تکنیک های تجزیه و تحلیل فضایی و داده کاوی جهت شناسایی فاکتورهای ریسک ایست قلبی خارج از بیمارستان/////
چکیده
حمله قلبی خارج از بیمارستان OHCA یکی از موضوعات مورد اهمیت در زمینه خدمات پزشکی اورژانسی EMS است. در کنار کمک هایی که توسط شاهدان و رهگذران به بیماران OHCA ارائه می گردد، فاکتورهای زمانی همانند زمان ورود آمبولانس به صحنه و مدت زمان انتقال بیمار به بخش EMS نیز دارای اهمیت است. پوشش فراگیر بخش EMS که به طور خاص می تواند توسط تکنولوژی های محاسبه بهبود یابد، می تواند به طور معناداری نرخ نجات بیماران OHCA را بهبود بخشد. در عین حال، این موضوع می تواند تخصیص منابع و سیاست های مدیریت در سیستم های بهداشت و سلامت کلان شهرها را به چالش بکشد.
اهداف: در این مطالعه ما در ابتدا از تکنیک های تحلیل فضایی (با ایجاد قطعات مناسبی بر سطح شهر) جهت شناسایی قسمت هایی از شهر که خطر OHCA در آن مناطق بالاست، استفاده می نماییم. سپس با استفاده از تکنیک های داده کاوی به بررسی اثر مشخصه های بیمار، اقدامات نجات قبل از انتقال بیمار به بیمارستان و فاکتورهای فضایی بر امکان نجات بیمار پس از ایست قلبی می پردازیم. با فراهم آوری این اطلاعات بیمارستان ها می توانند خدمات EMS را با تخصیص مناسب منابع در محل مربوطه ارتقاء دهند و نرخ نجات بیماران OCHA را بهبود بخشند.
روش ها: حیطه این پژوهش کشورتایوان شهر نیو تایپه است. داده های ثبت شده مربوط به کلیه بیماران OCHA شهر نیو تایپه در سال 2011 مورد بررسی قرار گرفت. داده های مذکور با اطلاعات پایگاه داده DOORPLATE به منظور بهبود تحلیل های فضایی و افراز مناطق شهری ادغام گشت. آنالیزهای فضایی به صورت محلی و جهانی با استفاده از شاخص گلوبال مورگان و شاخص لوکال مورگان و آماره GOG به منظور دسته بندی مناطق با ریسک بالا در شهر نیو تایپه جهت بیماران OCHA به انجام رسید. به منظور تحلیل عوامل تاثیرگذار بر در نجات بیمار OCHA در راه انتقال به بیمارستان روش های آماری همانند آزمون کا اسکوئر، رگرسیون لاجیستیک و درخت تصمیم مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج: خوشه بندی فضایی وقایع OCHA در نیمه غربی شهر نیو تایپه با احتمال کمتر از 0.05معنادار شناخته شد. ما به این نتیجه رسیدیم که نرخ نجات بیماران بعد از ایست قلبی به طور معناداری با عواملی همچون نوع OCHA، اعزام EMT-P (امدادگران پزشکی مرکز اورژانس)، طریقه لوله گذاری، نحوه تجویز دارو، ROSC (بازگشت گردش خون خودبخودی) در محل، استفاده از دیفیبریلاتور خارجی خودکار AED، نحوه عملکرد شاهدین، ضربان قلبی اولیه AED، ریتم ریکاوری قلبی قبل از بستری و سابقه دیابت بیمار و سابقه بیماری کلیوی بیمار در ارتباط است.
نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، چندین فاکتور مهم در مورد OCHA بایستی به منظور بهبود کیفیت خدمات EMS ارتقاء یابد. با آنالیز کانون های OCHA بیمارستان ها قادراند منابع موجود در کمک رسانی را به صورت کارامدی مدیریت نمایند و متعاقبا سیاست های EMS را به صورت کارآمدی به اجرا در آورند. در نتیجه نرخ نجات بیماران OCHA می تواند بهبود یابد.
Spatial analysis and data mining techniques for identifying riskfactors of Out-of-Hospital Cardiac Arrest
