تحقیق در مورد نیکویی در اشعار دیگر شاعران

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق در مورد نیکویی در اشعار دیگر شاعران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
 
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
  
تعداد صفحه:15
 
فهرست:

مقدمهنیکویی در اشعار دیگر شاعران

نیکویی در شعر سعدیحکایاتی از بوستان با موضوع نیکوکاری

مقدمه :تو نیکی می کن و در دجله انداز

معروفی ، برگرفته از اشعار سعدی است که در پایان مثنویاتش آمده است :

تو نیکویی کن و در دجله انداز

 که ایزد در بیابانت دهد باز

که پیش از ما چو ما بسیار بودند

که نیک اندیش و بدکردار بودند

بدی کردند و نیکی با تن خویش

تو نیکو کار باش و بد میندیش(1)

اما ماجرا چیست؟ چرا باید نیکی و احسان را در دجله افکند؟ داستان این مثل مشهور را ابوالمعالی کیکاووس بن وشمگیر در قابوس نامه چنین  می آورد:

در روزگار متوکل ، " فتح "  فرزند خوانده ی او می خواست شنا بیاموزد، اما در حین آموزش در دجله گم  شد، پس از هفت روز او را سالم یافتند و  به گمان آن که گرسنه است آب و غذا برایش بردند؛ اما اظهار سیری کرد و گفت : هر روز بیست نان بر طبقی نهاده بر روی آب می رسید و از آن سیر می شدم ، بر هر نانی هم نوشته بود: " محمد بن الحسین الاسکاف". متوکل فوراً برای یافتن فرد مزبور جایزه ای مقرر کرد، سرانجام او را یافتند و دلیل کارش را پرسیدند ، او نیز چنین گفت : " یک سال است که نان در آب می افکنم، زیرا شنیده ام: نیکی کن و به رود انداز که روزی بر دهد." متوکل نیز گفت : " اکنون ثمره ی آن نیکی یافتی " سپس پنج روستا را در اطراف بغداد به او بخشید. (2)

اگر چه مؤلف قابوس نامه در صحت این داستان اظهار می دارد که فرزندان این مرد را در بغداد دیده ، ولی در صورت عدم صحّت هم ، از اهتمام  فراوان گذشتگان ما به کار خیر و عمل نیک نشان دارد.

نیکویی در اشعار دیگر شاعران :صائب تبریزی با استفاده از این مضمون می سراید:

می کند نیکی و در آب روان می افکند

 هر که نقد جان نثار تیغ قاتل می کند...

نیکی از آب روان چون تیغ بر می گردد ز سنگ

زیر تیغ یار صائب می توان جان باختن...

چو بر می گردد از آب روان نیکی، همان بهتر

که در سرچشمه ی شمشیر نقد جان بر افشانیم...

اوحدی مراغه ای در کتاب جام جم بیان می کند که اگر نیکی را در چاه هم بیفکنی، اثرش به تو باز می گردد:

نیکی کن ای پسر تو، که نیکی به روزگار

سوی تو بازگردد، اگر در چَه افکنی

شاعر خوش ذوق معاصر نیز از منظری طنزبه این موضوع نگریسته و چنین سروده است :

نیکی بکن و به دجله انداز

صدبار شنیدم این نصحیت

نیکی بنمودم و ندیدم

جز شر ز بشر، بدی ز ملّت

این است سزای نیکی من

 ای بر پدر تو دجله لعنت! (3)

" حبله رودی"  در" جامع التمثیل" ، مثلی با مضمون " تو نیکی می کن و در دجله انداز"  آورده :

" نیکی ، راه به صاحب خانه ی خود می برد"(4)

و یا در همان جا می خوانیم:

نیکی کنی به جای تو نیکی کنند باز

ور بد کنی به جای تو از بد بتر کنند(5)

دانلود مقاله تحقیقی تاثیر ناسیونالیسم بر شاعران و نویسندگان ایران زمین.Doc

اختصاصی از سورنا فایل دانلود مقاله تحقیقی تاثیر ناسیونالیسم بر شاعران و نویسندگان ایران زمین.Doc دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دانلود مقاله تحقیقی با موضوع تاثیر ناسیونالیسم بر شاعران و نویسندگان ایران زمین

نوع فایل : Word 

تعداد صفحات : 9

فهرست محتوا

شاعر اجتماعی کیست؟
تاثیر ناسیونالیسم بر نوسیندگان ایرانی
منابع:

پیشگفتار
(( تفکر هرگز یک فعالیت جدابافته و بدور از تاثیرهای زندگی گروهی نیست. از همین روی ، تفکر را باید در چهارچوب زمینه اجتماعی اش در نظر گرفت. ))
شاعر اجتماعی کسی است که بر کلیه جریانهای زمانی و مکانی خود وقوف دارد. یعنی مذهب ، سیاست ، جامعه شناسی ، تاریخ و غیره. چنین شاعری قدرت تجزیه و تحلیل مسائل را داشته و خود را جدا از مردم و اجتماعش نمی داند. (( باباطاهر درد زمانه خودش را شناخته بود ، خودش سوته دل بود و سوته دلان را خبر می کرد تا گرد هم آیند و غمها وانمایند. )) ۷ شاعر اجتماعی باید به دنبال (( درمان باشد نه تسکین ، به دنبال تفهیم باشد نه تسکین ، طبیب غمخوار باشد نه دلقک بیعار. )) ۸ و به یاری حقیقت هایی
می رود که نیازمند پناه اند و حنجره ای را طلب می کنند که فریادشان را به گوش اهلش برسانند...

دانلود مقاله مقایسه آثار شاعران زن از لحاظ فکر و محتوا با شاعران مرد

اختصاصی از سورنا فایل دانلود مقاله مقایسه آثار شاعران زن از لحاظ فکر و محتوا با شاعران مرد دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه:

ادبیات فارسی حضور زنان را چگونه در خود پذیرفته است؟ زنان چه فعالیت و تأثیری در ادب پارسی داشتهاند؟ و بالاخره تأثیر زنان در پایهگذاری، پیشرفته و تحولات شعر فارسی، این مهمترین جلوة ادبی زبان فارسی، چگونه بوده است؟

با یک دید کلی بعد از ناصرالدین شاه قاجار بروز تحولاتی چشمگیر در موقعیت و عملکرد زنان ایران پدید آمد به صورتی که هماکنون زن ایرانی امتیازات چشمگیری به دست آورده و از اعتبار و موقعیتی بسیار ممتازتر از گذشته برخوردار گردیده است و تقریباً همدوش و همراه مرد ایرانی در مراکز علمی، فرهنگی، هنری، اقتصادی، سیاسی و حتی گاه نظامی حضوری فعال دارد. دخالت زنان و تأثیر آنان در آراستن صحنهها و ایجاد حوادث داستانهای عامیانه در قرون و اعصار مختلف به یک پایه نیست. در روزگاری که زنان در کارهای اجتماعی شرکت میجستند و در زندگی روزمره دخالتی قوی و فعالانه داشتند، طبعاً در داستانها اهمیت بیشتری مییافتند. در هر عصری که زنان به پشت پردة انزوا رانده میشدند و از دخالت در امور اجتماعی باز میمانند، از اهمیت و تأثیر آنها کاسته میشد. زنان در حوزه داستاننویسی حضور چشمگیری نداشتهاند مگر در زمان معاصر بنابراین تأثیر اصلی و بزرگ زنان در ادبیات بیشتر در عرصه شعر بوده است.
در این مقاله با بررسی شعر زنان (پروین اعتصامی، فروغ فرخزاد، طاهره صفارزاده) که هر کدام تقریباً به دورهای از تحولات اجتماعی ایران تعلق دارند، به وجوه افتراق و اشتراک آنان با شعر مردان معاصرشان (محمدتقی بهار، سهراب سپهری، علی موسویگرمارودی) پرداخته و از بررسی این مقایسه به سطح فکری شعر شاعران مرد میپردازیم. به عبارتی تفاوت شعر زن با شعر مرد که آیا احساسات خاصی مثلاً احساسات ملیگرایانه، مذهبی، اعتقادی و ... دارد. خوشبین است یا بدبین، تلقی او نسبت به مسائلی از قبیل مرگ، زندگی، عشق، صلح و جنگ ... چگونه است؟ آیا اثر او درونگرا و ذهنی است یا برونگرا و عینی، با بیرون و سطح پدیدهها تماس دارد یا به درون و عمق پرداخته است؟ فردگرا است یا عشقگرا ...

-----------

فهرست مطالب

مقدمه 

وجه تمایز تصویری و عاطفی شعر زنان با مردان

پروین اعتصامی  

پروین و بهار  

فروغ فرخزاد  

سهراب سپهری و فروغ فرخزاد  

طاهره صفارزاده  

علی موسوی گرمارودی و طاهره صفارزاده  

جمعبندی و نتیجه گیری  

منابع  

---------

این مقاله 22 صفحه ای در فرمت word ارائه شده است . 

زندگینامه شاعران ایرانی

اختصاصی از سورنا فایل زندگینامه شاعران ایرانی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

حبیب یغمایی که در شعر حبیب تخلص می کرد فرزند حاج میرزا اسد الله (منتخب السادات)

 خوری ، برادرزاده اقبال جندقی و نوه دختری یغمای جندقی ، شاعر معروف دوره قاجاریه است. یغمایی در سال 1280 هجری شمسی در دهکده خور از بخش بیابانک جندق واقع در کویر مرکزی ایران به دنیا آمد وی تحصیلات مقدماتی را در مدرسه سعادت ناظمیه دامغان به پایان برد و برای کسب دانش به تهران کوچ کرد و در دارالمعلمین عالی (دانشسرای عالی) به تحصیل ادامه داد تا به اخذ لیسانس توفیق یافت . در خلال مدت تحصیل علوم عربیه را از افاضل عصر فرا گرفت . از آن پس به خدمت وزارت فرهنگ در آمد و سالها ریاست فرهنگ سمنان و دامغان و کرمان ا به عهده داشت . آنگاه به تهران بازگشت و در هنرستان دولتی و دارالفنون به تدریس ادبیات فارسی پرداخت و چندی نیز در اداره نگارش وزارت فرهنگ ، تصدی و مدیریت مجله آموزش و پرورش را داشت . از خدمات برجسته و چشمگیر او تاسیس ونشر مجله یغمعا بود که از سال 1326تا سال 1357 شمسی به مدت 31 سال ادامه داشت و از این رهگذر به فرهنگ و ادب کشور خدمت شایان تقدیر انجام داد . او بیانی ساده و زیبا داشت و سر انجام در اردیبهشت سال 1363 بدرود حیات گفت و طبق وصیتش ، پیکرش به دهکده خور منتقل ودر آنجا مدفون کردید .

این فایل دارای 22 صفحه می باشد.

تحقیق شاعران ایران

اختصاصی از سورنا فایل تحقیق شاعران ایران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)

تعداد صفحات:33

فهرست مطالب:
عنوان     صفحه
فردوسی     4
نظم داستانهای حماسی     7
    
عطار نیشابوری     20
آثار عطار     25
منظومه‌ها     25
فوت عطار     26

 
فردوسی
از آغاز بــایــد کـه دانـی درست         سرمـــایــه گوهران از نخست
کـــه یــزدان ز ناچیز چیز آفرید         بـــدان تـــا توانایی آرد پدید
سـرمـایه گــوهران این چــــهار         بـرآورده بی‌رنج و بی‌روزگار
یــــکی آتشی بــر شده تـابناک         میان آب و باد از بر تیره خاک
نخستین که آتش به جنبش دمـید         زگرمیش پس خشکی آمد پدید
وزان پـس ز آرام سردی نــــمود         ز سردی همان بــازتر می‌فزود
چو این چار گوهر بــه جای آمدند         ز بــــهر سپنجی سرای آمدند
گــــهرها یــک انــدر دگر ساخته         ز هــــر گونه گردن برافراخته
پـــدیـــد آمـد این گــنبد تـیزرو         شگفتی نــماینده نــو بـه نـو
ابـر ده و دو هفت شد کـــدخــدای         گـــرفتند هر یـک سزاوار جای
در بـ‌ــخشش و دادن آمـــد پدیــد         بـبخشید دانا چنان چون سزید
فلکـها یــک انــدر دگــر بسته شد         بـجنبید چون کار پیوسته شـد
چودریاوچون‌کوه‌وچون‌دشت‌وراغ         زمین شد به کردار روشن چراغ
ابوالقاسم فردوسی از لحاظ زنده کردن تاریخ و داستان ملی و از جهت نفس تازه دمیدن به زبان فارسی بی شبهه بزرگترین شاعر ایران زمین است. و دیگر سرایندگان و گویندگان ما در این هنر به پایة او نمی‌رسند استادی به بزرگی تاریخ که دریچه‌ای به جهان ادبیات گشود هم او بود که پارسی را زنده کرد و با شیوایی سخن، ادبیات را ماندگار کرد. تا آنجا که آوازه‌اش تا کرانها پیچید.
فردوسی یکی از ستارگان درخشان آسمان ادب فارسی و از مفاخر نام‌آور ملت ایران است و به سبب همین عظمت مقاوم و مرتبت، زندگی او مانند سایر بزرگان درجه اول ایرانی با افسانه‌ها و روایات مختلف آمیخته شده است.
دریغا شخصی بدین بزرگی و مقام، شرح حال و تاریخ زندگی‌اش ناقص و مجهول است و آنچه بر ما معلوم است اندکی از بسیار است. تولد او در سال 329 در قریه باژ از ناحیه طبران طوس بوده یعنی همان جا که امروزه آرامگاه اوست. فردوسی مردی وطن‌پرست و در میهن پرستی استوار بود. این مطلب را می‌توان در جای جای شاهنامه و خصوصاً از شور و عشقی که فردوسی در ستایش ایران و نژاد ایرانی دارد به خوبی دریافت. وی سی و پنج سال برای سرودن شاهنامه رنج برد و تمام دارایی خود را از دست داد و در پایان عمر تهیدست شد چرا که عشق به ایران و ایرانی تا آنجا در وجودش رسوخ کرده بود که بر آن شد تاریخ میهن خود و افتخارات گذشته آن را که در خطر نیستی و فراموشی می‌دید احیا کند و بتواند از بلاغت و فصاحت معجزه‌آسا و شیوایی سخن خود بهره‌مند شود و آن را از زوال و فراموشی برهاند. و باید گفت که در این راه خدایی کرد. تا آنجا که حتی در مرگ پسرش از ادامه کار باز نایستاد تا شاهنامه را همانگونه که از نامش بر می‌آید جاودان نماید، برای ایرانی که می‌خواست جاودان بماند. زبان از گفتن هر آنچه در این 35 سال بر او گذشته، قاصر است. باشد که پاسش «بداریم این دردانه تاریخ را».
فردوسی از تاریخ نیاکان خود و از داستانها و افسانه‌ها و تاریخ ایران اطلاع و یا به داشتن آنها شوق و علاقه داشت و تربیت خانوادگی وی را بر این داشت که بدون مشوق و محرک، خود به این کار عظیم دست زند. در حالی که تذکره‌نویسان در شرح حال فردوسی نوشته‌اند که او به تشویق سلطان محمود به نظم شاهنامه پرداخت و علت این اشتباه آن است که نام محمود را در نسخ موجود شاهنامه،‌ که دومین نسخة شاهنامه فردوسی است خود شاعر گنجانیده است.
نسخه اول شاهنامه که منحصر بود به منظوم ساختن متن شاهنامه ابومنصوری، هنگامی آغاز شد که 19 سال از عمر دولت سامانی باقی بود و اگر فردوسی تقدیم منظومة خود را به پادشاهی لازم می‌شمرد ناگزیر به درگاه آل سامان که خریدار اینگونه آثار بود، روی می‌نمود و به هر حال نمی‌توانست در آن تاریخ به درگاه سلطانی که هنوز روی کار نیامده بود بشتابد. محمود،‌ ترک زاد غزنوی نه تنها در شاهنامه‌ی استاد طوس تأثیری نداشت، بلکه تنها کار او قصد قتل گوینده آن به گناه دوست داشتن نژاد ایرانی و اعتقاد به تشیع بوده است و بس.
نظم داستانهای حماسی:
فردوسی ظاهراً در اوان قتل دقیقی حدود (369-376) به نظم داستانهایی مشغول بوده که بعضی از داستانهای منفرد مانند «بیژن و گرازان» را باید در رأس همه قرار داد. داستان بیژن و گرازان یا رزم بیژن و گرازان و یا داستان منیژه و بیژن از داستانهای مشهور قدیم بود که غیر از فردوسی برخی دیگر شعرای عهد غزنوی نیز اشاراتی بدان کرده‌اند. این ابیات منوچهری یکی از آن اشارات است:
شبی چون چاه بیژن تنگ و تاریک     چـــو بــیـژن در میان چـاه او من
ثــــریـــا چون منیژه بر سر چاه     دو چشم من بر او چون چشم بیژن
و در یک قطعه منسوب به فردوسی نیز اشاراتی به داستان بیژن می‌بینیم:
در ایـوان‌ها نقش بـیـژن هــنوز     بــه زنــدان افــراسیاب انـدر است
و این بیت اخیر از شهرت فراوان داستان بیژن و منیژه حکایت می‌کند تا بدانجا که تصاویر آنها را در ایوان‌ها و بر دیوار خانه‌ها نیز نقش می‌کرده‌اند. فردوسی بنابر آنچه از تحقیق در سبک کلام وی در داستان بیژن و گرازان بر می‌آید، این داستان را در ایام جوانی سروده بود.
یکی از دلایل این مدعا استعمال الفهای اطلاقی فراوانی است که زیاد از حد در این داستانها دیده می‌شود. دلیل این امر آن است که فردوسی چنانکه در دیگر موارد شاهنامه دیده می‌شود، هنوز به نهایت پختگی و استادی و مهارت نرسیده بود. برای مثال در میان نود بیت از یک قسمت این داستان ابیات زیر دارای الفهای اطلاقیست:
بپیچید بــر خــویشتن بیژنا         کـه چون رزم سازم برهنه تنا
زتـــورانیان من بدین خنجرا         بـبـرم فـراوان سـران را سـرا
به پیمان جدا کرد از او خنجرا         به چربی کشیدش به بند اندرا
چو آمد بــه نزدیک شاه اندرا         گــو دست بسته بــرهنه سرا
یـکی دست بسته بـرهنه تنا         یــکی را زپــــولاد پـیراهنـا
نبینی که ایـن بدکنش دیمنا         فزونی سگالد هــمی بــرهنـا
یعنی ده درصد ابیات قافیه‌هایی با الف زائد دارند. نظیر چنین مواردی در اشعار فردوسی کمتر مشهود است. تاریخ شروع نظم شاهنامه دقیقاً معلوم نیست ولی از چند اشاره فردوسی می‌توان تاریخ تقریبی آن را معین کرد. شروع کار فردوسی حدود سال‌های 375-371 هجری است.
فردوسی از امرای نزدیک، کسی را لایق آن نمی‌دانست که اثر عظیم و جاودان خود را بدو تقدیم کند و همواره در پی بزرگی می‌گشت که سزاوار آن اثر بدیع باشد و سرانجام محمود غزنوی بزرگترین پادشاه عصر خود را یافت.
من این نامه فرخ گرفتم به فــال         همی رنـج بردم به بسیار سال
نــدیــدم سرافراز و بخشیده‌یی     پـــگـاه کیان بــر درخشنده‌ای
همه این سخن بر دل آسان نبود         جز از خامشی هیچ درمان نبود
بــه جایی نبود هیچ پیدا درش         جز از نـام شاهی نبود افسرش
کـه انــدر خــور باغ بایستمی         اگــر نـیـک بـودی بشایستمی
سخن را نگه داشتم سال بیست         بدان تا سزاوار این گنج کیست
جـهانـدار محمود بــا فر وجود         که او را کند ماه و کیوان سجود
بــیامد نشست از بـر تخت داد         جـــهاندار چــون او ندارد بیاد
از این ابیات بخوبی ثابت می‌شود که فردوسی همواره در فکر آشنایی با پادشاهی بزرگ بوده که شاهنامه خود را بنام وی کند و آخر کار قرعه به نام محمود زد. گویا این امر در شصت و پنج یا شصت و شش سالگی شاعر حدود سال 394 یا 395 اتفاق افتاد. در این روزگار فقر و تهیدستی او به نهایت رسیده و ضیاع و عقار موروث خود را در راه نظم حماسه ملی ایران از دست داده بود.