لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 84
مقدمه مسکن:
مسکن اثری چند وجهی است و از دیدگاههای گوناگون از جمله معمار(تناسب و زیبایی) فنون احداث بنا ، تاسیسات بناهای مسکونی ، هزینه زمین و ساختمان ، اعتبارات مسکن ، بازار مسکن ، قوانین و مقررات ناظر بر خانه سازی ، مسکن (( حاشیه ای )) و خرابیها قابل بررسی میباشد. آنچه در این نوشتار می آید ، بحث درباره چگونگی بررسی مسکن در چهار چوب طرح های توسعه و عمران ( جامع ) و تفصیلی شهرهای ایران است. در انگونه طرح ها بیشتر به برنامه ریزی کاربرد زمین یا اختصاص اراضی به مصارف گوناگون از جمله : مسکن ، بازرگانی ، گذرگاهها ، صنایع ، فضای سبز ، آموزش ، بهداشت ، ورزش و مانند اینها میپردازند. بنابر این در بررسی مسکن در قالب طرح های مذکور نیز موضوع زمین از اهمیت بیشتری برخوردار است. در میان کاربردهای گوناگون زمینهای شهری ، کاربر و مسکونی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.گذشته از اینکه هدف اصلی هرگونه شهر سازی ها ایجاد سکونتگاه انسانی است سهم مسکن از این نظر صرفا ً دست بالا دارد.سنجش مهم مسکن در انواع کاربردها آسان نیست.زیرا تعریف یکسان و یک نواختی از محدودۀ شهر و در نتیجه ساخت آن شده است. هم اینک در شهرهای ایران هم زمان محدودههای گوناگونی از جمله محدوده نظارتی و محدوده قانونی و محدوده خذماتی شهرداری وجود دارد وانگهی بدلیل زمینهای وسیع ساخته شده و احیانا ً زمینهای زراعی بازمانده از شیوۀ معیشت روستائی درون همین محدوده ها محاسبه ها و مقایسه های چندان معناداری نیست. در یکی از شهرهایی که اطلاعات تفصیلی درباره آن در دسترس است نسبت به زمینهای مسکونی به کل محدودۀ 10 ساله شهر 15% اما نسبت به مساحت دایر پس از کسر زمینهای دایر و کشاورزی آن 34% میباشد. بررسی محللات گوناگون همین شهر نشان میدهد که رابطۀ نسبتا ً نزذیکی میان سهم زمینهای مسکونی و تراکم جمعیت وجود دارد. تز جمله نسبت 34% با چگالی 86 نفر در هکتار متناظر است ، به نسبت زمینهای مسکونی به مساحت دایر شهر در تراکم 100 ، 120 ، 140 نفر. در هکتار به ترتیب 38 ، 44 ، 50 ، درصد بدست می آید.تصور میرود این نسبتها در بیشتر شهرهای متوسط و بزرگ ایران اشغال شده است.
بناهای تاریخی
خانه بروجردیها در کاشان
قدمت خانه بروجردیها به طوری که در کتیبه چهار طرف تالار آن آمده به سال 1292 ه.ق باز می گردد . این خانه را حاج سید جعفر نطنزی که از بروجرد مال التجاره وارد می کرده ساخته است . بنا بر اظهارات موثق ساخت این مجموعه در حدود 18 سال یعنی تا سال 1310 ه.ق به درازا کشیده ، و در آن بیش از 150 بنا و هنرمند گچکار و آینه کار و دیگر هنرمندان به کار گرفته شده اند . بنای مذکور در اصل به صورت اندرونی و بیرونی بوده و این بخش از سال 1353 ه.ش به تملک سازمان میراث فرهنگی در آمده و در فهرست آثار تاریخی کشور ثبت شده است . بخش اندرونی که در شمال شرقی و شرق بنا واقع است هنوز تحت مالکیت خصوصی می باشد
پرسپکتیو
بنا حیاطی کشیده دارد که در دو سر آن دو مجموعه ی فضائی مهم قرار گرفته اند و نمای این دو بخش نسبت به دو جبهه ی دیگر ارتفاع بیشتری دارد . جبهه ی جنوبی حیاط مهمترین بخش خانه و مشتمل بر یک تالار برزگ ، پر عظمت و مرتفع به شکل هشت و نیم هشت با اتاقها و فضاها ئی است که در دو طبقه و دورتا دور تالار قرار گرفته اند . در جلوی تالار فضایی وجود دارد که رابط بین تالار و ایوان بزرگ مشرف به حیاط است . در دو سوی این قسمت رابط ، دو فضای سر پوشیده وسیع دیگر قرار دارند که خود واسط اتصال اتاقهای کناری مجموعه با یکدیگر شده اند . اغلب فضاهای اصلی این بخش از خانه دارای تزئینات مفصلی هستند ، به خصوص تالار اصلی که سقف گنبدی و یزدی بندی شده دارد و نورگیرهایی در لابلای واحدهای آن تعبیه شده که سقف را به صورت در متلالئی در آورده اند . حجم بیرونی این نورگیرها به همراه نور گیر اصلی وسط شکل ویژه ای به گنبد بخشیده اند . دیوارهای شاه نشین تالار نقاشی هایی از پادشاهان قاجار برخود دارند که تأثیر سبک اروپایی در آنها کاملاً مشهود است . کلیه ی جداره های تالار نیز دارای تزئینات گچبری رنگی می باشند . ایوان جلوی این بخش با نمائی شاخص و بلند در جلوی حجم پرهیبت سقف تالار خود نمائی می نماید .
تحقیق درباره بناهای تاریخی 67 ص
