مقاله درباره معماری میر میدان معمار مفهوم گرای ایران

اختصاصی از سورنا فایل مقاله درباره معماری میر میدان معمار مفهوم گرای ایران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"

 فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 تعداد صفحات:29

زندگینامة میر میدان

سید هادی میرمیران متولد ۱۳۲۳ و فارغ التحصیل رشته معماری از دانشکده
هنرهای زیبا در سال ۱۳۴۷یکی از معماران مولفی است که در سال های اخیر
درمرکز توجه بسیاری از محافل حرفه ای و آکادمیک معماری قرار گرفته است.
نام او به عنوان یکی از برجسته ترین معماران معاصر ایران در کنار نام کسانی
قرار می گیرد که تلاش می کنند با نوعی برداشت ازمعماری سنتی ایرانی
معماری جدیدی را رقم بزنند که هم پاسخی به مسائل جامعه مدرن باشد و
هم نوعی تداوم در ارتباط با معماری گذشته ایران را بتوان در آن مشاهده کرد.
میرمیران معتقد بود: «... به رغم کثرت تنوع و پیچیدگی بناها، اصول، مبانی و
الگوهای نسبتاً معدودی در طول زمان به اشکال مختلف در این معماری به کار
گرفته شده اند... تکامل معماری ایران بیشتر بر تعالی این اصول، مبانی و الگوها
استوار بوده است تا ایجاد آنها.آیا نمی توان در معماری امروز ایران نیز به همان
اصول، مبانی و الگوها پرداخت و آنها را در جریان یک فرآیند خلاق تکامل بخشید...؟»
و آثار معماری میرمیران جست و جویی تازه برای خلق فضاهایی نو بر مبنای
برداشت هایی از معماری سنتی ایران است. همین ویژگی او را در کنار معمارانی
قرار می دهد که می توان آنان را معماران دوران گذار ایران نامید، چرا که به تعبیر
دکتر جهانبگلو، اعتبار جست وجوی نسبت تازه ای با زمان، حلقه های میانی
معاصر بودن هستند.

آموزش معماری در دستان هادی میر میدان

• آموزش معماری و برخی از مسائل آن در ایران که هادی میر میدان بنیان آین مبحث را پیگیری کرد و امروزه ما با استفاده از دست نوشته های وی به نظرات وی در ارتباط معماری را بیان می کنیم:

مسئله نخست: تعریف معماری

هر رشته دانشگاهی به‌صورت بنیادی باید براساس اهداف و نیازهای مشخصی شکل گیرد تا بتوان در طی آن متخصصان و افرادی را آموزش داد و تربیت کرد که بخشی از نیازهای جامعه را برآورده سازند.

عوامل گوناگونی در شکل‌گیری هدف یا اهداف آموزشی هر رشته مؤثر است که یکی از مهم‌ترین آن‌ها، نیازهای عینی و ملموس جامعه می‌باشد، به نحوی که می‌توان اظهار داشت بسیاری از رشته‌های دانشگاهی در دنیای معاصر براساس نیازهای موجود یا آتی جامعه شکل می‌گیرند یا توسعه می‌یابند.

گسترش روز افزون تقسیم کار و انواع فعالیت‌های اجتماعی غالباً موجب ایجاد تخصص‌ها، رشته‌ها و گرایش‌های جدید دانشگاهی می‌شود که در زمینة معماری نیز چنین شده است واز چند سال پیش معماری از کارشناسی ارشد پیوسته به کارشناسی و کارشناس ارشد ناپیوسته با گرایش‌های متفاوت تغییر یافته است وبه این ترتیب کسانی که در دورة کارشناسی ارشد در حوزة معماری فارغ‌التحصیل شوند، در زمینه یک گرایش تخصصی تحصیل خواهند کرد و از این لحاظ نسبت به گذشته پیشرفت قابل ملاحظه‌ای حاصل شده است.
از حدود یک قرن پیش به تدریج حوزة وسیع و گستردة معماری ابتدا به سه حوزة معماری، عمران (راه و ساختمان) و شهرسازی (طراحی شهری و سپس برنامه‌ریزی شهری) تقسیم شد و سپس این رشته به حوزه‌های دیگری مانند طراحی منظر، مرمت بناها، طراحی فضاهای مسکونی و غیره در حال تجزیه است و می‌توان اظهار داشت که متناسب با گسترش تقسیم کار و فعالیت‌های اجتماعی مربوط به انواع فضاهای معماری و شهری، تجزیة این رشته به رشته‌های جدید دانشگاهی و حرفه‌ای ادامه خواهد یافت.

اما هنوز یک نکته اساسی و مهم در رشته معماری باقی مانده است،‌ و آن چگونگی نگاه مراکز آموزشی به معماری یا به عبارت دیگر نگرش و تعریف هر یک از مراکز آموزشی نسبت به معماری است.

در زمینة تعریف معماری باید اشاره شود که دیدگاه‌های بسیار متفاوت و متنوعی از گذشته تا امروز نسبت به این تخصص وجود دارد، که می‌توان آن را حداقل به سه تعریف کلی طبقه‌بندی کرد:

در ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین تعریف، به معماری به‌عنوان یک حرفه و فن نگریسته می‌شود که براساس آن یک فضا به‌طور عمده باید براساس کارکرد بنا و اصول سازه و فن ساختمان و سپس شرایط محیطی، طراحی و ساخته شود. معماری براساس این تعریف بیشتر به‌عنوان یک تخصص فنی، حرفه‌ای و اجرایی مورد توجه قرار می‌گیرد. این نگرش در بسیاری از مراکز آموزشی در کشورهای آلمان و اتریش دیده می‌شود و بر پایة آن معماری و عمران بسیار نزدیک به هم دیده می‌شود.

در تعریف دوم معماری، به صورت عمده، به‌عنوان یک حرفه و رشتة فنی ـ هنری نگریسته می‌شود که بر پایة آن در طراحی یک فضا، افزون بر جنبه‌های سازه‌ای و فنی باید به نکات و خصوصیات هنری فضا، کاملاً توجه کرد و هر فضای معماری می‌تواند به‌عنوان یک اثر هنری مورد ملاحظه قرار گیرد. اهمیت جنبه‌های هنری هر فضای معماری یا شهری در این نگرش به گونه‌ای است که باید آن را مهم‌ترین معیار سنجش یک اثر به شمار آورد.
براساس همین دیدگاه دانشکده هنرهای زیبا یا بوزار در فرانسه شکل گرفت و دانشکدة هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تقلید از آن تکوین یافت. زیرا از این نگرش، هنر معماری وجوهی مشترک با سایر هنرهای زیبا مانند نقاشی، گرافیک، مجسمه‌سازی، موسیقی و برخی از دیگر هنرها دارد و به این دلیل این رشته در کنار سایر رشته‌های هنری قرار می‌گرفته است، در حالی که بر پایة نگرش نخست غالباً رشته معماری در دانشکدة فنی و مهندسی و در کنار رشته‌هایی مانند راه و ساختمان، عمران و مانند آن قرار دارد.