطالعات میدانى بر روى یکى از خیابان هاى شهر تهران که توسط سرعت گیرها آرام سازى شده است ، اقدام به برداشت پروفیل سرعت خیابان مورد نظر مى شود. سپس با استفاده از شبیه سازى میکرو توسط برنامه AIMSUN مدل خیابان مورد مطالعه شبیه سازى مى گردد تا بحث کالبره کردن و شبیه سازى کار انجام گرفته باشد. بعد از آن سناریوهاى گوناگون که از نظر فاصله بین سرعت گیرها متفاوت مى باشند تعریف گردیدند تا هم میانگین زمان تأخیر براى ابزار هاى مختلف و با نرخ جریان و فاصله متفاوت به دست آید و هم از طریق به دست آوردن میانگین زمان سفر و ظرفیت مسیرى سطح سرویس مسیر در حالات مختلف اعمال اقدامات آرام سازى به دست آید. با بررسى خروجى هاى مدل ها مشخص گردید که حدا کثر جریان عبورى در سه خط عبور براى فاصله بین سرعت گیرها برابر 400، 200، 100 و 50 متر به ترتیب برابر 5590، 5560، 5500 و 5250 وسیله نقلیه در ساعت مى باشد. همچنین با انجام آنالیز حساسیت بین پارامترهاى ترافیکى براى فواصل مختلف بین سرعت گیرها مشخص گردید که در فواصل کوتاه ، دو سرعت گیر همانند یک سرعت گیر رفتار می کنند. در نتیجه فواصل کمتر از 100 متر براى نصب سرعت گیرها دارای توجیه اقتصادى و فنى نمى باشند و یک فاصله بحرانى محسوب مى شوند. با توجه به زمان تأخیر بدست آمده و متوسط سرعت خودروها در مدل ها، فاصله 400 مترى بین سرعت گیرها که ارائه دهنده سطح سرویس c مى باشد، فاصله ایده آل براى نصب سرعت گیرها در طول مسیر انتخاب شده است.
سال انتشار: 1392
تعداد صفحات: 15
فرمت فایل: pdf
