دانلود مقاله حکومت استبدادی- و مشروطه

اختصاصی از سورنا فایل دانلود مقاله حکومت استبدادی- و مشروطه دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

حکومت استبدادی

حکومت استبدادی نوعی حکومت است که در آن دامنه اختیارات حاکم و طول دوره حکومت ‌آن‌ها بسیار است. در حکومت استبدادی؛توزیع قدرت عادلانه نیست. طرف‌داران حکومت استبدادی؛معتقدند که این نوع حکومت امکان انباشت سرمایه،برنامه‌ریزی متمرکز و تصمیم‌گیری قاطع برای رفع موانع راه را برای توسعه فراهم می سازد.در حالی که مخالفان این نوع حکومت معتقدند که استبداد باعث احساس بی‌قدرتی سیاسی در بین مردم می‌شود و کارایی و خلاقیت آ‌ن‌ها را کاهش می‌دهد.

«استبداد» از منظر قرآن

    قرآن کریم خاستگاه استبداد را در «خود بنیاد پنداری آدمی» می‏داند. از این رو نه حکومت فردی، نه حکومت جمعی و نه هر گونه سازوکاری از توزیع قدرت را، مانع نفوذ استبداد نمی‏داند. استبداد در قرآن که با واژگانی چون ستم، نافرمانی، جور و شرک بیان شده است... 

قرآن کریم خاستگاه استبداد را در «خود بنیاد پنداری آدمی» می‏داند. از این رو نه حکومت فردی، نه حکومت جمعی و نه هر گونه سازوکاری از توزیع قدرت را، مانع نفوذ استبداد نمی‏داند. استبداد در قرآن که با واژگانی چون ستم، نافرمانی، جور و شرک بیان شده است، خود دارای سطوح مختلفی است که از نافرمانی خداوند آغاز می‏شود، سپس به طغیان در روابط میان انسان‏ها و ستم انسان به نفس خود، منتهی می‏شود. قرآن در داستان‏های تاریخی اقوام پیشین، معاصران پیامبر و سرانجام نافرمانان بر «روحیه خود بنیاد پنداری» آنان تأکید دارد.

مقدمه

۱. علی رغم توجه دیرینه مسلمانان به پرهیز از خودکامگی حکمرانان در قالب عناصر نظارتی‏ای همچون شورا، نصیحت ائمه مسلمانان و امر به معروف و نهی از منکر، به لحاظ نظری، و برقراری سازو کار هنجاری ـ اخلاقی «نصیحهٔ الملوک» به لحاظ عملی، استبدادِ داخلیِ جوامعِ اسلامی یکی از دو علت اصلی انحطاط مسلمانان در دوره معاصر، به وسیله مصلحانی چون سید جمال الدین اسدآبادی، محمد عبده و رشید رضا شناسایی شده است. در تاریخ معاصر اسلام نیز نویسندگانی چون عبدالرحمن کواکبی،۱ محمد حسین نایینی۲ و همکفران مشروطه خواه دیگر او چون محمد اسماعیل محلاتی و فاضل ترشیزی۳ و در دوره اخیر سید محمود طالقانی۴ به صورت جدی‏تری به این مسأله پرداخته‏اند. اگر این نویسندگان به سرزنش خودکامگی فردی پرداخته‏اند، عبداللّه مازندرانی یکی از دو مرجع هوادار مشروطیت در نجف نیز با مشاهده سرانجام نهضت مشروطه، از خصلت «استبداد مرکبه» آن نهضت انتقاد کرد۵ و استبداد داخلی را همچنان پابرجا دانست....

نوع فایل : WORD

تعداد صفحه : 6

حکومت و عدالت

اختصاصی از سورنا فایل حکومت و عدالت دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 27

حکومت و عدالت

نهج البلاغه و مساله حکومت

از جمله مسائلی که در نهج البلاغه فراوان دربارۀ آنها بحث شده است، مسائل مربوط به حکومت و عدالت است.

هر کسی که یک دوره نهج الباغه را مطالعه کند، می بیند علی علیه السلام ردباره حکومت و عدالت حساسیت خاصی دارد، اهمیت و ارزش فراوانی برای آنها قائل است قطعا برای کسانی که با اسلام آشنایی ندارند و بر عکس با تعلمیات سایر ادیان جهانی آشنا می باشند، باعث تعجب است که چرا یک پیشوای دینی اینقدر به اینگونه مسائل می پردازد! مگر اینها مربوط به دنیا و زندگی دنیا نیست؟ آخر یک پیشوای دینی را با دنیا و زندگی و مسائل اجتماعی چه کار؟!

و بر عکس، کسی که با تعلیمات اسلامی آشناست و سوابق علی علیه السلام را می داند که در دامان مقدس پیغمبر مکرم اسلام پرورش یافته است، پیغمبر او را در کودکی از پدرش گرفته، در خانۀ خود و روی دامان خود بزرگ کرده است و با تعلیم و تربیت مخصوص خود او را پرورش داده، رموز اسلام را به او آموخته، اصول و فروع اسلام را در جان او ریخته است، دچار هیچ گونه تعجبی نمی شود بلکه برای او اگر جز این بود جای تعجب بود.

مگر قرآن کریم نمی فرماید:

لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط

سوگند که ما پیامبران خویش را با دلایل روشن فرستادیم و با آنان کتاب و ترازو فرود آوردیم که میان مردم به عدالت قیام کنند.

دراین آیه کریمه برقراری عدالت به عنوان هدف بعثت همۀ انبیا معرفی شده است. مقام قداست عدالت تا آنجا بالا رفته که پیامبران الهی به خاطر آن مبعوث شده اند. علیهذا چگونه ممکن است کسی مانند علی که شارح و مفسر قرآن و توضیح دهندۀ اصول و فروع اسلام است، دربارۀ این مساله سکوت کند و یا در درجۀ کمتری از اهمیت آن را قرار دهد؟

آنانکه در تعلیمات خود توجهی به این مسائل ندارند و یا خیال می کنند این مسائل در حاشیه است و تنها مسائلی از قبیل طهارات و نجاست در متن دین است، لازم است در افکار و عقاید خود تجدید نظر نمایند.

ارزش و اعتبار

اولین مساله ای که باید بحث شود همین است که ارزش و اهمیت این مسائل از نظر نهج البلاغه در چه درجه است، بلکه اساساً اسلام چه اهمیتی به مسائل مربوط به حکومت و عدالت می دهد؟ بحث مفصل از حدود این مقالات خارج است اما اشاره به آنها لازم است.

قرآن کریم آنجا که رسول اکرم را فرمان می دهد که خلافت و ولایت و زعامت علی علیه السلام را بعد از خودش به مردم ابلاغ کند، می فرماید:

یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته

ای فرستاده! این فرمان را که از ناحیه پروردگارت فرود آمده به مردم برسان، اگر نکنی رسالت الهی را ابلاغ نکرده ای .

به کدام موضوع اسلامی این اندازه اهمیت داده شده است؟ کدام موضوع دیگر است که ابلاغ نکردن آن با عدم ابلاغ زسالت مساوی باشد؟

در جریان جنگ احد که مسلمین شکست خوردند و خبر کشته شدن پیغمبر اکرم پخش شد و گروهی از مسلمین پشت جبهه کرده فرار کردند، قرآن کریم چنین می فرماید:

آزادی فردی و حدود آن در حکومت اسلامی

اختصاصی از سورنا فایل آزادی فردی و حدود آن در حکومت اسلامی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود "پایین مطلب:

فرمت فایل: word (قابل ویرایش)

تعداد صفحه:22

آزادی فردی و حدود آن در حکومت اسلامی

اشاره :
از روز سه شنبه 31 شهریور ماه تا پنجشنبه دوم مهرماه سال جاری سمیناری در رابطه با مسائل و موضوعات مربوط به حقوق بشر در انستیتوی شرق شناسی وابسته به وزارت امور خارجه آلمان در هامبورگ برگزار شد .
در این سمینار، عده ای از اساتید و صاحب نظران ایرانی و آلمانی شرکت داشتند و دیگاههای خود را در زمینه های مختلف مرتبط به موضوع بحث از نقطه نظر اسلام وغرب بیان نمودند از هر دو طرف مقالاتی به جلسه سمینار ، ارائه و قرائت می شد و سپس پیرامون آن بحث و گفتگو صورت می گرفت ، سخنرانی و گفتگوها به یکی از سه زبان فارسی ، آلمانی و انگلیسی انجام می گرفت که بوسیله مترجم ، هم زمان با ایراد سخنرانی از زبانی به زبانی دیگر ترجمه می شد .
عناوین کلی بحث عبارت بودند از : 1- استقلال ، آزادی و خود مختاری انسان ، 2- دموکراسی ، سکولاریسم و مذهب ، 3- آزادی فردی و مرزهای آن ، 4- اقلیت ها و حفظ حقوق آنها ، 5- حقوق بشر و دموکراسی ( دعوی جهان شمول بودن حقوق بشر ) سخنرانان و شرکت کنندگان موضوعات بالا را از دیدگاه اسلام و جهان غرب مورد بحث و بررسی قرار دادند .
از سوی اساتید ایرانی 8 مقاله به سمینار ارائه و قرائت شد ، مقالات و سخنرانی منسجم آلمانیها کمتر بود ولی در همه مسائل و موضوعات در بحث شرکت نموده و نظرات خود را ابراز می داشتند . صرف نظر از برخی از مسائل و حوادث نامطلوب حاشیه ای سمینار، در مجموع ، محفل گفتگوی علمی مفید و پرباری بود،

تحقیق درباره ی انگیزه های مخالفت با حکومت علوی 34 ص

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق درباره ی انگیزه های مخالفت با حکومت علوی 34 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 39

فهرست مطالب

عنوان صفحه

مقدمه ....................................................................................................................................

1- حسادت ورزی و برتری جویی نسبت به خاندان پیامبر ......................................

2- کینه توزی و انتقامجویی اعراب و قریش ................................................................

3- هواپرستی و خودخواهی ............................................................................................

4- عدم تحمل عدل علوی .................................................................................................

جنگ جمل و انگیزه های برپاکنندگان آن .........................................................................

فزون طلبی و امتیازخواهی ..............................................................................................

انگیزه واهی خونخواهی عثمان ...............................................................................................

ریاست طلبی، انگیزه اصلی شورش ناکثین ......................................................................

زمینه های جنگ صفین و انگیزه قاسطین ........................................................................

سودای تشکیل امپراطوری اموی، انگیزه اصلی معاویه .................................................

فتنه مارقین، از جهل و جمودشان سرچشمه می گرفت ..................................................

سستی و ناپایداری در دفاع از حق .................................................................................

مقدمه

امام علی بن ابی طالب(ع)، علاوه بر خلافت و جانشینی منصوص از رسول گرامی اسلام(ص)، پس از کشته شدن خلیفه سوم، در تاریخ بیست و پنجم ذی حجه سی و پنج هجری (ششصد و چهل و چهار میلادی) ، با همه استنکافش از پذیرفتن حکومت و خلافت، با اقبال عمومی و اصرار آنان برای پذیرش منصب حکومت ظاهری، مواجه شد، و با بیعت آنان و در رأس همه، بیعت اصحاب پیامبر از مهاجران و انصار، عملاً متصدی امر حکومت و خلافت بر مسلمانان گردید.

در باره حکومت ظاهری امام علی(ع) و به تعبیر دیگر، حکومت علوی، چند مسأله از مسلّمات تاریخی است.

نخست اینکه امام(ع) در فضای کاملاً آزاد سیاسی - اجتماعی و با اقبال عمومی و اشتیاق توده های مردم مسلمان و بیعت از روی میل و اختیار آنان، به حکومت رسید؛ چون، مردم پس از پشت سر گذاشتن دوران سخت و تلخ حکومت پیشینیان و انواع تبعیضها، بی عدالتیها و فساد و تباهی، به این نتیجه رسیدند که تنها راه نجاتشان از آن اوضاع نابسامان و جوّ تبعیض آمیز و ستم آلود، پایان دادن به دوران حکومت خلیفه پیشین و تعیین خلیفه جدید است، لذا پس از وی، به در خانه وصی و جانشین بحق پیامبر(ص) حضرت علی(ع) روی آوردند و دست بیعت به سویش گشودند و به طور جدی، خواهان حکومت علوی بودند و در برابر عدم پذیرش امام(ع) اصرار ورزیده و آن حضرت را بر اجابت درخواست خود در تنگنا قرار دادند. امام(ع) در این باره فرموده است:

"ازدحام فراوانی که مانند یالهای کفتار بود [به هم فشرده و انبوه] مرا به قبول خلافت واداشت . آنان، از هر طرف، مرا احاطه کردند [و] چیزی نمانده بود که دو نور چشمم زیر پا له شوند! آن چنان جمعیت به پهلوهایم فشار آورد که سخت مرا به رنج انداخت و ردایم از دو سو پاره شد! مردم همانند گوسفندانی [گرگ زده که دور تا دور چوپان جمع شوند مرا در میان گرفتند.]

مانند شترهای ماده ای که به فرزندان خود روی آورند، به سوی من روی آوردید و می گفتید: "بیعت!بیعت!".من،دستم رابستم وشماآن رامی گشودید.من،آن راازشمابرمی گرفتم وشما به سوی خود می کشیدید."

طبری نیز نقل می کند که امام علی(ع) در برابر اصرار مردم بر بیعت، فرمود: "این کار - بیعت - را نکنید. اگر من، وزیر و همکار امام مسلمانان باشم، بهتر از این است که امیر و حاکم بر مسلمانان باشم."، اما آنان گفتند: "به خدا سوگند! ما، تو را رها نمی کنیم تا این که با تو بیعت کنیم."

دوم اینکه امام(ع) پیش از این، برای رسیدن به امامت و حکومت ظاهری و زعامت سیاسی - که آن را حق مسلّم خود می دانست - از هر گونه تلاش و اقدام ممکن، خودداری نورزید، اما پس از قتل عثمان، با وجود اقبال عمومی و اصرارشان برای حکومت و زعامت سیاسی، از پذیرش آن ابا ورزید. راز این اکراه و امتناع چیست؟

راز این امتناع، برای پژوهندگانی که از اوضاع آن مقطع زمانی آگاهی دارند و از روحیات و ویژگیهای شخصیتی امام علی(ع) نیز شناختی، هر چند اجمالی، دارند، روشن است؛ زیرا، منصب خلافت و حکومت ظاهری برای آن حضرت، یک هدف و یک ارزش

مقاله حکومت مادها

اختصاصی از سورنا فایل مقاله حکومت مادها دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"

 فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 تعداد صفحات:22

تاریخ ایرانیان: حکومت مادها

مادها، اولین حکومت پادشاهی ایرانیان(در غرب ایران)

یادداشت و شرحی بر حکومت پادشاهای ایرانیان

حکومت مادها اغلب اولین حکومت پادشاهی ایرانیان نامیده می شود، حکومتی که یک دولت پادشاهی را تاسیس کرد و همچنین توسط قبایل گوناگون و پراکنده یک کشود متحد را ایجاد نمود.باور عمومی این است که پیش از پایه گذاری امپراطوری ماد، قبایل ایرانی، قبل و بعد از مهاجرتشان به این فلات، به شکل انفرادی و یا اتحادی از قبایل کوچک و بدون وجود سلسله مراتب حکومتی ویژه زندگی می کردند.

با این وجود، معرفی حکومت مادها بعنوان اولین حکومت پادشاهی ایران بنظر می رسد که بسیار تحت تاثیر موقعیت جغرافیای آنها بوده است، تا اینکه برتری سیاسی شان.به اقتضای همزمانی آنها به امپراطوری های پابرجا و استوار و همچنین با فرهنگ و سواد بالای بین النهرین، بنظر می رسد مادها از ذکر شدنشان در دانسته های تاریخی و وقایع دوران آشوری ها و بابلی ها بسیار منفعت کرده اند.از آنجا که همواره گفته می شود که مادها در میان قبایل ایرانی در برقراری حکومت پادشاهی پیشقدم بوده اند، نشانگر حضور مخصوص و ویژه انها در تاریخ مکتوب می باشد.با این وصف، مدرکی وجود دارد که نشان می دهد قبل از شکل گیری این حکومت پادشاهی در غرب ایران، حداقل یک حکومت پادشاهی پیش از تاریخی در شرق قلمرو قبایل ایرانی وجود داشته است.

این مدرک اساساً زبان شناسانه، اساطیری و در سطح بسیار پایین تری باستان شناسانه است.خلاصه، مطالب ذکر شده از شاهانی نظیر ویشتاسب در اوستا، اشارات واضح متون هند و ایرانی به پادشاهان قدیم آنان، موضوعات و احادیث جغرافیای اوستا و فهرست سلسله های قدیم ایران در کتابهایی نظیر خدای نامک، می تواند ما را دچار وسوسة فرض کردن یک خکومت دیگر پادشاهی در شرق ایران و در یک کلام، قبل از مادها بنماید.بحث این است که آیا پادشاهان افسانه ای اوستا و خدای نامک می توانند ریشه هایی در واقعیت هایی که به صورت مستند در محافل پژوهشی مطرح می شوند تقریباً از زمان برقراری برنامه های منظم ایران شناسی شروع شده اند، داشته باشند.بسیاری مایل اند که دربارة همة این پادشاهان بعنوان اسطوره های پاک یاد کنند و نتیجتاً اساطیر ساسانی بعنوان موارد مورد بحث قرار می گیرند.سایرین سعی دارند که پادشاهان افسانه ای را با نمونه های تاریخی آنان هماهنگ سازند.(ویشتاسب را بعنوان پدر داریوش یا کیخسرو را بعنوان کورش) منتها این تلاشی است که کاملاً بیهوده می باشد.

کوشش دیگر اگر چه توسط مؤسسات پژوهشی مورد تائید نمی باشد این است که این سلسله های اساطیری را بطور کلی و در یک کلام جزو یک قلمرو، در شرق ایران قلمداد کند.

در میان بهترین مدارک قابل قبول، توجه به جغرافیای متون قدیمی اوستایی حائز اهمیت می باشد.همة این متون تصویری از یک حکومت در شرق ایران با ذکر نام شهرها و مشخصات جغرافیایی که در شرق و شمال شرق فلات ایران قرار داشته را ترسیم می نماید(شهر باکتریا یا بلخ و رود هلمند یا هلیل رود).دشمن اصلی ذکر شده تورانیان می باشند که کاملاً در آن سوی رود جیخون (اُکوس) در مرکز آسیا قرار داشته و جایگزین دشمنان سرشناس ایران در غرب یعنی، آشوریان و بابلی ها شده اند.

از این گذشته، حفاری های محدود باستان شناسی در شرق ایران(شهر سوخته، باکتریا(بلخ) و BMAC) نشان از وجود تمدنی کهن در آن منطقه همانند غرب ایران دارد.این مدرک – اگر چه در حد یک حدس و گمان و فرضیه در مورد آن دوره است – می تواند توضیح بیشتری در مورد جزئیات تحقیقات باستان شناسانه در این ناحیه ارائه دهد.

امپراطوری مادها

مادها یکی از سه قبیله (غربی) ایران بودند که به همراه پارس ها و پارت ها از سرزمین اصلی شان به سمت غرب و مناطق جنوبی قلمرو فلات ایران احتمالاً  در حدود هزار قبل از میلاد، حرکت کردند مادها اتحادی از قبایلی بودند که غرب و شمال غربی ایران کنونی را تصرف کردند و در غرب با امپراطوری آشور هم مرز شدند.

در میان این قبایل بسیار مشهور تاریخی، (مُغ) برای آنان به عنوان موبد موروثی شناخته می شد، بعد ها آنان نقش مهمی در رشد این زرتشتی بازی کردند.بر طبق سنن تاریخی، در حدود هفتصد پیش از میلاد رهبر یکی از قبایل مادی که در منطقه ای که به احتمال زیاد پیرامون شهری که بعدها اکباتانا نام گرفت قرار داشت.قبایل مادی را سازماندهی کرد، و به عنوان پادشاه ماد انتخاب شد.چگومگی رسیدن او به این موقعیت مشخص نیست.بر اساس داستانهای گفته شده توسط هرودوت و متن های بعدی فارسی، دیا اکو(دیوکس یا دیاناکس به یونانی) توسط انجمن مادی جهت اتحاد مادها انتخاب شد.(701 ق.م).به هر حال، آنچه که مقاوم است این است که این انتخاب موضوعی در حدّ حدس و گمان می باشد.

سرانجام یک گزارش آشوری نام دیا اکو را در حدود 20 سال قبل از تاریخی که او احتمالاً بعنوان پادشاه مادها انتخاب شد ذکر کرده است.در این گزارش دیاکو بعنوان شورشگر مادی که چندین شورشی و مخالف حکومت آشوری ها مجبور بود که شخصاً این شورش ها را سرکوب کند و بهمین دلیل دیاکو به همراه خانوادهاش به سوریه تبعید شد.

بنظر می رسد که تهاجمات متوالی نیروهای آشوریان و بابلی ها به قلمرو مادها منجر به نیاز آنان به تشکیل یک اتحادیه و در نتیجة آن انتخاب دیا اکو گردید.می دانیم که در زمان شورش مذکور، مادها نسبتاً نیروی جدیدی در کوههای زاگرس بودند و احتمالاً قبیله ای زورگو که پی در پی آن قلمرو را متصرف می شد و توسط امپراطوری های قدرتمند غربی خود تحت انقیاد در می آمد.

در هرصورت، دیاکو ظاهراً در انجام ماموریت خود موفق بود و پایه گذار حکومت مادها گردید، که در شهر اکباتانا مرکزیت یافت(هگمتانه؛ محل جمع شدن و اجتماع) و به فرض مسند انجمن بزرگانی که او را به عنوان شاه انتخاب کردند.اطلاعات زیادی راجع به سلسلة دیاکو یا حتی جانشینان او بدست نیامده است.مسئله مهم در تاریخ نگاری مادها، وجود نظم خاص در شاهان و نامهایشان می باشد.الگوی مرسوم شامل؛ جانشینی دیاکو توسط پسرش فرورتیش، که او نیز توسط هوخشتر جایگزین شده و این سلسله با مرگ ایشتوویگو که احنمالاً پدربزرگ مادری کورش بزرگ است به پایان می رسد.

سلطنت فرورتیش(فراورتس به آلمانی،666-635 ق .م) نیز مانند پدرش عمدتاً صرف ادامة سازماندهی قبایل مادی و جنگ با آشوریان گردید.ما در مورد تهدیداتی که پادشاهی تازه پاگرفته از جهت شرق متحمل می شد اطلاعات زیادی در دست نداریم، چرا که مادها هیچ مدرکی برای ما بهجا نگذاشته اند و گزارش های اشوریان نیز طبیعتاً از آنچه که در شرق مادها اتفاق می افتاد ذی نفع نبوده اند.از طرف دیگر قبائلی که در قسمت شمال مادها زندگی می کردند اهمیت زیادی برای هر دوی آشوریان و مادها نداشتند.کیمری ها یک قبیله چادرنشین (و احتمالاً ایرانی) بودند که در قفقاز و سیبری زندگی می کردند و در حدود اوایل قرن هفتم قبل از میلاد به مادها و  آشوریان حمله کردند.احتمالاً با توجه به نزدیکی نژادی آنها با مادها، کیمری ها وارد مذاکره با مادها بر علیه آشوریان شدند تا اینکه آنها را قتل عام کنند.آنها به آشور حمله کردند اما موفق به شکست آشورها دون(آسارهادون) که پادشاه قدرتمند آشور بود، گردیدند.

به دنبال حمله کیمریها، فبیله دیگر ایرانی که از سیبری آمده بودند، و احتمالاً سکاها نام داشتند با غارت و تاراج ضربه ای به قلمروی فرورتیش وارد کرده و قلمروی مادها را به مدت 28 سال در اختیار خود در آوردند(525-653-ق.م) در طول این مدت آنها حملات ناگهانی بر علیه آشوریان تدارک دیدند و این امر موجب ضعیف شدن آن امپراطوری بزرگ گردید و بهانه ای شد برای شکست نهایی آنها توسط مادها.