مقاله بررسی سیر تحول مفهوم نوآوری؛ با تاکید بر ابعاد و رویکرد ها

اختصاصی از سورنا فایل مقاله بررسی سیر تحول مفهوم نوآوری؛ با تاکید بر ابعاد و رویکرد ها دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه

امروزه سازمان های پسا صنعتی سازمان های مبتنی بر دانش هستند که بقا و موقعیت شان وابسته به خلاقیت، نوآوری، کشف و ابتکار می باشد(مارتینز و تربلانک، 2003). امروزه نوآوری به طور فزاینده ای به عنوان یکی از فاکتورهای اصلی موفقیت دراز مدت شرکت در بازار های رقابتی محسوب می شود. دلیل این امر آنست که شرکت های با ظرفیت ایجاد نوآوری قادر خواهند بود سریعتر و بهتر از شرکت های غیر نوآور به چالشهای محیطی پاسخ دهند (جیمنز، 2008). در محیط رقابتی و پویای امروز، نوآوری بعلت سه روند عمده ذیل بیش از پیش مطرح می شود: رقابت شدید بین المللی، بازار های تجزیه شده و تکنولوژی در حال تغییر(آلگر، لامپیندرا و شیوا، 2006). در این مقاله سعی شده است به سوالات زیر پاسخ داده شود: 1- نوآوری چیست و تفاوت آن با خلاقیت، کارآفرینی و تغییر چه می باشد؟ 2- مفهوم نوآوری طی 40 سال گذشته دستخوش چه تغییراتی شده است؟ 3- رویکرد های موجود در زمینه نوآوری کدامند؟ 4- عناصر مدیریتی و محیطی لازم برای ایجاد نوآوری کدامند؟ 5- نقش تکنولوژی در ایجاد نوآوری چه می باشد؟

مفهوم نوآوری، خلاقیت، کارآفرینی و تغییر در ادبیات مفاهیم

خلاقیت و نوآوری و کارآفرینی به طور مترادف به کار می روند( مارتینز و تربلانچ،2003؛ مقیمی، 1385). در حالیکه هریک از این مفاهیم دارای معنی مشخصی هستند. کاهن (1985) در بیان تفاوت بین خلاقیت و نوآوری چنین ابراز می کند که خلاقیت ساختن یک چیز از هیچ چیز است درحالیکه نوآوری: آن چیز را بصورت خدمات و تولیدات در می آورد. بدوی(1998) نیز در این زمینه می نویسد: خلاقیت چیز جدیدی را بوجود می آورد در حالیکه نوآوری چیز جدیدی را بکار می گیرد)کامینگ، 1998). کارآفرینی فرآیندی است که افراد با نوآوری، فرصت های بی استفاده را تبدیل به موقعیت های رفع تقاضا می کنند(ناندان، 1386). از اینرو می توان گفت که نوآوری یکی از مولفه های اساسی و بنیادی کارآفرینی است(جانسون و السون، 2001 و ناندان، 1386). اکثر نویسندگان هم اکنون متفق القولند که فرآیند تولید جدید «خلاقیت» است و هر چند که خلاقیت یک پیش ماده مهم برای نوآوری است، این دو واژه مترادف نیستند. البته باید متذکر شد که هر چند خلاقیت و نوآوری متفاوت از هم اند ولی این دو مفهوم با هم در ارتباطند و ارتباط این دو چنین بیان شده است: نوآوری اجرای موفق ایده های خلاق در درون سازمان است. از این دیدگاه، خلاقیت افراد و تیم ها نقطه شروع نوآوری است. در واقع خلاقیت شرط لازم برای نوآوری است، اما شرط کافی نیست(گویال و آخیلش، 2007).

فرمت ورد قابل ویرایش

تعداد صفحات 17

مفهوم تربیت بدنی و ورزش

اختصاصی از سورنا فایل مفهوم تربیت بدنی و ورزش دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)

تعداد صفحات:10-12

 در صورت داشتن سوال و یا درخواست پروژه و یا تحقیق با هر فرمت دلخواهتان لطفا،حتما با شماره های ما تماس بگیرید.

 تلفن پاسخگویی به سفارشات شما عزیزان :09389070898

 ایمیل پشتیبان:[e-mail]

مفهوم تربیت بدنی و ورزش

 

تعریف تربیت بدنی:

 

لغت تربیت بدنی لغتی است مرکب از دو کلمه تریت و بدنی که کلمه دوم آن منسوب به بدن می باشد کلمه تربیت در زبان فارسی به معنی پروردن ، پروراندن و اسم مصدر پرورش می باشد لغتی است عربی و انشعابی است از مصدر ربوب به معنی پرورش دادن و یا کلمه رب به معنی پرورش دهنده که اسم فاعل اآن مربی ( پرورش دهنده ) و اسم مفعول آن مربی به معنی پرورش یافته و پرورش شده می باشد. ولی بطور کلی تربیت بدنی به معنی پرورش بدن به وسیله ورزش آمده است.

 

از تربیت بدنی تعریف به ظاهر متفاوتی شده که در معنی یکی است مثلا تربیت بدنی را بخشی از علم تعلیم و تربیت می دانند که هدف آن پرورش تن و روان است یا تربیت بدنی از تعلیمات عمومی جامعه است که هدف آن رشد روانی جسمانی و ایجاد روح همکاری و تعادل و تلاش برای نیل به هدف پرورش در افراد جامعه است و یا تربیت بدنی پرورش بدن و تفکر است با انواع ورزشها.

 

بدیهی است فرهنگ و کلیات دانش بشری از یک نسل به نسل  دیگر بوسیله تعلیم و تربیت منتقل خواهد شد. هر گاه نسل گذشته در حفظ و حراست یک چنین میراث فرهنگی و انتقال آن به نسل های آینده کوشا نباشد مهارت های باقیمانده برای آموزش نسل جوان بسیار محدود خواهد شد و در حقیقت مسئولیت  و کار آموزش نقصان خواهد یافت

در امور ورزشی و تربیت بدنی مسئله انتخاب مهارت ها و تعلیم آن به نسل  جوان بسیار مسئله حساسی می باشد زیرا با وجود اینکه کلیه حرکات بدنی می توانند هدف های تربیتی داشته باشند لیکن در دریای بیکران حرکات و فعالیت  ها  با  توجه به هدف های تربیتی اولویت ها را باید شناخت  و مهارت  هایی را  انتخاب  کرد که مورد تایید جامعه و با هدف های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی  مملکت هماهنگ و هم طراز باشد و بنابراین با توجه به این مهم تعریف تربیت بدنی متاثر از هدف ها، وضع اقتصادی و اجتماعی هر ملت خواهد بود و از این لحاظ مسئله تربیت بدنی را مجموعه فعالیت  های حرکتی و انتخاب شده بشر برای به  دست آوردن محصول خاصی که  همان انسان می باشد ذکر کرده  اند در این تعریف امر انتخاب حرکات و سپس انتظار و امید دستگاه های اجرائیه از پیاده کردن برنامه های ورزشی بسیار قابل تامل است. برای انتخاب حرکات و مهارت های آشنایی به خصوصیات هر یک و اهمیت و ارزش تربیتی آنها برای تشخیص انتخاب کننده بسیار لازم است

دانلودمقاله مفهوم سرمایه اجتماعی

اختصاصی از سورنا فایل دانلودمقاله مفهوم سرمایه اجتماعی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

جهاد دانشگاهی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران با همکاری پژوهشکده مطالعات راهبردی وبه منظور بررسی تحولات جاری در سطح منطقه وجهان و اهمیت یافتن تحولات و روندهای داخلی اقدام به برگزاری نشستهای تخصصی (سرمایه اجتماعی) با همکاری اساتید دانشگاهی ومحققان داخلی در اسفند ماه سال 1381  نموده است .

با توجه به موضوع شماره حاضر نشریه لازم دیدیم تا گزارشی مختصر از سخنرانی های ارائه شده در این همایش خدمت شما خوانندگان گرامی ارائه دهیم :

یاسین خوشحال

سرمایه اجتماعی ، سرمایه مادی و سرمایه انسانی

دکتر جواد اطاعت سرمایه اجتماعی را حلقه مفقوده عقب افتادگی برخی کشورها اعلام می کند .

مفهوم سرمایه اجتماعی

وی ضمن توضیح و تبیین سرمایه های مالی وانسانی که هر کدام نقش قابل توجهی در رسیدن به توسعه دارند ولیکن ضمن اشاره به نمونه های فراوانی ازکشورها که با وجود داشتن منابع طبیعی فراوان و یا خیل عظیمی از متخصصین متاسفانه عقب افتاده هستند . لذا به نظر ایشان باید به دنبال یک حلقه مفقوده ای گشت که یک جامعه برای رسیدن به پیشرفت وتوسعه علاوه بر عناصر انسانی ومالی بدان نیاز دارد .وی ضمن  اشاره به تحقیقات دانشگاه نیویورک به منظور کشف دلایل عقب ماندگی برخی ازمناطق شهری نسبت به دیگر مناطق ومحله ها در آمریکا که آن نبود خمیر مایه جامعه مدنی اعلام شده است . تشریک مساعی در کارها را جهت افزایش رفاه عمومی خمیر مایه جامعه مدنی می داند واین خمیرمایه جامعه مدنی یک نوع سرمایه اجتماعی است که باعث توسعه جامعه می گردد هر چند که به تنهایی عامل توسعه نمی باشد .به نظر ایشان سرمایه اجتماعی ماده ای است که سرمایه های انسانی و مالی را شکل وقالب می دهد و باتشکیل ساختاری منسجم منجر به کنش سیاسی ، فرهنگی واقتصادی می شود .

شاخص های سرمایه اجتماعی

دکتر جواد اطاعت از شاخص های سرمایه اجتماعی به چهار مورد ذیل اشاره می کند :

• آگاهی عمومی مردم نسبت به سرنوشت شان و عدم استقبال از همایش حاضر را یک نمونه عینی از نزول سرمایه اجتماعی در ایران معرفی می کند و دانشمندان علوم اجتماعی عدم مشارکت سیاسی را یکی از دلایل مهم عقب ماندگی جوامع می دانند .
• احساس وفاداری به یک کشور که به نظر ایشان متاسفانه در کشور ما این احساس وفاداری به عنوان یک باور علمی جهت اداره کشور وجود ندارد و جامعه ای که در ان یک باور علمی نسبت به اداره کشور وجود ندارد از سرمایه اجتماعی تهی است .در سال 1359 با شعار هرآنکس که دندان دهد نان دهد رشد جمعیت سیرصعودی پیدا کرد و اکنون کشور ما با خیل عظیمی از جمعیت و مسائل مبتلا به آن مانند بهداشت، درمان ،آموزش، اشتغال، ازدواج و … مواجه است و این یک نمونه کوچک از نبود باور علمی نسبت به اداره کشور در ایران است .باور علمی فی نفسه یک سرمایه اجتماعی است که نخبگان سیاسی ، اجرایی و فکری ما باید به این درجه از فهم وتعقل برسند که کشور داری هم یک تخصص است .
• تفکر عقلانی ، ایشان اضافه می کند که کشور را با احساس و علاقه نمی شود اداره کرد .
• نظم پذیری ، وی عملکرد ناصحیح ونبود پایبندی وتعهد شخصی نسبت به کار وشغل در جامعه و عدم روی آوری به نظم را باعث ناکارآمدی جامعه می داند .

 وی با استناد به آمارمنتشره اعلام می دارد که با وجود 13% ماده خام در ایران و متخصصین فراوان در کشور ما به دلیل کمبود یا نبود سرمایه اجتماعی در ایران ، کشور با مشکلات بسیار جدی روبرو است .

ایشان در خاتمه اعلام می دارد که سرمایه مالی ، سرمایه انسانی، سرمایه اجتماعی در هر جامعه سه ضلع توسعه را تشکیل می دهند . ضمن اینکه هر کدام از اینها شرط لازم هستند ولی شرط کافی جهت توسعه نمی باشند واین سه متغیر با کمک همدیگر توسعه  و پیشرفت را برای یک جامعه به ارمغان می آورد .

سرمایه اجتماعی؛ ارزیابی پیامدهای مثبت و منفی

آقای دکتر ایمانی سخنران دیگر این نشست بود که به ارزیابی پیامدهای مثبت ومنفی سرمایه اجتماعی پرداخته است .

ایشان با اشاره به نظرات « کلمن»، «پاتنا» ، «فوکویاما » اعلام می دارد که سرمایه اجتماعی از دیدگاه آمریکایی ها: 1ـ سودمند است. 2ـ باعث کاهش هزینه عمل می شود . 3ـ منبعی برای همکاری و روابط دو جانبه است .

پیامدهای مثبت سرمایه اجتماعی

ایشان درمقام پیامدهام مثبت سرمایه اجتماعی به موارد ذیل اشاره می کند:

1. کنترل اجتماعی؛ در واقع سرمایه اجتماعی با ایجاد همبستگی و افزایش اعتماد، نظم اجتماعی را ایجاد می کند .
2. حمایت خانوادگی ؛ رشد شخصیتی و علمی بچه ها درخانواده های سالم بیشتر از خانواده های ناسالم است ؛ یعنی خانواده به نوعی می تواند به جای سرمایه اجتماعی محیطی عمل کند .
3. منابع یا منافع حاصل از شبکه های فرا خانوادگی ؛ این نوع سرمایه اجتماعی در بحث قشر بندی اجتماعی مطرح است مثلا باعث موفقیت بسیار زیاد گروههای مهاجر قومی و یا اتحادیه ها شده و بعضاً موجبات توسعه را هم فراهم نموده است .
4. کارآمدی نهادهای دموکراتیک؛ وی ضمن مقایسه شمال ایتالیا با جنوب آن ، شمال ایتالیا را به دلیل وجود نهادهای دموکراتیک موفق تر ثبات موفقیت بیشتر وهمچنین توزیع و نظارت بودجه ای بهتر ، سرمایه اجتماعی بالاتر است . ولی در جنوب ایتالیا به دلیل بی اعتمادی عمومی نهادهای ناموفق قانونی و عدم مشارکت سیاسی واجتماعی مردم سرمایه اجتماعی پایین تر است .
5. تعداد صفحه :6

مفهوم احوال شخصیه و قانون حاکم بر آن

اختصاصی از سورنا فایل مفهوم احوال شخصیه و قانون حاکم بر آن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

رمت فایل : word(قابل ویرایش)تعداد صفحات33   

احوال شخصیه در دو معنی به کار می رود یکی معنی اعم و دیگری معنی اخص – احوال شخصیه در معنی اعم کلمه، از وضعیت و اهلیت تشکیل می شود (ماده 6 قانون مدنی ) ولی در معنی اخص ، تنها به وضعیت اطلاق می شود و شامل اهلیت نیست (ماده 7 قانون مدنی).

وضعیت. وضعیت عبارت است از مجموع اوصاف حقوقی انسان و شامل یک رشته اموری است که قانون بر آنها آثار حقوقی بار می کند و اهم آن امور عبارت است از : نکاح ، طلاق، سن (صغر) ، نسب ، حجر و غیره . وضعیت یک فرد معلوم می نماید که آن فرد متاهل است یا مجرد ، صغیر است یا کبیر و امثال آن. وضعیت منشا حقوق و تکالیف است؟ نتیجه عقل نکاح و برقراری رابطه زوجیت ، میان زن و شوهر حقوق و تکالیف متعدد ایجاد می شود (ماده 1102 قانون مدنی) شوهر نسبت به زن دارای حقوق و تکالیفی می شود چنانکه ماده 1105 قانون مدنی مقرر داشته (( در روابط زوجین ریاست خانواده از خصایص شوهر است )) و ماده 1106 همان قانون می گوید (( در عقد دایم نفقه زن به عهده شوهر است )) زن نیز نسبت به شوهر دارای حقوق و تکالیفی می شود (مواد 1106 و 1114 و 1117 و 1118 قانون مدنی). به علاوه، چون اساس خانواده بر حسن روابط و تعاون زن و شوهر استوار گردیده لذا زن و شوهر قانونا مکلف به حسن معاشرت با یکدیگرند و باید در تشیید مبانی خانواده و تربیت اولاد به یکدیگر معاضدت نمایند (مواد 1103 و 1104 قانون مدنی).

اهلیت. اهلیت عبارت از صلاحیت قانونی شخص است برای دارا شدن حق یا اعمال و اجرای آن. مطابق این تعریف اهلیت بر دو قسم است یکی اهلیت دارا شدن حق و دیگری اهلیت اعمال و اجرای حق. قسم اول یعنی اهلیت دارا شدن حق را ((اهلیت تمتع)) و قسم دوم یعنی اهلیت اعمال و اجرای حق را ((اهلیت استیفا)) می گویند.

به موجب ماده 956 قانون مدنی ((اهلیت برای دارا بودن حقوق با زنده متولد شدن انسان شروع و با مرگ او تمام می شود . )) ماده 957 از این حد نیز فراتر رفته و مقرر داشته ((حمل از حقوق مدنی متمتع
می گردد مشروط بر اینکه زنده متولد شود)) و مطابق قسمت اول ماده 958 (( هر انسان متمتع از حقوق مدنی خواهد بود...)) قسمت اخیر این ماده که راجع به اهلیت استیفاست می گوید(( ... لیکن هیچ کس نمی تواند حقوق خود را اجرا کند مگر اینکه برای این امر اهلیت قانونی داشته باشد)).

چنانکه ملاحظه می شود در مورد اهلیت باید بین اهلیت تمتع و اهلیت استیفا فرق گذاشت چه اهلیت تمتع راجع به وجود حق است در حالی که اهلیت استیفا راجع به اجرای آن است. ممکن است فردی برای دارا شدن حقی اصلا اهلیت نداشته باشد چنانکه بیگانگان در ایران برای تملک اراضی مزروعی اصلا اهلیت ندارند (قانون راجع به اموال غیر منقول اتباع خارجه مصوب 1310) بدیهی است (اهلیت استیفا) مطرح نمی شود. بر عکس ممکن است فردی برای دارا بودن حق اهلیت داشته باشد ولی برای اجرا و اعمال آن اهلیت نداشته باشد مثلا صغیر برای مالک شدن همه قسم اموال اهلیت دارد ولی برای اجرای حق مالکیت خود تا زمانی که به سن هجده سال تمام یعنی مرحله رشد نرسد (ماده 1209 قانون مدنی) فاقد اهلیت قانونی است و نمی تواند شخصا ملک خود را بفروشد و از حق مالکیت خود استفاده نماید.

مقاله مفهوم مشارکت انتخاباتی در جامعه

اختصاصی از سورنا فایل مقاله مفهوم مشارکت انتخاباتی در جامعه دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)

تعداد صفحات:26

فهرست مطالب:

رویکردهای مختلف نسبت به مشارکت سیاسی
مشارکت انتخاباتی برجسته‌ترین نوع مشارکت سیاسی
متغیرهای توضیح دهندة مشارکت انتخاباتی
علل و عوامل مشارکت انتخاباتی
موقعیتهای فردی و اجتماعی و تأثیر آنها در مشارکت انتخاباتی
1- سطح تحصیلات
2- موقعیتهای شغلی و اقتصادی
3- بافت جمعیتی و محیط اجتماعی
4- ویژگیهای فردی و مشارکت انتخاباتی
الگوهای مختلف تحلیل رفتارهای انتخاباتی
2- نظریه های روانی - سیاسی در تحلیل رفتار انتخاباتی
3- تحلیل های اقتصاد محور از رفتار رأی دهندگان
جمع بین الگوهای پیشین

چکیده:

اعتصاب، تحصن و امثال آن، بسیار وقتگیر و پرهزینه‌اند. در مقابل، مشارکت انتخاباتی، که موضوع اصلی این نوشتار است، از این لحاظ در پایین‌ترین مراتب قرار می‌گیرد. در مشارکت انتخاباتی افراد در زمانی کوتاه و با صرف هزینه‌ی ناچیز به پای صندوقهای رأی می روند و با دنیای سیاست ارتباطی سطحی و گذرا برقرار می‌کنند. با وجود این، مشارکت انتخاباتی مهمترین و متداولترین نوع مشارکت سیاسی است و به یمن وجود یافته‌های آماری و تحقیقات میدانی فراوان، غالب پژوهشهای انجام شده دربارة مشارکت در این زمینه خلاصه می‌شود.
در این نوشتار خواهیم کوشید با ارائة‌چارچوبی نظری دربارة‌ مشارکت  انتخاباتی، با توجه به آثار موجود در این خصوص، آن را مورد مدافه و کنکاشی جامعه شناختی قرار دهیم. اما قبل از پرداختن به موضوع اصلی بحث، پرسشهایی مهم در باب مفهوم و ماهیت مشارکت سیاسی وجود دارد که ارائة‌پاسخی شفاف و روشن بدانها ضرورتی اجتناب ناپذیر است. از جمله آنکه: حقیقت مشارکت سیاسی چیست؟ به چه انگیزه‌ای افراد به صحنة‌سیاست قدم می‌گذارند؟، اقسام مشارکت سیاسی کدام‌اند؟  هر گونه حضور در صحنة سیاسی را می توان مشارکت سیاسی نامید؟ و آیا اساساً تعیین حدود و ثغور و چارچوب مشخص برای مشارکت سیاسی قابل قبول است یا خیر؟
پس به ناچار باید سخن را از بررسی مفهوم مشارکت سیاسی آغاز کرد و بدین منظور، به جای پرداختن به تعاریف گوناگون و تلقیها و رهیافتهای مختلف که از مشارکت سیاسی وجود دارد، شایسته آن است که رویکردهای مختلف به آن را مورد مدافه قرار دهیم.
رویکردهای مختلف نسبت به مشارکت سیاسی
غالب پژوهشگران با بینش ابزاری به پدیدة مشارکت سیاسی می‌نگرند و آن را رفتاری از سوی شهروندان می‌دانند که متوجه قلمرو سیاست است و به منظور اثر گذاشتن بر نحوة‌ تصمیم‌گیری و انتخاب حاکمان صورت می‌پذیرد.
چنین رویکردی از مشارکت سیاسی بر این فرض استوار است که فرد عقلانی محض است و با محاسبة سود و زیان خود و به منظور تحقق برخی خواسته‌ها و تأمین منافع خویش پای به عرصة سیاست می‌گذارد. غایت اصلی افراد از مشارکت سیاسی عبارت است از تأثیر بر انتخاب مجریان و بر نحوة تصمیم گیری آنان به منظور تأمین منافع و خواسته‌های فردی بیشتر.
بینش ابزاری از دهة 70 میلادی توجه بسیاری از پژوهشگران علم سیاست را به خود جلب کرد و بویژه در تحلیل رفتار سیاسی شهروندان مورد اقبال فراوان، خصوصاً در میان محققان آمریکایی قرار گرفت. و ربا و نی در سال 1979 با مطالعة رفتار رأی دهندگان آمریکایی به این نتیجه رسیدند که رأی دهندگان کمتر تحت تأثیر مسائل محیطی و جامعه شناختی یا روانی‌اند و با مطالعة‌ موضوعات مطرح شده از طرف نامزدها و برنامه‌های احزاب سیاسی پای به عرصة سیاست می‌گذارند و حزبی را بر می‌گزینند که منافع آنان را بیشتر تأمین کند.
این دیدگاه، که بر بینش فردگرایانه استوار است، مشارکت سیاسی را برخاسته از ملاحظات عقلانی افراد و محاسبة سود و زیان شخصی آنان می‌داند. چنین رویکردی نسبت به پدیده‌های سیاسی اساساً رویکردی اقتصاد محور است و مرجع اصلی اینگونه تحلیلها کتاب معروف آنتونی داونز است که در سال 1957 تحت عنوان تحلیلی اقتصادی از نظریة دموکراسی به رشتة تحریر درآمده است.
مشکل اصلی چنین رویکردی این است که شهروندان را اشخاصی صرفاً عقلانی فرض می‌کند و آنان را آگاه از کلیة‌ مسائل و مشکلات  و آشنا به راهکارهای لازم می‌داند، در صورتی که آمار و ارقام خلاف این را نشان می‌دهد. چرا که درصدی قابل توجه از مردم در جوامع غربی و به اصطلاح دموکراتیک، به مسائل سیاسی  بی‌علاقه‌اند و در کم هزینه‌ترین شکل مشارکت، یعنی انتخابات، نیز حضوری چندان در خور و شایسته ندارند.
تحقیقات نشان می‌دهد که کار سیاسی اساساً عملی است حرفه‌ای و در انحصار اقلیتی بسیار محدود از سیاست پیشگام است و به طور میانگین تنها 10 درصد از مردم را در جوامع غربی شامل می‌شود و اکثریت مردم نقشی در اداره‌امور کشور و اثرگذاری بر تصمیمات مجریان ندارند.
اگر چه تلقی یاد شده از مشارکت سیاسی بعضی از ابعاد این پدیده را به خوبی توضیح می‌؛دهد، اما اصل مشارکت همچنان در هاله‌ای از ابهام باقی می‌ماند. به عنوان نمونه، از تعاریف مذکور می‌توان به خوبی دریافت که مشارکت، برخلاف گرایشهای فکری و حالتهای وجدانی که ظهور بیرونی ندارند و قابل محاسبه نیستند، رفتاری است متوجه قلمرو سیاست، و از آنجا که رفتاری است سیاسی، قابل مشاهده و بررسی و اندازه‌گیری است.
از این تعاریف به خوبی می‌توان دریافت که از مهمترین شروط تحقق چنین رفتاری لااقل وجود دو اعتقاد است. چرا که از یک سوی فرد باید به این اعتقاد رسیده باشد که نهادهایی برتر و ذی صلاح وجود دارند که قادرند با اتخاذ تصمیم به رتق و فتق امور بپردازند و از سوی دیگر نهادهای یاد شده، علاوه بر داشتن اقتدار لازم، خواسته های افراد را مصمح نظر قرار می‌دهند و بدان توجه می کنند. به تعبیری دیگر، فرد در صورتی پای در قلمرو سیاست می گذارد و می‌کوشد در اجرای سیاست مؤثر واقع شود که به این اعتقاد رسیده باشد که اقدام و حضورش در صحنة‌سیاسی می‌تواند منشأ تأثیراتی باشد. حال آنکه در نظامی سیاسی که فرد از هر گونه ایفای نقش در صحنة سیاسی ناامید باشد جایی و انگیزه‌ای برای مشارکت سیاسی باقی نمی‌ماند.
بینش ابزاری، علی رغم اینکه برخی از وجوه مشارکت را توضیح می‌دهد. از شفافیت کافی برخوردار نیست و پرسشهای فراوانی را بدون پاسخ می‌گذرد. از جمله اینکه: آیا هر گونه اقدام در صحنة‌سیاسی که به قصد تأثیر بر نحوة اجرای سیاست صورت پذیرد مشارکت سیاسی است؟ آیا تفاوتی میان جنگ مسلحانه و درگیریهای خشن با شرکت آرام و قانونمند در انتخابات وجود ندارد؟ آیا می توان اقدام شهروند ساده را در انتخابات با کار سیاسی گروههای حرفه‌ای یکسان تعریف کرد؟ و این در حالی است که میان این دون نوع رفتار سیاسی به اعتقاد بسیاری تفاوتی ماهوی وجود دارد.
رویکرد دیگر یکه بسیار به واقع نزدیکتر است برگرفته از تلقی جامعه‌‌شناس معروف فرانسوی امیل دورکهیم درباره‌ مشارکت سیاسی است. بر اساس این رویکرد، مشارکت سیاسی بنابر مقتضیات مکانی و زمانی خود تعریف می‌شود و با نظری مردم شناسانه و جامعه شناسانه به این پدیده نگریسته می‌شود. دورکهیم قلمرو سیاست را با عالم و قلمرو مذهبی قیاس می کند و میان این دو وجوه تشابهی را بر می‌شمرد که در خور ایضاح و تأنی است.
به رغم اینکه قدرت سیاسی در جوامع غربی قلمرو مستقل از مذهب یافته و به عنوان پدیده‌ای غیر مذهبی مطرح است، اما همچنان از بسیاری از وجوه قداستهای مذهبی برخوردار است. لذا دیوبر معتقد است که غیر مذهبی‌ترین حکومتها، یعنی حکومت ژاکوبنها در فرانسه، خود مذهب نوینی آفریده‌اند که عبارت است از «مذهب مدنی» که مبتنی بر آیین ستایش و پرستش ملت است. قدرت سیاسی در مذهب ژاکوبنها، به عنوان مظهر ارادة عموم، از قداست و حرمت ویژه برخوردار است و به صورت نهادی مقدس در جامعه جلوه‌گر می‌شود.
با چنین پیش فرضی دورکهیم به مقایسة دنیای سیاس با دنیای مذهب می‌پردازد و در قلمرو مذهبی، جهان را به دو بخش مقدسها و نامقدسها تقسیم می کند. این دو بخش از یکدیگر به کلی متمایزند و از ویژگیهای متفاوت برخوردارند. با وجود این، راه ارتباط میان این دو عرصه بسته نیست و قلمرو مقدس می کوشد با قلمرو دیگر ارتباط برقرار کند، چرا که تقدیس مقدس و ستایش آن تنها در سایة این ارتباط میسر خواهد بود. اما این ارتباط بسیار ظریف و دارای قواعد خاص خود است و با مراسم و تشریفات ویژه صورت می پذیرد و غیرمقدسها می ‌توانند از این طریق به قلمرو مقدس نزدیک شوند و گاه ارتباط آنقدر عمیق و مستحکم می‌گردد که طی تشریفات و مراسم ویژه، خود نیز به قلمرو مقدسم می‌پیوندند و تقدس می‌یابند.
دنیای سیاست نیز چنین خصلتی دارد. آنان که به گروه حاکمان پیوسته‌اند و قدرت را در اختیار دارند قلمروی تشکیل می‌دهند که دور از دسترس دیگران است و از حرمت ویژه برخوردار است و آنان که در خارج این قلمرو هستند دنیای متمایز و دیگری را شکل می دهند که می تواند با قلمرو سیاست ارتباط نزدیک داشته باشد، اگر چه خود در خارج از آن به سر برند. این ارتباط نیز از طریق رسوم و تشریفات و قواعد خاص صورت می پذیرد که این قواعد را هنجارهای حاکم بر هر جامعه تعیین می کند.
به تعبیری دیگر، مشارکت سیاسی همان ارتباط میان دو عالم سیاسی و غیر سیاسی است که در جوامع مختلف بر اساس آیین خاص خود صورت می پذیرد. این ارتباط از طریق مراسم و تشریفات خاص برقرار می‌شود و در جوامع مختلف به گونه‌های متفاوت تجلی می‌یابد.