با آغاز دهة 80 میلادی تعداد زیادی از روشهای جدید که به شدت به سرعت کامپیوترها وابسته اند، ارائه شد. بعضی از این روشها مبتنی بر مشاهدات و اتفاقات طبیعی است و بعضی دیگر بر گرفته از اندیشه های تجربی است.
یک روش ابتکاری یا هیورستیک در واقع یک قانون سرانگشتی است، یعنی قاعده ای است که بیشتر مبتنی بر تجربه است تا یک تئوری دقیق. به تجربه ثابت گردیده که روشهای ابتکاری نیازهای کاربر را در زمینه حل مسئله برآورده میسازند. به عبارت دیگر هر چند اثبات دقیق و تضمین کافی برای این که یک روش ابتکاری به جواب بهینه برسد وجود ندارد، با این حال این روشها کارآیی خود را در دست یابی به جواب بهینه یا نزدیک به آن نشان دادهاند.
مزیت روشهای ابتکاری، سادگی عملیات و کاهش محاسبات در آنها میباشد به طوری که کاربر فاصله گرفتن از جواب بهینه را (تا حدی معقول) بر کاهش محاسبات و حل سریع تر مسئله ترجیح میدهد. هم چنین روشهای ابتکاری از جمله مهم ترین روشهایی اند که در حل مسائلی که راه حل قطعی برای آنها وجود ندارد از کارآیی بالایی برخوردار هستند(در این حالت کاهش زمان حل در مقابل راه حل ارائه شده از اهمیت کمتری برخوردار است).
یکی از کاربردهای روشهای ابتکاری، حل مسائل زمان بندی با منابع محدود میباشد. روشهای ابتکاری برای مسائل مربوط به زمان بندی با منابع محدود، به چند دلیل کاربرد عمومی وسیعی دارند. ....
الگوریتم ژنتیک
