لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 16
مقالة:
نفت
فهرست
تهدیدی برای توسعه بخشی انرژی
همکاری های بین المللی
شوک نفتی سوم
جایگزینی برای نفت
تهدیدی برای توسعه بخشی انرژی
در عرض دو هفته گذشته، کشورهای در حال توسعه عمدتاً رشد اقتصادی مناسبی را تجربه کرده اند که نتیجه آن، همانا افزایش شدید مصرف انرژی می باشد. این رشد به همراه افزایش فزاینده تقاضا، فشار زیادی به سیستم عرضه جهانی انرژی وارد کرده است.
در حقیقت تقاضای انرژی باعث پدیداری چالش های نوینی در حوزه اقتصاد و سیاست شده است که شاید یکی از جنبه های آن، تغییر روابط ژئوپلیتیکی جهان باشد. در وهله اول آمارها نشان می دهد که نرخ رشد جمعیت برای کشورهای در حال توسعه از بقیه دنیا بیشتر است. تا سال ۲۰۳۰ سهم این گروه در کل جمعیت جهان به حدود ۸۱ درصد می رسد. اگر پدیده توسعه سریع اقتصادی و ادغام بازارهای جهانی انرژی را هم در نظر بگیریم، آن گاه تقاضای انرژی در کشورهای در حال توسعه به رقم بسیار وحشتناکی بالغ خواهد گردید. برآورد شده است که تا سال ۲۰۳۰، میزان تقاضای انرژی حدود ۷۰ درصد از سال ۲۰۰۰ بیشتر می شود (یعنی حدود ۳/۱۵ میلیارد تن معادل نفت در هر سال). از این میزان حدود ۶۵ درصد آن از طرف کشورهای در حال توسعه مورد تقاضا است. برآورد دیگری حاکی است که تا سال ۲۰۲۵ مصرف انرژی در جهان در حال توسعه به دو برابر سال ۲۰۰۰ می رسد.
به دلیل آنکه اقتصادهای ادغام شده، عموماً به سوخت های فسیلی وابستگی دارند، لذا تبعات زیست محیطی زیادی هم از طرف این اقتصادها وارد خواهد شد. تنها چهار کشور هند، چین، اندونزی و برزیل سالانه حدود ۲ میلیارد تن کربن وارد فضای محیط زیست جهانی می کنند.
در آمریکای لاتین هم برآورد شده که تقاضای انرژی تا سال ۲۰۱۵ به حدود دو برابر سال ۱۹۹۹ می رسد که با این اوصاف ژئوپلتیک بازارجهانی انرژی هم دچار برخی تحولات می شود. این منطقه که زمانی جزو مطرح ترین عرضه کنندگان نفت به آمریکای شمالی بود، می رود تا خود به یک کانون مصرف صرف تبدیل شود. اگر مصرف به همین شکل ادامه پیدا کند، این منطقه باید به فکر دو کار باشد. اول این که ذخایر استراتژیک برای خود تشکیل دهد و یا این که به استفاده از انرژی های آلترناتیو روی آورد.
رشد انفجارگونه مصرف و تقاضا در آسیا مسئله بسیار چالش برانگیزی است که در وهله اول برمقوله مصرف جهانی نفت تاثیر دارد. در آسیای در حال توسعه، متوسط نرخ رشد مصرف حدود ۳ درصد است که حدوداً دو برابر همین نرخ در بقیه دنیا (۷/۱ درصد) می باشد. در بهترین حالت می توان تصور کرد که تا دو دهه دیگر تقاضای انرژی در این منطقه به دو برابر برسد. آخرین برآوردها حاکی است که تقاضا در این منطقه به حدود ۶۹ درصد از کل افزایش برنامه ریزی شده تقاضا در کشورهای در حال توسعه می رسد که معادل ۴۰ درصد از افزایش جهانی مصرف انرژی را به خود اختصاص داده است. رشد سریع اقتصادی در آسیا، گسترش شهرنشینی، توسعه سهمگین بخش حمل و نقل و برخی عوامل دیگر (مانند برق رسانی بیشتر و گسترش شبکه های سراسری برق) عامل اصلی وابستگی به نفت وارداتی است. در این منطقه، عموماً توجهی به انرژی های تجدیدپذیر نشده و فناوری های نوین در این عرصه هم به خدمات نیامده است. بنابراین چاره ای جز استفاده روزافزون از نفت و گاز باقی نمی ماند. گو آن که این کشورها گریزی از پذیرش تبعات مخرب زیست محیطی هم ندارند. پیش بینی می شود که آسیا همچنان به منابع نفت و گاز خاور میانه و روسیه وابستگی شدیدی پیدا کند.
مقاله درباره نفت
