پاورپوینت درباره تحقیقی در مورد ابن خلدون و نظریات وی

اختصاصی از سورنا فایل پاورپوینت درباره تحقیقی در مورد ابن خلدون و نظریات وی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل :powerpoint  تعداد صفحات 29 صفحه

بخشی از اسلایدها:

ابن خلدون:

عبد الرحمن بن محمد بن خلدون الحضرمی (732-   808هجری) مؤرخ ویعتبر مؤسس علم الإجتماع الحدیث ترک تراثا ما زال تأثیره ممتدا حتى الیوم. توفى ابن خلدون فی مصر عام 808 وتم دفنه قرب باب النصر بشمال القاهرة.

  ابن خلدون از نوابغ قرن هشتم هجری می باشد و به حق می توان وی را پدر علم جامعه شناسی و فلسفه تاریخ شمرد . او 500 سال پیش از اگوست کنت از علم اجتماع سخن راند و با شیوه ای نو به تاریخ نگریست و تلاش نمود مانند هر علم دیگری قواعد حاکم بر اجتماع و تاریخ را کشف نماید.اواز شیوه تاریخ نگاری صرف و نپرداختن به صدق و کذب اخبار و علل وقایع بشدت انتقاد نمود و خود ریشه و علل حوادث و تکرار آنها در تاریخ را عمیقا مورد مطالعه و تحقیق قرار داد چنانچه تحقیقات و تفکرات وی  وی مورد تحسین دانشمندان جامعه شناسی و تاریخ سرتاسر جهان قرار گرفت.
  عصبیت:

این مفهوم نقش اساسی در فلسفه تاریخ ابن خلدون دارد، او توانسته است با آن به علت ثابتی برای  ظهور و سقوط دولتها برسد و سرنوشت آنها را با توجه به میزان عصبیت پیش بینی کند. عصبیت در اندیشه ابن خلدون اساس تاریخ و محور تحولات اجتماعی است. در دیدگاه او عصبیت به معنای پیوند و پیوستگی ومراد از آن دفاع از حریم قبیله و دولت خویش می باشد. عصبیت نیرویی است که از تعهد و وابستگی افراد بیکدیگر و پیمانی که آنها در رسیدن به یک هدف می بندند بدست می آید.

فلسفه تاریخ:

ابن خلدون به تاریخ اهمیت زیادی داده  و در مقدمه اول دیباچه کتاب مقدمه خویش  به فضیلت آن

پرداخته است. نگاه ابن خلدون به تاریخ با دیگر مورخان متفاوت است و ایشان با نگاهی علی به

چرایی وقوع حوادث در عین نقل آنها می پردازد. او به انتقاد از مورخان می پردازد و آنها را به
دو دسته بزرگ و ریزه خوار تقسیم مینماید.
مورخان بزرگ اسلام به طور جامع اخبار روزگار گذشته را گردآورده و آنها را در صفحات تاریخ به یادگار گذاشته اند ولی ریزه خواران آن اخبار را به نیرنگ های باطل در آمیخته و در مورد آنها یا دچار توهم شده و یا به وسیله مخلوط کردن با روایات زر اندوز ضعیف به جعل پرداخته اند.( ابن خلدون ج1: ص3) خصیصه مورخان بزرگ این بوده است که سعی کرده اند امانتدار باشند و آنچه را که از طریق روایات به دست آنها رسیده بدون دخل و تصرف درآن اخبار عینا نقل کنند ولی دسته دوم از مورخان چنین ویژگی نداشته و اخبار را با دروغ و انحرافات مزین        می نمایند.
ابن خلدون به هر دو گروه مورخان ایراد می گیرد که چرا تاریخ را بدون بررسی علل حوادث می نگارند.

تحقیق در مورد ابن خلدون

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق در مورد ابن خلدون دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"

فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحات: 69

اکنون به بررسی دیدگاه علامه ی مغرب عبدالرحمن بن محمد معروف به ابن خلدون می پردازیم. او در سال 732 هجری در تونس متولد گردید و در سال 808 هجری از دنیا رفت. جدش خالد بن عثمان بود و به رسم متداول احترام در مغرب، با افزودن « واو و نون » به آخر اسم به ابن خلدون مشهور گردید.

در کودکی قرآن را در نزد پدرش که اولین معلم او بود، آموخت. ضمن آنکه در محضر برخی از دانشمندان آن دوران تلمذ نمود که به نام ایشان و مهم ترین کتاب های فرا گرفته در محضرشان اشاره کرده است، اما به سبب هجرت دانشمندان و ادباء از تونس به جهت انتشار وبا در سال 750 هجری به شکلی زود هنگام در هجده سالگی از تحصیل باز ماند. از این رو به کارهای عمومی و سیاست در کنار استمرار بر مطالعه، نگارش و آموزش پرداخت. اولین کار او سمت « کتابت العلامه » یا دیوان رسائل در تونس بود. سپس عهده دار مناصب گوناگونی در مناطق مختلفی شد و در کوران دسیسه هایی قرار گرفت که گاه خود نیز در آنها مشارکت می نمود.
برخی از مورخان بر این باورند که ابن خلدون فرزند زمانه ی خویش است. لذا جایز نیست که ما او را قهرمانی جدا از شرایط زمانه و میراث فکری عصرش در نظر آوریم. بنا بر اعتقاد ایشان، او از کوشش های مورخان پیشین به ویژه زمانی که اندیشه ی تاریخی را از اتکا بر ( صرف ) امر منقول خارج ساخته و به افق هایی از چند فرهنگ در تمدن های بشری پیوند می دهد، بهره برده است. چه آنکه تعلیل عقلی از منابع تاریخی از دوران مسعودی موجود است. [1]
ما مخالف این بیان به شکل عام آن هستیم. با این باور که عبدالرحمن بن خلدون پدیده ای فراتر از دوران خود بوده است. او در چهارچوب عصر خویش خوش درخشید و بسان درخشش خورشیدی پیش از غروب مرحله ای از مراحل تمدن بود. لذا با نظر علامه مالک بن نبی موافقیم که عصر ابن خلدون در سطح او نبوده است. چه اگر این امر محقق می گردید، مقدمه ی ابن خلدون به نقطه ی عطفی در مسیر ایجاد فرهنگ اسلامی مبدل می گشت.

دوران ابن خلدون شاهد سقوط آخرین دولت بزرگ مغربی و اندلسی بود. و آن دولت موحدان بود که به توسط مهدی بن تومرت ( از نظر فکری ) و عبدالمؤمن بن علی ( از نظر سیاسی ) پیش از نیمه ی سده ی ششم هجری تاسیس شده و به سه دولت تقسیم شده بود:
حفصی ها در افریقا ( تونس ) بنو عبدالواد ( بنو زیان ) در الجزایر بنو مرین در مغرب اقصی.

عصر ابن خلدون مانند عصر ابن حزم اندلسی در سده ی پنجم هجری، دوران دسیسه ها و چند دستگی هایی است که او را ناچار به وارد شدن در آن ساخت. و البته این مدعا منجر به انکار تاثیر پذیری ابن خلدون از برخی از مورخان مسلمان پیش از خود که دارای اندیشه های متکاملی در تفسیر تاریخ بودند، نمی شود. در راس ایشان که ابن خلدون ابن حزم اندلسی قرار دارد که ابن خلدون برغم عدم تصریح از او نقل نموده و بر آثارش اعتماد کرده است.
برخی مثال های تاریخی ابن خلدون به جهت بیان « اشتباهات و پندارهای واهی مورخان و بیان علت آن » از دایرة المعارف « الفصل » ابن حزم اقتباس شده است. ضمن آنکه ابن خلدون از نقد ابن حزم بر این اشتباهات و اوهام نیز استفاده کرده است.

مقایسه ی نوشته ی ابن حزم در نقد تورات در کتاب علمی « الفصل فی الملل و الأهواء و النحل » و مقدمه ی ابن خلدون به خوبی نشاندهنده ی میزان اقتباس ابن خلدون، حتی در شواهد و مثال ها، از ابن حزم است. و ما آن را در کتاب خود تحت عنوان « ابن حزم الاندلسی و جهوده فی البحث التاریخی و الحضاری » به طور مبسوط بیان نموده ایم.[2] و چه بسا که ابن خلدون از طرطوشی مؤلف « سراج الملوک » نیز بهره برده است. ضمن آنکه حق این است که ابن خلدون جهشی بزرگ، و نقطه ی عطفی جدید و برجسته در سیر روش شناسی تاریخ می باشد.

نگاهی اجمالی به زندگی ابن خلدون :

نام وی عبدالرحمن بن محمد بن خلدون الحضرمی از خاندانی ریشه دار و قدیمی در اندلس بود. نسب او به خالد ( خلدون ) بن عثمان ـ اولین شخصی از این خاندان که وارد اندلس گردید ـ باز می گردد و ابن حزم نسب این خانواده را به یکی از صحابه بنام « وائل بن حجر » باز گردانده است.

محل تولد و آموزش ابن خلدون :

ابن خلدون در شهر تونس در اوّل ماه رمضان سال 732 هجری قمری متولد گردید. پیش تر، با سیطره ی مسیحی ها بر اندلس، خاندان بنی خلدون همراه با ( خاندان ) حفصی ها از آنجا به تونس مهاجرت نموده بودند. وی قرآن و تجوید را از « الوادی آشی » و « ابن عبدالسلام » و دیگران و قراءات را از « محمد بن سعد بن براده  آموخت و در ادامه علوم عربی را از پدر و « ابی عبدالله الحصائری » و فقه را از محمد بن عبدالله الحیانی و محمد بن عبدالسلام فرا گرفت. سپس به آموختن منطق، علوم طبیعی و ریاضیات روی آورد و در سن هجده سالگی به دلیل شیوع وبا و مهاجرت اکثر دانشمندان به مغرب اقصی در تونس از آموزش باز ماند.