پاورپوینت درباره تحقیقی در مورد ابن خلدون و نظریات وی

اختصاصی از سورنا فایل پاورپوینت درباره تحقیقی در مورد ابن خلدون و نظریات وی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل :powerpoint  تعداد صفحات 29 صفحه

بخشی از اسلایدها:

ابن خلدون:

عبد الرحمن بن محمد بن خلدون الحضرمی (732-   808هجری) مؤرخ ویعتبر مؤسس علم الإجتماع الحدیث ترک تراثا ما زال تأثیره ممتدا حتى الیوم. توفى ابن خلدون فی مصر عام 808 وتم دفنه قرب باب النصر بشمال القاهرة.

  ابن خلدون از نوابغ قرن هشتم هجری می باشد و به حق می توان وی را پدر علم جامعه شناسی و فلسفه تاریخ شمرد . او 500 سال پیش از اگوست کنت از علم اجتماع سخن راند و با شیوه ای نو به تاریخ نگریست و تلاش نمود مانند هر علم دیگری قواعد حاکم بر اجتماع و تاریخ را کشف نماید.اواز شیوه تاریخ نگاری صرف و نپرداختن به صدق و کذب اخبار و علل وقایع بشدت انتقاد نمود و خود ریشه و علل حوادث و تکرار آنها در تاریخ را عمیقا مورد مطالعه و تحقیق قرار داد چنانچه تحقیقات و تفکرات وی  وی مورد تحسین دانشمندان جامعه شناسی و تاریخ سرتاسر جهان قرار گرفت.
  عصبیت:

این مفهوم نقش اساسی در فلسفه تاریخ ابن خلدون دارد، او توانسته است با آن به علت ثابتی برای  ظهور و سقوط دولتها برسد و سرنوشت آنها را با توجه به میزان عصبیت پیش بینی کند. عصبیت در اندیشه ابن خلدون اساس تاریخ و محور تحولات اجتماعی است. در دیدگاه او عصبیت به معنای پیوند و پیوستگی ومراد از آن دفاع از حریم قبیله و دولت خویش می باشد. عصبیت نیرویی است که از تعهد و وابستگی افراد بیکدیگر و پیمانی که آنها در رسیدن به یک هدف می بندند بدست می آید.

فلسفه تاریخ:

ابن خلدون به تاریخ اهمیت زیادی داده  و در مقدمه اول دیباچه کتاب مقدمه خویش  به فضیلت آن

پرداخته است. نگاه ابن خلدون به تاریخ با دیگر مورخان متفاوت است و ایشان با نگاهی علی به

چرایی وقوع حوادث در عین نقل آنها می پردازد. او به انتقاد از مورخان می پردازد و آنها را به
دو دسته بزرگ و ریزه خوار تقسیم مینماید.
مورخان بزرگ اسلام به طور جامع اخبار روزگار گذشته را گردآورده و آنها را در صفحات تاریخ به یادگار گذاشته اند ولی ریزه خواران آن اخبار را به نیرنگ های باطل در آمیخته و در مورد آنها یا دچار توهم شده و یا به وسیله مخلوط کردن با روایات زر اندوز ضعیف به جعل پرداخته اند.( ابن خلدون ج1: ص3) خصیصه مورخان بزرگ این بوده است که سعی کرده اند امانتدار باشند و آنچه را که از طریق روایات به دست آنها رسیده بدون دخل و تصرف درآن اخبار عینا نقل کنند ولی دسته دوم از مورخان چنین ویژگی نداشته و اخبار را با دروغ و انحرافات مزین        می نمایند.
ابن خلدون به هر دو گروه مورخان ایراد می گیرد که چرا تاریخ را بدون بررسی علل حوادث می نگارند.