مقاله در مورد تاریخچه شیشه 40 ص

اختصاصی از سورنا فایل مقاله در مورد تاریخچه شیشه 40 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 42

تاریخچه شیشه

یک تکه سنگ شیشه بزرگ شیشه از مواد معدنی بدست می آید که معمولاً به رنگ های متفاوت در طبیعت یافت می شود و بنظر می رسد اولین شناخت و استفاده انسان از شیشه به حدود 3000 سال قبل از میلاد مسیح یعنی عصر برنز باز می گردد.

شیشه به صورتی که ما امروزه از آن استفاده می کنیم ریشه در اسکندریه دارد که هنرمندان برای تزئین دیوارها، سقف و دیگر قسمت های کاخ ها از موزاییک های شیشه ای استفاده می کردند. همچنین باستان شناسان ریشه صنعت شیشه گری را به حدود یک قرن قبل از میلاد و کشور سوریه نسبت می دهند.

در قرن 15 میلادی در ونیز اولین شیشه های بسیار شفاف ساخته شد و به آنها کریستالو (Cristallo) گفته شد. در سال 1675 شیشه گری بنام جورج راونسکروفت(Ravenscroft George) با افزودن اکسید سرب به شیشه به نوعی از شیشه با استحکام بالا دست پیدا کرد و از آن برای استفاده در پنجره و پوشش ساختمان استفاده کرد.

اگر شیشه یا شیشه ای شدن را به معنی عمومی آن یک مرحله از ذوب و طریقه سرد شدن اجسام تعریف کنیم باید قدمت شیشه را تقریبا مساوی با سرد شدن پوسته جامد زمین بدانیم یعنی بگوییم قبل از آنکه بشر موفق به ساختن شیشه مصنوعی بشود طبیعت آن را به صورت طبیعی به وجود آورده است بدین طرق که مواد مذاب که دارای ترکیبات مخصوص بودند از دهانه کوهها فوران نموده و به علت سریع سرد شدن به شیشه تبدیل می‌شوند.

البته باید توجه داشت که این شیشه ها تقریبا دارای کلیه خواص شیشه‌های مصنوعی هستند فقط ممکن است اغلب شفاف نباشند یعنی نور به خوبی از آنها عبور نمی کند. مردمان نخستین اینگونه سنگهای شیشه ای شده را شکسته و از قسمت تیز آن به عنوان ابزار جنگ و شکار استفاده می‌نمودند.

هر چند تاریخ کشف شیشه دقیقا مشخص نیست ولی تصور می‌رود که در دوره یونانیها، فینیقیها صنعت شیشه را در ساحل مدیترانه نزدیک شهر صیدا ایجاد کرده باشند. بنابر یک داستان قدیمی، فینیقی‌ها برحسب تصادف، نخستین شیشه را ساخته‌اند. داستان، روایت بر مسافران یک کشتی دارد که در سوریه لنگر انداخته بودند. آنها برای درست کردن اجاق، چون سنگی نیافته بودند، از قطعه‌هایی از بار کشتی که پودر رختشویی بود، استفاده کرده بودند. هنگام پختن غذا ناگهان مشاهده کرده‌اند که در اثر حرارت اجاق، قطعه‌های سود با شنهای دور خود ترکیب شده و به شیشه تبدیل شده‌اند. البته ما دلیلی بر درستی یا نادرستی این داستان نداریم. شواهد تاریخی نیز نشان می‌دهد که آنان نیز هنر شیشه گری را در دومین دوره اسارت قوم یهود در بابل از بابلیان آموخته اند ولی آنچه مسلم است شیشه گری از قدیمی ترین حرفه‌های بشر است که مستلزم استفاده از آتش بوده است.

از بدو پیدایش شیشه، اشیای شیشه ای به خاطر جذابیت و زیبایی، طرفداران زیادی داشته است و مصریان باستان شیشه را به دلیل رنگهای جواهر گونه که از افزودن فلزات واسطه (رنگین) به ترکیب شیشه حاصل می‌شد در جواهر سازی به کار می‌بردند. ظروف شیشه ای که امروزه یکی از بخشهای مهم صنعت را تشکیل می‌دهد و در 3000 سال قبل از میلاد تولید می‌شده است و مردم سومر، بابل و آشور نیز بهترین نوع شیشه و صنعت شیشه گری را داشته اند. جداول و فرمولهای ترکیب شیشه بابلیان و آشوریان (625 سال قبل از میلاد) که در نزدیکی و مجاورت فارس ساکن بوده اند نشان می‌دهد که این شیشه ها شدیدا قلیایی بوده اند که به دلیل پایین عمدتا از بین رفته اند. در بین یافته‌های با ارزش خزانه تخت جمشید، تعدادی ظروف شیشه ای که به روش دمش در قالب تولید می‌شده اند وجود دارد که نشان دهنده استفاده گسترده از شیشه در دوره هخامنشیان است در گزارش یکی از سفرای آتنی نیز به جام‌های شیشه ای مورد استفاده دربار هخامنشیان اشاره شده است

از شیشه‌های کشف شده دوره پارتیان و ساسانیان نیز چنین تصور می‌رود که هنر شیشه گری از همان بدو ظهور به فارس راه یافته است. مهارت شیشه گران دوره ساسانی مخصوصا تولید شیشه‌های تزیینی چرخ تراش (wheel-cut) شایان توجه است که از بهترین شواهد بر این مدعا جام خسرو اول است که در موزه پاریس نگهداری می‌شود.

هنر ششه گری به سبک دوره ساسانی در اوایل اسلام در سامرا و ری ادامه یافت ولی پس از حمله مغول راه افول را پیمود به طوریکه شاردن، سیاح فرانسوی که در بین سالهای 1664 تا 1681 میلادی به ایران سفر کرده است، هنر شیشه گری ایران درکیفیت و سطح پایینی گزارش کرده است. مطالعات علمی در اروپای غربی پس از رنسانس شروع و از شیشه به عنوان ابزار علمی استفاده شد یکی از اولین ابزارهای علمی شیشه ای، دماسنجی است که در سال 1550 میلادی ساخته شد. اولین کار بر روی میکروسکوپ ها و تلسکوپ ها به مطالعه اصولی خواص نوری شیشه منجر شد به طوریکه در سال 1590 میلادی عدسیهای شیشه ای توسعه و تکامل یافت.

دانشمندانی مانند فاراده در کیفیت و خواص نوری شیشه‌های اپتیکی موجود نقایصی مشاهده کردند و به روی ترکیبات جدید و روش‌های ذوب مطالعاتی انجام دادند. فاراده در یافت که پلاتین بهترین نوع بوته برای ذوب شیشه محسوب می‌شود، لذا با تامین کننده پلاتین، و ولاستون که روشهای ذوب و شکل دهی پلاتین را ابداع نمود، در مورد تولید بوته‌های پلاتینی تشریک مساعی و همکاری نمود. در سال 1924 میلادی شیشه‌های مقاوم به خوردگی به بازار عرضه شدند. نظریه تشکیل شیشه برای اولین بار در سال 1932 میلادی توسط دانشمندی به نام « زاخار یاسن » و بعد از او در سالهای 1933 تا 1938 توسط « وارن » و همکارانش پیشنهاد گردید.

شیشه

شیشه آن طوری که عموم آن را می‌شناسند جسمی است شفاف که نور به خوبی از آن عبور می‌کند و پشت آن به وضوح قابل رویت می‌باشد.

مواد جامد در طبیعت به دو شکل بلوری (کریستالی) یا آمورف (بی شکل) وجود دارند. اگر اتمها یا مولکول‌های تشکیل دهنده جسم جامد، آرایش منظمی داشته باشند جامد، بلوری است. ولی اگر نظم مشخصی نداشته باشند جامد را آمورف می‌نامند.

شیشه جامدی آمورف (غیر کریستالی) و معدنیاست که معمولا از انجماد سریع مذاب بدون تبلور، در دمای اتاق به دست می‌اید برخی آن را مایع فوق تبرید می‌نامند. شیشه در دمای اتاق سفت و شکننده است ولی میتوان آنرا به تعداد نامحدودی ذوب و مجددا شکل داد. از شیشه به دلیل شفافیت، مقاومت در برابر خوردگی و عایق بودن استفاده‌های فراوانی می‌شود و امروزه تقریبا بیش از 800 نوع شیشه مختلف به بازار عرضه شده است.

شیشه ها بر خلاف جامدات کریستالی در هنگام انجماد رفتاری غیر معمول دارد و در دمای انجماد واقعی،منجمد نشده بلکه در

تحقیق در مورد تاریخچه و قوانین والیبال 41 ص

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق در مورد تاریخچه و قوانین والیبال 41 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 46

تاریخچه و قوانین والیبال

مشخصات بازی والیبال

والیبال یک ورزش تیمی است که توسط دوتیم روی یک زمین، بازی می شودکه بوسیله یک توربه دوقسمت شده. هدف بازی این است که توپ راازبالای توربه زمین حریف بفرستند، وازانجام این عمل توسط حریف ممانعت به عمل آورند. تیم برای برگرداندن توپ مجازبه زدن سه ضربه می باشد.

منطقة بازی:

منطقة بازی شامل زمین بازی ومنطقة آزاد می باشد، می بایست به شکل مربع مستطیل وقرینه باشد.

ابعاد:

زمین بازی به شکل مربع مستطیل به ابعاد 9×18 متر، بوسیله یک منطقه آزادحداقل به پهنای 3 متر احاطه شده است. فضای بالای منطقة آزادبازی ومنطقة بازی بایدازهرگونه مانعی آزادباشد. فضای آزادبایدحداقل به اندازه 7 مترارتفاع داشته باشدازسطح زمین.

برای مسابقات جهانی ورسمی fivb منطقة آزادبایدبه اندازه حداقل 5 مترازخطوط کنار و 8 مترازخطوط انتهایی باشد. فضای بالای منطقة آزادبازی بایدبه اندازه حداقل 5/12 مترارتفاع ازسطح زمین داشته باشد.

برای قهرمانی جهان بزرگسالان وبازیهای المپیک اندازه منطقة آزادباید حداقل 6 مترازخطوط کنارو 9 مترازخطوط انتهایی باشد.

سطح زمین بازی کردن:

سطح زمین بازی باید صاف، افقی ویکنواخت باشد.

برای مسابقات جهانی fivb فقط سطح پوشیده ازچوب یاموادمصنوعی مجازاست، هرگونه کف پوش بایدقبلاً توسط fivb تأییدشده باشد.

درزمین های سرپوشیده سطح زمین بازی بایدبه رنگ روشن باشد. برای مسابقات جهانی fivb رنگ سفید برای خطوط الزامی است.

خطوط زمین:

پهنای تمامی خطوط زمین 5 سانتیمتراست. رنگ آنهابایدروشن ومتفاوت ازرنگ زمین ودیگرخطوط باشد.

خطوط محدودکننده:

دوخط کناری ودوخط انتهایی محدوده زمین بازی رامشخص می گرداند. هردوخط کناری وانتهایی درداخل ابعادزمین بازی کشیده شده است.

خط مرکزی:

خط مرکزی یاوسط، زمین بازی رابه دوزمین مساوی 9×9 مترتقسیم می کند. این خط در زیر تور ازوسط خط کناری یک طرف به وسط خط کناری طرف دیگرکشیده می شود.

خط حمله:

درهرطرف زمین یک خط حمله که درفاصله 3 متری موازی خط مرکزی است منطقة جلوی حمله رانشان می دهد. برای مسابفات جهانی fivb خط حمله بصورت نقطه چین ازخطوط کناری ادامه دارد، بوسیله 5 خط کوتاه 15 سانتیمتری به پهنای 5 سانتیمتر، بفاصله 20 سانتیمترازهمدیگرکشیده می شود جمعاً به طول 175 سانتیمتر.

منطقة جلو:

درهرطرف زمین محدوده منطقة جلوازخط مرکزی تا لبة خارجی خط حمله وحاشیه پشت خط حمله منطقه جلودر آن طرف خطوط کناری تاپایان منطقة آزاددرنظرگرفته می شود.

منطقه سرویس:

منطقة سرویس به پهنای 9 متردرپشت هرخط انتهایی است. ازپهلوبوسیله دوخط کوتاه محدوداست. طول هرکدام 15 سانتیمتر، بفاصله 20 سانتیمترپشت خط انتهایی درامتدادخطوط کناری. هردوخط کوتاه جزء منطقة سرویس هستند.

منطقة تعویض:

حدودمنطقة تعویض بوسیله دوخط حمله تا میز منشی را شامل می شود.

منطقة گرم کردن:

برای مسابقات جهانی ورسمی fivb مناطق گرم کردن، تقریباًبه اندازه 3×3 متر، درطرف نیمکت هرتیم درگوشه های خارج ازمنطقه آزادمشخص می گردد.

منطقة جریمه:

منطقة جریمعه تقریباً به اندازه یک متردریک متر درپشت نیمکت هرتیم تعیین شده است. این منطقه باخط 5 سانتیمتری به رنگ قرمزمشخص شده وباقراردادن دوصندلی دراین محل مجهزگردیده است.

درجه حرارت:

حداقل درجه حرارت نبایدپائین تراز 10 درجه سانتیگراد(50 درجه فارنهایت)باشد. برای مسابقات جهانی fivb ، حداکثر درجه حرارت نباید بالاتراز 25 درجهسانتیگراد(77 درجه فارنهایت) وحداقل نباید پایین تراز 16 درجه سانتیگراد(61 درجه فارنهایت) باشد.

نور:

برای مسابقات جهانی ورسمی fivb میزان نوردرمنطقه بازی بایداز 1000 تا 1500 لوکس باشدوازارتفاع یک متری بالای سطح منطقه بازی اندازه گیری شود.

ارتفاع تور:

بطورعمودی دربالای محورخط مرکزی به ارتفاع 43/2 متربرای مردان و24/2 متربرای زنان قراردارد. اندازه گیری ارتفاع آن ازمرکززمین بازی انجام می شود. ارتفاع تور(بالای دوخط کناری) بایدبه همان اندازه ونبایستی ازارتفاع رسمی بیش از 2 سانتیمترتجاوزکند.

مشخصات تور:

توربه پهنای یک متر طول 50/9 متراست. ساخته شده ازشبکه های مربع شکل ورنگ سیاه. به سرتاسربالای تور یک نوارافقی به پهنای 5 سانتیمتراست، تهیه شده ازکرباس سفیدبطوردولا دوخته شده است.

نوارهای کناری:

تحقیق در مورد تاریخچه والیبال 11 ص

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق در مورد تاریخچه والیبال 11 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 12

تاریخچه والیبال در جهان

والیبال از ایالات متحده امریکا سرچشمه می‌گیرد. اگرچه مسابقات المپیک و سایر رقابت‌های بین‌المللی به وسیله تیم‌های کشورهای مختلف برگزار می‌گردد ولیکن بازی‌های امروزی بیشتر مربوط به این کشور می‌شود.

اما درست است که بسیاری از بازی‌ها از «سواحل کالیفرنیای جنوبی» مشتق شده است. اما باید گفت که والیبال در سال 1895 در شهر «هولیوک ماساچوست» توسط مرد جوانی که عضو انجمن علاقه‌مندان به ورزش بود به نام «ویلیام جی مورگان» به وجود آمده است.

در آغاز او در نظر داشت که یک مبتکر ورزشی باشد تا بتواند ورزشی به وجود آورد که در آن تحرک و تفریح زیادی برای پیران و جوانان فراهم سازد.

بنابراین یک تور تنیس در وسط زمین ورزشی کشید و سپس به پرتاب توپ سبکی از بالای تور شروع کرد. که پس از به وجود آوردن این بازی، والیبال پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای در سطح جهان کرد.

در طی دو جنگ جهانی، ارتش امریکا از این ورزش به عنوان وسیله‌ای برای تفریح و تحرک و تقویت روحیة افراد استفاده کرد و پس از آن دنیا نیز مشتاقانه به این بازی نگاه کرد.

اما درست است که تیم‌های ژاپنی با فرم بازی دفاعی‌شان در طی بازی‌های المپیک 1964 (اولین بازیی که والیبال به عنوان یک ورزش مجاز جهت شرکت در المپیک تشخیص داده شد) دنیا را به لرزه درآورد.

لیکن پیشرفت‌های اساسی در این زمینه در امریکا شکل گرفته است.

اما آمریکائیان در بازی‌های بین‌المللی شکست خورده‌اند. اما خواهان به دست آوردن مقام از دست رفتة خود می‌باشند و هر روز بر تعداد ورزشکارانی که به هیجان مسابقه پی می‌برند افزوده می‌گردد و در همین حال ذوق و شوق تماشاگر افزایش می‌یابد و طرح والیبال حرفه‌ای کم‌کم به حقیقت می‌پیوندد و این نوآوری مطمئناً سبب بالا بردن کیفیت والیبال آماتوری نیز خواهد شد.

اما اکنون اجازه دهید در مورد والیبال و چگونگی پیشرفت آن سخنی به میان آید.

والیبال در ابتدا «مینونت» نامیده می‌شد و بازی آن در سالن و با استفاده از تور تنیس (چنانکه قبلاً ذکر شد) و توئی (قسمت داخلی) توپ بسکتبال انجام می‌شد. در آن زمان این ورزش برای تفریح در فصل زمستان بود و هیچ‌گونه مقررات و روش خاصی برای بازی کردن وجود نداشت. در مراحل و زمان‌های مختلف تغییرات فراوانی در اصل آن به وجود آمده است. دکتر: «آ-ت-هاسکد» در محلی به نام اسپرینگ فیلد میونت را به والیبال تغییر نام داد و معنی آن زدن توپ با پنجه (والی) و رد کردن از روی تور است. هم‌چنان که هر اختراع و ابداعی در آغاز دارای نواقصی است که به مرور زمان کامل خواهد شد. والیبال نیز از این قاعده مستثنی نبوده و رفته‌رفته برای بازی آن مقرراتی وضع شده و روش‌های مدرنی متداول کرده است. در سال 1900 پذیرفته شد که امتیازات هر گیم بازی 21 پوئن باشد. در سال 1912 سیستم چرخش تصویب شد. در سال 1917 پذیرفته شد که هر گیم بازی 15 پوئن باشد. در سال 1918 تعداد بازیکنان هر تیم 6 نفره تعیین و مورد تصویب قرار گرفت.

در سال 1912 خط وسط به خطوط زمینی اضافه گردید. در سال 1922 موافقت شد که هر تیم در زمین خود بتواند فقط با سه ضربه توپ را به زمین مقابل بفرستد. در سال 1923 اندازة زمین بازی 9×18 تعیین گردید. در والیبال در سال 1900 توسط شخصی به نام دکتر «گری» مدیر تربیت‌بدنی YMCA هندوستان معرفی شد و در سال 1906 توسط «گیلی روبرت سان» مدیر تربیت‌بدنی YMCA به چین معرفی شد. در سال 1910 به فیلیپین معرفی شد و از این تاریخ اکثر کشورهای خاور دور والیبال را شناختند و برای پیشرفت آن کوشش کردند. در سال 1913 که اولین دورة مسابقات المپیک خاور دور در مانیل برگزار گردید. والیبال به عنوان یک بازی رسمی در برنامة بازی‌ها انجام شد و سیستم بازی 16 نفری بود. سپس سیستم 16 نفری به 12 نفری و سپس به 9 نفری تغییر یافت که اکنون نیز در بعضی از کشورهای خاور دور خصوصاً ژاپن سیستم 9 نفری علاوه بر سیستم 6 نفری رواج دارد. در سال 1914 والیبال به کشور انگلستان معرفی گردید. در سال 1917 به فرانسه و در سال 1919 به چکسلواکی و 1921 به لهستان معرفی شد. لهستان فدراسیون والیبال خود را در سال 1924 تأسیس نمود و در سال 1974 جشن پنجمین سال تولید فدراسیون والیبال خود را در لهستان برپا نمود. کشور شوروی فدراسیون خود را در سال 1923 تأسیس نمود و از همان موقع برای پیشرفت این ورزش فعالیت زیادی نشان داد و یکی از کشورهایی است که سهم به سزایی در پیشرفت والیبال دارد. به طور کلی می‌توان تغییرات والیبال و پیشرفت آن را به سه دوره تقسیم نمود.

دورة اول: تا سال 1918- دوره دوم: تا سال 1936- دوره سوم: از سال 1936 به بعد.

تحقیق در مورد تاریخچه والیبال درجهان 20 ص

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق در مورد تاریخچه والیبال درجهان 20 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 23

تاریخچه والیبال درجهان

والیبال درسال 1895 میلادی مطابق باسال 1274 شمسی توسط ویلیام .ج . مورگان مدیر Y.M.C.A در هولیک ایالت ماساچوست آمریکا ابداع شد. درابتدا این ورزش مینتونت نام گذاری شده بود ودلیل انتخاب یان نام برای همگام نامعلوم بود. تحت تأثیر محبوبیت فراوان بسکتبال دربین عامه، مورگان تصمیم گرفت برای دانشجویان خود ورزشی را بوجود آورد که بازی ازروی تور انجام گیرد و لذت بخش باشد . مورگان با استفاده ازتوئی توپ بسکتبال که بدلیل سبکی وزن به دستها آسیب نمی رساند بازی را شروع کرد. با وجود اینکه بطور آهسته و کند از Y.M.C.A آغاز شد ولی طولی نکشید که طولی نکشید که درکلیه شهرهای ماساچوست و نیوانگلاند عمومیت یافت.

دراسپرینگ فیلد، دکتر ت-آهالستیگ با مشاهده بازی، مینتونت را به والیبا ل تغییر نام داد، زیرا قصد اساسی از بازی کردن، فرستادن و برگشت دادن (ردو بدل کردن) توپ از روی تور است که کلمه والیبال درمعنا این نیت را مشخص می سازد. با اینکه والیبال درآغاز ورزش سالنی بود و درمحل های سرپوشیده بازی آن انجام می شد و اساساً برای فعالیت های سرگرم کننده پیشه وران و تجّار اختصاص یافته بود ولی کم کم به زمین های روباز کشیده شد و بعنوان یکی ازفعالیت های جالب توجه تابستانی درآمد وبه شدّت تعقیب می شد. درآغاز برای بازی والیبال قوانین خاصی تدوین نشده بود، هرفرد و درهرکشوری بمیل خود و بطریق مختلف با توپ بای میکردند. رفته رفته والیبال درمناطق و نواحی مختلف جهان گسترش می یافت. همچنانکه هر ابداع یا اختراعی درآغاز با نواقص همراه بوده و به مرور زمان تکمیل و رفع نواقص می شود، والیبال نیز ازاین قاعده مستثنی نبود و کم کم قوانین برای این بازی وضع شد وروشها وحرکات تکنیکی جایگزین حرکات قبلی گردید.

درسال 1900 پذیرفته شد که امتیازات هرست بازی 21 پوئن باشد.

درسال 1912 سیستم چرخش به تصویب رسید.

درسال 1917 پذیرفته شد که هر ست بازی 15 پوئن (امتیاز) باشد.

درسال 1918 تعداد بازیکنان هرطرف زمین 6 نقر پیشنهاد شد که مورد قبول عامه قرارگرفت.

درسال 1921 موافقت شد که هرتیم باسه ضرب توپ را به طرف دیگر بفرستد.

درسال 1923 اندازه زمین بازی 9×18 متر تعیین شد.

بمرور درسالهای بعد، قوانین فراوانی برای این بازی وضع شدودر بسیاری ازقوانین قبلی نیز تغییراتی حاصل گشت که هنوزهم این تغییرات (سال2000) ادامه دارد و هرچهار سال یکبار درکنگره بین المللی والیبال تغییراتی درقوانین بازی به تصویب می رسد و درآخرین کنگره جهانی که درسال 1998 میلادی (1377 شمسی) همزمان با برگزاری چهاردهمین دوره مسابقات والیبال جهانی مردان و سیزدهمین دروه زنان درژاپن برگزار شد با تصویب و تغییر قوانین مانند روش امتیاز گیری با برد رالی، امتیازات 25 برای ست های اول، دوم، سوم و چهارم و امتیازات 15 برای ست پنجم و همچنین تصویب بازیکن دفاعی لیبرو، بکار بردن روش جدید دگرگونی و هیجان فراوانی دربازی والیبال بوجود آورده است.اولین کشور خارجی که والیبال را پذیرفت کشور کانادا و بسال 1900 بود اساساً نهضت Y.M.C.A (سازمان جوانان مسیحی) درمعرفی این ورزش به دیگر کشورهای جهان و تعمیم آن سهم فراوانی دارد. بازی والیبال درپایان سال1900 به هندوستان ودرسالهای 1905 به کوبا، 1909 به پورتریکو، 1910 به فیلیپین، 1912 به اوروگوئه، 1913 به چین و 1917 به ژاپن و به تدریج ازسال 1914 به بعد توسط سربازان قوای

آمریکا و مستشاران و اشخاص دیگر به کشورهای اروپائی ازقبیل فرانسه، چکسلواکی، لهستان، شوروی و بلغارستان و سایر کشورهای اروپائی معرفی شد و تعمیم یافت. ولی بسبب بیگانه بودن این ورزش برای اروپائیان درابتدا امر قبول آن به کندی صورت می پذیرفت. فرانسه، چکسلواکی و لهستان سه کشوری بودند که قبل ازدیگران اقدام به تشکیل فدراسیون ملّی والیبال درکشورخود نمودند. کشور شوروی که درسال1923 اقدام به تأسیس انجمن ملّی والیبال نمود برای پیشرفت و دگرگونی آن فعالیت زیادی بعمل آورد. اصولاً شوروی ازکشورهائی است که درپیشرفت تکنیک و تاکتیک والیبال و تنظیم قوانین درجهان سهم بسزائی دارد و برای قهرمانی درمسابقات است که قدرت بزرگ جهانی بحساب می آید. کشورهای فرانسه، چکسلواکی و لهستان پس ازتشکیل فدراسیون ملّی مصمم شدند که باکمک کشورهای دیگر فدراسیون بین المللی راتأسیس نمایند ودرسال 1936 بینگام بازیهای المپیک دربرلین آلمان دراین زمینه فعالیت زیادی نمودند ولی با آغاز جنگ بین المللی دوّم و طغیان آن دراروپا اقدامات آنان متوقف شد. بطور کلّی تغییرات و پیشرفت والیبال را میتوان به سه دوره تقسیم نمود، دوره اوّل ازسال آغاز تا سال 1918 ، دوره دوّم ازسال 1919 تا سال 1946 و دوره سوّم ازسال 1947 به بعد که تغییرات و پیشرفت اساسی والیبال دردوره سوم صورت پذیرفته است.پس ازجنگ بین المللی دوّم، فعالیت های فراوان برای حرکت جدید به والیبا ل مجدداً آغاز شد و اولین مسابقه بین المللی درقاره اروپا بین دو کشور فرانسه و چکسلواکی درشهر پاریس برگزار گردید. پیگیری برای تأسیس فدراسیون بین المللی والیبال ادامه یافت. مذاکرات بین سه کشور فرانسه، چک و لهستان منتج به موافقت درجهت تشکیل کنگره ویژه برای تأسیس اتحادیه بین المللی والیبال گردید.

سرانجام درتاریخ آوریل 1947 کنگره ای با شرکت نمایندگان چهارده کشور ازسراسر جهان درپاریس برگزار و موافقت شد فدراسیون بین المللی والیبال (F.I.V.B ) تأسیس گردد که این فدراسیون درپاریس تشکیل شد وآقای پل لیبود ازکشور فرانسه بعنوان اولین رئیس فدراسیون بین المللی والیبال انتخاب

تحقیق در مورد تاریخچه جودو 10 ص

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق در مورد تاریخچه جودو 10 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

تاریخچه جودو

در نزدیکی کوبه ژاپن در شهر ساحلی میکاز، جیگوروکانو در تاریخ 28 اکتبر 1860 متولد شد. کانو پسر بچه‌ای بود ضعیف‌الجثه و لاغر اندام که دائماً مریض بود و بیماری‌ها یکی پس از دیگری به سراغ او می‌آمدند. کانو برخلاف نظر پزشکش تصمیم گرفت برای بهبود سلامتی خود به ورزش روی آورد و از همان جا کانو یاد گرفت که چگونه مقابل هم سن و سالهای زورگو و گردن کلفت خود دفاع کند. خانواده کانو در سال 1871 به توکیو نقل مکان کردند. کانو در سن 18 سالگی در مدرسه هنرهای رزمی جوجیتسو در رشته «تن‌جین شینوریو» که یکی از هنرهای رزمی بود، ثبت‌نام کرد. این رشته شامل ضربه زدن و گلاویز شدن می‌شد و به داشتن هارمونی، بیشتر تأکید داشت تا مبارزه کردن. کانو پس از تحصیل در مدرسه «تن‌جین شینوریو» به مدرسه «کیتوریو» رفت و در آنجا تحت تعلیم «تسونتوشی ایکوبو» قرار گرفت. این زیرمجموعه از «جودبیستو» بسیار نرم‌تر و ملایم‌تر از رشته «تن‌جین شینوریو» بود که در آن بر ضربه‌های آزاد و تکنیک‌های سمبلیک و تکنیک‌های پرتاب کردن تاکید می‌شد. در این زمان کانو به مطالعه جامع در مورد سبک‌های دیگر جوجیتسو، مثل «سکی‌گوشی‌ریو» و «سیگوریو» پرداخت. کانو اعتقاد داشت در بیشتر ورزشها، به تعلیمات ذهنی و روحی کمتر توجه شده است و این نکته را یک کمبود آموزشی احساس کرد. کانو در سال 1880 بازنگری تکنیک‌های جوجیتسو را آغاز کرد و دریافت که با ترکیب کردن بهترین تکنیکهای مدارس رزمی مختلف و جمع‌آوری آنها در یک سیستم، می‌تواند یک برنامه تمرینی فیزیکی که شامل مهارتهای ذهنی و روحی نیز شود، پدید آورد. او اعتقاد داشت با حذف فنون خطرناک، سبک حاصل باید حالت مسابقه‌ای و رقابتی داشته باشد. به این ترتیب کانو در سال 1882 با گردآوری مجموعه بهترین حرکات پرت کردن و زمین زدنِ سبک قدیم جوجیتسو و اضافه کردن حرکاتی که خود مبدع آنها بود و حذف تعدادی از تکنیکهای خطرناک، ورزش جدید خود، «جودو» را معرفی کرد. او ورزش خود را «کودوکان جودو» نام نهاد. واژه کودوکان متشکل از کان=محل و سالن، دو=مسیر، کو=یادگیری است که در کل یعنی «محل یادگیری مسیر». همچنین جودو از کلمات زیر تشکیل شده است: دو=مسیر و جو= آرام و ملایم، یعنی مسیر آرام و ملایم. کانو مدرسه جودو خود را که کودوکان نام نهاده بود در معبد بودایی «ایشوجی» در توکیو تشکیل داد. برای رقابت بین مدرسه جوجیتسو و جودو، در سال 1886 مسابقه‌ای تدارک دیده شد که در آن دانش‌آموزان جودو به راحتی قهرمان مسابقه شدند که همین مسئله باعث برتری جودو نسبت به جوجیتسو گردید. قسیمات و گروه بندیهای مربوط به کودوکان جودو در سال 1887 کامل شد که در آن سه هدف اصلی «تمرینات فیزیکی»، «مهارتهای مبارزه» و «تمرینات روحی» دنبال می‌شد. با شروع سال 1889، کانو ژاپن را به مقصد اروپا و آمریکا ترک کرد. او به منظور آموزش جودو و شرکت کردن در جلسه اعضای المپیک‌ها سفر کرد. از سال 1892 به بعد شعبه‌های آموزشی جودو در سراسر دنیا گسترش یافت. در این سال «تاکاشیما شیداچی» یک سخنرانی در خصوص جامعه ژاپن، تاریخچه و گسترش جودو ارائه داد. دسته بندی حرکات پرتابی جودو در سال 1895 توسط کانو صورت گرفت و در سال 1900 انجمن عالی رتبگان کودوکان تاسیس شد. آموزش جودو در آمریکا با ورود «گونجی کویزومی» در سال 1907 به خاک آمریکا آغاز شد. سیستم آموزشی جودو کودوکان در سال 1909 با تغییرات بزرگی که متحمل گردید به یک بنیاد رسمی ژاپنی تبدیل گشت. در همان سال جیگوروکانو به عنوان اولین عضو ژاپنی کمیته بین‌المللی المپیک انتخاب شد. در سال 1910 جودو به عنوان ورزشی که سلامتی در آن حفظ می شود شناخته شد و در سال 1911 به عنوان بخشی از سیستم آموزش ژاپن منظور گردید. در همین سال انجمن ورزش ژاپن،‌ انجمن مربیان جودو کودوکان و مجمع کمربند سیاهان کودوکان تشکیل گردید. در سال 1920 جودو با تغییراتی در خصوص کاهش ضربات و فنون، به تعداد 40 حرکت پرتابی منجر گردید که فنون حذف شده عبارت از 8 حرکت مربوط به دسته‌بندی قبلی جودو کودوکان بود. در سال 1921 سازمان تحقیقات پزشکی جودو تشکیل شد. شعار کودوکان عبارت است از «حداکثر کارایی - آرامش و بهره دو جانبه» که در خصوص تمرینات تکمیلی روحی، اخلاقی و جنبه‌های غیرمادی در کنار فعالیت فیزیکی جودو تاکید دارد. بالاترین هدف جودو عبارت از «تکامل فرد به منظور ارزشمند و مفید واقع شدن در جامعه» است. این جنبه غیرمادی جودو رفته رفته پیشرفتهای چشمگیری را کسب کرد و حدود سال 1922 کامل شد. در همین سال سازمان فرهنگی جودو کودوکان تاسیس شد. در زمان جنگ جهانی دوم جودو شاهد تحولات و توسعه متفاوتی بود چرا که در آن زمان به جای اینکه صرفاً با هدف ورزشی آموزش داده شود، تبدیل به یکی از فنون جنگی گردید که برای کماندوها و نیروهای ویژه آموزش داده می‌شد. جودو برای اولین بار در المپیک 1964 توکیو به این بازیها پیوست. از 16 مدال تدارک دیده شده، ژاپن موفق به کسب سه مدال طلا و یک نقره شد. در المپیک 1968 مکزیکو، جودو از مسابقات المپیک حذف شد اما در بازیهای 1972 مونیخ دوباره به المپیک بازگشت. جودو در حین پدیدار شدن و پیشرفت و توسعه خود، شاهد دو تغییر عمده بود که یکی در خصوص وزنها بود. ابتدا تفاوت وزن جودوکاران با هم، مورد توجه قرار نمی‌گرفت و به طور مثال مبارزه دو نفر که از لحاظ تکنیک با هم برابری می‌کردند در نهایت منجر به پیروزی شخص سنگین وزن می‌شد. این مسئله مورد انتقاد بسیاری قرار گرفت که در نتیجه گروههای وزنی به وجود آمدند که ابتدا سه گروه وزنی بود و بعدها به پنج گروه افزایش یافت. کانو در رشته جودو موفق به اخذ مدرک دکترا شد و درجه معادل دان دوازدهم که فقط به بالاترین مقام‌های این رشته اعطا می‌شود به وی اعطا شد. او بعد از تلاشهای بی‌ وقفه خود در جهت توسعه و گسترش جودو در دنیا سرانجام در ماه مه 1938 به علت بیماری ذات‌الریه درگذشت.

تاریخچه جودو

مزایای جودو

سیستم رده بندی کمربند ها

وسایل مورد نیاز در جودو

لینک های مربوطه

هنر رزمی جودو که بر خاسته از ژاپن است جزء هنر های رزمی مثل کاراته ، تکواندو و کونگ فو می باشد با این وجود بسیار متفاوت از سایر هنرهای رزمی می باشد چرا که در آن مشت زدن و لگد زدن ممنوع است . جودو هنری رزمی است که اساسا گلاویز شدن در آن زیاد بوده و هدف آن زمین زدن ، گیر انداختن ، مهار کردن و حتی از کار انداختن بازوان حریف می باشد به گونه ای که منتهی به تسلیم شدن وی شود . تاکید اصلی جودو روی توانایی به کار بردن نیروی حریف می باشد به گونه ای که منتهی به تسلیم شدن وی شود . جودو تنها یک مبارزه فیزیکی نمی باشد بلکه یک مبارزه فکری نیز هست بدین گونه که یک