دامنه کاربرد:
این استاندارد باید درمورد فعالیتهاى بیمه عمومى و بیمه عمر زمانی بکار گرفته شود و در مورد سایر بیمههاى زندگى کاربرد ندارد.
قرارداد بیمه (بیمه نامه):
عقدی است که بهموجب آن یک طرف (بیمه‌گر) متعهد مىشود در ازاى دریافت حق‌بیمه از طرف دیگر (بیمه‌گذار)، در صورت وقوع حادثه، خسارت وارده به او یا شخص ذینفع را جبران کند یا مبلغ معینی را به وى یا
شخص ذینفع بپردازد.
بیمه زندگی: نوعی بیمه مرتبط با حیات یا فوت انسان است که بیمه گر نسبت به پرداخت وجوهی معین براساس رویداد مشخصی، اطمینان می دهد.
بیمه عمومی: به بیمه هایی غیر از بیمه زندگی اطلاق می شود.
حق بیمه:
مبلغی است که بیمه‌گر در ازای پذیرش خطر طبق قرارداد بیمه از بیمه‌گذار مطالبه می‌کند.
تاریخ شروع پوشش بیمه ای:
عبارت است از تاریخ شروع پذیرش خطر توسط بیمه‌گر طبق قرارداد بیمه.
شناخت درآمد حق بیمه:
درآمد حق‌بیمه باید:
از تاریخ شروع پوشش بیمه ای، و نه تاریخ صدور، و
بهمحض اینکه حق‌بیمه بهگونهاى اتکاپذیر قابل اندازهگیرى باشد، و
به‌طور یکنواخت در طول دوره بیمه‌نامه (براى بیمههاى مستقیم) یا در طول دوره پذیرش غرامت (براى بیمههاى اتکایى)
شناسایى شود. مگر اینکه:
الگوى وقوع خطر در طول دوره بیمه‌نامه یکنواخت نباشد که در اینصورت درآمد حق‌بیمه متناسب با الگوى وقوع خطر برآوردی، شناسایى مىشود (مثلا بعضى رشتهها همانند بیمه مهندسى).
تعدیل مبلغ حق بیمه:
در مواردى که طبق بیمه نامه ، مبلغ حق‌بیمه در آینده مشمول تعدیل می‌باشد، حق‌بیمه تعدیل شده باید در موارد ممکن به‌عنوان مبناى شناسایى درآمد حق‌بیمه مورد استفاده قرار گیرد. اگر نتوان مبلغ تعدیل را بهگونهاى اتکاپذیر
براورد کرد، مبلغ اولیه حق‌بیمه که باتوجه به سایر اطلاعات مربوط تعدیل مىشود باید به‌عنوان مبنای شناسایی درآمد حق‌بیمه استفاده شود (مثلا بیمه باربرى دریایی و بیمه آتشسوزى انبارها).
بیمه نامه هاى بین راهى
بیمه نامه هاى صادر شده در اواخر سال مالى که تاریخ شروع پوشش بیمه‌ای آن قبل از تاریخ ترازنامه بوده و ممکن است بیمه‌گر اطلاعات کافى جهت تشخیص آنها نداشته باشد.
مبلغ بیمه نامه هاى بین راهى
باتوجه به اینکه درآمد حق‌بیمه از تاریخ شروع پوشش بیمه‌ای شناسایى مىشود، مبلغ بیمهنامههاى بین راهى براساس تجارب گذشته و رویدادهاى پس از تاریخ ترازنامه براورد مىشود و حصه عاید شده آن به‌عنوان درآمد حق‌بیمه
شناسایى مى شوند
حق بیمه عاید نشده:
بخشی از حق بیمه مرتبط با بیمه‌نامه‌های صادره طی دوره مالی که قابل انتساب به پوشش خطر بعد از پایان دوره مالی است به‌عنوان حق بیمه عاید نشده شناسایی می‌شود.
روشهای برآورد حق بیمه عاید نشده باید به‌گونه‌ای انتخاب شود که مبلغ برآوردی تفاوت با اهمیتی با بدهی واقعی در تاریخ ترازنامه نداشته باشد.
محاسبه حق بیمه عاید نشده:
درمواردی که الگوی وقوع خطر در طول دوره بیمه‌نامه تقریباً یکنواخت است برای محاسبه حق‌بیمه عاید نشده از روش تناسب زمانی استفاده می‌شود. شیوه‌های محاسبه حق بیمه عاید نشده در روش تناسب زمانی برای بیمه
نامه‌های سالانه شامل:
روزانه (365/1): حق بیمه عاید نشده شامل مجموع حق بیمه‌های عاید نشده‌ای است که در پایان دوره مالی باتوجه به مدت منقضی نشده بیمه‌نامه‌ها محاسبه می‌شود.
ماهانه (24/1): فرض می شود کـه صـدور بیمه‌نامـه‌ها در طول ماه به‌طور یکنواخت است.
فصلی (8/1): فرض می‌شود که صدور بیمه‌نامه‌ها در طی فصل به‌طور یکنواخت است.
سالانه (2/1): فرض می‌شود که صدور بیمه‌نامه‌ها در طی سال به‌طور یکنواخت است.
نکته:
روش تناسب زمانی باید بهگونهاى انتخاب و بکار گرفته شود که دقت آن از روش فصلى (یا روش 8/1) کمتر نباشد.
دانلود پاورپوینت استاندارد حسابداری شماره 28 , فعالیتهاى بیمه عمومى
