تحقیق در مورد تعریف بازنشستگی

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق در مورد تعریف بازنشستگی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه55

فهرست مطالب

تعریف بازنشستگی

بازنشستگی به لحاظ حقوقی

چگونه بازنشسته شدن

الف- بازنشستگی چیست؟                    

210- ب: سن و شرایط بازنشستگی

1-2 ترتیب بازنشستگی به دستور ماده ی 75

بازنشستگی به اختیار مستخدم

3-2 بازنشستگی به اختیار اداره

بازنشستگی ازحالت های استخدامی است که پیوند مستخدم با اداره از نگاه اشغال و دوره ی فعالیت بکلی بریده می شود. از این رو بازنشستگی جزء حالت های خروج از اداره و استخدام کشوری است و می بایست با حالت های خروج ازخدمت در یک دفتر بررسی می شد. ولی ازآن جا که بازنشستگی مسأله های گوناگون و گاهی پیچیده را در بر دارد در یک دفتر جداگانه آن را بر می رسیم. موردهای استثنایی هست که با انگیزه کمبود همکاران کاردان وسودمند برای اداره، قانون گذار اجازه داده که همکاران بازنشسته به کار خوانده شوند چنان که قانون تشویق معلمان باز نشسته به ادامه همکاری با وزارت آموزش و پرورش مصوب قوه ی مقننه در 21 بهمن 1368، یکی از این موردهای استثنایی است.

بازنشستگی به لحاظ اجتماعی

بازنشتگی و سالمندی مرحله خاصی از زندگی انسان است. بازنشستگی پدیده ای است که با توسعه اجتماعی- صنعتی عصر حاضر دارای اهمیت بیشتر شده است . در قرن اخیر به لحاظ پیشرفتهای اجتماعی- اقتصادی، بهداشتی و درمانی و... هم از میزان مرگ و میر کاسته شده و هم بر طول عمر افراد افزوده شده است و امید به زندگی را بهبود بخشیده است. در نتیجه شمار بازنشستگان و سالمندان در کشورهای مختلف جهان افزایش یافته و سهم در خور توجهی در ترکیب جمعیتی کشورهای مختلف پیدا کرده و به همین صورت نیز نقش و اهمیت اجتماعی آنان در جامعه افزون تر از هر زمان دیگر شده است.

در حال حاضر در حدود 170 کشور جهان مسئله بازنشستگی و حمایت از بازنشستگان را به عنوان یکی از ارکان برنامه های تأمین اجتماعی خود برگزیده اند.

در کشور ما هم یکی از وجوه عمده سازمان و صندوقهای بیمه های اجتماعی مانند سازمان تأمین اجتماعی و سازمان بازنشستگی کشوری و سازمان نیروهای مسلح و صندوقهای خاص، حمایت از مسئله بازنشستگی را برنامه اصلی خود قرار داده اند.

در سطح کشور اروپایی، آمریکا، کانادا و بعضی دیگر از کشورهای توسعه یافته جهان سن بازنشستگی عموماً بین 55 تا 65 سال است.

در ایران سن بازنشستگی معمولاً بین 50 تا 65 سال است با توجه به اینکه امید زندگی در مناطق شهری کشور حدود 69 و 70 سال بر آورد شده است و با عنایت به افزایش درخورد توجه جمعیت، نسبتاً در خور ملاحظه ای در وضعیت بازنشستگی و سالمندی به سر می برند، که در آینده نیز با ضریب بیشتری شمار آنها افزایش خواهد یافت.

افزایش تعداد بازنشستگان و سالمندان و بالا رفتن سالهای

تحقیق در مورد تعریف بازنشستگی

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق در مورد تعریف بازنشستگی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:54

 فهرست مطالب

تعریف بازنشستگی

بازنشستگی به لحاظ اجتماعی

چگونه بازنشسته شدن

بازنشستگی به لحاظ حقوقی

الف- بازنشستگی چیست؟                    

210- ب: سن و شرایط بازنشستگی

1-2 ترتیب بازنشستگی به دستور ماده ی 75

بازنشستگی به اختیار مستخدم

3-2 بازنشستگی به اختیار اداره

: بازنشستگی به دستور تبصره الحاقی به ماده ی 74 ق. ا. ک.

ت: دیگر موردهای بازنشستگی

کسور بازنشستگی و صندوق بازنشستگی

الف- کسور بازنشستگی

بازنشستگی ازحالت های استخدامی است که پیوند مستخدم با اداره از نگاه اشغال و دوره ی فعالیت بکلی بریده می شود. از این رو بازنشستگی جزء حالت های خروج از اداره و استخدام کشوری است و می بایست با حالت های خروج ازخدمت در یک دفتر بررسی می شد. ولی ازآن جا که بازنشستگی مسأله های گوناگون و گاهی پیچیده را در بر دارد در یک دفتر جداگانه آن را بر می رسیم. موردهای استثنایی هست که با انگیزه کمبود همکاران کاردان وسودمند برای اداره، قانون گذار اجازه داده که همکاران بازنشسته به کار خوانده شوند چنان که قانون تشویق معلمان باز نشسته به ادامه همکاری با وزارت آموزش و پرورش مصوب قوه ی مقننه در 21 بهمن 1368، یکی از این موردهای استثنایی است.

بازنشستگی به لحاظ اجتماعی

بازنشتگی و سالمندی مرحله خاصی از زندگی انسان است. بازنشستگی پدیده ای است که با توسعه اجتماعی- صنعتی عصر حاضر دارای اهمیت بیشتر شده است . در قرن اخیر به لحاظ پیشرفتهای اجتماعی- اقتصادی، بهداشتی و درمانی و... هم از میزان مرگ و میر کاسته شده و هم بر طول عمر افراد افزوده شده است و امید به زندگی را بهبود بخشیده است. در نتیجه شمار بازنشستگان و سالمندان در کشورهای مختلف جهان افزایش یافته و سهم در خور توجهی در ترکیب جمعیتی کشورهای مختلف پیدا کرده و به همین صورت نیز نقش و اهمیت اجتماعی آنان در جامعه افزون تر از هر زمان دیگر شده است.

در حال حاضر در حدود 170 کشور جهان مسئله بازنشستگی و حمایت از بازنشستگان را به عنوان یکی از ارکان برنامه های تأمین اجتماعی خود برگزیده اند.

در کشور ما هم یکی از وجوه عمده سازمان و صندوقهای بیمه های اجتماعی مانند سازمان تأمین اجتماعی و سازمان بازنشستگی کشوری و سازمان نیروهای مسلح و صندوقهای خاص، حمایت از مسئله بازنشستگی را برنامه اصلی خود قرار داده اند.

در سطح کشور اروپایی، آمریکا، کانادا و بعضی دیگر از کشورهای توسعه یافته جهان سن بازنشستگی عموماً بین 55 تا 65 سال است.

در ایران سن بازنشستگی معمولاً بین 50 تا 65 سال است با توجه به اینکه امید زندگی در مناطق شهری کشور حدود 69 و 70 سال بر آورد شده است و با عنایت به افزایش درخورد توجه جمعیت، نسبتاً در خور ملاحظه ای در وضعیت بازنشستگی و سالمندی به سر می برند، که در آینده نیز با ضریب بیشتری شمار آنها افزایش خواهد یافت.

افزایش تعداد بازنشستگان و سالمندان و بالا رفتن سالهای عمر لزوم توجه به وضعیت این گروه اجتماعی را افزون تر از پیش می کند؛ هم از لحاظ شناخت وضعیت و هم از نظر برنامه ریزی و تدارک امکانات برای رفع مشکلات وبهبود وضعیت زندگی آنان.

بازنشستگان در کشورهای مختلف، مانند سایر گروههای اجتماعی هم دارای وجوه مشترکی هستند و هم دارای جنبه های اختلاف متعددی می باشند. جنبه های مشترک آنها شرایط سنی نسبتاً مشابه، پشت سر نهادن دوران اشتغال، واردشدن به مرحله جدیدی از زندگی اجتماعی و... و جنبه های اختلاف: حقوق و مزایای دریافتی، شیوه برخورد جامعه با آنان، وضعیت خانوادگی، شرایط عمومی جوامع و... است.

در اینجا کوشش می شود، با توجه به وضعیت خاص بازنشستگان در ایران نکات چندی توضیح داده شود؛ هر چند برخی جنبه های آن می توانند تعمیم پذیر به کل بازنشستگان باشد.

دانلود مقاله بازنشستگی

اختصاصی از سورنا فایل دانلود مقاله بازنشستگی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تعریف بازنشستگی
بازنشستگی ازحالت های استخدامی است که پیوند مستخدم با اداره از نگاه اشغال و دوره ی فعالیت بکلی بریده می شود. از این رو بازنشستگی جزء حالت های خروج از اداره و استخدام کشوری است و می بایست با حالت های خروج ازخدمت در یک دفتر بررسی می شد. ولی ازآن جا که بازنشستگی مسأله های گوناگون و گاهی پیچیده را در بر دارد در یک دفتر جداگانه آن را بر می رسیم. موردهای استثنایی هست که با انگیزه کمبود همکاران کاردان وسودمند برای اداره، قانون گذار اجازه داده که همکاران بازنشسته به کار خوانده شوند چنان که قانون تشویق معلمان باز نشسته به ادامه همکاری با وزارت آموزش و پرورش مصوب قوه ی مقننه در 21 بهمن 1368، یکی از این موردهای استثنایی است.
بازنشستگی به لحاظ اجتماعی
بازنشتگی و سالمندی مرحله خاصی از زندگی انسان است. بازنشستگی پدیده ای است که با توسعه اجتماعی- صنعتی عصر حاضر دارای اهمیت بیشتر شده است . در قرن اخیر به لحاظ پیشرفتهای اجتماعی- اقتصادی، بهداشتی و درمانی و... هم از میزان مرگ و میر کاسته شده و هم بر طول عمر افراد افزوده شده است و امید به زندگی را بهبود بخشیده است. در نتیجه شمار بازنشستگان و سالمندان در کشورهای مختلف جهان افزایش یافته و سهم در خور توجهی در ترکیب جمعیتی کشورهای مختلف پیدا کرده و به همین صورت نیز نقش و اهمیت اجتماعی آنان در جامعه افزون تر از هر زمان دیگر شده است.
در حال حاضر در حدود 170 کشور جهان مسئله بازنشستگی و حمایت از بازنشستگان را به عنوان یکی از ارکان برنامه های تأمین اجتماعی خود برگزیده اند.
در کشور ما هم یکی از وجوه عمده سازمان و صندوقهای بیمه های اجتماعی مانند سازمان تأمین اجتماعی و سازمان بازنشستگی کشوری و سازمان نیروهای مسلح و صندوقهای خاص، حمایت از مسئله بازنشستگی را برنامه اصلی خود قرار داده اند.
در سطح کشور اروپایی، آمریکا، کانادا و بعضی دیگر از کشورهای توسعه یافته جهان سن بازنشستگی عموماً بین 55 تا 65 سال است.
در ایران سن بازنشستگی معمولاً بین 50 تا 65 سال است با توجه به اینکه امید زندگی در مناطق شهری کشور حدود 69 و 70 سال بر آورد شده است و با عنایت به افزایش درخورد توجه جمعیت، نسبتاً در خور ملاحظه ای در وضعیت بازنشستگی و سالمندی به سر می برند، که در آینده نیز با ضریب بیشتری شمار آنها افزایش خواهد یافت.
افزایش تعداد بازنشستگان و سالمندان و بالا رفتن سالهای عمر لزوم توجه به وضعیت این گروه اجتماعی را افزون تر از پیش می کند؛ هم از لحاظ شناخت وضعیت و هم از نظر برنامه ریزی و تدارک امکانات برای رفع مشکلات وبهبود وضعیت زندگی آنان.
بازنشستگان در کشورهای مختلف، مانند سایر گروههای اجتماعی هم دارای وجوه مشترکی هستند و هم دارای جنبه های اختلاف متعددی می باشند. جنبه های مشترک آنها شرایط سنی نسبتاً مشابه، پشت سر نهادن دوران اشتغال، واردشدن به مرحله جدیدی از زندگی اجتماعی و... و جنبه های اختلاف: حقوق و مزایای دریافتی، شیوه برخورد جامعه با آنان، وضعیت خانوادگی، شرایط عمومی جوامع و... است.
در اینجا کوشش می شود، با توجه به وضعیت خاص بازنشستگان در ایران نکات چندی توضیح داده شود؛ هر چند برخی جنبه های آن می توانند تعمیم پذیر به کل بازنشستگان باشد.
چگونه بازنشسته شدن
بازنشستگی به لحاظ حقوقی
الف- بازنشستگی چیست؟
کسان برای تأمین زندگی خود وخانواده شان باید کار کنند و در جامعه های امروزی حق کارکردن با حق زندگی کردن یکی است زیرا جز در موردهای استثنایی بی کاری همدوش فقر و تهدیستی است. حق آزادی کار در همه قوانین کشورهای صنعتی و پیشرفته اعلام و تضمین شده است. هم چنین حق کارکردن و تأمین شغلی و بازنشستگی در اصول 28،22 و 29 ق. ا. ح. ا. ا. نیز اعلام شده است. ولی بی گمان آدمیان مانند هر موجود زنده دیگر، پیر و فرسوده می شوند ونیاز به آسایش دارند.
امروزه همان گونه که کارکردن حق هر انسان زنده است، استراحت کردن نیز از حقوق اوست. سازمان های کشوری نیز برای بالا بردن بازده فعالیت هایشان ناچاراند ازنیروی جوانتری بهره گیرند. از این رو با بالا رفتن سال های خدمت و سن، استراحت برای مستخدمان از یک سوی نیاز است و از سوی دیگر اداره نیز به نیروهای جوانتری نیاز دارد واین دو عامل موجب می شود که همیشه شماری ازکسان از فعالیت های اجتماعی بیرون وبه گروه های غیر مولد بپیوندند. ولی این کسان باید در پیری، یعنی هنگامی که توانا به تولید و کارکردن نیستند، به آسودگی و بی تشویش خاطر، تا هنگام مرگ زندگی کنند.
تقاعد یا بازنشستگی اصطلاحی است که به دوره ی غیر فعال مولد زندگی گفته می شود. کسانی که شغل مشاغل آزادند، اغلب خود پاره ای از درآمدشان را برای روزهای پیری پس انداز می کنند یا با پرداخت پولی به سازمان درآمدشان را برای روزهای پیری پس انداز می کنند یا با پرداخت پولی به سازمان های صنفی خود، آینده شان را تأمین می کنند. چنان که وکیلان دادگستری با تشکیل صندوق تعاون، زندگی خود رادر پیری بیمه می کنند.در مورد مستخدمان کشور با ذخیره ی پولی که کشور و مستخدم با هم می پردازند، زندگی مستخدمان در دوره ی بازنشستگی تأمین می شود.
به موجب بند«ح» ماده ی 124 ق. ا. ک. «حالت بازنشستگی و آن وضع مستخدمی است که طبق قانون بموجب حکم رسمی مراجع صلاحیتدار از حقوق بازنشستگی استفاده می کند». مراجع صلاحیتدار صادره کننده حکم بازنشستگی همان مراجعی اند که حکم انتصاب مستخدم را صادر می کنند. بازنشستگی مجازات انضباطی نیست بی این که فراموش کنیم که در پاره ای ازموردهای می توان مجازات باشد(بنگرید به بند«و» ماده ی 10ق. ر. ت.ا.). هنگامی که شرط های لازم برای بازنشستگی پدید آمد، اداره اصل را بر این قرار می دهد که مستخدم توان به انجام کارهایش نیست. از این رو بازنشستگی برای هماهنگ کردن منافع اداره و مستخدم با هم است. باز نشستگی پایان عادی دوران فعالیت اداری است.
210- ب: سن و شرایط بازنشستگی
سن و شرایط بازنشستگی در ماده های 77،76،75،74 ق. ا. ک. اعلام شده است. بازنشستگی یا به اختیار مستخدم است یا به اختیار ادراه و همه ی مقررات بازنشستگی ق. ا. ک. دایمی نیست. چنان که دستورهای پیش بینی شده در ماده 75 ق. ا. ک. گذار و کوتاه مدت است و در برگیرنده ی مستخدمان رسمی است که هنگام تصویب ق. ا. ک.(31 خرداد 1345) یازده سال خدمت کرده اند با دارا شدن شرط هایی می توانند بازنشسته شوند. از این رو پیش از بررسی از شرط های عمومی بازنشستگی باید بازنشستگی بر طبق دستور ماده ی 75 را بر رسید.
مقرارات بازنشستگی در تاریخ سیزدهم اسفند 1368 اصلاح و در 15 ماده و چندین تبصره منتشر شد و دگرگونی هایی در چگونگی بازنشستگی پدید آورد که شرط سن وسال های خدمت بازنشستگی پاره ای از این اصلاح است. هم چنین آیین نامه اجرایی این قانون به نام «آئینامه اجرائی قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون به نام « آئین نامه اجرای قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری» را هیأت وزیران در هفتم مهر 1369 تصویب کرد. به دستور ماده ی 2 این اصلاحیه در همه ی سازمان های مشمول ق. ا. ک. داشتن دست کم سی سال سابقه ی کار قابل قبول برای بازنشسته شدن لازم است. تبصره ی یک همین ماده وماده 4 آئین نامه اجرایی قانون اصلاحی مقررات بازنشستگی می گوید: «مستخدمین رسمی و یا ثابت مشمول این قانون می توانند با دارا بودن شرایط زیر وموافقت دستگاه دولتی متبوع خود بازنشسته شوند: الف- مستخدمین مرد با 50 سال سن و بیست و پنج سال سابقه خدمت. ب- مستخدمین زن با 45 سال سن و بیست و پنج سال سابقه خدمت» دستور این تبصره به ظاهر با متن ماده در تضاد است زیرا ماده ی یاد شده «سی سال سابقه ی25 سال پایین آورده شده است، مگر این که بپذیریم دستور اجرایی این تبصره فقط برای مستخدمانی است که هنگام تصویب این قانون اصلاحی دارای بیست و پنج سال سابقه ی کاراند واستفاده از آن در آینده شدنی نخواهد بود، چون در متن ماده ی 2 اصلاحی مصوب سیزدهم اسفند 1368 سابقه ی خدمت قابل قبول را برای بازنشسته شدن دست کم سی سال اعلام کرده است و از تبصره ی 2 همین ماده که می گوید: «صرفاً بازنشستگی جانبازان انقلاب اسلامی، جنگ تحمیلی، معلولین، شاغلین مشاغل سخت و زیان آور و نیز مشمولین ماده 77 وبند الف ماده 74 قانون استخدام کشوری از شمول حکم این ماده مستثنی بوده و تباع مقررات به خود و حداقل سن بازنشستگی خواهد بود»، نیز همین مفهوم به دست می آید. مفهوم دیگر این است که «سی سال سابقه خدمت قابل قبول» برای احتساب حقوق بازنشستگی است که با داشتن این سابقه ی خدمت مستخدمان می توانند از حداکثر حقوق بازنشستگی بهره گیرند، نه این که شرط لازم برای بازنشسته شدن باشد. و دیگران- (مستخدمان مرد با داشتن 50 سال سن ومستخدمان زن با داشتن 45 سالا سن و بیست و پنج سال سابقه ی کار برای مردان و زنان)- می توانند با موافقت سازمان متبوع شان بازنشسته شوند.یعنی داشتن این شرط ها حق مسلمی برای بازنشسته شدن نیست و پذیرفتن یا نپذیرفن آن با داره است.
1-2 ترتیب بازنشستگی به دستور ماده ی 75
ماده ی 75 ق. ا. ک. می گوید: «مستخدمان رسمی که در تاریخ تصویب این قانون بیش از یازده سال سابقه خدمت دارند می توانند طبق شرایط زیر تقاضای بازنشستگی کنند ودولت مکلف به قبول آنست». این ماده درواقع به منظور حفظ حقوق مکتسب مستخدمان کشور است که هنگام گذاردن قانون در خدمت کشور بودند. ولی این ماده منافع آن شمار از مستخدمان را حمایت می کند که هنگام گذاردن این قانون (31 خرداد 1345)، دست کم بیش از یازده سال سابقه ی خدمت داشته باشند. ولی داشتن یازده سال خدمت هنگام تصویب این قانون کافی نیست و مستخدم باید شرط های لازم پیش بینی شده در بندهای ماده ی 75 (10 بند) را دارا شود، تابتواند درخواست بازنشستگی کند وبا داشتن این شرط ها است که اداره مکلف به پذیرفتن درخواست بازنشستگی مستخدم، دارای شرط های لازم خواهد بود.
برای نمونه، شرط های بند الف را می آوریم: به دستور بند الف ماده ی 75 اصلاحی درتاریخ 12 آبان 1349 اگر مستخدمان رسمی در تاریخ تصویب ق. ا. ک. پیش از یازده سال سابقه ی خدمت اعم از متناوب و یا متوالی بدارند و به شرط دارا شدن بیست ونه سال خدمت متوالی و رسیدن به سن پنجاه و چهار سالگی، میتوانند خواستار بازنشستگی شوند وادراه مکلف به پذیرفتن آن است . اصل و قاعده ای که در نوشتن این بندها و تعیین شرط ها، راهنمای قانون گذار بوده است، ساده است. توضیح این که در بندهای دیگر، یعنی بند ب تا خ. قانون گذار به ترتیب یک سال به سابقه ی خدمت در زمان این قانون افزوده است و یک سال از کل سال های خدمت وسن مستخدم کم کرده است. به این ترتیب در بند پیش از آخر، یعنی بند «خ» اعلام شده است که اگر مستخدم هنگام گذراندن این قانون نوزده سال سابقه ی خدمت داشته باشد به شرط دارا شدن بیست و یک سال خدمت متوالی ور سیدن به چهل و شش سالگی می تواند درخواست بازنشستگی کنند واداره مکلف به پذیرفتن آن است. شرط آخر کمی با دیگر شرط ها فرق دارد، به دستور این شرط که در تاریخ 12 آبان 1349، اصلاح شده است هرگاه مستخدمانی که در تاریخ تصویب قانون استخدام کشوری، بیست سال سابقه ی خدمت پیوسته داشته باشند و به چهل و پنج سالگی رسیده باشند، می توانند خواستار بازنشستگی شوند واداره مکلف به پذیرفتن این درخواست است.
بازنشستگی به اختیار مستخدم
به دستور ماده ی 74 ق. ا.ک. مستخدم رسمی اگر شرط های پیش بینی شده در بند های الف و ب آن ماده را دارا باشد، می تواند درخواست بازنشستگی کند. و دولت مکلف به پذیرفتن درخواست مستخدم است. این دومورد چنین است: یکم داشتن دست کم شصت سال سن با هر قدر سابقه ی خدمت. شرط اصلی مورد نظر قانون گذار در این جا، تنهاشرط سنی است و به سال های خدمت نگاه نمی کند، هدف قانونگذار از گرفتن این تصمیم روشن است: می خواهد که مستخدمان سالمند، خدمت عمومی را ترک گویند. دوم داشتن دست کم پنجاه و پنج سال سن و سی سال سابقه ی خدمت. در این مورد جمع دو شرط لازم است: سن و سال های خدمت، مستخدم پنجاه و پنج ساله، به راستی پیر و فرسوده نیست وبه آسانی می تواند هنوز سال ها خدمت کند ولی اگر دست کم سی سال سابقه ی خدمت داشته باشد ودرخواست بازنشستگی کند، اداره مکلف به پذیرفتن آن است. در این مورد هم دید قانون گذار این است که با تشویق به بازنشسته کردن این گروه از مستخدمان، مستخدمان جوان تری به چای آنان استخدام کند. بیرون ازق. ا ک.، در دیگر قوانین، مقررات بازنشستگی متفاوت است، چنان که در «قانون بازنشستگی پیش از موعد بیمه شدگان تأمین اجتماعی» مصوب 28/2/1367 داشتن حداقل 55 سال تمام سن و بیست سال سابقه کار یا بیش تر را برای بازنشسته شدن کافی می داند.
هنگامی که بازنشستگی با درخواست مستخدم تحقق می یابد، مستخدم می تواند پیش از دادن حکم بازنشستگی انصراف خود را از بازنشستگی اعلام بدارد و اگر اداره متبوع بااین انصراف موافقت کند، جریان مربوط به بازنشستگی متوقف می شود(رأی شماره 46/1647 ش. س. ا. ا. ا.ک. نقل از م. ر. ق. ا. ص182). ولی اگر اداره ی متبوع انصراف مستخدم متقاضی بازنشستگی مستخدم را نپذیرد، حکم بازنشستگی داده می شود(رأی شماره 4422/2 مورخ 24/2/1369 ش.س. ا. ا.ا. ک. نقل از م. ر. ق. ا. ص 185). همچنین اداره حق ندارد که درخواست بازنشستگی مستخدم را رد کرده و به جای آن حکم استعفا صادر کند. دیوان کشور در این مورد رأیی داده است و «راه آهن دولتی ایران» را که چنین کرده بود، محکوم کرده است(رأی شماره ی 1245115 مورخ 14/6/1349 شعبه 7 دیوان کشور نقل از م. ر. ق. ا. ص145).
در مورد بازنشستگی به اختیار مستخدم، چنان که دیدیم مستخدم باید دارای دست کم سی سال سابقه ی خدمت و پنجاه و پنج سال باشد. می دانیم که کم ترین سن برای ورود به خدمت کشوری 18 سال تمام است. حال اگر کسی از 18 سالگی وارد خدمت شده باشد، باز نشسته شدن پیش از پنجاه سالگی حق مسلم او نیست به این ترتیب سال های خدمت چنین مستخدمی به سی وهفت سال می رسد. شاید به همین دلیل باشد که تصره یک ماده ی 2«قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری» مصوب سیزدهم اسفند 1368 وماده ی 4 آیین نامه اجرایی همین قانون مصوب 8 مهر 1369 به مستخدمان مرد 50 ساله که دارای 25 سال سابقه ی خدمت و به مستخدمان زن چهل و پنج ساله که دارای بیست و پنج سال سابقه ی خدمت اند، اجازه داده است که با موافقت مسوولان اداری شان بازنشسته شوند. یعنی فرق این مورد با موردهای دیگری که در مادهی 74 ق. ا. ک. آمده اختیار به قبول یا رد چنین درخواستی از سوی مستخدمان 50 ساله مرد و چهل و پنج ساله زن با اداره است، در حالی که در ماده ی 74ق. ا. ک. اداره به پذیرفتن درخواست کنندگان بازنشستگی مکلف است. به دستور ماده ی 8 «آئین نامه اجرائی قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری»، همه ی قوانین وآیین نامه ها و مقرراتی که در گذشته اجازه داده بود که با داشن کم تر از 25 سال سابقه ی کار می توان بازنشسته شد، در همه ی وزارت خانه ها وموسسه های مشمول ق. ا. ک. باطل اعلام شده است. به دستور تبصره ی 2 ماده ی 2 «ق. ا. م. ب. و. ق. ا. ک» جانبازان انقلاب اسلامی، جنگ تحمیلی، معلولین، شاغلین شغل های سخت و زیان آور از دست ماده ی 8 آئین نامه اجرایی معاف اند.
تبصره الحاقی به ماده ی 45 ق. ا. ک. مصوب کمیسیون امور استخدام و سازمان های اداری مجلس شورای ملی در تاریخ 24 اسفند 1351 اعلام می دارد: «دوره تحصیلات عالی که طبق برنامه های رسمی به منظور خدمت در رشته های مربوط به رسته ی آموزشی وزارت آموزش و پرورش طی می شود از لحاظ بازنشستگی و وظیفه با پرداخت کسور مربوط جزو سابقه خدمت مستخدم محسوب می گردد.» دید قانون گذار دراین تبصره روشن است دوره ی آموزش های عالی که به منظور خدمت در رشته های مربط به رسته آموزشی وزارت آموزش و پرورش گذارنده می شود جزء سوابق خدمت های رسمی مستخدم به حساب می آید و در تعیین حقوق بازنشستگی و وظیفه مبنا قرار می گیرد به شرط آن که مستخدم خود کسور بازنشستگی مربوط به این دوره را پرداخت کند. از این تبصره چنین بر می آید که منظور از دوره ی تحصیلات، آموزشی است که مستخدم پیش از ورود به خدمت رسمی انجام داده است، مانند آموزش در موسسه تربیت معلم یا دانشسرای عالی و از ظاهر عبارت چنین فهمیده می شود که اگر دوره ی آموزش در رشته های مربط به رسته آموزشی وزارت آموزش وپرورش نباشد جزو سابقه خدمت مستخدم محسوب نمی گردد، حتی اگر این دوره به منظور خدمت در رشته های آموزشی دانشگاه ها باشد واین تصمیم چندان منطقی و قابل دفاع نیست .
همچنین چنین بر می آید که اگر این دوره ی آموزشی در حین انجام خدمت مانند هنگام استفاده از مرخصی بی حقوق باشد با پرداخت کسور بازنشستگی جزء سوابق خدمت رسمی مستخدم، به حساب می آید .
3-2 بازنشستگی به اختیار اداره
مواد 76 و 77 ق. ا. ک. دو دستور درباره ی بازنشسته کردن مستخدم از سوی اداره داده است. یک به دستور ماده ی 76 «وزارت خانه ها و موسسه های کشوری مشمول این قانون می توانند مستخدمان رسمی را که شصت سال سن و لااقل بیست سال سابقه خدمت دارند بازنشسته کنند». این ماده وزارت خانه ها و موسسه های کشوری را ملزم نمی کند که مستخدمان شصت ساله را بازنشسته کنند ولی وزارت خانه ها و موسسه های کشوری می توانند، مستخدم رسمی را اگر شصت سال سن و دست کم بیست سال سابقه ی خدمت داشته باشد، باز نشسته کنند. اگر دو شرط با هم نباشند، اداره حق بازنشسته کردن مستخدم را ندارد. ش. س. ا.ا.ا. ک. در این زمنیه رأی داده است و «سازمان غله» را محلکوم می کند که مستخدامی را که با داشتن بیست سال سابقه ی خدمت بازنشسته کرده بود به خدمت باز گرداند (رأی شماره ی 49/813، نقل از م. ر. ق. ا. ص3/192).
هدف قانون گذار دادن چنین اختیاری به اداره این است که اداره بتواند مستخدمانی را که فعالیتشان چندان رضایت بخش نیست با بازنشستگی از فعالیت دارای دور کند. دوم به موجب دستور ماده ی 77 وزارت خانه ها و موسسه های کشوری مشمول ق. ا. ک. مکلف اند کلیه ی مستخدمانی را که شصت و پنج سال دارند بازنشسته کنند. این ماده برای بازنشسته کردن، تنها یک شرط گفته است که همان شرط سنی است، بی نگاه به سال های خدمت مستخدم. تعیین چنین تکلیف برای اداره در مورد بازنشسته کردن مستخدمان شصت و پنج ساله از سوی مقنن منطقی و قابل دفاع است. چون اگر فرض کنیم مستخدمی پس از گرفتن مدرک کارشناسی(لیسانس) وانجام خدمت زیر پرچم وارد خدمات دولتی شده باشد، حد متوسط سن چنین مستخدمی در آغاز خدمت در حدود بیست و پنج سال است، که اگر بریدگی در جریان خدمتش پیش نیاید در شصت و پنج سالگی چهل سال سابقه خدمت دارد. عدالت می گوید که مستخدم پس از چهل سال خدمت، استراحت کند. اگر این مستخدمان خود خواهان بازنشستگی نباشند، قانون گذار اداره را مکلف کرده است که آنان را باز نشسته کند تا بتواند پست های آنان را به مستخدمان جوان تری بسپارد.
پرسش که پیش می آید این است که اگر اداره به تکلیف ماده ی 77 ق. ا. ک. عمل نکند، چه ضمانت اجرایی هست؟ باید گفت که ضمانت اجرایی در این مورد یش بینی نشده است و کم نیستند مستخدمانی که باید بر طبق دستور ماده ی 77 باز نشسته شوند ولی اداره به دلیل های گوناگون به این دستور عمل نکرده و آنان شاغل اند و گاهی حتی این مستخدمان بیش از هفتاد سال هم دارند. ماده ی ده «قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشور» مصوب سیزدهم اسفند 1368 می گوید: «مستخدمان مشاغل تخصصی در صورت درخواست و موافقت دستگاه متبوع آنها از حکم ماده 77 قانون استخدام کشوری مستثنی خواهند بود»، یعنی این گروه از مستخدمان نیز می توانند تا سن هفتاد سالگی و بیش تر به کار اشتغال داشته باشند.
در مورد برخی شغل ها قانون گذار اجازه داده است که شاغلان تا 70 سالگی به فعالیت خود ادامه دهند. چنان که قسمت اخیر ماده ی 36 «آئین نامه استخدامی هیأت علمی دانشگاه تهران» مصوب 23/7/1361 هیأت سه نفری جانشین هیئتهای امناء، اجازه داده است که در موارد استثنایی و ضروری تا سن 70 سالگی از خدمت های علمی اعضای آموزشی استفاده شود. مورد دیگر بازنشسته کردن به اختیار اداره موردی است که در پایان شماره ی 209 آورده شد، اداره می تواند درخواست این مستخدمان را بپذیرد یا رد کند که در واقع راهی است که اداره مستخدمین را که ناسودمند می داند از سر باز کند. متوسط سال های خدمت بازنشستگان در سال 1356، 6/28 سال بوده که در سال 1362 و 1366 به ترتیب 4/24 و 5/24 سال رسیده است. هم چنین آمار نشان می دهد که دارندگان مدرک های آموزش بیش از دیگران از خدمت خارج می شوند. نقل از صفحه ی 31-10، پ. ق. ب ا. ت. ا. ا. ف. ج. ا. ا.
پ: بازنشستگی به دستور تبصره الحاقی به ماده ی 74 ق. ا. ک.
تبصره ی یک نخستین بار با تصویب «کمیسیون امور استخدام و سازمانهای اداری» مجلس شورای ملی در 24 اسفند 1351 به ماده ی 74 ق. ا. ک. افزوده و چند بار نیز اصلاح شد، تا این که در 27 خرداد 1365 مجلس شورای اسلامی تبصره ی نخست را بار دیگر اصلاح و سه تبصره ی تازه به نام تبصره های 2، 3 و 4 به آن افزود. به دستور تبصره ی نخست همه ی مستخدمانی که مشمول ق. ا. ک. اند همچنین مستخدمان بانک ها و «شرکت های دولتی» و شهرداری ها به استثناء مستخدمانی که مشمول قانون تأمین اجتماعی اند و در شغل های غیر تخصصی کار می کنند و بیش از بیست سال کار کرده اند با درخواست نوشته و با موافقت بالاترین مقام اداری می توانند باز نشسته شوند. حقوق بازنشستگی بر پایه ی سال های خدمت حساب می شود. مستخدمانی که سال های خدمتشان به بیست سال نمی رسد باز خرید می شوند و در برابر هر سال خدمت چهل و پنج روز (یک ماه ونیم) حقوق و مزایا و حقوق و مزایای استحقاقی استفاده نشده پرداخت می شود. با این تبصره که فقط شرط سال های خدمت گذاشته شده است اداره می تواند با درخواست مستخدم غیر متخصص، آنان را از سر باز کند. تبصره ی 2 همین ماده اجازه داده است که در مورد مستخدمان متخصص نیز به همین گونه عمل شود، با این تفاوت که در مورد این مستخدمان افزون بر موافقت بالاترین مقام دستگاه اجرایی، تصویب شورایی از نمایندگان با اختیارات کامل وزیر برنامه و بودجه و دبیر کل س. ا. ا. ا. ک. و دستگاه اجرایی مربوط نیز لازم است. به دستور تبصره ی 3 همین ماده مستخدمانی که یک سال از آماده به خدمتشان بگذرد و شاغل کار در سازمان های اداری نشوند، باز خرید یا بازنشسته خواهند شد. تبصره ی چهار اعلام داشته که هر گونه استخدام به جای این گونه بازخریدان یا بازنشستگان ممنوع است واستخدام اینان نیز ممنوع بوده و اگر استخدام شوند همه ی پرداختی های ایشان باز پس گرفته می شود.
تبصره ی یک ماده ی 74 پیش از اصلاح در سال 1365 اجازه می داد که به خدمت مستخدمانی که با دستور این تبصره باز نشسته می شدند تا ده سال به خدمتشان آن هم با پرداخت کسور بازنشستگی و سپس با پرداخت کسور بازنشستگی افزوده شود، به شرط آن که کل سابقه ی خدمتی این مستخدمان از سی سال بیش تر نشود. چنان که دیدیم تبصره ی اصلاحی سال 1365 فقط سال های خدمت را برای احتساب بازنشستگی می پذیرد و نه بیش تر. هم چنین ماده ی 8 «آئین نامه اجرائی قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری» مصوب 8 مهر 1369 هر گونه بازنشستگی با سال های ارفاقی کم تر از 25 سال سابقه ی خدمت را منع کرده است.
ت: دیگر موردهای بازنشستگی
غیر از موردهای کلی بازنشستگی ق. ا. ک. به موردهای ویژه دیگری که در آن موردها وزارت خانه و موسسه عمومی می تواند مستخدمان خود را بازنشسته کند، اشاره کرده است.
مورد یکم، مواردی است که در پایان ماده ی 92 ق. ا. ک. پیش بینی شده است این ماده به روشنی به بازنشسته کردن مستخدم اشاره نمی کند ولی به طور ضمنی این مفهوم حاصل است. این مورد در صورتی که مستخدمی با داشتن حداقل ده سال سابقه ی خدمت، «اصالتا» یا «تبعاً» از استفاده از حقوق اجتماعی محروم می شود. اگر مستخدم در هنگام محرومیت حداقل پنجاه و پنج سال سن داشته باشد، در این صورت اداره حقوق وظیفه ای برابر با نصف حقوق بازنشستگی که در تاریخ محرومیت از حقوق اجتماعی به این مستخدم تعلق می گیرد به خانواده ی وی پرداخت می کند و در صورتی اعادیه حیثیت، مستخدم خود از تمام حقوق بازنشستگی اش استفاده می کند. چنان که می بینیم این مستخدم باید دست کم پنجاه و پنج سال سن و ده سال سابقه ی خدمت داشته باشد، تا در صورت محروم شدن از استفاده از حقوق اجتماعی، خانواده اش یا خودش پس از اعاده حیثیت بتوانند از حقوق بازنشستگی استفاده کنند. این ماده به هرگونه غیر صریح بازنشسته کردن این گونه مستخدمان را پذیرفته است.
مورد دوم، مورد مستخدمان آماده به خدمت است. به موجب ماده ی 121 ق. ا. ک. اداره می تواند مستخدمان آماده به خدمت را که به سن شصت سالگی می رسند، بی توجه به سال های خدمت، باز نشسته کند. موردهایی حالت آماده به خدمت را پیش تر دیده ایم. حالت آماده به خدمت، حالت اشتغال و فعالیت نیست. از این رو قانون گذار به اداره اجازه داده است که این مستخدمان را که متصدی پستی نیستند و فعالیت اداری ندارند و به سن شصت سالگی رسیده اند بازنشسته کند، که در واقع تبدیل یک حالت غیر فعال به حالت خروج همیشگی از خدمت عمومی است.
مورد سوم، مورد مستخدمانی است که به علت حادثه ای، اعم از این که این حادثه ناشی از کار باشد یا نباشد علیل و ناقض عضو شده باشد که در مورد چنین مستخدمی، حقوق وظیفه برقرار می شود. حقوق وظیفه، حقوق بازنشستگی نبوده و میزان آن دو یکسان نیست. با این وصف وضع مستخدمی که به علت از کار افتادگی یا نقص عضو، بکلی از فعالیت اداری بر کنار می شود، از جهت غیر فعال بودن شبیه وضع مستخدمی است که به طور عادی از فعالیت اداری بر کنار می شود و باز نشسته می گردد. در باره ی حالت از کار افتادگی به گستردگی در شماره های 200 تا 202 رسیده ایم.
مورد چهارم، راجع به مستخدمانی است که بر طبق حکم قطعی مراجع قضایی یا رأی هیأت رسیدگی به تخلفات، به انفصال دایم از خدمت وزارت خانه یا موسسه عمومی متبوع محکوم شده است که در صورت داشتن پنجاه و پنج سال از نصف حقوق بازنشستگی استفاده می کنند.
مورد پنجم، ناظر به دستور «توصیب نامه راجع به مستخدمین زائد دستگاههای دولتی» است که در تاریخ 13 اسفند 1357 هیأت وزیران دولت موقت انقلاب وضع کرده است که در این تصویب نامه آمده است که مستخدمان رسمی و غیر رسمی مشمول ق. ا. ک. که زائد تشخیص داده می شوند تا شش ماه حقوق و مزایا دریافت می دارند و پس از پایان شش ماه اگر به کار گماشته نشوند، باز نشسته می شوند.
مورد ششم، مربوط به موردی که «لایحه قانونی مربوط به پاکسازی و ایجاد محیط مساعد برای رشد نهادهای انقلاب در وزارتخانه ها و دانشگاه ها و بانکها و موسسات و شرکتهای دولتی» مصوب 3 آذر 1358 و تبصره ی الحقاقی آن در تاریخ 24/10/1358پیش بینی می کند که در صورت لزوم و می توان کسانی را با ارفاق حداکثر پنج سال بازنشسته کرد واین گروه از کارکنان نمی توانند از تبصره ی ماده 74 استفاده کنند.
مورد هفتم، دستوری است که در «تصویب نامه درباره بازنشسته نمودن کارکنان دولت که بیش از سی سال سابقه خدمت دارند» مصوب هیأت وزیران دولت موقت جمهوری اسلامی ایران در دهم اردیبهشت 1358 دیده می شود. با دستور این تصویب نامه که در واقع مکملی است برای تبصره ی ماده 744ق. ا. ک. کلیه ی وزرات خانه ها و موسسه های عمومی مشمول ق. ا. ک موظف شده اند که کارکنانی را که بیش از سی سال سابقه خدمت دارند ظرف سه ماه از تاریخ تصویب این مقررات بازنشسته کنند. بر طبق دستور همین تصویب نامه شرکت ها و بانک های دولتی و شهرداری ها هم باید از این تصمیم پیروی کنند.
مورد هشتم، در «قانون نحوه تعدیل نیروی انسانی دستگاههای دولتی» مصوب 27 دی 1366 نیز چند مورد بازنشستگی پیش بینی کرده است.
کسور بازنشستگی و صندوق بازنشستگی
الف- کسور بازنشستگی
برای تأمین حقوق بازنشستگی مستخدم و کشور با هم شرکت دارند. به دستور ماده ی 100 اصلاحی ق. ا.و ک. که با «قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری» در 13 اسفند 1368 به تصویب رسیده است: «در آمد صندوق بازنشستگی از وجوهی که از حقوق و تفاوت تطبیق حقوق و فوق العاده شغل مستخدمین رسمی و آزمایشی کسر می شود منحصر است بوجوه مذکور در مواد 71 و 72 و تبصره ی 5 ماده 137 این قانون و مبلغ ماه اول هر گونه حقوق و تفاوت تطبیق حقوق و فوق العاده شغل مستخدم، در صورت عدم کفایت وجوه صندوق بازنشستگی دولت مکلف است کمبود آن را در بودجه کل کشور از محل در آمد عمومی تامین و پرداخت کند». پول هایی که باید به موجب دستور این ماده برای صندوق بازنشستگی از حقوق و مزایای مستخدمان کم گردد. به شرح زیر است:
به دستور ماده ی 71 ق. ا. ک. وزارت خانه و موسسه های کشوری باید هر ماه هشت و نیم درصد از جمع حقوق و تفاوت تطبیق حقوق و مزایای مستمر و فوق العاده های مستخدمان رسمی و آزمایشی را به صندوق بازنشستگی بپردازند. فوق العاده تضمین، اضافه کار روزانه و کسر صندوق آنان 5/8 درصد کسر نمی شود. به موجب رأی شماره 388-15/6/1349 شعبه ی 7 دیوان کشور، منظور از اضافه کار، اضافه کار ساعتی است و اضافه کار مقطوع را جزء مزایای مستمر شناخته است (نقل از م. ر. ق. ا. ص 130)
کسور بازنشستگی مستخدمان آماده به خدمت بر مبنای تمام حقوق گروه و پایه آنان حساب و برداشت می شود. در مورد مستخدمان رسمی که به نمایندگی مجلس شورای انتخاب یا منصوب می شوند، کسور بازنشستگی آنان در دوران نمایندگی برابر کسور آخرین پایه مربوط و تفاوت تطبیق حقوق هر ماه از مقرری آنان کسر و به صندوق بازنشستگی پرداخت می شود.
افزون بر کسور بازنشستگی، حقوق نخستین ماه مستخدمان آزمایشی که به استخدام رسمی منصوب می شوند کسر و به صندوق بازنشستگی کشوری پرداخت می شود(ماده ی 72 ق. ا. ک). مستخدمان غیر رسمی که به مستخدم رسمی تبدیل می شوند، حقوق ماده اول آنان به صندوق بازنشستگی پرداخت می شود( تبصره ی 5 مادهی 137 ق. ا. ک).
دوباره یادآوری می کنیم که به دستور ماده ی 100 ق. ا. ک همه ی اضافه حقوقی که به مستخدم پرداخت می شود ماه اول آن به صندوق بازنشستگی واریز می شود.
به دستور تبصره ی ماده ی 100 ق. ا. ک. از فوق العاده بدی آب و هوا، فوق العاده محرومیت از تسهیلات زندگی، فوق العاده محل خدمت، فوق العاده اشتغال خارج از مرکز و از فوق العاده خارج از کشور، کسور بازنشستگی برداشت نمی شود.
پول هایی که به دستور قانون استخدام سال 1301، از حقوق مستخدم کم و به صندوق بازنشستگی پرداخت می گردید با کسوری که در ق. ا. ک. 1345 پیش بینی شده است، یک سان نیست. در قانون استخدام کشوری 1301 به کس حقوق مستخدم در موردهایی و پرداخت آن به صندوق بازنشستگی اشاره می کند.
که در ق. ا. ک./ 1345 نیست واین موردها چنین است:
یکم- مبلغ اضافه مقرری هایی که بعدها به مستخدمان داده می شود در نخستین ماه پرداخت آن اضافه(بند 3 ماده 57 ق. ا ک. 1301).
دوم- پول هایی که ممکن است در موقع مرخصی از مقرری مستخدمان کسر شود(بند 4 ماده ی 57 ق. ا. ک. 1301).
سوم- پول هایی که از محکومیت و جرایم اداری مستخدمان به دست می آید (بند 5 ماده ی 57 ق. ا. ک. 1301). کسر مورد یکم در ق. ا. ک. نیست، در مورد دوم باید یادآوری کنیم که اگر مستخدم از مرخصی استحقاقی استفاده کند، کسور بازنشستگی از حقوق وی کم می شود. ولی اگر از مرخصی بی حقوق استفاده کندحقوق نمی گیرد که کسور از حقوق او برداشت شود و به این جهت هم است که مدت بازنشستگی حساب نمی شود. در مورد سوم هر گاه مستخدم یا مستخدمانی که به کسر حقوق در دادگاه اداری محکوم شوند این کسر حقوق باید به صندوق بازنشستگی واریز شود. ولی در ق. ا. ک. و1345، هم چنین در ق. ر. ت. ا. به پرداخت این کسور به صندوق بازنشستگی اشاره نکرده است از این رو پرداخت کسور بازنشستگی از حقوق مستخدم به صندوق بازنشستگی اکنون (تیره 1370) منحصر به موردهایی است که در این جا به آن اشاره کرده ایم و در قانون استخدام 1345 یاد شده است و همین دستور در آغاز ماده ی 100 ق. ا. ک. که در 20 اسفند1368 اصلاح شده چنین است: «درآمد صندوق بازنشستگی از وجوهی که از حقوق و تفاوت تطبیق حقوق و فوق العاده شغل مستخدمین رسمی و آزمایشی کسر می شود منحصر است بوجوه مذکور در موارد 71 و 72 و تبصره 5 ماده 137 این قانون و ماه اول هر گونه حقوق و تفاوت تطبیق حقوق و فوق العاده شغل مستخدم....»
افزون بر کسور بازنشستگی که مستخدمان رسمی می پردازند و وزارت خانه ها و موسسه های عمومی که مشمول مقررات بازنشستگی ق. ا. ک. اند، مکلف اند هر ماه برابر هشت و نیم درصد حقوق مستخدمان رسمی و مستخدمان آزمایشی شان را به صندوق بازنشستگی کارکنان دولت و رفاه بازنشستگان بپردازند (ماده 71 ق. ا. ک). ماده هفت «قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری»، مصوب سیزدهم اسفند 1368، می گوید: همه ی سازمان های اداری که مستخدمانشان مشترک صندوق بازنشستگی کشوری اند، موظف شده اند که برابر یک و نیم (5/1) افزون بر آن چه را که ماده ی 71 ق. ا. م. سهم اداره معین کرده است، به نام سهم کارفرما به صندوق بازنشستگی واریز کنند. دلیل این دستور کس بودجه ی همیشگی صندوق بازنشستگی است و تا کنون همه ساله در بودجه ی کل کشور، بودجه ای به این منظور مقرر می شود. باز هم به همین دلیل است که ماده ی 12 «قانون اصلاح مقرارات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری» مصوب سیزدهم اسفند 1368، می گوید: «دولت مکلف است نسبت به پرداخت کلیه بدهی های معوقه ناشی از عدم اجرای مفاد تبصره های 1 و 2 ماده 70 و ماده 73 قانون استخدام کشوری به صندوق بازنشستگی کارکنان دولت و رفاه بازنشستگان واریز نماید وجوه پرداختی را در قانون بودجه هر سال پیش بینی نماید».
هم چنین وزارت خانه ها و موسسه های عمومی مستثنا شده از شمول ق. ا. ک. که مستخدمان آن ها از صندوق بازنشستگی استفاده می کنند ملزم اند که مبلغی برابر کسور بازنشستگی مستخدمان خود را به صندوق بازنشستگی بپردازند (تبصره ی یک ماده ی 73 ق. ا. ک.) به همین گونه وزارت خانه و موسسه های کشور که مستخدمان رسمی آن ها به مقام هایی که در ماده ی 3 ق. ا. ک. 4 پیش بینی شده است، می رسند، تا هنگامی که این مستخدمان متصدی آن مقامها اند، باید هر ماه مبلغی معادل کسور پرداختی آنان از بودجه خود به صندوق بازنشستگی پرداخت کنند.
قضاوت، دانشیاران، استادان و مستخدمان مشمول ارتش جمهوری اسلامی ایران که از نظر قانون استخدام، مشمول ق. ا. ک. نیستند اگر به وزارت خانه ها و موسسه های دولتی مشمول ق. ا. ک. نیستند اگر به وزارت خانه ها و موسسه های دولتی مشمول ق. ا. ک. منتقل شوند، همه ی کسور بازنشستگی آنان اعم از سهم مستخدم و دولت، به صندوق بازنشستگی کشوری منتقل می گردد( تبصره ی ماده 142 ق. ا. ک.). کسور بازنشستگی در موردهایی که مستخدم استعفاء می دهد (ماده ی 66 ق. ا. ک.) کسور بازنشستگی در موردهایی که مستخدم استعفاء می دهد (ماده 92 ق. ا. ک)؛ مسترد می شود.
ب- صندوق بازنشستگی
کسور بازنشستگی در صندوق بازنشستگی نگاهداری می شود. اداره ی کل بازنشستگی که پیش از تصویب ق. ا. ک. 1335، تابع وزارت دارایی بود از آن وزارت خانه جدا شد و تابع س. ا. ا. ک. گردید(ماده ی 70 ق. ا. ک). پول های صندوق بازنشستگی فقط باید به مصرف پرداخت حقوق بازنشستگی و پرداخت حقوق وظیفه و باز گرداندن کسور بازنشستگی برسد. تخلف از این دستور حکم اختلاس از اموال دولتی است و متخلفان به عنوان مختلسان اموال عمومی تعقیب خواهند شد (ماده ی 101 ق. ا. ک.).
به دستور ماده ی 18 « آ. ا. ماده 102 ق. ا. ک» در آمدهای صندوق بازنشستگی فقط باید در بانک های ایران نگاهداری شود. چگونگی سپردن پول های بازنشستگی در بانک و در آمدهای حاصل از آن بر طبق ضابطه های بانکداری جمهوری اسلامی ایران وتصویب شورای پول و اعتبار تعیین خواهد شد. اکنون این حساب ها در بانک مرکزی نگاهداری می شود.
مسأله تنظیم حساب های مربوط به بازنشستگی و نگاه داری حساب های کسور بازنشستگی که به صندوق بازنشستگی واگذار شده است، امر بسیار پیچیده و دشواری است. کافی است کمی در ماده ی 71 ق. ا. ک. دقیق شویم تا به پیچیدگی حساب های مربوط به کسور بازنشستگی بیش تر آگاه گردیم. به دستور این ماده باید هر ماه هشت ونیم درصد از جمع «حقوق»، «تفاوت تطبیق حقوق»، «مزایای مستمر» و «فوق العاده های» مستخدمان رسمی و آزمایش کسر شود وبه صندوق بازنشستگی پرداخت گردد. نگاهداری حساب های مربوط به مزایا و فوق العاده که متغیر و غیر ثابت است در عمل شواری های بسیاری ایجاد می کند، چنان که به موجب «آئین نامه فهرست مزایای مستمر» مصوب 24/4/1346، شمار سی است. نگاهداری حساب های کسور بازنشستگی به علت گوناگونی این منابع نه تنها دشوار است بلکه پرهیز نیز است. اگر حقوق بازنشستگی فقط از حقوق ثابت مستخدم رسمی کم شود، تا حدود زیادی از نگاهداری حساب های گوناگون و هزینه های این حساب ها پرهیز خواهد شد. به ویژه اگر توجه کنیم که حقوق بازنشستگی بر مبنای حقوق ثابت و فوق العاده ی شغل مستخدم است، مزایا و فوق العاده شغل مستخدم است، مزایا و فوق العاده های دیگر مستخدم در میزان حقوق بازنشستگی وی تأثیر ندارد.
این حساب ها پیچیده تر می شود، اگر بدانیم که مشترکان صندوق بازنشستگی تنها مستخدمان رسمی وزارت خانه ها و موسسه های دولتی و غیر مشمول ق. ا. ک. نیستند بلکه مستخدمان رسمی وزارت خانه ها و موسسه های عمومی و غیر مشمول هم در صندوق مشترک اند، و کسور بازنشستگی خود را به صندوق بازنشستگی می پردازند. ولی میزان کسوری که این دسته از مستخدمان پرداخت می کنند با کسور بازنشستگی مستخدمان مشمول ق. ا. ک. متفاوت است. چنان که افسران و درجه داران، نیروهای مسلح را در بر می گیرد ده درصد بابت کسور بازنشستگی می پردازند. از سال 1352 کسور بازنشستگی افسران شهربانی (نیروهای انتظامی) کل کشور به صندوق بازنشستگی کشور پرداخت نمی شود و به صندوق بازنشستگی ارتش که در بانک سپه است، واریز می شود.
2-4 صندوق بازنشستگی و شخصیت حقوقی
یکی از دشورای های دیگر صندوق بازنشستگی از این جا پدید می آید، که صندوق بازنشستگی هنوز به گونه ای مستقل عمل نمی کند. صندوق بازنشستگی از سازمان های وابسته به س. ا. ا. ک. است و دارای شخصیت حقوق است. به نظر می رسید که دادن شخصیت حقوقی صریح به صندوق بازنشستگی که وظیفه بسیار مهم و سنگینی به عهده دارد وسیله ای می بود برای ساده کردن کارها و وظایف این صندوق و در عین حال اداره این امر روشن تر و مشخص تر می گردد. ولی دادن شخصیت به نهایی کافی نیست و موسسه باید دارای در امدهای مستقل و کافی باشد. و نه این که از بودجه کل کشور تغذیه گردد و با این که صندوق دارای شخصیت شده است، هنوز به علت نداشتن بودجه مستقل و در آمد کافی، از بودجه عمومی کشور یاری می گیرد. دیگر آن که اغلب دولت 5/8% های سهم مستخدمانش را به هنگام به صندوق بازنشستگی پرداخت نمی کند و به این صندوق بازنشستگی پرداخت نمی کند و به این صندوق بدهی دارد. (بنگرید به شماره 219-2.).
در حال حاضر صندوق بازنشستگی مستقیم کسور بازنشستگی را دریافت نمی کند و پرداخت ها هم به وسیله ی صندوق صورت نمی گیرد. اداره های حسابداری وزارت خانه ها و موسسه های کشوری در مرکز و اداره هایی دارایی در بیرون از مرکز باید هر ماه درآمد و هزینه بازنشستگی خود را در سند ها یی که به این منظور تهیه شده است، تنظیم کنند. یک نسخه از این صورت حساب ها که به این منظور تهیه شده است، تنظیم کنند. یک نسخه از این صورت حساب ها که به گواهی میزان مستقل اداره کل رسیدگی و تمرکز حساب ها قرار گرفته، برای ثبت در دفترهای ویژه اداره کل رسیدگی و تمرکز حساب ها قرار گرفته، برای ثبت در دفترهای ویژه اداره کل بازنشستگی ارسال می شود. پول های های دریافتی به وسیله حسابداری ها و اداره های دارایی به حساب صندوق بازنشستگی در بانک ملی واریز می شود. کلیه پرداخت های مربوط به بازنشستگی به وسیله خزانه داری کل به عمل می آید.
باز هم یاد آوری می شود که صندوق بازنشستگی کشوری مربوط به مستخدمان ق. ا. ک. است یا مستخدمان مستثنی از ق. ا. ک. اند که خود صندوق مستقل ندارند، مثل قضات دادگستری یا اعضاء هیأت علمی دانشگاه ها و موسسات عالی آموزشی که از نظر بازنشستگی تابع مقررات صندوق بازنشستگی کشوری اند و به هم چنین موسسه هایی که بعد از انقلاب اسلامی بر طبق قوانین مصوب هیأت دولت موقت انقلاب اسلامی یا شورای انقلاب اسلامی ایران مشمول مقررات صندوق بازنشستگی کشوری شده اند. با این وصف هنوز کم نیستند کارکنان سازمان های دولتی که تابع صندوق بازنشستگی کشوری نیستند. چنان که مستخدمات تابع قانون نیروی های مسلح جمهوری اسلامی از نظر بازنشستگی تابع صندوق بازنشستگی ویژه خوداند که در بانک سپه هست. سایر کارکنان تابع «قانون تشکیل سازمان تأمین اجتماعی» مصوب 1354، اند که دارای صندوق خاصی است که براساس ماده ی 10 قانون تشکیل تأمین اجتماعی» در تاریخ دهم شهریور 1358 به وسیله هیأت وزیران دولت موقت جمهوری اسلامی تا وضع «اساسنامه سازمان تأمین اجتماعی» در 22 ماده مشخص شده است.
هم چنین بر طبق دستور ماده ی واحده «قانون پرداخت حقوق و مزایای ماهانه مستمری بگیران شهدا و مفقودین نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران به بنیاد شهید انقلاب اسلامی» مصوب دوم تیر 1367 از تاریخ 22 بهمن 1357 حقوق و مزایای مستمری بگیران نیروهای مسلح که شهید با مفقود شده اند با بنیاد شهید انقلاب اسلامی که این بنیاد به دستور قانون واگذاری حقوق و مزایای مصوب دی 1364 عمل خواهد کرد. مورد دیگر دستور «قانون حقوق والدین بازنشسته و وظیفه و مستمری بگیر شهدا و جانبازان و مفقودین انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی» مصوب بیستم آذر 1367 است. بر طبق دستور ای ماده ی واحده پدر و مادر شهیدان و جانبازان و وظیفه یا از کارافتادگی بر پایه ی ق. ا. ک. باشند می توانند از همین قانون یا از مقررات مربوط به حقوق وظیفه و از کار افتادگی و وظیفه ی عائله تحت تکفل جانبازان و شهیدان انقلاب اسلامی ایران مصوب 25 بهمن 1361 استفاده کنند.

5-2 صندوق بازنشستگی و قانون اسفند 1368
با تصمیم ماده ی 11 «قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری» مصوب سیزدهم اسفند 1368 «کلیه صندوق های بازنشستگی و عناوین مشابه به استثنای صندوق بازنشستگی مشمولین قانون نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و سازمان تأمین اجتماعی(بخش کارگران، صاحبان حرف و ....) در یکدیگر ادغام و صندقی تحت عنوان «صندوق بازنشستگی کارکنان دولت و رفاه بازنشستگان» تشکیل می گردد، کلیه وظایف، دارائی ها، موجودی، اسناد و اوراق و تعهدات و مستخدمین اداره کننده آنها به صندوق بازنشستگی کارکنان دولت و رفاه بازنشستگان منتقل می شوند.
تبصره 1- کلیه کارمندان رسمی و یا ثابت که در تاریخ تصویب این قانون مشمول صندوق تأمین اجتماعی می باشند، مشترک صندوق بازنشستگی کارکنان دولت و رفاه بازنشستگاه خواهند شد.
تبصره2- از تاریخ تصویب این قانون حداکثر ظرف مدت شش ماه اساسنامه صندوق مذکور و ضوابط مربوط به تطبیق وضع استخدامی کارکنان صندوق های مزبور با قانون استخدام کشوری توسط سازمان امور اداری و استخدامی کشور با همکاری صندوق های مذکور تهیه و پس از تأیید هیأت وزیران و تصویب کمیسیون امور اداری و استخدامی مجلس شورای اسلامی قابل اجرا خواهند بود. نظام هماهنگ پرداخت حقوق بازنشستگی و وظیفه مشترکین صندوقهای ادغام شده براساس قانونی خواهد بود که بنا به پیشنهاد هیأت وزیران به تصویب مجلس شورای اسلامی خواهد رسید». روشن است با این قانون تنها سه صندوق برای بازنشستگان در کشور خواهد بود. دو صندوق اختصاصی برای مستخدمان نیروهای مسلح و کارگران و صاحبان حرف و صندوق عام بازنشستگی به نام «صندوق بازنشستگی کارکنان دولت و رفاه بازنشستگان» می بود زیرا کارکنان در خدمت کشور و سه قوه اند و نه فقط در خدمت دولت یا قوه مجریه. هم چنین در ماده ی دوازده همین «قانون اصلاح...» دولت موظف شده است که بدهی هایشان را به صندوق بازنشستگی پرداخت کند و آن چه را که هر سال باید بپردازد در بودجه ی کل کشور پیش بینی کند.
پ: حقوق بازنشستگی و میزان آن
مستخدمان رسمی که بازنشسته می شوند، حقوق بازنشستگی دریافت می دارند. میزان حقوق بازنشستگی و چگونگی تعیین آن

تحقیق در مورد صندوق های بازنشستگی

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق در مورد صندوق های بازنشستگی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

ینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه30

فهرست مطالب

صندوق های بازنشستگی

طرح بازنشستگی :

ماهیت طرح های بازنشستگی :

نکاتی کلی درباره این موضوع :

اهداف فصل :

1. تشریح تفاوت های بین طرح با کمک معین و طرح با مزایایی معین
2. تشریح تفاوتهای بین تعهدات مزایای اعطا شده ( VBO ) ، تعهدات مزایای انباشته ( ABO ) و تعهدات مزایای پیش بینی شده ( PBO )
3. تشریح عناصر تأثیر گذار بر PBO

طرحهای بازنشستگی برای دادن درآمد به افراد در طی سالهای بازنشستگی
آنها می باشد .

مزایای  پایان خدمت :

حسابداری مزایای پایان خدمت یکی از بحث انگیزترین مباحث
حسابداری است و تاکنون مجامع حسابداری حرفه ای در دنیا درباره آن به توافق
همگانی دست نیافته اند . تجزیه و تحلیل حسابداری مزایای پایان خدمت ، مستلزم داشتن آگاهی و درک از انواع طرحها و مزایا است . مزایای پایان خدمت به گونه های
مختلف از قبیل :

1. مزایای بازنشستگی
2. خدمات درمانی
3. از کار افتادگی
4. مزایای پایان قرارداد کار .
5. هزینه باز خرید سنوات کارکنان اخراجی و ... پرداخت شود .

در این فصل می خواهیم با استفاده از چند مثال ، نحوه حسابداری مزایای بازنشستگی را تشریح نماییم .

پایان نامه اشتغال غیر رسمی سالمندان در دوران بعد از بازنشستگی

اختصاصی از سورنا فایل پایان نامه اشتغال غیر رسمی سالمندان در دوران بعد از بازنشستگی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل:word  (قابل ویرایش)

تعداد صفحات :54

فهرست مطالب :فهرست مطالب
چکیده : 3
مقدمه : 4
طرح مسأله : 6
پرسش های تحقیق : 8
روش های تحقیق : 9
یافته های پژوهش : 11
الف ) تعاریف سالمند و سالمند ی چیست ؟ 12
1- الف ) تعریف سالمند و سالمندی با رجوع به برخی منابع مکتوب ( اسناد ، اینترنت و... ) 12
2-الف ) تعریف سالمند و سالمندی از دیدگاه خود افراد سالمند 16
ب ) چرا افراد سالمند پس از بازنشستگی به اشتغال روی می آورند ؟ 17
1- ب) چه کسانی کار فروش بلیط را انجام می دهند ؟ 20
2- ب) سیستم اشتغال ( غیر رسمی ) در باجه های فروش بلیط به چه صورت می باشد؟ 21
3-ب ) دلیل اصلی آن ها که به اشتغال بعد از بازنشستگی روی آورده اند چیست؟ 23
نتیجه گیری : 27
منابع 29
چکیده :
با توجه به در صد بالای جوان بودن جمعیت کشور ایران و لزوم برنامه ریزی هایی جهت تأمین نیازهای این جمعیت برای آینده شان به ویژه در سن کهولت (بالا رفتن درصد سالمندی در چند سال آینده ) ، مطالعه ی مسأ له ی سالمندان در ایران از اهمیت بالایی برخوردار می گردد.
در این تحقیق قصد آن داریم تا یکی از مسایل سالمندی که درصد بالایی از سالمندان در ایران با آن روبرویند ؛ یعنی " اشتغال در دوران بعد از بازنشستگی" را مورد مطالعه قرار دهیم.
ابتدا سالمند و سالمندی را در منابع مختلف و از دید خود سالمندان مورد تعریف و بررسی قرار می دهیم ..
مشاهده خواهیم کرد که چه فاکتورهایی در این تعاریف نقش اساسی را بازی می کنند .
سپس می پردازیم به مسأله ی اصلی تحقیق ؛ اینکه دلایل رجوع افراد به فعالیت اقتصادی و مشاغل غیر رسمی چه چیز هایی می تواند باشد؟
تا چه حد بحث نیاز های سالمندان و برخورد جامعه با افراد سالمند در این رجوع مجدد به اشتغال مطرح است ؟
آیا ویژگی های زیستی نیز در این رجوع نقش خواهد داشت ؟
در این در واقع ما در این تحقیق به سؤالات اصلی زیرپاسخ خواهیم داد :
تعاریف سالمند و سالمند ی چیست ؟
. چرا افراد سالمند پس از بازنشستگی به اشتغال می پردازند ؟
آ نچه در اینجا تحت عنوان " اشتغال غیر رسمی سالمندان " مطرح می شود ، در واقع در ارتباط با افرادی است که این افراد ، مردان با محدوده ی سنی 59 تا 80 سال می باشند و بعد از بازنشستگی از شغل اول خویش ، به کار فروش بلیط شرکت واحد مشغول می باشند.
کلید واژگان : اشتغا ل غیر رسمی - بازنشستگی – توسعه- سالمندی - عامل اقتصادی
مقدمه :
" یکی از پدیده های زمان ما که جای کمترین مقابله در آن وجود دارد و پیشرفت آن به طریق مطمئن صورت می گیرد و به راحتی می توان وضع آن را در آینده پیش بینی کرد و شاید بیشترین عواقب را در خود پنهان دارد ، امر کهنسال شدن جمعیت است . "
( دوبوار،1365،ص 357)
" در حال حاضر تعداد سالمندان جهان به ششصد میلیون نفر رسیده و پیش بینی می شود تا سال 2050 جمعیت سالمندان جهان به دو میلیارد نفر برسد که معادل بیست و دو درصد جمعیت جهان در آن زمان خواهد بود . " ( httpwww.nioc.org )
کشور ایران نیز مانند بسیاری از کشورها ازین قاعده مستثنا نیست و رفتن آن به سوی یک جمعیت کهنسال را به روشنی می توان مشاهده کرد .
در حال حاضر ساختارسنی کشور ایران که درصد بالایی از آن نشاندهنده ی جمعیتی جوان می باشد و " ضریب سالمندی کل کشورکه در سال 65 ، تنها برابر با 68/6 درصد و 75 برابر با 93/10 درصد است " ، خود به نوعی گویای این مطلب می باشد. ( انتشارات کتاب آشنا ،1381، ص 7 )
بنابراین ما تا چند سال آینده با درصد بالایی از جمعیت سالمند روبرو خواهیم بود، لذا برنامه ریزی جهت رفع مشکلات پیش بینی شده و نشده و تأمین نیازهای این گروه جمعیتی بایستی در رأس کارهای مطالعاتی و برنامه ریزی های مهم کشور قرار بگیرد.
اما پیری ، " درایران سن پیری تعریف نشده است . ولی اگر شروع دوره پیری را زمان بازنشستگی کامل از خدمت محسوب کنیم طبق قانون تأمین اجتماعی سن پیری برای مردان 60 سالگی و برای زنان 55 سالگی می باشد و طبق قانون استخدام کشوری سن بازنشستگی برای مردان و زنان 65 سالگی است . " ( httpwww.tebyan.net)
به دلیل دستاوردهای توسعه در بهبود ارتقای وضعیت بهداشت و فن آوری پزشکی و پیشرفت دانش و ... امید به زندگی را افزایش داده است ؛ پدید ه ی پیر شدن جمعیت از نتایج مثبت توسعه به شمار می آید .
اما در کشورهای در حال توسعه (مانند کشور ایران ) می تواند عوارض و پیامدهای منفی نیز داشته باشد.
این پیامدها درابعاد مختلف اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی خود را به شکل بارزی نشان می¬دهد .
به طور کل سالمندی به همراه خود مسایل بیشماری را به همراه دارد که تلاشم در این تحقیق براین است که با تو جه به اینکه اشتغال سالمندان پدیده ای رایج در کشور ایران می باشد ، کمی دقیق تر به این مسأله و دلایل آن و تا حد امکان پیامدها و نتایج آن بپردازم .
لذا بر آن شدم این کار را بر روی گروهی از سالمندان متمرکز کنم تا بتوانم به طور دقیق تر و عمیق تر مسایل و مشکلات این گروه را مورد مطالعه قرار دهم.
این گروه از سالمندان ، مردان با محدوده ی سنی 59 تا80 سال می باشند و بعد از بازنشستگی از شغل اول خویش (بنا به دلایل مختلف ) ، به کار فروش بلیط شرکت واحد مشغول می باشند.
طرح مسأله :
همان طور که از نام انسان شناسی فرهنگ و توسعه برمی آید با دو مفهوم مهم سرو کار داریم : فرهنگ و توسعه.
بنابراین مسایلی که دراین شاخه از انسان شناسی مورد مطالعه قرارمی گیرند به نوعی ، با این دو مفهوم در ارتباط متقابلی قرار خواهند داشت.
موضوع این تحقیق " اشتغال غیر رسمی سالمندان " نیز دارای همین وضعیت می باشد .
به عبارتی رابطه ی اشتغال سالمندان با فرهنگ و توسعه بدین صورت قابل شرح می باشد : الف: رابطه ی سالمندی با فرهنگ و توسعه : از یک سو ما افرادی را تحت عنوان سالمند مورد مطالعه قرارخواهیم داد که در تعریف از سالمندی درفرهنگ هرجامعه ( جدای از فاکتور سن ، که محدوده ی سنی سالمندی در تمامی کشورها تقریبا نزدیک به هم می باشد.) عوامل دیگری نیز مؤثر خواهد بود که با توجه به فرهنگ هرجامعه این تعاریف متفاوت خواهد بود.
از سوی دیگر ما سالمندان را به عنوان گروهی در کنار سایرافراد و گروه های جمعیتی یک کشور( کودکان ،جوانان و ...) داریم که در برنامه ریزی ها ی توسعه ای کشور(در ابعاد اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی ) به آنان توجه می شود .
با این تفاسیرمی توان سالمندی را یک پدیده ی فرهنگی دانست.
ب : رابطه ی اشتغال با فرهنگ و توسعه : مشاغلی که افراد یک جامعه در آن به فعالیت می پرداند خود یک پدیده ی فرهنگی می باشد .
اینکه چه مشاغلی در یک جامعه وجود دارد ، گرایش افراد با گروههای سنی مختلف کشورها به چه مشاغلی است وبه چه صورت می باشد و... .
همچنین با توجه به عوامل جغرافیایی و زیستی و اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی موجود در یک کشور ما می توانیم تنوع مشاغل را با توجه به این عوامل داشته باشیم .
همچنین بحث اشتغال در ارتباط مستقیمی با بحث توسعه (به ویژه در بعد اقتصادی آن ) قرارمی گیرد.
چگونگی شکل مشاغل ؛ مثلا ً در قالب های رسمی وغیر رسمی ، دولتی و خصوصی و... ، چگونگی وضعیت افراد شاغل در کشور وچگونگی کسب در آمد آنان و غیره و برنامه ریزی در جهت حل مشکلات مربوط به این مسأله ، خود یک مسأله ی توسعه ای به شمار می آید.
اما رشته ی پیوند این دو مبحث مهم را می توان از طریق این شاخه از انسان شناسی یعنی انسان شناسی فرهنگ و توسعه مورد مطالعه قرار داد.
در این تحقیق بناست تا با نگاه از این شاخه از رشته ی انسان شناسی ، بخشی از این مسأله را ( اشتغال غیررسمی سالمندان) ، " یعنی اشتغال سالمندان در دوران بعد از بازنشستگی " در شهر تهران با طرح این مسأله مهم که چرا افراد سالمند پس از بازنشستگی به اشتغال روی می آورند را ، با مطالعه برتعدادی از افراد سالمند شاغل در باجه های فروش بلیط شرکت واحد را مورد بررسی قرار دهیم .